| Rencana ini perlu
dikemas kini
.
Sila bantu mengemaskinikan rencana ini bagi mencerminkan peristiwa yang terkini atau maklumat yang baru.
(
Mei 2021
)
|
Abjad Arab
ialah
skrip
yang digunakan untuk menulis
bahasa Arab
.
Disebabkan
Al-Qur'an
, buku suci
Islam
, ditulis dengan huruf ini, pengaruhnya tersebar dengan Islam. Hasilnya, abjad Arab digunakan untuk menulis pelbagai bahasa lain ? malahan bahasa yang tergolong dalam
rumpun bahasa
selain
Semitik
. Contoh bahasa bukan Semitik yang ditulis dengan abjad Arab termasuk
Parsi
,
Urdu
,
Melayu
dan
Azeri
(di dalam sempadan
Iran
Wilayah Azerbaijan
). Bagi menampung fonetik bahasa lain, huruf ini telah disesuaikan oleh tambahan huruf dan simbol lain. (Lihat
abjad Arab bahasa lain
di bawah).
Huruf ini mempersembahkan dirinya dalam pelbagai gaya seperti
Nasta'l?q
,
Thuluth
,
Kufik
dan (lihat
kaligrafi Arab
), sama seperti pelbagai
gaya tulisan tangan
dan
taip muka
untuk
huruf Roman
. Ringkasnya, gaya ini muncul agak berlainan, tetapi asas bentuk huruf adalah sama.
Abjad Arab ditulis dari kanan ke kiri dan terdiri daripada 28 huruf asas. Penyesuaian skrip untuk bahasa lain seperti
Parsi
dan
Urdu
mempunyai huruf tambahan. Terdapat tiada kelainan antara
huruf besar dan huruf kecil
mahupun antara huruf yang ditulis dan huruf yang dicetak. Kebanyakan huruf ini terikat kepada satu sama lain, meskipun apabila dicetak, dan kemunculannya berubah mengikut fungsi sama ada mendahulukan atau mengikut huruf. Sesetengah gabungan membentuk huruf
sambungan
.
Abjad Arab ialah
abjad
yang "tidak tulen"?
vokal pendek
tidak ditulis, speanjang mana sekalipun?oleh itu, pembaca mesti tahu suatu bahasa untuk memulihkan vokal. Bagaimanapun, dalam edisi Al-Qur'an atau dalam kerja didaktik, tanda vokalisasi ialah
geminasi
/penduaan/penjarakan konsonan
(?adda)
.
Nama abjad Arab boleh diingat sebagai akstraksi versi lebih kuno iaitu nama huruf menunjukkan kata bermakna dalam bahasa
Proto-Semitik
.
Terdapat dua susunan huruf Arab dalam huruf ini. Susunan Abjad?
?????
yang asal sepadan dengan penyusunan huruf dalam semua huruf yang dipemerolehan daripada
huruf Phoenicia
, termasuk ABC Inggeris. Susunan piawai yang digunakan kini, dan ditunjukkan dalam jadual, ialah susunan Hej?'?
?????
, iaitu huruf dikumpulkan mengikut bentuknya.
Susunan Abjad? khas (atau dua sedikit pelbagaian susunan) telah difikirkan dengan memadankan abjad Arab konsonan titik penuh 28-aksara abjad Arab kepada setiap 22 huruf
abjad Aramia
(dalam
Phoenicia
kuno ia berhuruf susunan) - meninggalkan enam tinggalan abjad Arab akhirnya.
Siri Abjad paling biasa ialah:
| ?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
| ?
|
b
|
?
|
d
|
h
|
w
|
z
|
?
|
?
|
y
|
k
|
l
|
m
|
n
|
s
|
?
|
f
|
?
|
q
|
r
|
?
|
t
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
Huruff ini biasanya disuarakan seperti berikut:
- ?ab?ad hawwaz ?u??? kalaman sa?fa? qara?at ?a?a? ?a?a?
.
Satu lagi vokalisasi ialah:
- ?abu?adin hawazin ?u?iya kalman sa?fa? quri?at ?a?u? ?a?u?
Satu lagi siri Abjad, selalunya terbatas di Maghribi, ialah:
| ?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
| ?
|
b
|
?
|
d
|
h
|
w
|
z
|
?
|
?
|
y
|
k
|
l
|
m
|
n
|
?
|
?
|
f
|
?
|
q
|
r
|
s
|
t
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
?
|
yang boleh disuarakan seperti:
- ?abu?adin hawazin ?u?iya kalman ?a?fa? qurisat ?a?u? ?a?u?
Lihat juga:
Angka Abjad
.
Huruf Arab
Jadual berikut memberikan semua watak
Unikod
untuk Arab, dan tiada keperluan huruf yang digunakan untuk bahasa lain. Transliterasi yang diberikan ialah piawai
DIN 31635
yang tersebar luas, dengan sesetengah alternatif biasa. Lihat rencana
Transliterasi Arab
untuk perincian dan pelbagai skim tranliterasi lain.
