|
Desen Artikel ass ereischt just eng
Skizz
. Wann Dir mei iwwer dest Theema wesst, sidd Dir haerzlech inviteiert, aus dese puer Satz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hellef braucht, da luusst bis an d'
FAQ
eran.
|
D'
Ironie
ass an der
Literatur
souwei an der
Rhetorik
e
bewosste
Konschtgreff, fir enger Ausso en "duebele Buedem" ze ginn.
D'Ironie riicht sech un erwuesse Lieser oder Nolauschter, well Kanner ereischt am Gaang sinn,
semantesch
Zesummenhang an hiert
vernetzt Denken
no an no "anzebauen".
D'
Sokrates
-Dialogen, dei vum
Platon
noteiert goufen, sinn d'Ironie an hir Bedeitung gutt z'erfaassen. Besonnesch de
Gorgias
- an de
Protagoras
-Dialog weisen, wei de Sokrates et faerdegbrengt, seng
dialektesch
"Geigner" duerch Froen dozou ze kreien, datt dei mierken, datt hiert "Wessen" an hir "Iwwerzeegungen net vill op d'
Wo
brengen.
An dem
Aristophanes
senge
Kameidistecker
ass d'Figur vum "Deifstapler" ze fannen.
An
Diktature
spillt d'Ironie eng speziell Roll, well vill Kenschtler an hire Wierker d'Ironie benotzen, fir hir Iddien "anzepaken". E gutt Beispill sinn dei
ungaresch
,
polnesch
,
tschechesch
a
polnesch
Filmregisseuren an de leschte Joren enner der
kommunistescher
Zensur
.
- Platon:
Platon. Samtliche Dialoge. Band 1
, 1988, Hamburg, Felix Meiner Verlag, iwwerdroe vum Otto Apelt. Am Band 1 sinn e. a. de Protagoras- an de Gorgias-Dialog ze fannen.
