Ман?укуо

Од Википеди?а ? слободната енциклопеди?а
Држава Ман?ури?а
(1932?1934)
滿洲國
?????
?????
Царство на (Голема) Ман?ури?а
(1934?1945)
(大)滿洲帝國
???????
?????
Клиентска држава / Марионетска држава / Тампон држава на Царството ?апони?а
Република Кина| ←
 
←
 
←
1932 ? 1945 →
Знаме Амблем
Гесло
"Пет раси во една уни?а"
Химна
Државна химна на Ман?укуо
(верзи?а 1933?1942)

(верзи?а: 1942?1945)
Местоположба на Ман?укуо
Ман?укуо (темно црвена) во рамките на ?апонското Царство (розово)
Главен град Чангчун
(до 9 август 1945)
Тунгва
(од 9 Август 1945)
Државно уредува?е Клиентска држава / Марионетска држава / Тампон држава на Царството ?апони?а
Главен управител
 -  1932?1934 Пу ?и
Цар
 -  1934?1945 Пу ?и
Историски период Ме?у двете светски во?ни  · Втора светска во?на
 -  ?апонска инвази?а 18 септември 1931
 -  Основана 1 март 1932
 -  Прогласено царство 1 март 1934
 -  Расформирана 18 Август 1945
Местоположбата на Ман?укуо (црвено) во сферата на вли?ание на Царска ?апони?а , 1939 година

Ман?укуо , офици?ално Државата Ман?ури?а пред 1934 година и Импери?а на (Големата) Ман?ури?а по 1934 година, била марионетска држава на Царството ?апони?а во Ман?ури?а од 1932 до 1945 година. Основана е како република во 1932 година по ?апонската инвази?а на Ман?ури?а , а во 1934 година станала уставна монархи?а под де факто контрола на ?апони?а. Била делумно призната од другите држави.

Во 1931 година, ?апони?а го окупирала регионот по Мукденскиот инцидент . Една година подоцна била поставена про?апонска влада на чело со Пу ?и , последниот кинески цар , како регент, а подоцна и цар. [1] Владата на Ман?укуо била распуштена во 1945 година по капитулаци?ата на царска ?апони?а на кра?от од Втората светска во?на . Териториите кои ги поседувала Ман?укуо прво биле освоени при советската инвази?а на Ман?ури?а (август 1945 година), [2] а следната година формално ? биле предадени на Кина.

Истори?а [ уреди | уреди извор ]

Создава?е [ уреди | уреди извор ]

Како директен резултат на Руско-?апонската во?на (1904?05), ?апонското вли?ание во Внатрешна Ман?ури?а ?акнело. По таа во?на, во ко?а ?апонците положиле многу жртви, тие почнале да ?а сметаат Ман?ури?а за сво?а, прифа?а??и го мисле?ето дека зем?ата каде што била изгубена толку многу ?апонска крв значи дека на неко? начин сега им припа?а ним. [3] ?апонските публикации по 1905 година честопати ?а опишуваат Ман?ури?а како ?света“ зем?а каде што многу ?апонци ги загубиле животите. [3] Во во?ната со Руси?а, ?апони?а била речиси банкнотирана и затоа со посредство на претседателот од САД Теодор Рузвелт го прифатиле компромисниот Договор од Портсмут , според ко? ?апони?а имала одредени придобивки, но не онолку колку што очекувала ?апонската ?авност. [3] Договорот од Портсмут предизвикал антиамерикански бунт во Токио во септември 1905 година, затоа што во ?апони?а се сметало дека ?апонците ?а добиле во?ната, но го изгубиле мирот. Перцепци?ата во ?апони?а била дека Договорот од Портсмут бил понижувачка дипломатска катастрофа затоа што цела Ман?ури?а не била сместена во ?апонската сфера на вли?ание , а Ман?уриското праша?е сe уште било ?незавршена работа“ ко?а еден ден требало да ?а заврши Царската арми?а. [3] Во 1906 година, ?апони?а ?а изградила ?ужноман?урската железница врз поранешната Кинеска источна железница изградена од Руси?а за да може да транспортира суровини од Ман?ури?а во Коре?а и од таму да ги испра?а во ?апони?а.

