Принцот Георги? Евгениевич Лавов ( руски : Гео?ргий Евге?ньевич Львов; 2 ноември - 7/8 март 1925) бил руски аристократ, државник и прв пост-импери?ален премиер на Руси?а , од 15 март до 20 ?ули 1917 година. То? бил последниот москов?анин и последниот рурикидски шеф на руската држава.

Предреволуци?а [ уреди | уреди извор ]

Принцот Лавов е роден во Дрезден , Германи?а и потекнува од суверените кнезови на династи?ата Рурик од ?арослав? . Неговото семе?ство се преселило во Поповка во областа Алексин во Тула од Германи?а наскоро по неговото ра?а?е. Дипломирал на Универзитетот во Москва , како дипломиран правник, а потоа работел во државната служба до 1893 година. За време на руско-?апонската во?на организирал помош на исток и во 1905 година се приклучил на либералната уставна демократска парти?а. Една година подоцна то? победил на изборите за Прва дума и бил номиниран за министерска позици?а. Станал претседател на Серускиот со?уз на Земстос во 1914 година, а во 1915 година станал водач на Со?узот на Земвтос како и член на Земгор, заеднички комитет на Со?узот на Земстови и Со?узот на градови ко? помогнал во снабдува?ето во?ската и тенденци?а кон ранетите од Првата светска во?на . Во декември 1916 година, по тирадите на принцот Лавов на Конгресот во Земстос, Доброволните организации не дозволиле нико? да работи за владата, освен ако нивната соработка не биде купена со политички отстапки. ^[1]

Се оженил со грофицата ?ули?а Алексиевна Бобринска?а (1867?1903), правнука на Григори? Орлов и Катерина Велика.

Подоцнежните години [ уреди | уреди извор ]

За време на првата руска револуци?а и абдикаци?ата на Никола? Втори , император на Руси?а, Лавов бил ставен на чело на привремената влада основана од Дума на 2 март. Не може??и да собере доволна поддршка, то? поднел оставка во ?ули 1917 година во корист на неговиот министер за во?на, Александар Керенски .

По Октомвриската револуци?а се доселил во Т?умен . Зимата во 1917 година бил уапсен и пренесен во Екатеринбург . Три месеци подоцна, Лавов и уште два?ца затвореници (Лопухин и принцот Голицин ) биле ослободени пред судот под писмена обврска да не го напуштаат местото. Локалниот воен комесар, Филип Голошчекин, имал намера да ги погуби Лавов и другите затвореници, но наредбата не била од Исак Ста?нберг, Народен комесар за правда, левичарско-соци?алистички револуционер, во коалици?а со болшевиците. Лавов веднаш го напуштил Екатеринбург, тргнал кон Омск , окупиран од антиболшевичката чехословачка леги?а. Привремената сибирска влада, предводена од Петар Вологодски, била формирана во Омск и му наложила на Лавов да замине за Соединетите држави (биде??и се верувало дека оваа зем?а е способна да обезбеди на?брза и на?ефикасна помош на антиболшевичките сили) да се сретнат со претседателот Вудроу Вилсон и другите државници да ги информираат за целите на антисоветските сили и да добиваат помош од поранешните со?узници на Руси?а во Првата светска во?на. Во октомври 1918 година то? дошол во САД, но доцнел биде??и во ноември истата година завршила Првата светска во?на и започнале подготовките за мировната конференци?а во Париз , каде што се пресели центарот на светската политика.

Биде??и не успеал да постигне практични резултати во САД, Лавов се вратил во Франци?а, каде што во 1918?1920 бил на чело на рускиот политички состанок во Париз. То? бил на изворот на системот за размена на труд за да им помогне на руските емигранти, ги префрлил на располага?е средствата на Земгор, складирани во Националната банка на Соединетите држави . Подоцна ?а напуштил политиката, живеел во Париз во сиромашти?а, работел занаетчиски работи, пишува??и ги своите мемоари.

Споменици [ уреди | уреди извор ]

Постои споменик на принцот Лавов во Алексин, како и мала изложба на него во градскиот музе?. Во Поповка има уште еден спомен спроти неговата локална црква и плакета на ?идот на локалното училиште што го основал. Починал во Булон-сур-Сена и е погребан на руските гробишта Сант-viеневиев-де-Боас во Франци?а.

Неговиот роднина по име принцот Андре Никита Лвоф (1901?1933), различно опишан како син или внук на Георги Лавов, е погребан на старите гробишта во Ментон .

Наводи [ уреди | уреди извор ]

Надворешни врски [ уреди | уреди извор ]

•   ?Lvov, Prince George Eugenievich“  . Енциклопеди?а Британика (12.. изд.). 1922.
• (руски) Lvov Days and memorials
• (руски) Aleksin Museum of Art and Regional Studies
• (руски) Publishers of Lvov's biographies