San Beneito

Da Wikipedia
ZE-P
Sta paggina chie a l'e scrita in zeneize
co' ina grafia tipo quella do Prian do 1745
'N'inmagine de San Beneito

Beneito da Nursia (od. Norcia ), santo , fondato de l’ orde beneitin e patriarca do monegheximo occidenta ( Norcia 480 ca.- Montecascin doppo o 546).

Vitta [ modifica | modifica wikitesto ]

O fu aoto da "Regola" monastega ch'a prescrive povertæ, obedienca e un fortiscimo impegno de preghea e de travaggio. E scarse noticie storiche in sce-a so vitta provegnan squæxi escluxivamente da-i "Dialoghi" de s. Grigoeu Magno (libbro II), scriti a scopo sorvetutto de edificacion.

Nasciuo da nobile famiggia, o studio a Romma , ch'o l' abbandono pe condue vitta solitaia in sce-i monti de Enfide (od. Affile ), za sede de di atri asceti (tra i quæ o monego Roman, ch'o l'inspio Beneito). Ciammao a dirizze una comunitæ a Vicovaro , o dovette abbandonala pe l’indisciplina di moneghi, refugiandose inta streita valle de l’ Aniene poco a monte de Subiaco (Sacro Speco); essendose unii a le molti discippoi, o l'eresse inta zona dozze moneste , tegnindo pero presso de le i prediletti Maoro e Praccido. Contrastao da un præve sublacense, Scioenco, o Beneito o decize de parti; razonto a via Latina, o l'arivo a Cascin e into 528 ca., in sce-o monte dove sorzeiva un tempio pagan consacrao a Giove , o l'eresse doi otoi dedicæ a s. Martin e a San Zane Battista e un moneste, asciancao da 'n atro moneste femmini diretto da-a sœu, s. Scoastega (in sce-i colloqui de questa co-o Beneito a lezendia a da di poetichi particolæ). A Cascin o recevette a vixita do re di Goti Totila (546), che, voendo mette a-a prœuva a santitæ do Beneito, o l'ordeno a-o so scude de travestise da re; o Beneito o scrovi subbito l’inganno e o re, stupefæto, o decize de comportase con giusticia.

A "Regola" beneitina, pilastro da vitta monastega ocidenta e fruto d'esperienca persona a longo matura, a fu probabilmente inspia a 'n scrito precedente. A-o princippio no particolarmente diffusa, a se impose gracie a-i Carolingi, che l'esteizan a tutte e comunitæ monasteghe do Sacro Impeo Roman . A comprende un prollogo e 73 capitoli e a n'e zonta inte træ recenscioin: l’aotografo, portao a Romma into 577, riportao a Montecascin into 742 e transfejo a Tean into 883, o ghe fu destruto inte 'n incendio (896): da quello se credde derive a coppia manda dall’abao Teodemao a Carlomagno (787) e da questa derivan un codexo de S. Gallo e di atri, tra i quæ quelli da cosci dita ≪tradicion cascineize≫. Redæta in latin vorga, a fu pero fito modifica, quæ a l'apa prez. into codexo da biblioteca Bodleiana ( Oxford ; o ciu antigo: ca. 700); de variante do primmo e do segondo tipo de testo se trœuvan framiste into terco (cosci dito textus receptus ), ch'o l'ammia a-a ciarezza e o remonta a l’8° secolo.

Filastrocca [ modifica | modifica wikitesto ]

Rondanina teit'a teito
Porta l'œuio a San Beneito
San Beneito o no ne vœu
Porta l'œui'a San Grigœu
San Grigœu o no ne vœu manco
Porta l'œuio a-o Sprito Santo.

Atri progetti [ modifica | modifica wikitesto ]

Controllo de outoritæ VIAF ( EN 100179656  · ISNI ( EN 0000 0004 4516 1860  · SBN ( IT CFIV024830  · LCCN ( EN n79034826  · GND ( DE 118508911  · BNF ( FR cb118911827 (data)  · BNE ( ES XX1719912 (data)  · ULAN ( EN 500372052  · NLA ( EN 35017288  · BAV ( EN IT 495/15561  · CERL cnp01471605  · NDL ( EN JA 00620349  · WorldCat Identities ( EN n79-034826