Tentang sebutan, nilai fonetik yang diberikan adalah pada sebutan "piawai" bahasa
fusha
seperti yang diajar di unversiti. Sebutan sebenar antara
aneka Arab
mungkin sangat berlainan. Untuk lebih terperinci berkenaan sebutan Arab, rujuk rencana
fonologi Arab
.
Tulisan Arab ialah tulisan kursif, dan semua huruf primer mempunyai bentuk bersyarat glyphs, bergantung pada sama ada huruf tersebut adalah pada permulaan, tengah atau akhir kata, jadi mereka mungkin mempamerkan 4 bentuk berbeza (mulaan, tengah, akhir atau diasing). Enam huruf, bagaimanapun, hanya diasingkan atau bentuk akhir, dan jika huruf itu diikuti oleh huruf lagi satu, mereka tidak gabung dengan ia, dan jadi huruf seterusnya ini boleh hanya mempunyai mulaan atau bentuk terasing meskipun ia tidak menjadi sebagai huruf mulaan.
Untuk kesesuaian dengan piawai yang lalu, Unikod dikodkan semua bentuk ini secara terasing, bagaimanapun bentuk boleh disimpulkan daripada konteks sambungan mereka, menggunakan pengkodian sama. Jadual di bawah menunjukkan penkodian biasa ini, dalam tambahan kepada kesesuaian pengkodian untuk bentuk kontekstual biasa mereka (teks Arab patut dikodkan kini menggunakan hanya pengkodian biasa, tetapi terjemahan mesti kemudian simpulkan jenis sambungan untuk menentukan bentuk glyph betul, dengan atau tanpa ligasi).
Unikod
Umum
|
Bentuk kontekstual
|
Nama
|
Translit.
|
Nilai Fonetik (IPA)
|
| Diasing
|
Akhir
|
Tengah
|
Mulaan
|
0627
?
|
FE8D
?
|
FE8E
?
|
?
|
?alif
|
?
/
?
|
pelbagai, termasuk
[aː]
/ [?]
|
0628
?
|
FE8F
?
|
FE90
?
|
FE92
?
|
FE91
?
|
b??
|
b
|
[b]
|
062A
?
|
FE95
?
|
FE96
?
|
FE98
?
|
FE97
?
|
t??
|
t
|
[t]
|
062B
?
|
FE99
?
|
FE9A
?
|
FE9C
?
|
FE9B
?
|
???
|
?
|
[θ]
|
062C
?
|
FE9D
?
|
FE9E
?
|
FEA0
?
|
FE9F
?
|
??m
|
?
(juga j)
|
[?]
|
062D
?
|
FEA1
?
|
FEA2
?
|
FEA4
?
|
FEA3
?
|
???
|
?
|
[ħ]
|
062E
?
|
FEA5
?
|
FEA6
?
|
FEA8
?
|
FEA7
?
|
???
|
?
(juga kh, x)
|
[x]
|
062F
?
|
FEA9
?
|
FEAA
?
|
?
|
d?l
|
d
|
[d]
|
0630
?
|
FEAB
?
|
FEAC
?
|
?
|
??l
|
?
(juga dh, ð)
|
[ð]
|
0631
?
|
FEAD
?
|
FEAE
?
|
?
|
r??
|
r
|
[r]
|
0632
?
|
FEAF
?
|
FEB0
?
|
?
|
z??
|
z
|
[z]
|
0633
?
|
FEB1
?
|
FEB2
?
|
FEB4
?
|
FEB3
?
|
s?n
|
s
|
[s]
|
0634
?
|
FEB5
?
|
FEB6
?
|
FEB8
?
|
FEB7
?
|
??n
|
?
(juga sh)
|
[?]
|
0635
?
|
FEB9
?
|
FEBA
?
|
FEBC
?
|
FEBB
?
|
??d
|
?
|
[s?]
|
0636
?
|
FEBD
?
|
FEBE
?
|
FEC0
?
|
FEBF
?
|
??d
|
?
|
[d?]
|
0637
?
|
FEC1
?
|
FEC2
?
|
FEC4
?
|
FEC3
?
|
???
|
?
|
[t?]
|
0638
?
|
FEC5
?
|
FEC6
?
|
FEC8
?
|
FEC7
?
|
???
|
?
|
[ð?]
|
0639
?
|
FEC9
?
|
FECA
?
|
FECC
?
|
FECB
?
|
?ayn
|
?
|
[?]
|
063A
?
|
FECD
?
|
FECE
?
|
FED0
?
|
FECF
?
|
?ayn
|
?
(juga gh)
|
[?]
|
0641
?
|
FED1
?
|
FED2
?
|
FED4
?
|
FED3
?
|
f??
|
f
|
[f]
|
0642
?
|
FED5
?
|
FED6
?
|
FED8
?
|
FED7
?
|
q?f
|
q
|
[q]
|
0643
?
|
FED9
?
|
FEDA
?
|
FEDC
?
|
FEDB
?
|
k?f
|
k
|
[k]
|
0644
?
|
FEDD
?
|
FEDE
?
|
FEE0
?
|
FEDF
?
|
l?m
|
l
|
[l]
,
[l?]
