Алекси? V Дука ?λ?ξιο? Ε? Δο?κα?
Цар на Источното Римско Царство
Царот Алекси? V, од осветен ракопис
Византиски цар
На престол	1204
Претходник	Исак II Ангел Алекси? IV Ангел
Наследник	Константин XI Ласкарис ( Нике?ско Царство ) Михаил I Комнин Дука ( Епирско Деспотство ) Алекси? I Трапезунтски ( Трапезунтско Царство ) Балдуин I ( Латинско Царство )
Роден(а)	1140
Починал(а)	декември 1205
Династи?а	Ангели (преку брак)

Алекси? V Дука ( грчки : ?λ?ξιο? Ε? Δο?κα?, 1140 - декември 1205) бил византиски цар од династи?ата Ангели ко? владеел од 5 февруари до 12 април 1204 година. За време на неговото владее?е се случила втората и последна опсада на Цариград од страна на учесниците од Четвртата крстоносна во?на . То? бил член на династи?ата Дука , ко? го имал прекарот Мурзуфл (Μο?ρτζουφλο?), или мисле??и на неговите бушави ве?и или поради неговиот намуртен и мрачен лик.

Доа?а?е на престолот [ уреди | уреди извор ]

По осво?ува?ето на Цариград од првата опсада од страна на крстоносците и претендентот за византискиот престол - Алекси? IV , византиската влада во Цариград сe уште постоела, но таа целосно била зависна од милоста на Венеци?анците и крстоносците, кои залогориле пред градските ?идини. Оваа милост не траела долго, зошто набрзо се покажало дека Алекси? IV не бил во состо?ба да ги исполни ветува?ата дадени во Задар и на Крф . Сега то? се нашол ме?у два огна. Крстоносците и Венеци?анците ги барале ветените пари одбива??и ги сите молби за одлага?е, а византиското население се бунтувало против царот ко?што во зем?ата ги донел крстоносците и им се потчинил себеси и сво?от народ на Латините. Кон кра?от на ?ануари 1204 г. во Цариград избувнал бунт. Алекси? IV не само сво?ата скапо платена крна туку и главата, а неговиот татко Исак II Ангел бил ставен ставен во затвор каде што наскоро и умрел. На царскиот престол бил доведен Алекси? V Дука Мурзуфл, зетот на претходно симнатиот цар Алекси? III , мажот на бившата жена на Стефан Првовенчаниот , Евдоки?а. ^[1]

Владее?е и падот на Царството [ уреди | уреди извор ]

Уште еднаш победил антилатинскиот правец во Византи?а , но неговиот триумф само го забрзал последниот чин на византиската трагеди?а. Крстоносците се подготвувале со намера уште еднаш да го осво?ат Цариград , но ово?пат не за да доведат нова византиска влада, туку на урнатините на Византи?а да создадат свое царство. Во март крстоносците и Венеци?анците под ?идините на Цариград потпишале детален договор за делба на Византиското царство и за создава?е на Латинско Царство во Цариград. Потоа почнал ?уриш и се случило тоа што морало да се случи на 13 април 1204 г. византиската престолнина попуштила пред надмо?ните сили на напа?ачите. ^[2]

На то? начин Цариград, ко?што со векови бил непобеден, пркосе??и им на нападите на Перси?анците и Араб?аните , Аварите и Словените , Бугарите , Русите и Печенезите , паднал во рацете на крстоносците и Венеци?анците. Три дена и три но?и осво?увачите го ограбувале градот и чинеле свирепи насилства. Скапоцените богатства на на?големиот културен центар на тогашниот свет, растргнати биле на сите страни, а дел од нив и див?ачки уништени. ?Откако постои светот, во ни еден град не е добиен толкав плен“, вели историчарот на крстоносците Вилардуен . ?Дури и Сарацените се помилосрдни и поблаги во споредба со овие лу?е кои на рамената го носат Христовиот крст“, забележува византискиот очевидец Никита Хони?ат . По поделбата на воениот плен дошла делбата на Византиското царство, ко?ашто го запечатила неговиот слом и за подолго време ги потиснала силите на Византи?ците на перифери?ата. ^[3]

Наводи [ уреди | уреди извор ]