Кубизмот е сликарски правец настанат во Франци?а во 1907 година, а произлезен од тезата на Пол Сезан дека сe што постои во природата може ликовно да биде претставено со основните форми ( коцка , топка , цилиндар , пирамида итн.). Основоположници на кубизмот се Жорж Брак и Пабло Пикасо .

Одлики на кубизмот [ уреди | уреди извор ]

Кубизмот е фокусиран на проблемот на ? об?ектот “ ко? треба да се реконструира , спротивно на расплинатоста и непосто?аноста на импресионистичките површини. Потребно е да се елиминира сe што се потпира на суб?ективност или на одредено и цврсто гледиште, со цел да се до?де до целокупни, поимни, потполни вари?анти на формата (?Ако чувствата деформираат, само духот формира“). Или Пикасовата из?ава ?Ги сликам предметите како ги замислувам, а не како ги гледам“, ?а дополнува претходната теза .

Во кубизмот е присутно вли?анието на црнечката уметност, а основа е коцката. Кубистите на сликите истовремено го прикажуваат она што во реалноста можеме да видиме само непрекинато. Името ?кубизам“ го вовел Анри Матис ко? за пе?зажите на Жорж Брак рекол: ?гледа? натрупани коцки ( англиски : cubes )“. Значаен претставник на кубизмот е и шпанскиот сликар Хуан Грис ( Хосе Викториано Гонсалес-Перес ), како и плеада на кубисти од Чешка .

Во книгата ?Истори?а на современата архитектура“, Бруно Цеви вели дека времето како четврта димензи?а влегло во сликарството дури со кубизмот, ко? преку уништува?ето на третата димензи?а (волуменот) овозможува предметот да се наб?удува истовремено од пове?е страни. ^[1]

Наводи [ уреди | уреди извор ]

Оваа стати?а поврзана со уметноста е никулец . Можете да помогнете со тоа што ?е ?а проширите . п р у