(dalam
Allah
sahaja)
|
0645
?
|
FEE1
?
|
FEE2
?
|
FEE4
?
|
FEE3
?
|
m?m
|
m
|
[m]
|
0646
?
|
FEE5
?
|
FEE6
?
|
FEE8
?
|
FEE7
?
|
n?n
|
n
|
[n]
|
0647
?
|
FEE9
?
|
FEEA
?
|
FEEC
?
|
FEEB
?
|
h??
|
h
|
[h]
|
0648
?
|
FEED
?
|
FEEE
?
|
?
|
w?w
|
w
/
?
|
[w]
/
[uː]
|
064A
?
|
FEF1
?
|
FEF2
?
|
FEF4
?
|
FEF3
?
|
y??
|
y
/
?
|
[j]
/
[iː]
|
Huruf kekurangan versi mulaan atau tengah tidak pernah terikat kepada huruf berikut, walaupun di dalam suatu kata. Sebagai kepada
?
hamza
, ia hanyalah grafik tunggal, sejak ia tidak pernah terikat kepada pendahuluan atau huruf berikut. Bagaimanapun, ia kadangkala 'diduduk' pada waw, ya atau alif, dan dalam kes duduk ini berkelakuan seperti waw biasa, ya atau alif.
Berikut ialah bukan huruf sebenar, tetapi agak bentuk ortografikal huruf yang berlainan.
Unikod
Umum
|
Bentuk bersyarat
|
Nama
|
Translit.
|
Nilai Fonetik (IPA)
|
| Diasingkan
|
Akhir
|
Tengah
|
Mulaan
|
0622
?
|
FE81
?
|
FE82
?
|
?
|
?alif madda
|
??
|
[?æː]
|
0629
?
|
FE93
?
|
FE94
?
|
?
|
t?? marb??a
|
h
atau
t
/
h
/
?
|
[??]
,
[??t]
|
0649
?
|
FEEF
?
|
FEF0
?
|
?
|
?alif maq??ra
(Arab)
(lihat nota di bawah)
|
?
/
?
|
[??]
|
06CC
?
|
FBFC
?
|
FBFD
?
|
FBFF
?
|
FBFE
?
|
yeh
(Parsi, Urdu)
(lihat nota di bawah)
|
?
/
?
|
[iː]
|
- Nota
?alif maq??ra
, biasanya menggunakan Unikod 0x0649 (
?
) dalam Arab, kadangkala digantikan dalam
Parsi
atau Urdu, dengan Unikod 0x06CC (?), dipanggil "Parsi Yeh". Ini adalah sesuai kepada sebutannya dalam bahasa itu. Glyph adalah serupa dalam bentuk diasingkan dan akhir (? ?), tetapi tidak dalam bentuk mulaan dan tengah, iaitu Parsi Yeh naik dua titik di bawah (? ?) manakala
?alif maq??ra
mempunyai bukan bentuk mulaan mahupun tengah.
Hanya sambungan wajib ialah
l?m
+
?alif
. Semua sambungan lain (
y??
+
m?m
, etc.) mengikut pilihan.
- (diasingkan)
l?m
+
?alif
(
l?
[læː]
) :
- ?
- (akhir)
l?m
+
?alif
(
l?
[læː]
) :
- ?
Unikod
mempunyai glyph khas untuk sambungan
ll?h
, bentuk vokalik lepas daripada
All?h
(“Tuhan”).
- U+FDF2 BENTUK DIPISAHKAN SAMBUNGAN ARAB ALLAH:
- ?
Bergabung dengan mulaan
?alif
, ini menjadi penuh
all?h
:
Huruf ialah kerja-sekitar untuk kedatangan pendek kebanyakan teks prosesor tidak mampu menunjukkan
tanda vokal
betul untuk kata
All?h
, sebab ia patut menggubah tanda
?alif
kecil di atas tanda penunasan
?adda
. Berbanding menunjukkan menggubah persamaan di bawah (kesudahan tepat akan bergantung pada peninjau anda dan konfigurasi fon):
- l?m
, (dinunaskan)
l?m
(dengan disifatkan vokal-pendek), (vokal berbalik)
h??
:
- ???
- ?alif
,
l?m
, (dinunaskan)
l?m
(dengan didsifatkan vokal-pendek), (vokal berbalik)
h??
:
- ????
Permulaannya, huruf
?alif
menunjukkan glotal aklusif, atau glotal henti, ditranskribkan oleh
[?]
