Dialectica
(etiam
dialecticae
et
ratio dialectica
) est
logica
disputandi ad dissolvendas
dissentiones
ars
, quae in
philosophia
Inda
et
Europaea
post antiquitatem est gravissima. Verbum
dialectica
in
Graecia Antiqua
ortum est, et populo a
Platone
in
Dialogis Socraticis
factum est gratum.
Ratio dialectica
est dialogus quasi
diverbium
inter duo aut plus
homines
quibus sunt opiniones de quadam re discrepantis, qui autem rei
veritatem
per
rationalem
disceptationem loquendo statuere volunt.
[1]
Sic differt
dialectica
a mera disputatione, qua interlocutores opiniones de quadam quaestione tenent, disceptationem vincere volentes, vel adversario converso, vel eorum opinione recta probata, vel opinione adversarii falsa probata; ergo disceptationi a iudicibus iudicandum est.
Dialectica
a
rhetorica
differt, quae
logos
vel
pathos
vel
ethos
adhibet.
Dialectica inter
trivium
artium liberalium
numeratur.
Saeculo XIX
etiam origo facta est artis phlosphiae
Ioannes Fichte
, deinde
G. W. F. Hegel
qui dialecticae tres gradus; propositio,
negatio
et negatio negationis, quod
historiam
e
servitute
per laborem ad
civitatem in legibus positam
explicavit.
[2]
Deinde
Carolus Marx
more
materialismo
succedessit.
[3]
Nexus interni
- Postan, M. M.
1962
. "Function and Dialectic in Economic History."
The Economic History Review.
No. 3.
- McKeon, Richard.
1954
. "Dialectic and Political Thought and Action."
Ethics
65(1): 1?33.