Двостих или дистих ^[1] (старогрчки: δ?στιχον) или куплет ( француски : couplet ) ? книжевен поим што значи строфа составена од два стиха . ^[2] На?често двата стиха се римуваат (со машка, женска или дактилна рима ). Двостихот изразува релативно целосна мисла. Можни се и двостихови, во кои стиховите не се римуваат еден со друг, туку со соседната строфа, но ова е практично вари?анта на катренот .

Во старогрчката и римската поези?а се користел елегискиот стих - посебен вид двостих, во ко? првиот стих е напишан со хексаметар (шест стапки), а вториот - со пентаметар (пет стапки). Се ?авува во пишува?е елегии , епитафи и епиграми . Слого-тоничниот стих доведува до промени: на местото на долгите слогови тие се ставаат нагласени, а на местото на кратките - ненагласени. Двостихот се сре?ава во поези?ата на сите народи.

Во европската поези?а, елегискиот стих го користат Гете , Шилер , Пушкин и многу други. Двостихот е особено погоден за мини?атурни литературни жанрови (епиграми, афоризми , епитафи). Се користи и во наративна, реминисцентна и рационална поези?а.

Примери [ уреди | уреди извор ]

• Македонска народна песна ?Вино пи?ам ем раки?а“:

Вино пи?ам, ем раки?а

Ко?а ?авам, а?ами?а.

Ко? ме шета горе-доле,

Горе-доле низ тоа поле.

Ме однесе в ладна меана,

Во меана до три моми.

Прва точи, другата носи,

А третата мене ме гледа.

Па ?а качив на ко?чето,

?а однесов право дома.

Наводи [ уреди | уреди извор ]