, mengesahkan huruf datang daripada asalan
Phoenicia
yang sama. Kini ia digunakan dalam adab yang sama seperti dalam
abjad
lain, dengan
y??
dan
w?w
, seperti
mater lectionis
, itulah yang hendak dikata, konsonan berdiri dalam untuk vokal panjang (lihat bawah). Pada hakikatnya, lebih jangka masa nilai konsonan asalnya telah kabur, sejak
?alif
kini berkhidmat sama ada sebagai vokal panjang atau sebagai sokongan grafik untuk sesetengah diakritik (madda atau hamzah).*****
Abjad Arab kini menggunakan
hamzah
untuk menunjukkan
glotal henti
, yang boleh muncul mana-mana dalam kata. Huruf ini, bagaimanapun, tidak berfungsi seperti yang lain: ia boleh ditulis sendirian atau pada sokongan bagi kes ia menjadi diakritik:
- sendirian:
?
;
- dengan sokongan
?, ?
(atas dan bawah
?alif
),
?
(atas
w?w
),
?
(atas tanpa titik
y??
atau
y?? hamza
).
?adda
(
?
?
) menandakan
penunasan
(duaan) konsonan;
kasra
(
?
?
) tanda vokal (apabila hadir) gerak ke antara menunas (diduakan) konsonan dan
?adda
.
Glyph bentuk-w
?adda
atas konsonan kedua yakni ia menunaskan, pada hakikatnya permulaan huruf kecil
??n
.
Unikod
Umum
|
Nama
|
Translit.
|
Nilai Fonetik (IPA)
|
0651
?
?
|
?adda
|
(konsonan diduakan)
|
[??]
|
Suku kata Arab boleh buka (diakhir dengan vokal) atau ditutup (diakhir dengan konsonan).
- buka: CV[vokal-konsonan] (panjang atau vokal pendek)
- ditutup: CVC (vokal pendek sahaja)
Apabila suku kata ditutup, kita boleh menunjukkan yakni konsonan yang tutup ia tidak membawa vokal dengan menandakan ia dengan tanda dipanggil
suk?n
(
?
) untuk menghapuskan sebarang kekaburan, terutamanya apabila teks tidak divokalkan: ia perlu untuk ingat yakni teks piawai hanya digubah daripada siri konsonan; demikian, kata
qalb
, "hati", ditulis
qlb
. Suk?n juga digunakan untuk transliterasikan kata ke skrip Arab. Kata Parsi ???? (topeng, daripada kata Inggeris
mask
), contohnya, kuasa ditulis dengan suk?n atas ? untuk menunjukkan terdapat tiada bunyi vokal antara huruf itu dan ? .
Suk?n
membenarkan kita untuk mengetahui bahawa tidak untuk meletakkan vokal:
qlb
boleh, dalam kesan, baca
qalab
(bermaksud "dia pusing sekitar"), tetapi ditulis dengan dengan
suk?n
atas
l
dan
b
, ia boleh hanya ditafsirkan sebagai bentuk
/qVlb/
; kita tulis ini
?????
. Ini satu bentuk vokalisasi penuh, iaitu vokal
a
akan juga ditunjukkan dengan
fat?a
:
??????
,
Qur’an
tradisionalnya ditulis dalam vokalisasi penuh. Di luar
Qur’an
, meletakkan
suk?n
atas
y??
yang menunjukkan
[i:]
, atau atas
w?w
yang mewakili
[u:]
adalah teramat jarang, kepada pandangan yakni
y??
dengan suk?n akan nyahkaburkan baca seperti diphthong
[ai]
, dan
w?w
dengan
suk?n
akan dibaca
[au]
.
Huruf
m-w-s-y-q-?
(
??????
dengan
?alif maq??ra
pada akhir kata) akan dibaca lebih semulajadinya sebagai kata
m?s?q?
(“muzik”). Jika anda yang tulis
suk?ns
atas
w?w
,
y??
dan
?alif
, anda dapat
????????
, yang akan dibaca sebagai
*mawsayk?y
(nota bagaimanapun yakni akhir
?alif maq??ra
ialah
?alif
dan tidak pernah ambil
suk?n
). Kata, semuanya divokalkan, akan ditulis
???????????
dalam
Qur’an
(jika ia berlaku untuk muncul sana!), atau
?????????
lain-lain tempat. (Ejaan Al-Qur'an akan mempunyai tiada tanda
suk?n
atas akhir
?alif maq??ra
, sebaliknya yang kecil
?alif
atas yang lepas konsonan
qaf
, iaitu watak
Unikod
sah tetapi kebanyakan kompuer Arab tidak boleh pada hakikatnya menunjukkan kecil
?alif
seperti 2006.)
suk?n
tidak diletakkan pada konsonan kata-akhir, walaupun jika tiada vokal yang disebut, sebab teks penuh yang divokalkan selalunya ditulis seperti ia vokal
i`rab
telah sebenarnya disebut. Contohnya,
?a?mad zaw? ?arr
, bermaksud “Ahmed ialah suami teruk”, untuk tujuan tatabahasa Arab dan ortografi, dilayan seperti ia masih disebut dengan penuh
i`rab
, c.t.h.
?a?madu zaw?un ?arrun
dengan
desinens
lengkap.
