한국   대만   중국   일본 
Алцха?мерова болест ? Википеди?а

Алцха?мерова болест

Алцха?мерова болест ( латински : Morbus Alzheimer ) ? болест од групата на невродегенеративни заболува?а. Обично се ?авува ка? населението над 65 годишна возраст и е одговорна за 60% од дементните заболува?а , следена од васкуларните деменции на второ место и алкохолната деменци?а на трето. [1]

Алцха?мерова болест
Споредба на нормален мозок на постаро лице (лево) со мозок на лице заболено од Алцха?мер (десно). Разликите се означени.
Специ?алност Неврологи?а  Уреди на Википодатоците
Честота Грешка во Lua во Модул:PrevalenceData, ред 28: attempt to perform arithmetic on field 'lowerBound' (a nil value)

Карактеристично е прогресивно влошува?е на когнитивните функции, со намалена способност за извршува?е на дневните активности, промени на расположението и карактерот и невропсихолошки симптоми. Години пред манифестира?ето на првите симптоми, во мозокот на заболениот се насобираат наслаги составени од бета-амилоидни-(Aβ)пептиди со променета конфигураци?а. Заедно со наслагите, во невроните се таложат и неврофибрили во облик на клопчи?а, карактеристичен патогномоничен знак за оваа болест.

За овие дегенеративни промени, кои се основа на самата болест, сe уште не постои терапи?а.

Причините за по?авата на Алцха?меровата болест не се целосно раз?аснети. Од генетски аспект, востановена е една вари?анта на генот ApoE, ко?а претставува фактор на ризик за разво? на Алцха?меровата болест. Покра? тоа, откриени се генетска мутации на уште три гени (пресенилин-1 и -2 и амилоидна претходничка белковина APP), кои можеби се предизвикувачки фактор за ретката рана форма на болеста. Промените во овие четири гени водат до по рано таложе?е на бета-амилоид во мозокот, за разлика од ненаследните-спорадични форми на болеста. Се проценува дека генетските фактори се само 30% од факторите на ризик за по?авата на Алцха?мерова болест.

Истори?а

уреди
 
Августа Детер

Во 1901 година, германскиот психи?атар и невропатолог Ало?з Алцха?мер го опишал првиот случа? на оваа болест, ко?а подоцна е наречена Алцха?мерова болест. Пациентката била 50 годишната Августа Детер. Алцха?мер ?а примил пациентката во нервната клиника во Франкфурт . Детер престо?увала во клиниката сe до не?зината смрт во 1906. Во ова време Алцха?мер ве?е станал раководител на лаборатори?ата во Минхен . Неговата заинтересираност за случа?от го натерала да побара да му го испратат мозокот од починатата пациентка на анализа. Тогаш ги об?авил првите резултати на оваа тема. [2] [3] [4]

Во наредните 5 години се опишани уште 11 слични случаи, во медицинската литература, за некои од нив ве?е е употребен називот ?Алцха?мерова болест“. [5]

Офици?ално болеста го добива своето име во книгата ?Учебник по психи?атри?а“ од психи?атарот Емил Крепелин во 1910 година. [6]

Епидемиологи?а

уреди

Од Алцха?меровата болест заболуваат речиси исклучиво лица во поодмината возраст. Со развитокот на медицината, а со тоа и зголемува?ето на старосната граница, расте и застапеноста на болеста. Под 65 годишна возраст засегнати се 2%, ка? 70-годишната популаци?а 3%, ка? 75-годишните 6% и ка? 85-годишните 20%. Над 85 години опа?а процентот на заболени, биде??и болните од Алцха?мерова болест ретко достигнуваат таква старост. Досега на?рано по?авува?е на болеста е забележано ка? 27 годишен пациент, ко? починал на 33 годишна возраст. [7]

Во 2007 година, на светско ниво, се востановени 29 милиони лу?е заболени од Алцха?мерова болест. Според статистичките модели, се прогнозира дека во 2050 година бро?от на заболени ?е се искачи на 106 милиони. [8] [9]

Ди?агноза

уреди

Препознава?е на болеста според карактеристичната клиничка слика

уреди

Предупредувачки знаци

уреди

Според Американскиот национален институт за старее?е, посто?ат седум предупредувачки знаци на болеста:

  1. Повторува?е на едни исти праша?а.
  2. Повторува?е на една иста приказна.
  3. Заболениот не знае да извршува одредени секо?дневни активности пр. готве?е, игра?е карти, ракува?е со далечински управувач.
  4. Заболениот не знае да раководи со пари, сметки, префрла?а и сл.
  5. Заболениот не може да на?де одредени предмети или ги сместува на невообичаени места и мисли дека други лица ги преместиле истите.
  6. Запоставува?е на сопствениот надворешен изглед.
  7. Болниот одговара на праша?а со поставува?е на истото праша?е кое му е упатено нему.

Преддементен стадиум

уреди

Дури и до 8 години пред дефинитивната ди?агноза на Алцха?мер, можат да се утврдат невропсихолошки испади. На?лесно препознатливи се проблемите со краткотра?ното помне?е и запомнува?ето на нови информации. Во некои случаи, уште во ово? стадиум, засегнати се разбира?ето на говорот и следе?ето на сопствените цели. Типични се нарушува?а на афектот, како што се депреси?ата , рамнодушноста и незаинтересираноста.

