Paxina capa co titulo do libro.
Species Plantarum
, (abreviado
Sp. Pl.
), e unha obra sobre
botanica
que foi publicada en
1753
, coma un traballo en dous volumes por
Carl von Linne
. A sua principal importancia radica en que e o
punto de partida
da
nomenclatura botanica
que se usa hoxe en dia. Isto quere dicir que non se aceptan como "validamente publicados" os nombs de
taxons
anteriores a data de publicacion deste libro, e os primeiros
taxones
"validamente publicados" son os que aparecen neste libro.
Contina todas as plantas conecidas daquela, e permitia a doada identificacion das mesmas mediante un sistema de clasificacion que as agrupaba en
especies
,
xeneros
,
ordes
e
clases
. Mediante o conteo de
pistilos
e
estames
, calquera persoa, ainda sen moitos conecementos sobre plantas, era quen de chegar ao nivel do xenero ao que a planta pertencia.
Estableceu os nomes das especies como un
nome binominal
e agrupounas en xeneros e familias, dando orixe as
categorias taxonomicas
.
O volume nº 1 da primeira edicion abrangue 11 paxinas sen numerar nas paxinas de introducion e do 1 o 560, mentres que o volume 2 conten as paxinas 561 a 1.200, mais 31 paxinas sen numerar de indice, adicions e erros.
Logo da sua primeira edicion, esta obra tivo varias edicions, continuando despois de que o seu autor finase.
Species Plantarum
tamen marca o punto de partida dun grande auxe na popularidade da ciencia, e poderia dicirse que e unha das publicacions mais importantes da bioloxia.
Linne publicou a segunda e maila terceira edicion desta obra. A segunda, en dous volumes, foi publicada en 1762-1763, coas paxinas de correccions e material complementario. A terceira edicion foi en realidade moi semellante a segunda, mais coas correccions e material complementario integrado no texto, e publicouse en 1764.
Logo da morte de Linne,
Carl Ludwig Willdenow
levou a cabo unha nova edicion, moi ampliada, do traballo. Esta edicion titulouse
Editio Quarto
, ou "Cuarta Edicion", e foi publicada en seis volumes, en trece partes, desde 1797 ate 1830, e foi terminada despois da morte de Willdenow. A sexta edicion foi publicada por
Heinrich Friedrich Link
e
Albert Gottfried Dietrich
en dous volumes en 1831-1833.