Unikod
Umum
|
Nama
|
Translit.
|
Nilai Fonetik (IPA)
|
0652
?
?
|
suk?n
|
(tiada vokal dengan huruf konsonan ini atau
diphthong dengan huruf vokal panjang ini)
|
[]
/
[a?-]
|
0670
?
?
|
?alif
atas
|
(tiada vokal dengan huruf konsonan seterusnya atau
diphthong dengan huruf vokal panjang akhir seterusnya)
|
[]
/
[a?-]
|
Vokal bahasa Arab pendek amnya tidak ditulis, kecuali dalam teks suci (seperti Al-Qur?an, iaitu mereka
mesti
ditulis) dan kadangkala dalam diakritik, yang dikenali sebagai teks divokalkan.
Sebelum pengenalan pencetakan, kadangkala vokal pendek akan ditanda iaitu kata ini akan dalam hal lain kabur dan tidak akan diselesaikan hanya daripada konteks, atau hanya apa-apa yang kelihatan cantik. Kebiasaan ini kini semua tetapi hilang, kepada pandangan yakni banyak Arab percaya (salahnya) yakni penggunaan tanda vokal dilarang di luar Al-Quran. Kebanyakan sofware (seperti kebanyakan penyunting teks dan semua fon bergerak) tidak membenarkan penulis untuk tambah vokal pendek, dan mempamerkan mereka sebolehnya jika pada semua.
Vokal pendek mungkin ditulis dengan
diakritik
diletakkan atas atau bawah konsonan yang mendahului mereka dalam suku kata. (Semua vokal bahasa Arab, panjang dan pendek, mengikuti suatu konsonan; bertentangan dengan penampilan: terdapat suatu konsonan pada permulaan nama seperti Ali - dalam bahasa Arab
?Aliyy
? atau kata seperti
?alif
.)
Nota yakni apabila bentuk-mersik
fat?a
iaitu nyahnota suatu pendek ditambah pada atas konsonan ditunaskan (s.c. selepas
?adda
), loghat fatha mengambil bentuk tegak untuk membuat komposisi lebih berlainan daripada tanda vokal tanwiin
fat?atan
(yang bertanda a /-an/ berakhir dengan nunasi tidak tentu dalam teks bervokal penuh, lihat bawah). Sebagai contoh, lihat ligatur dikodkan untuk
?Allah
pada atas.
Vokal pendek
(teks bervokal penuh)
|
Nama
|
Trans.
|
Nilai
|
064E
?
?
|
fat?a
|
a
|
[??]
|
064F
?
?
|
?amma
|
u
|
[?]
|
0650
?
?
|
kasra
|
i
|
[?]
|
Panjang "a" mengikuti suatu konsonan selain hamzah ditulis dengan tanda pendek-"a" pada konsonan tambah satu alif selepas ia (
?alif
). Panjang "i" ialah tanda untuk pendek "i" tambah satu yaa
y??
, dan panjang u ialah tanda untuk pendek u tambah waaw, jadi a? = ?, iy = ? dan uw = ?); panjang "a" mengikuti satu bunyi hamzah mungkin persembahkan oleh alif-madda atau oleh hamzah terapung diikuti oleh satu alif.
Pada rajah di bawah, vokal akan diletakkan atas atau bawah suatu bulatan bertitik menggantikan suatu konsonan primer atau shadda. Sila nota, yakni kebanyakan konsonan (kecuali 6 daripadanya) memang sertai kepada bentuk tengah atau akhir mereka. Tambahannya, huruf
y??
dalam barisan akhir mungkin berhubung kepada huruf pada kirinya, dan kemudian akan menggunakan bentuk tengah atau mulaan. Untuk kejelasan pada rajah di bawah, huruf primer pada kiri lazimnya untuk menandakan vokal panjang ini ditunjukkan hanya dalam bentuk terasing mereka. Gunakan rajah pada huruf primer untuk lihat pada qlyph asal mereka dan jenis bersambung.
Vokal panjang
(teks bervokal penuh)
|
Nama
|
Trans.
|
Nilai
|
064E 0627
??
?
|
fat?a ?alif
|
?
|
[æː]
|
064E 0649
??
?
|
fat?a ?alif maq??ra (Arab)
|
?
/
a?
|
[??]
|
064E 06CC
??
?
|
fat?a yeh (Parsi, Urdu)
|
?
/
a?
|
[??]
|
064F 0648
??
?
|
?amma w?w
|
?
/
uw
|
[uː]
|
0650 064A
??
?
|
kasra y??
|
?
/
iy
|
[iː]
|
Dalam teks nyah-bervokal (satu vokal pendek tidak ditanda), vokal panjang dipersembahkan oleh konsonan dalam soalan:
?alif
,
?alif maq??ra
(atau
yeh
),
w?w
,
y??
. Vokal panjang ditulis pada tengah kata teks ternyahvokal dilayan seperti konsonan mengambil
suk?n
(lihat bawah) dalam teks yakni mempunyai diakritik penuh. Sini juga, rajah menunjukkan vokal panjang hanya dalam bentuk terasing untuk kejelasan.
