Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Para outras paxinas con titulos homonimos vexase:
Estereo
.
Simbolo de estereo.
Equipo domestico estereo, con receptor de radio e reprodutores de CD e CD MP3.
Xeralmente chamase
son esterofonico
, ou simplemente
estereo
,
[
1
]
ao gravado e reproducido en dous canais (disposicion 2.0). Os
discos de vinilo
, os
discos compactos
, a maioria das
estacions de radio
FM,
casetes
e a totalidade dos
canais de TV
e da television via satelite transmiten sinais de son estereo. O proposito de gravar en son estereofonico e o de recrear unha maneira mais natural ao escoitalo e onde, polo menos en parte, reproducen as direccions esquerda e dereita das que proven cada fonte de son gravada.
O termo estereo proven do
grego antigo
στερε??
streos
, que significa "solido", "duro", "forte",
[
2
]
e ?ainda que se refire exclusivamente a sistemas de dous canais? o termo podese aplicar a calquera sistema de son que usa mais dun canal, asi como o son de 5.1 canais e os sistemas de 7.1 que se usan en
filmes
e producions
televisivas
.
Ainda que o son estereo poida ter dous canais monaurais independentes, habitualmente o sinal nun canal esta relacionado co sinal do outro canal. Por exemplo, se se gravara exactamente o mesmo sinal en ambos os canais, enton escoitariase como un son central "fantasma" cando fose reproducido en
altofalantes
. E dicir, o son parece provir do punto medio entre os dous altofalantes.
Clement Ader
realizou a primeira emision estereofonica en 1881, co chamado "teatrofono" para recibir a distancia son de
operas
. O primeiro
filme
con son estereofonico foi
Fantasia
, de
Walt Disney
, usando un metodo ao que bautizaron como
Fantasound
.
A gravacion en estereo introduciuse nas empresas musicais durante o outono de 1954 para substituir a gravacion monoaural de canal unico.
