Gabriel Garcia Marquez

Vun Wikipedia
Gabriel Garcia Marquez (2002)

Gabriel Jose Garcia Marquez (* 6. Marz 1927 in Aracataca , Kolumbien ; † 17. April 2014 in Mexiko-Stadt , Mexiko ), in' spaanschsprakigen Ruum ok bekannt as Gabo , weer en kolumbiaansch Schriever, Journalist un Nobelpriesdrager. Garcia Marquez hett den Stil vun den Magischen Realismus , de magisch Elemente in realistisch Situatschonen integreert, populariseert. Vol vun sien Warken hemm as Thema de individuelle Isolatschoon as ok de Isolatschoon vun Latiennamerika . [1]

Leven [ annern | Bornkood annern ]

Gabriel Garcia Marquez wurr as Sohn vun den lateren Aftheker Gabriel Eligio Garcia un sien Fru Luisa Santiaga Marquez in de noordkolumbiaansch Luttstadt Aracataca dicht bi de Karibikkust boren. Over sien Gebortsjohr gifft dat verscheeden Angaven. Eenig Borns geven 1928 as sien Gebortsjohr an; in sien Autobiografie hett he aber sulvst dat Johr 1927 angeven. 1929 truck sien Familie nah Sucre , wiels he sulvst bi sien Grootollern vun sien Moders Siet, Dona Tranquilina Iguaran un Coronel Nicolas Ricardo Marquez Mejia, en Deelnehmer an den ? Krieg vun duusend Daag “, upwassen dee.

In dat Oller vun twalf Johren kreeg Garcia Marquez en Stipendium , womit he dat Jesuitenkolleg in Zipaquira , 30 km noordlich vun Bogota , besoken kunn. 1946 fung he, up Wunsch vun sien Ollern en Jurastudium an de Universidad Nacional de Colombia in Bogota an. To disse Tiet hett he ok Mercedes Barcha Pardo, sien latere Ehefru, kennen lehrt. He hett noch en jungeren Broer mit Naam Jaime Garcia Marquez.

Sien Jurastudium hett he 1950 afslooten, harr dor aber kien Lust mehr to. So fung he an, suck intensiv mit Poesie un Literatur (besunners mit de Warken vun Ernest Hemingway , James Joyce , Virginia Woolf un William Faulkner ) to befaaten.

Af 1954 hett he for dat Blatt El Espectador arbeit, wo he tonachst lutt Geschichten un Filmrezensionen verfaaten dee, arbeit, later ok for "El Universal" un "El Tiempo". Sien Arbeit as Journalist fuhr hum in de folgen Johren nah Rom , Genf , Polen , Ungarn , Paris , Barcelona , Mexiko , Caracas un New York , wo 1959 sien eerst Sohn Rodrigo boren wurr.

In dat sulvig Johr wurr he vun Fidel Castro beden, en Book over de sien spoodriek Revolutschoon to schrieven un wurr en gooden Fruend vun Castro. Marquez hull suck ok later faken in Kuba up. Disse Fruendschap stunn immer weer in de Kritik: se fuhr to'n Brook vun sien langjohrig schriftstellerisch Fruendschap mit den peruaanschen Schriever Mario Vargas Llosa , de hum in en Reed wiels den P.E.N. -Kongress 1986 as Hofling Castros (?cortesano de Castro“) [2] betekent harr, [3] un Susan Sontag hett 2003 vergevens vun Marquez fordert, suck den Protest gegen en Welle vun Repression in Kuba antosluuten. [4] Marquez weer en bekennen Sozialist . [5]

Gabriel Garcia Marquez schreev Dreihboker, Kolumnen, Reportagen, Kortgeschichten, Vertellsels, Romans un Memoiren.

Mit den Roman Hundert Jahre Einsamkeit (Cien anos de soledad) , de suck mehr as 30 Millionen Mal verkofft hett, gelung hum 1967 de Dorbrook as Schriever. 1972 kreeg he den Neustadt International Prize for Literature . Teihn Johr later kreeg Marquez mit den Nobelpries for Literatur for sien Warken, ?in denen sich das Phantastische und das Realistische […] vereinen, die Leben und Konflikt eines Kontinents widerspiegeln“. Dat Priesgeld vun den Nobelpries hett he in de Grunnen vun dat Daagblatt El Otro staken; 1998 wurr he Mitbesitter vun de Tietschrift Cambio .

Politisch weer Garcia Marquez duchtig aktiv, wat in sien Boker duutlich wurrd: Das Abenteuer des Miguel Littin beschrifft de Repressionen, unner de de Minschen unner de Diktatur vun Augusto Pinochet in Chile lieden mussen. Nachricht von einer Entfuhrung hannelt vun de Entfuhrung vun Zivilisten dor de kolumbiaansch Drogenmafia.