Vokal panjang
(teks nyah-bervokal)
|
Nama
|
Trans.
|
Nilai
|
0627
?
|
(fat?a disifatkan) ?alif
|
?
|
[æː]
|
0649
?
|
(fat?a disifatkan) ?alif maq??ra (Arab)
|
?
/
a?
|
[??]
|
06CC
?
|
(fat?a disifatkan) yeh (Parsi, Urdu)
|
?
/
a?
|
[??]
|
0648
?
|
(?amma disifatkan) w?w
|
?
/
uw
|
[uː]
|
064A
?
|
(kasra disifatkan) y??
|
?
/
iy
|
[iː]
|
| huruf tanwiin:
|
| ??????
|
digunakan untuk menulis pengakhiran tatabahasa
/-an/, /-in/,
dan
/-un/
masing-masing untuk
desinens
dengan
nunasi
pada keadaan kekal (lihat
I`rab
) dalam bahasa Arab.
???
adalah paling lazim ditulis dalam penggabungan dengan
?
alif ?(
???
) atau taa' marb?ta.
|
Terdapat dua jenis nombor yang digunakan dalam tulisan Arab;
angka piawai
(digunakan di majoriti negara Arab) dan
angka Arab timur
yang digunakan di
Iran
,
Pakistan
dan
India
. Dalam bahasa Arab, sistem angka Arab dikenali sebagai "
angka India
" (
????? ?????
arq?m hindiyyah
). Dalam kebanyakan Afrika Utara masa kini, angka Arab biasa digunakan; pada
zaman Pertengahan
, set yang berlainan sedikit (dari mana, melalui Itali, "nombor Arab" barat di ambil) digunakan. Tidak seperti huruf Arab, kedua-dua sistem angka Arab ditulis dari kiri ke kanan.
| Arab timur
|
| ?
|
0
|
| ?
|
1
|
| *?
|
2
|
| ?
|
3
|
| ?
|
4
|
| ?
|
5
|
| ?
|
6
|
| ?
|
7
|
| ?
|
8
|
| ?
|
9
|
|
| Arab barat
|
| ?
|
0
|
| ?
|
1
|
| ?
|
2
|
| ?
|
3
|
| ?
|
4
|
| ?
|
5
|
| ?
|
6
|
| ?
|
7
|
| ?
|
8
|
| ?
|
9
|
|
*Bentuk piawai nombor 2 di Mesir sedikit berlainan
Dalam tambahan, abjad Arab boleh digunakan untuk persembahkan nombor (
Angka Abjad
), satu penggunaan yang jarang kini. Penggunaan ini berdasarkan
Susunan Abjadi
huruf.
?alif
ialah 1,
?
b??
ialah 2,
?
??m
ialah 3, dan seterusnya hingga
?
y??
= 10,
?
k?f
= 20,
?
l?m
= 30, ...
?
r??
= 200, ...,
?
?ayn
= 1000. Hal ini kadangkala digunakan untuk meghasilkan
kronogram
.
Abjad Arab boleh dikesan balik kepada
Abjad Nabatea
yang digunakan untuk menulis dialek
Nabatea
dari
Aramia
, sendiri diturunkan daripada Phoenicia. Teks pertama dikenali dalam abjad Arab ialah inskripsi lewat abad keempat dari
Jabal Ramm
(50 km timur dari
Aqaba
), tetapi satu yang bertarikh pertama ialah inskripsi tribahasa pada
Zebed
di
Syria
pada 512. Bagaimanapun, rekod
epigrafik
tersangat jarang, dengan hanya lima pastinya
inskripsi pra-Islam Arab
yang hidup, meskipun sesetengah lain mungkin pra-Islam. Kemudian, titik ditambah atas dan bawah huruf untuk membezakan mereka (model Aramia mempunyai lebih sedikit konsonan berbanding Arab, dan sesetengah asalnya huruf Aramia berlainan telah menjadi tidak boleh dibezakan secara bentuk, jadi dalam penulisan awal 15 bentuk-huruf berbeza memerlukan tugas untuk 28 bunyi!) Dokumen masih hidup yang pertama yang pasti menggunakan titik ini juga
papyrus
Arab yang masih hidup (
PERF 558
), bertarikh April 643, walaupun mereka tidak menjadi kewajipan hingga banyak kemudian. Teks penting seperti
Al-Quran
kerap
diingatikan
; amalan ini, yang masih hidup malahan kini, berkemungkinan bangkit sebahagian keinginan untuk mengelakkan kesamaran hebat skrip.
