Pseudocor

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Un mosaico construido a partir dunha serie de 53 imaxes tomadas a traves de tres filtros espectrais polo sistema de imaxes Galileo cando sobrevoou as rexions do norte de Lua en decembro de 1992

Cor falsa , falsa cor ou pseudocor refirese a un grupo de metodos de visualizacion dos datos empregados para amosar imaxes en cor que foron gravadas nas partes visibles ou non visibles do espectro electromagnetico . Unha imaxe en falsa cor e unha imaxe que representa un obxecto en cores que difiren das que amosaria unha fotografia (unha imaxe en cor verdadeira segundo a nosa percepcion da cor ). Nesta imaxe, as cores asignaronse a tres lonxitudes de onda diferentes que os nosos ollos normalmente non poden ver.

Ademais, as variantes de falsa cor como pseudocolor ( pseudocor) , density slicing ( corte de densidade) e coropleths usanse para a visualizacion de informacion de datos recollidos por unha unica canle en escala de grises ou datos que non representan partes do espectro electromagnetico (por exemplo, elevacion en mapas de relevo ou tipos de tecidos en imaxe por magnetica ).

Tipos de interpretacions de cor [ editar | editar a fonte ]

Cor certa [ editar | editar a fonte ]

O concepto detras da cor verdadeira pode axudar a comprender a cor falsa. Unha imaxe chamase imaxe de cor verdadeira cando ofrece unha reproducion de cor natural ou cando se achega a ela. Isto significa que as cores dun obxecto nunha imaxe aparecen a un observador humano do mesmo xeito que se este observase directamente o obxecto: unha arbore verde aparece verde na imaxe, unha maza vermella vermella, un azul ceo azul, etc. [ 1 ] Cando se aplica a imaxes en branco e negro, a cor verdadeira significa que a luminosidade percibida dun suxeito conservase na sua representacion.  

Burns Cliff dentro do crater Endurance en Marte . A cor e a cor verdadeira aproximada porque, no canto da banda espectral vermella, empregouse o infravermello. O resultado e un fallo metamerico na cor do ceo, que e lixeiramente verde na imaxe: se un observador humano estivese presente, enton esa persoa percibiria que a cor do ceo tina un pouco mais laranxa. O rover Opportunity que capturou esta imaxe ten un filtro vermello, pero moitas veces non se usa, debido ao maior valor cientifico das imaxes capturadas usando a banda de infravermellos e as restricions da transmision de datos.

A representacion absoluta en cor verdadeira e imposible. [ 2 ] Hai tres fontes principais de erro de cor (fallo metamerico):

  • Diferentes sensibilidades espectrais do ollo humano e dun dispositivo de captura de imaxe (por exemplo, unha camara ).
  • Diferentes emisions / reflexos espectrais do obxecto e do proceso de renderizacion de imaxes (por exemplo, unha impresora ou monitor ).
  • Diferenzas na irradiacion espectral no caso de imaxes reflectantes (por exemplo, impresions fotograficas) ou obxectos reflectantes - ver detalles do indice de representacion de cores (CRI).

O resultado dun fallo metamerico seria, por exemplo, a imaxe dunha arbore verde que mostra un ton de verde diferente ao da arbore en si, un ton de vermello diferente para unha maza vermella, un ton de azul diferente para o ceo azul, etc. en. A xestion da cor (por exemplo, con perfis ICC ) pode usarse para mitigar este problema dentro das restricions fisicas.

As imaxes aproximadas en cor verdadeira recollidas por naves espaciais son un exemplo onde as imaxes tenen unha certa cantidade de fallo metamerico, xa que as bandas espectrais da camara dunha nave espacial son elixidas para reunir informacion sobre as propiedades fisicas do obxecto investigado e non son elixidas para capturar imaxes en cor verdadeira. [ 2 ]

Este panorama en cor verdadeira aproximada mostra o cráter de impacto Endurance en Marte. Foi tomado pola cámara panorámica do rover Opportunity e componse dun total de 258 imaxes tomadas nas bandas espectrais de 480, 530 e 750 nanómetros (azul / verde, verde e infravermello próximo).

Este panorama en cor verdadeira aproximada mostra o crater de impacto Endurance en Marte . Foi tomado pola camara panoramica do rover Opportunity e componse dun total de 258 imaxes tomadas nas bandas espectrais de 480, 530 e 750 nanometros (azul / verde, verde e infravermello proximo).