Ран и среден стадиум

уреди

Ка? пове?ето пациенти, намаленото помне?е и уче?е водат до поставува?е на ди?агнозата. [10] На?силно засегнати се краткотра?ното помне?е и уче?ето, додека долготра?ното помне?е, вообичаените активности и емоционалните доживува?а се сe уште зачувани. [11] [12] Говорните способности ка? болниот се општо намалени, а тоа се манифестира преку намален лексикон и отежнат говор. Постои несигурност при фините моторни движе?а, кои доа?аат до израз при пишува?е, црта?е или облекува?е. [13] Во средниот стадиум, дел од пациентите се сe уште способни самосто?но да функционираат, но зависат од ту?а помош при сложени активности. [10]

Напреден стадиум на деменци?а

уреди

Во напредниот стадиум на болеста пациентите ги губат стекнатите способности и не можат да ги препознаат личности и предмети. [14] [15] Неосновани напади на бес и насилство можат да се сретнат дури и ка? пациенти кои пред заболува?ето биле миро?убиви. Мускулатурата ка? пациентот посто?ано се разградува. Тоа води до понатамошни говорни проблеми, уринарна и дефекациона инконтиненци?а како и посто?ано намалува?е на подвижноста на пациентот, за на кра? пациентот да стане ?врзан за кревет“. Дури и при извршува?е на на?едноставните активности, на пациентот му е потребна помош. Болеста води до смрт , ко?а често настанува како резултат на белодробни инфекции или миокарден инфаркт .

Ди?агностички критериуми

уреди

Критериумите за ди?агностицира?е на Алцха?меровата болест се утврдени во 1984 и надополнети во 2007 од страна на Националниот институт за невролошки заболува?а и удари (NINCDS) и Здружението за Алцха?мер (ADRDA). Клиничкат ди?агноза според овие критериуми се воспоставува кога когнитивните нарушува?а кои укажуваат на деменци?а да бидат потврдени со невропсихолошки испитува?а. За дефинитивна ди?агноза, потребна е хистопатолошка потврда, ко?а вклучува микроскопска обработка на примерок од мозочно ткиво . Ка? Алцха?меровата болест се нарушени осум когнитивни функции - помне?е, говор, перцепци?а, внимание, конструктивни способности, ориентаци?а, решава?е на проблеми и функционални способности.

Ди?агноза со снима?е

уреди

Прогноза

уреди

Од поставува?ето на ди?агнозата, во просек на болниот му остануваат уште 7-10 години живот. Има случаи во кои кра?ниот стадиум се достигнува ве?е после 4-5 години, но има и случаи во кои болниот живее уште 20 години.

Наводи

уреди
  1. C. P. Ferri, M. Prince, C. Brayne et al.: Global prevalence of dementia: a Delphi consensus study. In: Lancet. 366, бр. 9503, 2005, S. 2112-7.
  2. A. Alzheimer: Uber eine eigenartige Erkrankung der Hirnrinde.. In: Allg. Z. Psychiat. Psych.-Gerichtl. Med.. 64, Nr. 1-2, 1907, S. 146?148.
  3. Konrad Maurer, Ulrike Maurer: Alzheimer: the life of a physician and the career of a disease. New York: Columbia University Press 2003, ISBN 0-231-11896-1
  4. Fred H. Hochberg, David Rottenberg: Neurological classics in modern translation. New York: Hafner Press 1977, ISBN 0-02-851180-8
  5. N. C. Berchtold, C. W. Cotman: Evolution in the conceptualization of dementia and Alzheimer's disease: Greco-Roman period to the 1960s. In: Neurobiol. Aging. 19, Nr. 3, 1998, S. 173?189. PMID 9661992 .
  6. Emil Kraepelin: Textbook of Psychiatry 1910
  7. Skript der Sendung Quarks & Co zum Thema Alzheimer
  8. R. Brookmeyer u. a.: Forecasting the global burden of Alzheimer’s disease. In: Alzheimer's and Dementia. 3/2007, Band 3, S.186?191
  9. M. Schafer:Forscher: Alzheimer wird zum Massenphanomen In: wissenschaft.de vom 11. Juni 2007
  10. 10,0 10,1 H. Forstl, A. Kurz: Clinical features of Alzheimer's disease. In: Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci. 249, Nr. 6, 1999, S. 288?290. PMID 10653284 .
  11. G. A. Carlesimo, M. Oscar-Berman: Memory deficits in Alzheimer's patients: a comprehensive review. In: Neuropsychol Rev. 3, Nr. 2, 1992, S. 119?169. PMID 1300219 .
  12. M. Jelicic, A. E. Bonebakker, B. Bonke: Implicit memory performance of patients with Alzheimer's disease: a brief review. In: Int Psychogeriatr. 7, Nr. 3, 1995, S. 385?392. PMID 8821346 .
  13. T. Benke: Two forms of apraxia in Alzheimer's disease. In: Cortex. 29, Nr. 4, 1993, S. 715?725. PMID 8124945 .
  14. Liz Kumru: Getting Lost in Alzheimer's. UNMC. Zugriff, 22 ?ули 2007
  15. Tom Rickey: Road Skills Hint at ?Motion Blindness“ of Alzheimer's. 31 ?ануари 2002. Zugriff am 21 ?ули 2007

Надворешни врски

уреди
Класификаци?а
П · Р · П
Надворешни извори