Malah kemudian, tanda vokal
hamzah
telah ditambah, bermula suatu masa dalam separuh akhir
abad ke-17
, kasarnya sezaman dengan ciptaan pertama
vokalisasi
Syriak dan Ibrani. Mulaannya, ini telah dilakukan oleh sistem titik merah, dikatakan ditauliahkan oleh gabenor
Umayyad
dari
Iraq
,
Hajjaj ibn Yusuf
: titik atas =
a
, titik bawah =
i
, titik pada baris =
u
, dan titik duaan memberikan
tanwin
. Bagaimanapun, tulisan ini sukar digunakan dan mudah terkeliru dengan titik perbezaan huruf, jadi sekitar 100 tahun kemudian, sistem moden telah diambilguna. Sistem ini telah diakhirkan sekitar 786 oleh
al-Farahidi
.
| Penggunaan Sedunia dari Abjad Arab
|
 Distribusi dunia Abjad Arab.
|
|
→ Negara di mana tulisan Arab hanyalah ortografi rasmi.
|
|
→ Negara di mana tulisan Arab digunakan bersebelahan ortografi lain.
|
Skrip Arab telah diguna pakai untuk kegunaan dalam beraneka bahasa selain bahasa Arab, termasuk
Parsi
,
Kurdish
,
Melayu
dan
Urdu
. Penerimaan sebegitu mungkin mencirikan diubah atau watak baru untuk persembahkan
fonim
yang tidak muncul dalam
fonologi
Arab. Contohnya, bahasa Arab kekurangan fonim
[p]
, terlalu banyak bahasa tambah huruf mereka sendiri untuk persembahkan
[p]
dalam skrip mereka, meskipun huruf spesifik menggunakan berlainan daripada bahasa kepada bahasa. Pengubahsuaian ini cenderung untuk jatuh dalam kumpulan: semua bahasa
India
dan
Turkik
ditulis dalam skrip Arab cenderung untuk menggunakan
huruf Parsi terubah suai
, manakala bahasa
Afrika Barat
cenderung untuk meniru yakni
Ajami
, dan
Indonesia
ini yakni
Jawi
. Versi diubah suai daripada skrip Arab asalnya dianggap untuk kegunaan dengan Parsi dikenali sebagai
skrip Perso-Arab
oleh ilmuwan.
Penggunaan semasa abjad untuk bahasa selain bahasa Arab
[
sunting
|
sunting sumber
]
Kini Iran, Afghanistan, dan Pakistan merupakan negeri bukan Arab yang menggunakan abjad Arab untuk menulis bahasa kebangsaan mereka.
Abjad Arab yang sedang digunakan adalah untuk:
- Shikomor
(Comoria) di
Comoros
, semasanya sebelah ke sebelah dengan
huruf Latin
(mahupun tidak ia rasmi);
- Hausa
untuk banyak tujuan, terutamanya keagamaan (dikenali sebagai
Ajami
);
- Mandinka
, meluasnya tetapi tidak rasminya (dikenali sebagai
Ajami
); (satu lagi huruf bukan-Latin digunakan ialah
N'Ko
)
- Fula
, terutamanya Pular dari Guinea (dikenali sebagai
Ajami
);
- Wolof
(pada
zaouia
), dikenali sebagai
Wolofal
.
- Tamazight
dan lain-lain
bahasa Berber
telah tradisinya ditulis dalam tulisan Arab di
Maghribi
. Terdapat sekarang sebuah pertandingan 'hidupan semula' daripada neo-
Tifinagh
.
Bekas penggunaan huruf untuk bahasa selain bahasa Arab
[
sunting
|
sunting sumber
]
Penutur bahasa yakni yang dahulunya tidak bertulis menggunakan skrip Arab sebagai asas kepada reka bentuk sistem tulisan untuk bahasa ibunda mereka. Pilihan ini mungkin dipengaruhi oleh bahasa Arab menjadi bahasa kedua mereka, bahasa ayat suci keimanan mereka, atau hanya bahasa bertulis yang mereka datang berhubung dengan. Tambahan pula, sejak kebanyakan pendidikan dahulunya berkeagamaan, pilihan skrip diazamkan oleh agama penulis; yang bermakna Muslim akan menggunakan skrip Arab untuk menulis apa jua bahasa mereka tutur. Ini menghala skrip Arab menjadi skrip paling meluas digunakan semasa zaman pertengahan. Lihat juga
Bahasa negara Muslim
.
Pada abad ke-20, skrip Arab amnya digantikan oleh
huruf Latin
di
Balkan
,
Afrika Sub-Sahara
dan
Asia Tenggara
, manakala di
Kesatuan Soviet
, selepas tempoh sementara penlatinan,
[1]
kegunaan
huruf Cyrillic
telah ditauliahkan.
Turki
bertukar kepada huruf Latin pada 1928 sebagai sebahagian revolusi Pembaratan dalaman. Selepas kejatuhan Kesatuan Soviet pada 1991, kebanyakan bahasa Turkik bekas-KRSS cuba untuk mengikut hala Turki dan menukar kepada huruf Latin gaya Turki. Bagaimanapun, pengunaan pembaharuan abjad Arab hanya berlaku terbatas perkembangannya di
Tajikistan
, iaitu bahasa menyerupai kepada
Parsi
membenarkan penggunaan terus penerbitan dari Iran.
