Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
O parrulo feo
(orixinalmente en
dinamarques
:
Den grimme Ælling
) e un conto clasico-contemporaneo escrito por
Hans Christian Andersen
sobre un
parrulo
particularmente mais grande, torpe e laido ca seus irmans. O conto foi publicado por vez primeira o
11 de novembro
de
1843
, e foi incluido na coleccion de
Novos Contos
(
Nye Eventyr
) de Andersen en
1844
.
O conto
O parrulo feo
e o n.º 25 da coleccion de Andersen.
A vida do parrulino comeza cando por erro vai dar un ovo de
cisne
a unha granxa de parrulos, ao naceren as diferenzas entre os seus "irmans" e evidente, o cisne e desproporcionado respecto dos agraciados parrulos, todos na granxa mofabanse del.
Cando trata de partillar con seus "irmans" estes rexeitano dicindolle o laido que e, incluso a nai do parrulo, ofende e repudiao. A vida do pequeno cisne faise miserabel e desgraciada.
Un dia, estando a chorar no encoro, o reflexo da sua imaxe na auga distorsiona ainda mais a sua figura, polo que o seu pranto e mais triste. Nese intre, unha mama cisne pasa por ai xunto as suas crias e ouve chorar desconsoladamente ao cativo cisne, achegase e enchese de tenrura e invitao a se unir as suas crias; o "parrulo feo" ao ver a seus novos irmans decatase que non e un parrulo como el cria; senon unha ave que se ha converter algun dia nun fermoso cisne.
Enton o cisne que fora o "parrulo feo" marcha coa sua nova familia perante os ollos descridos da familia de parrulos que o rexeitara. Non sen antes saudar de novo a sua nai.
Este conto, coa sua graciosa parodia da autoestima humana, considerase unha
metafora
da experiencia da incomoda etapa no crecemento dun rapaz. Como
conto de fadas
, e utilizado para facer que os nenos se sintan menos avergonados sobre as suas diferenzas. A moral da historia esta oculta no conto:
Pouco importa que se naza no curral dos parrulos, sempre que un saia dun ovo de cisne
. Un exemplo da vida real seria un rapaz ou unha rapariga que actue diferente aos demais rapaces e raparigas arredor del ou dela. O conto de fadas trae a esperanza de que esas diferenzas resultaran en beneficios especiais e un futuro brillante:
- ≪Rizou logo as suas as, ergueu o esvelto pescozo e alegrouse desde o fondo do seu corazon, xamais sonara que poderia ter tanta ledicia, daquela en que so era un parrulino feo.≫
O parrulo feo
converteuse nunha metafora que se usa para calquera cousa que ao principio non se tomaba en conta mais que despois faise popular ou mellor. Por exemplo: "E incribel que sexa o mellor estudante! Antes so obtina cualificacions baixas; era o parrulo feo da clase.≫