Cor falsa [ editar | editar a fonte ]

Unha imaxe de satelite de cor falsa tradicional de Las Vegas. A terra cuberta de herba (p. ex. un campo de golf) aparece en vermello.
Imaxe en falsa cor das conexions cerebrais

En contraste cunha imaxe de cor verdadeira, unha imaxe de cor falsa sacrifica a interpretacion de cor natural para facilitar a deteccion de funcions que non son facilmente distinguibles doutro xeito, por exemplo o uso de infravermellos proximos para a deteccion de vexetacion en imaxes de satelite. [ 1 ] Ainda que se pode crear unha imaxe en falsa cor usando so o espectro visual (por exemplo, para acentuar as diferenzas de cor), normalmente alguns ou todos os datos empregados proceden de radiacion electromagnetica (EM) fora do espectro visual (por exemplo, infravermellos , ultravioletas ou raios X ). A eleccion das bandas espectrais rexese polas propiedades fisicas do obxecto investigado.

Como o ollo humano usa tres bandas espectrais (ver tricromatismo para mais detalles), tres bandas espectrais adoitan combinarse nunha imaxe de falsa cor. Necesitanse polo menos duas bandas espectrais para unha codificacion en falsa cor, [ 3 ] e e posible combinar mais bandas nas tres bandas RGB visuais, sendo o factor limitante a capacidade do ollo para discernir tres canles. [ 4 ] Pola contra, unha imaxe "a cor" feita a partir dunha banda espectral ou unha imaxe feita a partir de datos que consisten en datos non EM (por exemplo, elevacion, temperatura, tipo de tecido) e unha imaxe pseudocolor (vexase mais abaixo).

Para a cor verdadeira, as canles RGB (vermello "R", verde "G" e azul "B") da camara estan mapeadas as canles RGB correspondentes da imaxe, producindo un mapeado "RGB → RGB". Por falsa cor, esta relacion cambia. A codificacion falsa cor mais sinxela e tomar unha imaxe RGB no espectro visible, pero mapeala doutro xeito, por exemplo "GBR → RGB". Para as imaxes tradicionais de satelite en falso cor da Terra usase un mapeo "NRG → RGB", sendo "N" a banda espectral de infravermellos proximos (e a banda espectral azul sen usar). -imaxes en cor. [ 1 ] [ 5 ]

Utilizase a falsa cor (entre outras) para as imaxes de satelite e espazo: exemplos son os satelites de teledeteccion (por exemplo Landsat , ver exemplo anterior), telescopios espaciais (por exemplo, o telescopio espacial Hubble ) ou sondas espaciais (por exemplo Cassini-Huygens ). Algunhas naves espaciais, con rovers (por exemplo, o Mars Science Laboratory Curiosity ) son os exemplos mais destacados, tamen tenen a capacidade de capturar imaxes aproximadas en cor verdadeira. [ 2 ] Os satelites meteoroloxicos producen, en contraste coa nave mencionada anteriormente, imaxes en escala de grises do espectro visible ou infravermello.  

Pseudocor [ editar | editar a fonte ]

Unha imaxe en pseudocor (as veces pseudo-cor ou pseudo cor ) derivase dunha imaxe en escala de grises asignando cada valor de intensidade a unha cor segundo unha taboa ou funcion. [ 6 ] A pseudo cor usase normalmente cando se dispon dunha unica canle de datos (por exemplo, temperatura, elevacion, composicion do solo, tipo de tecido, etc.), en contraste coa cor falsa que se adoita usar para mostrar tres canles de datos. [ 3 ]

Imaxe termografica dun gato

A pseudocoracion pode facer alguns detalles mais visibeis, xa que a diferenza percibida no espazo de cor e maior que entre os sucesivos niveis de gris so. Por outra banda, deberia escollerse a funcion de mapeo de cores para asegurarse de que a claridade da cor ainda e monotonica ou o cambio desigual dificultaria a interpretacion dos niveis, tanto para os espectadores normais como para os daltonicos. Un erro e a paleta "arco da vella" de uso comun, cun cambio de luminosidade de ida e volta. [ 7 ]

