Franciscus Petrarca
Nativitas
:
20 Iulii 1304
;
Arretium
Obitus
:
19 Iulii 1374
;
Arquata
Familia
Genitores
:
Petracco
;
Eietta Canigiani
Coniunx
:
no value
Memoria
Sepultura
:
Arquata
,
Q55086272
Franciscus Petrarca,
[1]
sive
Petrarcha,
[2]
Italiane
Francesco Petrarca
(natus
Arretii
die
20 Iulii
1304
; mortuus
Arquati
[3]
die
19 Iulii
1374
) fuit
poeta
laureatus
linguarum
Italicae
et
Latinae
,
scriptor
insuper epistularum, primus auctor etiam (cum
Dante Alagherio
) "
renascentiae
" et revivificationis
linguarum classicarum
.
Franciscus Petrarcha, filius cuiusdam
Petracci
Florentini
mercatoris,
Arretii
natus, adulescens
Avenione
vixit. De patria sua Italia scripsit: "agnosco validum patriae revocantis amorem."
[4]
Montepessulani
Bononiaeque
universitates frequentavit. Postea Avenionem reversus est et illic carmen epicum Latine composuit,
Africa
titulo, ubi victorias
Scipionis Africani
narravit. Ut scriptor excellens et collector litterarum Latinarum laudatus est per
Europam
. A die
6 Aprilis
1327
quo Lauram primum vidit, carmina de illa, quae in libro
Canzoniere
collegit, scribere coepit. Die
26 Aprilis
1336
,
Montem Ventosum
difficili itinere ascendit et postea, quae sibi contigissent quasque cogitationes in illo volvisset, narravit et sensu allegorico explanavit; quod ipsius iter a quibusdam vix recte origo habetur moris montana cacumina non necessitatis, sed
voluptatis
relaxandique animi causa ascendendi.
Clericus factus circiter anno 1330, amicitiam iunxit cum Ioanne de
Familia Columnense
, cuius auxilio multas Europae urbes visere ibique antiquas bibliothecas explorare coepit:
Lutetiam
,
Gandavum
,
Leodium
(ubi duas
Ciceronis
orationes invenit),
Aquisgranum
,
Coloniam Agrippinam
,
Lugdunum
. Codicibus manuscriptis plurimis perscrutatis nonnulla Latina opera, quae ad illum tempus incognita erant, ad lucem protulit eorumque studio incubuit.
Cum litteras Latinas coluit
epistularumque
sat amplam dictavit copiam, tum etiam operum Latinorum generis varii haud exiguum numerum sive
oratione
soluta conscripsit sive, ut tunc moris erat, metrico stilo concinavit. Operis fama lauream poeticam a
Lutetia
et
Roma
sibi oblatam meruit. In
Capitolio
coronam
poetae laureati
accepit anno 1341.
Insequentibus annis multas Italiae urbes cognovit;
Vallem Clausam
habitavit annis 1344-1347, postea in Italiam revertit. Florentiae de visu cognovit
Iohannem Boccacium
, quocum epistulis amicitiam iunxerat. Rursus multa itinera fecit per Italicas urbes bellis civilibus vexatas
[5]
. Legatus fuit inter principes et dominos, qui eius fama usi sunt. Praecipue
Mediolani
apud
Ioannem Vicecomitem
annis 1353-1359 vixit; postea domum apud
Paduam
in vico
Arquato
, ubi usque ad mortem habitavit,
Respublica Veneta
ei donavit. Quae invicem eius bibliothecam, illo tempore ditissimam hominis privati in Europa, in hereditatem accepit.
- Rerum vulgarium fragmenta
(Italice:
Canzoniere
)
- Secretum
- De Viris Illustribus
- Rerum Memorandarum Libri
- De Otio Religiosorum
- De Vita Solitaria
- De Remediis Utriusque Fortunae
- Itinerarium
- Carmen Bucolicum
- Africa
- De Gestis Caesaris
- Emilio Calvi,
Bibliografia analitica Petrarchesca 1877-1904
, Loescher, Romae 1904
- Joseph Guerin Fucilla,
Oltre un cinquantennio di scritti sul Petrarca (1916-1973)
, Editrice Antenore, Patavii 1982 (Studi sul Petrarca 15)
- Luca Marcozzi,
Bibliografia petrarchesca 1989-2003
, Olschki, Florentiae 2005 (Biblioteca di Bibliografia Italiana 183)
Nexus interni