![](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/66/Esculaap4.svg/33px-Esculaap4.svg.png) |
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt.
|
In instrumento
Electroencephalographo
(EEG) turbationes linearum cum spinis indicant eventa accessionum.
Morbus comitialis
in lingua Latina classica, sive in usu
medico
hodierno
epilepsia
(
Graece
?πιληψ?α), est
morbus
cerebri
, cuius specimina sunt accessiones
[1]
quassationum et spasmorum animo plerumque alienato.
Romae antiquae
, ut historia fert, comitia cessabant, cum accessio morbi aegrotum affecisset, unde nomen morbi ortum est.
Disciplina medicinae quae epilepsias investigat epileptologia vocatur.
Medicamenta, in morbis comitialibus tractandis adhibita, dicuntur
anticonvulsiva
vel
substantiae antiepilepticae
.
Ex morbis
neurologiae
morbus comitalis cum centesima civium perturbata
[2]
saepissimorum est.
Epilepticus
linguam
suam a seipso in accesione morsam monstrat.
Epilepsia
sive
epilepsis
est propensio cerebri ad accessiones patiendum. Cum accessio evenit, operatio electrica
cerebri
est turbata et
neurona
cerebri fulgunt sicut tempestas. Aeger saepe non tenet memoriam accessionis et dormit post eventum. Accessionum sunt duo genera
[3]
:
Huius specimina sunt minus notabilia, quare accessiones possunt manere indeprensae, nisi instrumenta adhibentur. Aegrotus cessat actiones et silet et obliviscit. Si aeger est infans, morbus plerumque exolescat morbus in adolescentia.
Eius specimina sunt quassatio et spasmus membrorum cum animo relicto et (raro) morte consequiente. Aeger linguam suam mordere et urinam perdere potest.
Spectaculum accessionis morbi comitialis
ILAE - foedus internationale contra epilepsiam
[
recensere
|
fontem recensere
]
Anno
1989
commissio
foederis internationalis contra epilepsiam
(Anglice:
International League against epilepsy ? ILAE
)
[4]
classificationis terminologiaeque revisionem classificationis syndromarum epilepticorum divulgavit
[5]
. Anno
2017
revisio, et simul versio praesens valida, classificationis epilepsiarum divulgata est
[6]
. Caput est saepimentum epilepsiarum classificationis: Primo
typus convulsionis
(focalis, generalis, incognitus) nominatur, deinde
typus epilepsiae
(focalis, generalis, focalis et generalis, incognitus) et postremo
syndromae epilepticae
. Comorbiditates et aetiologia (structuralis, genetica, infectiosa,
metabolica
,
immunologica
, incognita) notae sunt. Definitio
encephalopathiae epilepticae
mutationis structuralis nova quoque inclusa est.
Classificationis ILAE revisio 2017, versio communis
|
Initium focalis
|
Initium generale
|
Initium incognitum
|
vigilem esse
|
vigilantia deminuta
|
cum symptomatibus motuum
|
cum symptomatibus motuum
|
cum symptomatibus motuum
|
tonicis clonicisque (
convulsionibus
)
|
tonicis clonicisque (
convulsionibus
)
|
sive symptomatibus motuum
|
aliis motuum
|
aliis motuum
|
Typus focalis ad bilateralem ac tonicam clonicamque (
convulsio
)
|
sine symptomatibus motuum (
absentia
)
|
sine symptomatibus motuum
|
|
Typus non classificatus
|
Foedus internationale contra epilepsiam (
ILAE
) de
epilepsia genetica
scribit et mutationes geneticae convulsionum causas inducit. Nonnulllae formae descriptae, ac exempla sunt:
Diagnosem reperire atque investigationes diagnosis adiumentum
[
recensere
|
fontem recensere
]
Diagnosis morbi
comitialis praecipue observatione ict?s sive ictuum et focalis et generalis fit, quamquam interdum denique et morum et corporis functionum singularium mutationes imprimis cum illae inopinatae, repentes, repetitae essent. Idcirco non solum observatio
convulsionum
musculorum repetitarum sed etiam - per exemplum - in schola absentia fugitiva discipuli sive discipulae unius enim ad morbum comitialem indicare possit. Epilepsiis eruditus tum investigationes ut
sanguinis
et
electroencephalogramma
incitabit.