Un exemplo tipico para o uso da pseudo cor e a termografia (imaxe termica), onde as camaras de infravermellos presentan so unha banda espectral e mostran as suas imaxes en escala de grises en pseudo cor.   Outro exemplo conecido de pseudo cor e a codificacion de elevacion usando matices hipsometricos en mapas de relevos fisicos, onde os valores negativos (por debaixo do nivel do mar ) adoitan representarse por tons de azul e os valores positivos por verdes e marrons. Dependendo da taboa ou funcion empregada e da eleccion das fontes de datos, a pseudocoloracion pode aumentar o contido da informacion da imaxe orixinal, por exemplo engadindo informacion xeografica, combinando informacion obtida a partir de luz infravermella ou ultravioleta ou doutras fontes como exploracions por resonancia magnetica . [ 8 ]   Unha aplicacion mais afastada de pseudocoracion e para almacenar os resultados de elaboracion de imaxe; isto e, mudando as cores para entender mellor unha imaxe. [ 9 ]

Corte de densidade [ editar | editar a fonte ]

Unha imaxe de Tasmania e as augas circundantes usando cortes de densidade para mostrar a concentracion de fitoplancto . A cor do oceano captada pola imaxe do satelite esta mapeada a sete cores: o amarelo, o laranxa e o vermello indican mais fitoplancto, mentres que o verde claro, o verde escuro, o azul claro e o azul escuro indican menos fitoplancto; a terra e as nubes representanse en diferentes cores.

O corte por densidade, unha variacion de pseudo cor, divide unha imaxe en poucas bandas de cores e utilizase (entre outras) na analise de imaxes de teledeteccion . [ 10 ] Para cortar densidade, o rango de niveis de escala de grises dividese en intervalos, con cada intervalo asignado a unha das poucas cores discretas, isto contrasta coa pseudo cor, que usa unha escala de cores continua. [ 11 ] Por exemplo, nunha imaxe termica en escala de grises os valores de temperatura na imaxe podense dividir en bandas de 2 °C e cada banda representada por unha cor; como resultado, a temperatura dun punto no termografo pode ser mais facil de adquirir polo usuario, porque as diferenzas perceptibeis entre as cores discretas son maiores que as das imaxes con escala de grises continua ou pseudo continuo cor.

Choropleth ou mapa coropletico [ editar | editar a fonte ]

Nas eleccions presidenciais dos Estados Unidos de 2004, a visualizacion dos datos foi feita mediante un mapa de coropleth (o termo ingles choropleth as veces e traducido como cloropletas ou mapa coropletico). Ao Partido Republicano e ao Partido Democrata atribuenselles tradicionalmente cores mais vermellas e azuis, respectivamente.

Un coropleth e unha imaxe ou mapa no que as areas estan coloreadas ou estampadas proporcionalmente a categoria ou ao valor dunha ou mais variabeis que se representan. Estas estan mapeadas a poucas cores; cada area aporta un punto de datos e recibe unha destas cores seleccionadas. Basicamente tratase de cortar a densidade aplicada a unha superposicion de pseudocolor. Un mapa coropleth dunha area xeografica e asi unha forma extrema de falsa cor.

Cor falsa nas artes [ editar | editar a fonte ]

A interpretacion artistica prestase a expresion subxectiva da cor. Varias correntes artisticas desde o seculo XIX foron desligando as cores das formas que as reflectian. Algunhas cores dos impresionistas e postimpresionistas eran deliberadamente intensas e puras, para buscar a sensacion de luz con mesturas que destacasen o cromatismo sobre a forma, ao tempo que se desenvolvia a fotografia en branco e negro . As pinceladas de cores eran "irreais" ou "falsas" e mesturabanse na retina e non no lenzo, coma no puntillismo . Alguns chamaron a iso posteriormente "pinceladas gestalticas", referido as teorias da Gestalt de que o todo e algo distinto a mera suma das partes. Os obxectos xa non se conceben como tendo unha cor verdadeira, senon que percibimos a reflecten. No seculo XIX tamen foi descuberto o efecto purkinje .

As vangardas avanzaron na desvinculacion da forma e as cores, tanto no campo da abstraccion como en correntes coma o cubismo e o fauvismo . No trancurso do seculo XX houbo descubrimentos sobre a relacion das cores entre si, por exemplo os de Anni e Josef Albers , profesores da Bauhaus , sobre o cambio de percepcion das cores en funcion do seu contorno, e a sua aplicacion multidisciplinar . En 1963 Albers publicou a sua teoria segundo a cal toda cor e relativa e nunca vemos unha cor illada, senon sempre en relacion as cores do contorno. [ 12 ]