[2]
Diarkibkan
2006-06-13 di
Wayback Machine
Kebanyakan keluarga bahasa-
bahasa Iran
terus menggunakan skrip Arab, baik juga dengan
bahasa Indo-Aryan
Pakistan dan populasi Muslim di
India
, tetapi
bahasa Bengali
Bangladesh ditulis dalam
huruf Bengali
.
- Sanskrit
telah juga ditulis dalam skrip Arab, meskipun ia lebih dikenali seperti menggunakan
Devanagari
- skrip ini juga sedang digunakan untuk menulis
Hindi
.
Abjad Arab boleh dikod melalui beberapa
set askara
, termasuk
ISO-8859-6
dan
Unikod
. Unikod mempunyai "segmen bahasa Arab" yang terdiri daripada kemasukan U+0600 hingga U+06FF. Bagaimanapun, kedua-dua set ini tidak menunjukkan bentuk yang sesuatu askara harus mengambil mengikut konteks. Ia ditinggalkan kepada
enjin penjana
untuk memilih
glif
yang betul untuk memaparkan sesuatu askara.
Sejak Unikod 4.1, julat-julat yang berikut mengekod askara-askara Arab:
- Bahasa Arab (0600?06FF)
- Tambahan Bahasa Arab (0750?077F)
- Bentuk Penyampaian Bahasa Arab - A (FB50?FDFF)
- Bentuk Penyampaian Bahasa Arab - B (FE70?FEFF)
Julat bahasa Arab yang asas mengekod huruf-huruf dan tanda-tanda diakritik piawai, tetapi tidak mengekod bentuk-bentuk konteks (U+0621 ? U+0652 mendasarkan
ISO 8859-6
secara langsung); dan juga merangkumi tanda-tanda diakritik yang paling umum serta
angka-angka Arab-Indic
. U+06D6 hingga U+06ED mengekod tanda-tanda anotasi Al-Quran seperti "akhir ayat"
?
dan "permulaan rub el hizb"
?
. Julat Tambahan Bahasa Arab mengekod kelainan-kelainan huruf yang paling biasa digunakan untuk menulis bahasa-bahasa Afrika (bukan bahasa Arab). Julat Bentuk Penyampaian Bahasa Arab - A mengekod bentuk-bentuk konteks dan ligatur-ligatur kelainan huruf yang diperlukan untuk bahasa-bahasa Parsi, Urdu, Sindhi dan Asia Tengah. Julat Bentuk Penyampaian Bahasa Arab - B mengekod bentuk langkau tanda-tanda diakritik Arab serta banyak lagi bentuk huruf konteks.
Reka letak papan kekunci bahasa Arab
Ketika seseorang hendak mengekod sesuatu bentuk aksara tertulis yang khusus, terdapat titik-titik kod tambahan yang diberikan oleh Unikod yang boleh digunakan untuk mengungkapkan bentuk tulisan yang dikehendaki. Julat
bentuk penyampaian bahasa Arab A
(U+FB50 hingga U+FDFF) mengandungi huruf kembar, manakala julat
bentuk penyampaian bahasa Arab B
(U+FE70 hingga U+FEFF) mengandungi kelainan kedudukan. Kesan-kesan ini dapat dicapai dengan lebih berkesan dalam Unikod melalui penggunaan
penyambung lebar sifar
dan
bukan penyambung
kerana bentuk-bentuk penyampaian ini tidak lagi digunakan dalam Unikod. Pada umumnya, ia harus digunakan hanya di dalam perisian teks, ketika menggunakan Unikod sebagai bentuk pertengahan untuk penukaran antara pengekodan-pengekodan aksara atau untuk keserasian terbalik dengan pelaksanaan-pelaksanaan yang bergantung kepada pengekodan keras bentuk-bentuk glif.
Akhirnya, pengekodan Unikod untuk bahasa Arab mengikut
urutan logik
, iaitu askara-aksara dimasukkan dan disimpan dalam ingatan komputer mengikut urutan yang ditulis dan disebut, tanpa berasa risau tentang arah yang aksaranya dipaparkan pada kertas atau skrin. Sekali lagi, ia ditinggalkan kepada enjin penjana untuk menyampaikan aksara dalam arah yang betul melalui ciri-ciri
teks dwiarah
Unikod. Dari segi ini, jika perkataan-perkataan bahasa Arab dalam halaman ini ditulis dari kiri ke kanan, ini ialah tanda bahawa enjin penjana Unikod yang digunakan untuk memaparkannya adalah usang. Untuk maklumat lanjut mengenai pengekodan bahasa Arab, sila rujuk manual Unikod yang boleh didapati di
http://www.unicode.org/
Rencana ini mengandungi bahagian-bahagian teks yang utama dari
Abjad Arab/daripada Wikipedia Perancis
, yang diterjemahkan sebahagiannya ke dalam bahasa Inggeris. Penterjemahan lanjut halaman itu dan penggabungannya ke dalam teks ini dialu-alukan.