Според условите на Договорот од Портсмут, Квантуншката арми?а имала право да ?а окупира ?ужна Ман?ури?а и регионот паднал во ?апонската економска сфера на вли?ание. [3] Во ?апони?а, Ман?ури?а се сметала за ?апонски пандан на ?Дивиот Запад“, опасен пограничен регион полн со бандити, револуционери и воени лидери, но и место каде што било можно обичните ?апонци што живеат таму да се збогатат. [3] Дел од оваа слика на ?Дивиот Исток“ било и сфа?а?ето на Ман?ури?а како зем?а на неограничено богатство и ветува?а. [3] Ме?у двете светска во?ни Ман?ури?а станала политичко и воено бо?но поле ме?у Руси?а, ?апони?а и Кина. ?апони?а ?а зазела Надворешна Ман?ури?а (т.е. Рускиот Далечен Исток) по хаосот по избувнува?ето на Руската револуци?а од 1917 година . Но, во 1925 година по советските воени успеси и американскиот економски притисок ?апонците биле принудени да се повлечат од областа, а Надворешна Ман?ури?а била вратена под советска контрола. 

За време на Ерата на воени лидери во Кина, воениот лидер маршалот Жанг Зуолин со ?апонска поддршка се етаблирал во Внатрешна Ман?ури?а . [4] Подоцна, ?апонската Квантуншка арми?а сметала дека е премногу независен, па бил убиен во 1928 година. Со убиството на маршалот Жанг, генералите од Квантуншката арми?а очекувале во Ман?ури?а да завладее анархи?а, и тоа би им било изговор за зазема?е на регионот. [3] Но заговорот бил осуетен од синот на Жанг, Жанг Ксуелианг (Младиот маршал) ко? без инциденти го наследил татко му, а кабинетот во Токио одбил да испрати дополнителни трупи во Ман?ури?а. [3] Има??и предвид дека Квантуншката арми?а го убила татко му, ?Младиот маршал“ - ко? за разлика од неговиот татко бил кинески националист - имал причина да не ?а сака привилегираната положба на ?апони?а во Ман?ури?а. [3] Маршалот Жанг знаел дека неговите сили се преслаби за да ?а протераат Квантуншката арми?а, но неговите односи со ?апонците биле непри?ателски уште од самиот почеток. [3]

Протоколот ?апони?а-Ман?укуо , потпишан на 15 септември 1932 година
Престолот на царот на Ман?укуо

По Мукденскиот инцидент, организиран од ?апони?а на 18 септември 1931 година, избила ман?уриската криза и Квантуншката арми?а без консултации со ?апонската влада ?а окупирала Ман?ури?а. На 18 февруари 1932 година, [5] Североисточниот Врховен административен совет под ?апонско вли?ание прогласил независност на државата. Со Протоколот ?апони?а-Ман?укуо на 15 септември 1932 година државата била призната од ?апони?а. [6] Оваа окупаци?а била осудена од САД, а Лигата на народите протестирала. Во 1933 година, кинеската провинци?а Жехе, ко?а не е дел од Ман?ури?а, била припоена кон новата држава.

Градот Чангчун , преименуван во Ксин?инг (кинески: 新京; пин?ин: Xinjing ; буквално . 'Нов главен град'), станал главен град на новиот ентитет.

За да ? се даде легитимност, како шеф на државата Ман?ури?а бил поканет да до?де последниот кинески цар Пу ?и . [7] Две години подоцна то? бил прогласен за император на Ман?укуо под име на ерата Кангде ( 康 德 , w   Канг-те , ?Споко?ство и доблест“). Така, Ман?укуо станал Ман?утикуо (?Ман?уриско царство“). Женг Ксиаосу бил прв премиер на Ман?укуо, а во 1935 година него го наследил ?анг ?ингхуи . Пу ?и бил само обична фигура, а вистинскиот авторитет почивал во рацете на ?апонските воени службеници. За царот специ?ално била изградена царска палата . Сите министри од Ман?у служеле како фронтмени на нивните ?апонски заменици-министри, кои ги носеле сите одлуки. [8]

Така, ?апони?а формално ?а одвоил државата Ман?укао од Кина во текот на 1930-тите. Со ?апонските инвестиции во областа и богатството на сопствени природни ресурси, областа индустриски многу напреднала. Ман?укуо издавал свои банкноти и поштенски марки. [9] [10] Биле основани и локални банки.

Осво?ува?ето на Ман?ури?а се покажало како многу популарно ка? ?апонскиот народ ко? во ова гледал економски ?спас“ за нивната економи?а ко?а била силно погодена од Големата депреси?а . [3] Осво?ува?ето на Ман?ури?а исто така било претставено како решава?е на ?незавршената работа“ оставена по Руско-?апонската во?на со што конечно бил поништен еден од клучните услови од Договорот од Портсмут.