Nihilominus ante diagnosem disquisitionibus ictuum diligentibus diversitas inter convulsiones epilepticas et profecto
imitatores
[7]
pernecesse est. Imitatores epilepsiarum sunt
syncopa
, convulsiones anoxicae,
morbi mentis
, perturbationes somni, perturbationes motuum paroxysmales,
hemicraniae
,
spasmus nutans
,
dolor
,
myoclonus spinalis
et alia.
Imitatores: syncopae et convulsiones anoxicae
[
recensere
|
fontem recensere
]
Syncopa
status transiens animo linquendi oritur, si derepente fluxus sanguinis interrumpitur.
Convulsio anoxica
est collapsus, stupens corporis cum vel sive motibus tonicis clonicisque inopia gubernationis corticum cerebri causa.
Imitatores: perturbationes motuum paroxysmales
[
recensere
|
fontem recensere
]
Etiam perturbationes motuum, si paroxysmales visae essent, morbo comitiali similes queant. Inter eas
motus spastici
,
stereotypiae
,
dyskinesiae paroxysmales
,
suspectus tonicus paroxysmalis
,
ataxiae episodicae
,
hyperekplexia
,
syndroma opsoclonus myoclonusque
adduntur.
Motus spastici sunt motus involiti, in
pueritia
incipiens, qui non ex consuetudine oritur.
[8]
Motus spastici inter simplices et complices dividunter. Si musculi
pharyngis
affecti sunt,
sonus
audiri licet.
Rarum syndroma neuro-ophthalmologicum infantibus cum deviationibus oculorum sursum et infans de repente brevi tempore suspiciens
[9]
.
Aegro dedecet eiusdem modi natatio,
stimulatio nervi vagi
et
autocineti
gubernatio. Loci proclives et aequora et lumina frequenter fulgentia ab eo vitanda sunt. Nonnumquam aegrotus, antequam accessionem patitur, vidit fulgura aut spectat assidue ad utrum latus aut sentit molestiam in epigastrio vel submersionem.
[10]
Hae alterationes appellantur "aura". Etiam famae sunt, quod canes accessiones antequam sentiunt.
Quamvis hodie pluria remedia
anticonvulsiva
vel
antiepileptica
in usu sunt, eis solum accessiones minus crebrae fiunt, sed morbus non sanatur.
Exempla anticonvulsivorum sunt:
solitum ita ait per comitialem morbum, quo prima ab infantia adflictaretur Britannicus, et redituros paulatim visus sensusque.
-Tacitus, Annales XIII, 16.
- Catala, Amelie, Marine Grandgeorge, Jean-Luc Schaff, Hugo Cousillas, Martine Hausberger, Jennifer Cattet. 2019. "
Dogs demonstrate the existence of an epileptic seizure odour in humans.
"
Nature
Scientific Reports.
9:4103 (28 Martii 2019).
- Diebold, Gilber.
L'epilepsie, une maladie refuge.
Calmann-Levy.
- Hammer, Gary D., et Stephen J. McPhee, eds. 2010. 7. In
Pathophysiology of disease: an introduction to clinical medicine.
Ed. 6a. Novi Eboraci: McGraw-Hill Medical.
- Hildebrand, M. S., H. H. Dahl, et alii. 2013. Recent advances in the molecular genetics of epilepsy.
Journal of Medical Genetics
50(5): 271? 279.
doi:10.1136/jmedgenet-2012-101448
.
PMID 23468209
.
- Jallon, Pierre, ed. 2007.
Epilepsies.
Lutetiae: Doin.
- Longo, Dan L. 2012. Seizures and Epilepsy. In
Harrison's principles of internal medicine.
Ed. 18a. McGraw-Hill.
ISBN 978-0-07-174887-2
.
- Melese, Lucien. 2016.
La psychanalyse au risque de l'epilepsie.
Ed. 2a. Eres.
- Ropper, Allan H, et Robert H. Brown. 2016. Epilepsia y otros trastornos convulsivos. In
Principios de Neurologia de Adams y Victor,
ed. Marco Antonio Tovar Sosa, 999. 10a ed. Mexici: McGraw-Hill Interamericana.
ISBN 970-10-5707-4
.
Nexus interni