Миро ^{[1] [2]} ? вид на миризлива смола , ко?а потекнува од различни видови африкански и арапски дрв?а, но првенствено се користи за производство. Во текот на вековите, мирото се користело за парфеми, каде?е и медицински цели.

Назив [ уреди | уреди извор ]

Зборот миро е изведен од заедничкиот семитски корен m-r-r со значе?е ? горчлив “ ( арап. ???? трнскр. : murr ; арам. :????? транскр. : mureera ). Во нашиот ?азик дошол од хебре?ската Библи?а , каде што се по?авува како хебре?ски : ??? транкр. : mor . ^[3] Зборот се по?авува во грчката митологи?а , како Мирна , жена ко?а се претворила во дрво што лачи смола. Подоцна, зборот се по?авува во Септуагинтата , а во старогрчкиот ?азик е основа за зборот што претставува парфем ( старогрчки : μ??ρον транскр. : muron ).

Употреба во христи?анството [ уреди | уреди извор ]

Според христи?анското предание, жените мироносици носеле миро на Христосовиот гроб за да го помазаат неговото тело, но таму нашле бел ангел ко? им рекол дека Исус ? станал “.

Миро е маслото за помазание (→ ru ), кое се подготвува во црквите.

Состо?ки [ уреди | уреди извор ]

За подготовка на светото миро потребни се 31 состо?ка и тоа: ^[4]

1. Бело вино,
2. Маслиново масло,
3. Розово масло,
4. Корен од перуника,
5. Корен од шумска ?убичица,
6. Момина солза,
7. Индиско оревче,
8. Ма?чина душица,
9. Миртхае,
10. Мастикис електисими,
11. Бензос,
12. Хербае окими базилики,
13. Радикс зингиберис,
14. Радикс галгангае,
15. Олеум теребинтхи венети,
16. Олеум кинамони,
17. Олеум кариофили,
18. Олеум аурантие кортикум,
19. Олеум лавандуле оптиме,
20. Олеум ?унипери бакарис,
21. Олеум антхос росмарини,
22. Олеум баргамоте,
23. Олеум ма?оране,
24. Бел тем?ан,
25. Чист восок,
26. Светена вода,
27. Спирит вини коне,
28. Рузмарин,
29. Измирен тем?ан,
30. Корен од тем?анушка,
31. Лимонов екстракт.

Подготовка [ уреди | уреди извор ]

Секо?а автокефална црква по правило сама го извршува светиот чин на мироварение и осветува?е на светото миро.

Состо?ките се потопуваат во посебни казани, каде се варат на оган, а добиената смеса се прелева во алавастри кои се осветуваат од страна на свештенството.

Возобновува?е на обича?от во МПЦ-ОА [ уреди | уреди извор ]

Првиот чин на возобновува?е на ово? црковен обича? МПЦ-ОА го извршила во 1971 година веднаш по не?зиното возобновува?е. Во црквата Свети Димитри?а во Скоп?е, на Велики четврток , со ?вона и песни, архиепископот Досите? ?а изговорил свечената молитва Господ Бог да направи духовно помазание и духовно да го збогати нашиот живот во црквата. Со сите почитува?а на црковните канони беа исполнети алавастрите од негова страна. ^[4]

Наводи [ уреди | уреди извор ]