Во 1935 година, Ман?укуо ?а купила Кинеската источна железница од Советскиот Со?уз. [11]

Ме?ународно признава?е [ уреди | уреди извор ]

Ме?ународно признава?е на Ман?укуо претставено со обоените територии

Кина не го признала Ман?укуо, но двете страни воспоставиле офици?ални трговски, комуникациски и транспортни врски. Во 1933 година, Лигата на народите го усвоила Литонскиот извешта? во ко? се наведува дека Ман?ури?а останува дел од Кина, по што ?апони?а го повлекла членува?ето во Лигата. Случа?от Ман?укуо ги натерала Соединетите Американски Држави да ?а употребат таканаречената Стимсон доктрина , според ко?а не се дозволува ме?ународно признава?е на промени во ме?ународниот систем создаден со силата на оруж?ето. [12]

И покра? прротестот на Лигата, новата држава била призната од Ел Салвадор (3 март 1934), Доминиканската Република (1934), Костарика (23 септември 1934), Итали?а (29 ноември 1937), Шпани?а (2 декември 1937 година), Германи?а (12 ма? 1938) и Унгари?а (9 ?ануари 1939 година). Советскиот Со?уз го продолжи де факто признава?ето на 23 март 1935 година, но експлицитно истакнал дека тоа не значи де ?уре признава?е. [13] [14] Ме?утоа, по потпишува?ето на Советско-?апонскиот пакт за неутралност на 13 април 1941 година, Советскиот Со?уз де ?уре го признал Ман?укуо во замена за признава?ето на интегритетот на соседната Монголска Народна Република од ?апони?а. [15] Ман?укуо отворил конзулати во Благовешченск (септември 1932) и во Чита (февруари 1933).

По избувнува?ето на Втората светска во?на, државата била призната од Словачка (1 ?уни 1940), Вишиевска Франци?а (12 ?ули 1940), Романи?а (1 декември 1940), Бугари?а (10 ма? 1941), Финска (17 ?ули 1941 [16] ), [17] Данска (август 1941), Хрватска (2 август 1941) - сите контролирани или под вли?ание на ?апонскиот со?узник Германи?а - како и од реорганизираната национална влада на Република Кина на Ванг ?ингвеи (30 ноември 1940), Та?ланд (5 август 1941) и Филипини (1943) - сите под контрола или вли?ание на ?апони?а .

Втората светска во?на и последици [ уреди | уреди извор ]

Карта на ?апонските напредува?а од 1937 до 1942 година

Пред Втората светска во?на, ?апонците го колонизирале Ман?укуо и го користеле како база од каде ?а нападнале Кина. Ман?урискиот генерал Тонг Линге бил убиен во акци?а од страна на ?апонците во битката ка? Пе?пинг-Т?ан?ин , ко?а го означила почетокот на Втората кинеско-?апонска во?на. Летото 1939 година, граничниот спор поме?у Ман?укуо и Монголската Народна Република резултираше со битката ка? Калхин Гол . За време на оваа битка, здружената советско -монголска сила ?а поразила ?апонската Квантуншка арми?а ( Кантогун ) поддржана од малубро?ните манчукуански сили. [18]

На 8 август 1945 година, Советскиот Со?уз ? об?авил во?на на ?апони?а, во согласност со договорот од Конференци?ата во ?алта , и го нападнала Ман?укуо од Надворешна Ман?ури?а и Надворешна Монголи?а. За време на советската офанзива, Царската арми?а на Ман?укуо, ко?а броела 200.000 во?ници, се претставила лошо и цели единици им се предале на Советите без ниту еден истрел; имало и случаи на вооружени немири и бунтови против ?апонските сили. [19] Царот Кангде абдицирал на 17 август и се надевал дека ?е избега во ?апони?а за да им се предаде на Американците, но Советите го фатиле и откако Кинеската комунистичка парти?а дошла на власт во 1949 година го екстрадирале на кинеската влада. Кинеските власти го ставиле во затвор како воен злосторник заедно со сите други заробени функционери во Ман?укуо. [20]

Од 1945 до 1948 година, Ман?ури?а (Внатрешна Ман?ури?а) служела како база на Народноослободителната арми?а во Кинеската гра?анска во?на против Националната револуционерна арми?а . [21] Кинеските комунисти ?а користеле Ман?ури?а како терен с? до последното повлекува?е на Националистите во Та?ван во 1949 година. Голем дел од ман?укуанската арми?а и ?апонски Кантогун персонал бил на страната на комунистичките трупи за време на кинеската гра?анска во?на против националистичките сили. Пове?ето од 1,5 милионите ?апонци кои биле оставени во Ман?укуо по кра?от на Втората светска во?на биле вратени во нивната татковина во периодот од 1946 до 1948 година со бродови на американската морнарица во операци?ата денес позната како ?апонска репатри?аци?а од Хулудао . [22]

