Corpus
Hectoris
occisi ad
Troiam
traditum. E
fabula
in libro vicensimo quarto
Iliadis
narrata
. Singula in
sarcophago
Romano
e
marmore
annis ab
180
ad
200
sculpto
.
Poesis epica
(a verbo
Graeco
?πο?, -εο?
'verbum,
carmen
') est
genus
poesis
in qua gesta
hominum
vel
verorum
vel
fictorum
narrantur
, praecipue ex tempore remoto. Saepe in his
fabulis
dei
in
tellurem
descendunt, ut se inter
res humanas
interponant. De terris
Mediterraneis
, clarissima
carmina
epica sunt
Homeri
Ilias
et
Odyssea
et Vergilii
Aeneis
.
In
Asia
, inter notissima poematibus epicis sunt
Mahabharata
et
Ramayana
(ambae ex
India
) et
Epica Gilgamesi
(e
Mesopotamia
). Poesis epica modo
reges
vel
regna
glorificat (sicut
Cantus Rolandi,
etiam
Aeneis,
imperatori
Augusto
dicatus), vel modo originem populi explicat (ut
Aeneis,
qui originem
Romanorum antiquorum
narrat). Hodierno tempore, poemata epica rarius componuntur.
Multa carmina epica similes partes habant. Partes quae saepe videntur sunt:
- Lusiadae
(1572)
Ludovici Camonii
- Sucesso do Segundo Cerco de Diu
sive "Gesta Secundi Oppugnationis Divi" Hieronymi Corte-Real (1584)
- Elegiada
sive "Elegias" Ludovici Pereira Brandao (1588)
- Afonso Africano
sive "Alphonsus Africanus" Velasci Mouzinho de Quebedo (1611)
- Malaca conquistada
sive "Malacca Victa" Francisci de Sa de Meneses (1634)
- Ulisseia ou Lisboa Edificada
Gabriel Pereira de Castro (1636)
- Ulissipo
Antonii de Sousa de Macedo (1640)
- O Uruguai
Basilii ab Gama (1789)
- Henriqueida
Francisci Xavierii Menezes (1741)
- Caramuru
Santa Rita Durao (1791)
- Dona Branca
Almeida Garrett (1826)
[2]
- Os Brasileidas
sive "Brasileidae" Caroli Alberti Nunes (1938)
[3]
Nexus interni