Bedeckungsverannerleche Star

Animatioun vun engem bedeckungsverannerlechen Duebelstar mat Liichtbou. ^[1]^,^[2]

Ee bedeckungsveranderleche Star ass en Duebelstaresystem , deem seng Bunn sou am Raum lait, datt sech dei beid Staren , vun der Aerd aus gesinn, periodesch op d'mannst deelweis bedecken.

Am Allgemengen hunn dei beid Stare vum Duebelstaresystem verschidde Greissten a verschidden Uewerflachentemperaturen.

Verdeckt dee klenge Star ee Beraich vum greisseren, erreecht d' Liicht , dat vum verdeckten Deel vu senger Uewerflach ausgeet, den Observateur net. Et nennt een dei Phas, den Transit an d'Hellegkeet vum ganze System ass warend dar Phas mei niddreg wei zu den Zaiten, wou dei beid Staren nieftenee stinn. Am Liichtbou weist sech eng ?Dell“, dei an hirer Mett ee Minimum erreecht.

Leeft dee klenge Star ganz oder deelweis hanner deem grousse laanscht, erreecht d'Liicht vum klenge Star den Observateur ganz oder deelweis net (total,oder partiell Bedeckung ). Et ergett sech also tescht zwei Transit-Minima e weidere Minimum. Wat fir eng Aart vu Minimum mei deif ausfalt, hankt vun der Uewerflachenhellegkeet vu beide Staren of. Ass d'Uewerflachenhellegkeet vum klenge Star mei kleng, wei um Bild riets, sou ass d'Transit-Minimum mei deif (en Extremfall vun deser Konstellatioun ass den Transit vun engem Planeit virun engem Star). Anerefalls ass den Transit-Minimum mei flaach, ee Fall deen heefeg optrett, wann de groussee Star e roude Ris ass.

Well d'Annerung vun der Liichtkraaft vun engem Bedeckungsverannerlechen nemme vun de relativ konstante Starenzoustandsgreissten an der Emlafdauer vum System ofhangeg ass, ass de Liichtbou streng periodesch. D'Form vun der Minima ass vun der Geometrie , d. h. de Bunndaten vum System an dem Wenkel, enner deem de Bunnplang vun der Aerd aus gesi gett, ofhangeg, souwei vun de physikaleschen Zoustandsgreisste vun de bedeelegte Staren (wei z. B.: Radius, Liichtkraaft a Randverdonkelung ).

De groussen astrophysikaleschen Notze vun deser Stareklass entsteet duerch d'Meiglechkeet, genee Miessung vum Liichtbou op dei ugesprache Bunndaten an d'physikalesch Zoustandsgreisste schleissen ze kennen. Et brauch een heizou zousatzlech e puer relativ liicht ze miessend spektroskopesch Date, fir op d'Uewerflachentemperatur an d'Relativvitesse vu beide Stare schleissen ze kennen.

Et ennerscheet een unhand vum Liichtbou tescht

Algolstaren (Periodelangt vun 1 bis 5 Deeg),
Beta-Lyrae-Staren (D'Komponente glaiche sech, et kennt zu fortlafenden Ofwaichungen am Liichtbou.),
W-Ursae-Maioris-Staren ,
AM-Canum-Venaticorum-Staren ,
Zeta-Aurigae-Staren ,
UX-Ursae-Maioris-Staren ,

benannt no charakteristesche Vertrieder hirer Aart.

Vill Exoplaneite goufe mat der Method vun der Starebedeckung nogewisen. Well Planeiten net selwer liichten, gett dobai nemmen e periodesche Reckgang vun der Liichtkraaft vum Star pro Emlaf observeiert; dese Reckgang ass kleng, well d'Planeite mei kleng si wei d'Staren.