Економи?а [ уреди | уреди извор ]

Банките и економи?ата биле под цврста контрола на ?апонците. [23]

?апони?а од 1932 до 1942 година инвестирала околу 5,2 мили?арди ?ени во Ман?укуо, невообичаено голема сума за колони?ални инвестиции во споредба со европските или американските колонии. Инфраструктурата и градовите биле масовно проширени и модернизирани. Во Ман?укуо се спроведувала политика на присилна индустри?ализаци?а . [24]

Во Ман?укуо, ?апони?а за прв пат експериментирала со возови со голема брзина, биде??и ?апонската железничка мрежа не била погодна за ова. А?и?а , управуван од ?ужноман?урската железница, сообра?ал од 1934 година со максимална брзина од 120 км/ч поме?у Даирен и Ксин?инг/Шинкио и бил целосно климатизиран. Ман?укуо поседувал и национална авиокомпани?а, Ман?уриската авиокомпани?а.

На?голем дел од економи?ата се состоеше од зем?оделство, кое било под контрола на државата. Гравот и со?ата сочинувале пове?е од половина од вкупниот извоз - 65 проценти во 1936 година. [25] Во 1936 година, 85 проценти од извозот бил од зем?оделски производи. [23]

Друга важна индустриска гранка бил ископот на суровини, особено ?аглен, а неговиот удел во извозот во 1936 година изнесувал 11 проценти. [23]

Тешката и рударската индустри?а биле под контрола на ?ужноман?уриската железничка компани?а . Исто така, на?голем дел од инвестициите и трансферите на пари биле организирани и управувани од оваа компани?а. Ова предизвикало борба за мо? со арми?ата на Гуангдонг, ко?а во 1937 година заедно со Нисан конечно воспоставила монопол врз тешката индустри?а. Поме?у 1932 и 1936 година, биле основани монополски фирми кои монополизирале одредени сектори, ме?у кои и Ман?уриската банка и Ман?урискиот национален авиосообра?а?. [26]

Поврзано [ уреди | уреди извор ]

Наводи [ уреди | уреди извор ]