Ok direkt hett suck Garcia Marquez stark in de Gestaltung vun dat politisch Leven mit apenlich Reden insett, as to'n Bispeel an' 6. August 1986 auf der Conferencia de Ixt apa in Mexiko To'n Johresdag vun den eersten Atombombenabwurf over de japaansch Stadt Hiroshima . [6] In dat sulvig Johr wurrn in Valparaiso ( Chile ) ut politisch Grunnen mehrere duusend Exemplare vun dat Book Das Abenteuer des Miguel Littin verbrennt. Ut politisch Grunnen hett Garcia Marquez nich Engelsch snackt. [7]

1999 wurr Garcia Marquez an Krebs krank un muss suck en Chemotherapie unnertrecken. Later hett he an Demenz leeden. [8] He is in' April 2014 in dat Oller vun 87 Johren in Mexiko-Stadt storven, wo he overwegend wahnt harr. [9]

Ehrungen (Utwahl) [ annern | Bornkood annern ]

Warken (Utwahl) [ annern | Bornkood annern ]

Gabriel Garcia Marquez (2009)

Verfilmungen [ annern | Bornkood annern ]

Literarische Vorlaag

Dreihbook

  • 1965: Zeit des Sterbens (Tiempo de morir)
  • 1985: Zeit der Rache (Tiempo de revancha)
  • 1988: Briefe aus dem Park (Cartas del parque)
  • 1988: Das Wunder von Rom (Milagro en Roma)
  • 1988: Die schone Taubenzuchterin (La fabula della bella palomera)
  • 1988: Ein sehr alter Mann mit großen Flugeln (Un senor muy viejo con unas alas enormes)
  • 1988: Einen Sonntag lang Gluck (Un domingo feliz)
  • 1982: Die unglaubliche und traurige Geschichte von der unschuldigen Erendira und ihrer herzlosen Großmutter (Erendira)

Literatur [ annern | Bornkood annern ]

  • Dagmar Ploetz: Gabriel Garcia Marquez. Rowohlt, Reinbek bi Hamburg 1992, ISBN 3-499-50461-8
  • Dasso Saldivar: Reise zum Ursprung. En Biographie over Gabriel Garcia Marquez. Kiepenheuer und Witsch, Koln 1998, ISBN 3-462-02751-4 .
  • Harald Irnberger: Gabriel Garcia Marquez. Die Magie der Wirklichkeit. Biographie. Artemis & Winkler, Dusseldorp un Zurich 2003, ISBN 3-538-07169-1 .
  • Plinio Apuleyo Mendoza: Der Geruch der Guayave. Gesprache mit Gabriel Garcia Marquez. Fischer, Frankfort an'n Main 2004, ISBN 3-596-16263-7 .
  • Gerald Martin: Gabriel Garcia Marquez: A Life . Bloomsbury, London 2008.
  • Paul Ingendaay: Das Wunderbare ist rehabilitiert . In: Frankfurter Allgemeine Zeitung van' 6. Januar 2009.
  • Kian-Harald Karimi: ?La nuit dure longtemps mais le jour finit pour arriver.“ Tropische Diktatoren auf dem Prufstand hybrider Sprachlichkeit in ?En attendant le vote des betes sauvages“ von Ahmadou Kourouma und ?El otono del patriarca“ von Gabriel Garcia Marquez. In: Rene Ceballos, Cornelia Sieber u. a. (Hrsg.): Passagen: Hybridity, Transmedialite, Transculturalidad. Olms, Hildesheim 2010, S. 557?571.
  • Dagmar Ploetz: Gabriel Garcia Marquez. Leben und Werk. Kiepenheuer und Witsch, Koln 2010, ISBN 978-3-462-04161-3 .

Weblenken [ annern | Bornkood annern ]

Gabriel Garcia Marquez . Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons .

Enkeld Nahwiesen [ annern | Bornkood annern ]

  1. Ruben Pelayo: Gabriel Garcia Marquez ? A Critical Companion, Westport, Greenwood Press, 2001, ISBN 0-313-31260-5 , S. 136
  2. www.elmundo.es
  3. Peter Brockmeier, Gerhard R. Kaiser: Zensur und Selbstzensur in der Literatur, Konigshausen & Neumann, 2001, S. 256
  4. FAZ 09.03.2004: Fidel und Gabo: Freunde bis zum Grab
  5. Nahroopen up tagesspiegel.de, afropen an' 18. April 2014
  6. Gabriel Garcia Marquez: El cataclismo de Damocles, Conferencia de Ixtapa, Mexico, 1986
  7. Helge Malchow , Du sollst tanzen! Erinnerungen seines Verlegers, in: F.A.S., 20. April 2014, S. 34.
  8. Gabriel Garcia Marquez: Literaturnobelpreistrager leidet an Demenz , in Spiegel Online van' 8. Juli 2012.
  9. Spiegel Online: Literaturnobelpreistrager: Schriftsteller Gabriel Garcia Marquez ist tot