Tamen nos anos 60s do s. XX, Andy Warhol converteuse nunha figura culturalmente significativa do movemento da arte moderna ao crear pinturas en cor falsa con tecnicas de serigrafia . Algunhas das estampas mais reconecidas de Warhol incluen unha replicacion de Marilyn Monroe , a sua imaxe baseada nun fotograma da pelicula Niagara . O tema era un simbolo sexual e unha estrela do cine negro cuxa morte en 1962 influiu no artista. Fixeronse unha serie de estampas con coidado, pero exponendo a sua personalidade como unha ilusion a traves da sua lina de montaxe de estilo de producion de arte que non son eroticas, mais ben lixeiramente grotescas. [ 13 ] Usando varias paletas de cores de tinta, Warhol mergullouse nun proceso de repeticion que serve para comparar personaxes e obxectos cotians coas calidades da producion en serie e do consumismo . [ 14 ] As cores da tinta seleccionaronse mediante a experimentacion da estetica e non se correlacionan coa representacion de cores do espectro electromagnetico empregado no procesamento de imaxes de teledeteccion . Durante anos o artista continuou as serigrafias en falsa cor de Marilyn Monroe, quizais a sua obra mais referenciada foi Turquoise Marilyn , [ 15 ] comprada en maio de 2007 por un coleccionista por 80 millons de dolares estadounidenses. [ 16 ]

Notas [ editar | editar a fonte ]

  1. 1,0 1,1 1,2 "Principles of Remote Sensing - Centre for Remote Imaging, Sensing and Processing, CRISP" . www.crisp.nus.edu.sg . Consultado o 1 de setembro de 2012 .  
  2. 2,0 2,1 2,2 Nancy Atkinson (1 de outubro de 2007). "True or False (Color): The Art of Extraterrestrial Photography" . universetoday.com . Consultado o 1 de setembro de 2012 .  
  3. "NGC 3627 (M66) - NASA Spitzer Space Telescope Collection" . www.nasaimages.org . 15 de setembro de 2005. Arquivado dende o orixinal o 1 de setembro de 2011 . Consultado o 1 de setembro de 2012 .  
  4. GDSC, Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium (National Laboratory of Air and Space Transport), Netherlands. "Band combinations" . Geospatial Data Service Centre, Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium (National Laboratory of Air and Space Transport), Netherlands. Arquivado dende o orixinal o 17 de agosto de 2012.  
  5. "Pseudocolor Filter for VirtualDub" . Neuron2.net. Arquivado dende o orixinal o 2010-06-11 . Consultado o 2012-09-01 .  
  6. Stauffer, Reto. "Somewhere over the Rainbow" . HCL Wizard (en ingles ) . Consultado o 14 de agosto de 2019 .  
  7. Leonid I. Dimitrov (1995). "Pseudo-colored visualization of EEG-activities on the human cortex using MRI-based volume rendering and Delaunay interpolation" . Medical Imaging 1995: Image Display 2431 : 460. Bibcode : 1995SPIE.2431..460D . doi : 10.1117/12.207641 . Arquivado dende o orixinal o 2011-07-06 . Consultado o 2009-03-18 .  
  8. Setchell, C. J.; Campbell, N. W. (xullo de 1999). "Using colour Gabor texture features for scene understanding" (PDF) (en ingles ) : 372?376. doi : 10.1049/cp:19990346 .  
  9. John Alan Richards; Xiuping Jia (2006). Remote Sensing Digital Image Analysis: An Introduction (4th ed.). Birkhauser. pp. 102?104. ISBN   9783540251286 . Consultado o 2015-07-26 .  
  10. J. B. Campbell, "Introduction to Remote Sensing", 3rd ed., Taylor & Francis, p. 153
  11. "Documental en castelan sobre a teoria de Albers da interaccion das cores" .  
  12. Wood, Paul (2004). Varieties of Modernism . Londres, Reino Unido: Yale University Press. pp. 339?341, 354. ISBN   978-0-300-10296-3 .  
  13. "Gold Marilyn Monroe" . www.MoMa.org . Consultado o 9 de xuno de 2014 .  
  14. Fallon, Michael (2011). How to Analyze the Works of Andy Warhol . North Mankato, Minnesota, United States of America: ABDO Publishing Company. pp.  44 ?46. ISBN   978-1-61613-534-8 .  
  15. Vogel, Carol (2007-05-25). "Inside Art" . The New York Times . Consultado o 9 de xuno de 2014 .  

Vexase tamen [ editar | editar a fonte ]

Ligazons externas [ editar | editar a fonte ]