  1. ↑ Encyclopædia Britannica article on Manchukuo Архивирано на {{{2}}}.
  2. ↑ C. Peter Chen. ?Manchurian Strategic Offensive Operation | World War II Database“ . World War II Database . Архивирано од изворникот на 4 September 2015 . Посетено на 10 September 2015 .
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 Young 1998 .
  4. ↑ Fenby, Jonathan (2003). Generalissimo: Chiang Kai-shek and the China he lost . London: Free. стр. 103. ISBN   9780743231442 .
  5. ↑ Between World Wars Архивирано на 31 октомври 2006 г.
  6. ↑ Continent, coast, ocean: dynamics of regionalism in Eastern Asia by Universiti Kebangsaan Malaysia. Institut Alam dan Tamadun Melayu, Institute of Southeast Asian Studies p.20 [{{{1}}} Архивирано] на 13 ?уни 2014 г.
  7. ↑ Reginald Fleming Johnston, p. 438.
  8. ↑ Yamamuro, Shin·ichi (2006). Manchuria under Japanese domination . Преведено од Fogel, Joshua A. Philadelphia, Pa.: University of Pennsylvania Press. стр. 116?117. ISBN   9780812239126 .
  9. ↑ ?MANCHUKUO“ . www.banknote.ws . Архивирано од изворникот на 29 November 2016 . Посетено на 11 December 2016 .
  10. ↑ ?Stamp Atlas China“ . www.sandafayre.com . Архивирано од изворникот на 22 February 2013 . Посетено на 11 December 2016 .
  11. ↑ ?Chinese Eastern Railway railway, China“ . Encyclopædia Britannica . Архивирано од изворникот на 21 December 2016 . Посетено на 11 December 2016 .
  12. ↑ ?Stimson Doctrine, 1932“ . United States Department of State . Посетено на 10 December 2016 .
  13. ↑ Nish, Ian Hill (2002), Japanese foreign policy in the interwar period , Westport, CT: Praeger, стр. 95, ISBN   0-275-94791-2
  14. ↑ Turns, David. "Stimson Doctrine of Non-Recognition: Its Historical Genesis and Influence on Contemporary International Law, The." Chinese J. Int'l L. 2 (2003): 123.
  15. ↑ Kotkin, Stephen (2000), Mongolia in the Twentieth Century: Landlocked Cosmopolitan , Routledge, стр. 123, ISBN   0765605368
  16. ↑ Suomen diplomaattiset suhteet ulkovaltoihin 1918?1996 . Ulkoasiainministerion julkaisuja (фински). Helsinki: Ministry for Foreign Affairs of Finland. 1997. стр. 139. ISBN   951-724-118-6 .
  17. ↑ Suomen diplomaattiset suhteet ulkovaltoihin 1918?1996 . Ulkoasiainministerion julkaisuja (фински). Helsinki: Ministry for Foreign Affairs of Finland. 1997. стр. 139. ISBN   951-724-118-6 .
  18. ↑ Coox, Alvin D. (1990). Nomonhan : Japan against Russia, 1939 (1. изд.). Stanford, Calif.: Stanford University Press. стр. 841. ISBN   978-0804718356 .
  19. ↑ Jowett 2004 .
  20. ↑ Behr 1987 .
  21. ↑ Borisov, O. (1977). The Soviet Union and the Manchurian Revolutionary Base (1945?1949) . Moscow, Progress Publishers.
  22. ↑ Paul K. Maruyama, Escape from Manchuria (iUniverse, 2009) ISBN   978-1-4502-0581-8 (hard cover), 9781450205795 (paperback), based on the earlier books in Japanese by K. Maruyama (1970) and M. Musashi (2000) and other sources
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Christopher B. Howe: The Origins of Japanese Trade Supremacy. C. Hurst & Co., 1999, ISBN 1-85065-538-3 , S. 398 ff.
  24. ↑ Louise Young : Japan’s Total Empire. Manchuria and the Culture of Wartime Imperialism (= Twentieth Century Japan: The Emergence of a World Power. Band 8). University of California Press, Berkeley 1999, ISBN 0-520-21934-1 , S. 183. ff. ( Предлошка:Google Buch ).
  25. ↑ Elizabeth Boody Schumpeter (Hrsg.): The Industrialization of Japan and Manchukuo, 1930?1940. Routledge, o. O. 2000, ISBN 0-415-21823-3 , S. 303 ff.
  26. ↑ Takafusa Nakamura, Konosuke Odaka (Hrsg.): Economic History of Japan 1914?1955. Oxford University Press, Oxford 2003, ISBN 0-19-828907-3 , S. 49 ff.

Извори [ уреди | уреди извор ]

Дополнително чита?е [ уреди | уреди извор ]

  • Toshihiko Kishi, Mitsuhiro MATSUSHIGE and MATSUMURA Fuminori MATSUMURA, eds, 20 Seiki Manshu Rekishi Jiten [Encyclopedia of 20th Century Manchuria History], Tokyo: Yoshikawa Kobunkan, 2012, ISBN   978-4642014694
  • Toshihiko Kishi . "Manchuria's Visual Media Empire (Manshukoku no Visual Media): Posters, Pictorial Post Cards, Postal Stamps", Tokyo: Yoshikawa Kobunkan, 10 June 2010. ISBN   978-4-642-08036-1
  • Reginald Fleming Johnston . " Twilight in the Forbidden City ". Soul Care Publishing, 18 March 2008. ISBN   978-0-9680459-5-4 .
  • Fleming, Peter, Travel's in Tartary: One's Company and News from Tartary: 1941 (Part one: Manchukuo)
  • Smith, Lloyd (January 1940). Everybody's Complete Encyclopedia. Whitman Publishing Company . Racine, Wisconsin. p. 462
  • Clauss, Errol MacGregor. "The Roosevelt Administration and Manchukuo, 1933?1941", Historian (1970), 32#4 pp 595?611.
  • Duara, Prasenjit. Sovereignty and Authenticity: Manchukuo and the East Asian Modern (2004)
  • Elliott, Mark C (2003). ?The Limits of Tartary: Manchuria in Imperial and National Geographies“. Journal of Asian Studies . 59 (3): 603?646. doi : 10.2307/2658945 . JSTOR   2658945 . S2CID   162684575 .
  • Power, Brian. Puppet Emperor: The Life of Pu Yi, Last Emperor of China (1988)
  • Yamamuro, Shin'ichi. Manchuria under Japanese Dominion (U. of Pennsylvania Press, 2006)
    • Review in The Journal of Japanese Studies 34.1 (2007) 109?114 online
  • Mitter, Rana. The Manchurian Myth: Nationalism, Resistance, and Collaboration in Modern China (2000)

Надворешни врски [ уреди | уреди извор ]

Преземено од ? https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ман?укуо&oldid=5126345 “