Lista de soberanos de Sicilia e Napoles
[
editar
|
editar a fonte
]
No sinodo de
Melfi
de
agosto
de
1059
, o papa
Nicolao II
investiu a
Robert Guiscard
(ou Roberto Guiscardo ou Roberto de
Hauteville
) como duque de
Puglia
,
Calabria
e
Sicilia
,
[
1
]
exhortandoo a que completara a conquista dos territorios
bizantinos
. Robert e o seu irman
Roxerio
formaban parte dun grupo de
mercenarios
normandos
que foran pagados polos
bizantinos
, que desexaban expulsar aos
arabes
da
Peninsula Italica
.
Contra o ano
1071
, Roxerio conquistou a totalidade da illa de
Sicilia
. En
1072
, tras a conquista de
Palermo
, Robert invistiu ao seu irman Roxerio como
conde de Sicilia
, conecido como o
Gran Conde
. Con
Roxerio I
iniciouse a
dinastia Hauteville
en Sicilia.
En
1130
, o
antipapa
Anacleto II
investiu a
Roxerio II
, o fillo e sucesor do
Gran Conde
Roxerio, como rei de Sicilia, que se fai seu
feudatario
, o que provocaria un problema politico cando a
dinastia Hohenstaufen
toma o poder no reino de Sicilia. A investidura seria reconecida en
1139
polo
papa
Inocencio II
.
Os descendentes de Roxerio II,
Guillerme I
,
Guillerme II
,
Tancredo
(fillo ilexitimo de Roxerio II) e
Guillerme III
(fillo de Tancredo) reinaron en Sicilia desde a morte de Roxerio II, en
1154
, ate
1189
. Guillerme III non tivo descendencia, polo que nomeou herdeira lexitima a sua tia,
Constanza I de Sicilia
(irma de Roxerio II). Esta casou co
emperador
Henrique VI
, o que permitiu a chegada ao poder da dinastia Hohenstaufen.
Henrique proclamase rei de Sicilia (como Henrique I) o
25 de decembro
de
1194
, en
Palermo
, xunto coa sua esposa Constanza I de Sicilia. O seu reinado seria moi curto, xa que morreu en
1197
.
Ao subir ao trono
Manfredo de Sicilia
o papa
Clemente IV
excomungouno por ser fillo ilexitimo do seu pai Frederico II, devolvendo o Reino de Sicilia ao
papado
. En
1262
,
Constanza II de Sicilia
, filla do anterior rei, casa con
Pedro o Grande
,
rei de Aragon
e
conde de Barcelona
. Esta situacion de acoso entre a
dinastia Hohenstaufen
e a
casa de Aragon
, sendo Constanza a herdeira de Manfredo, provoca a antipatia do frances Clemente IV, que busca axuda en
Carlos I de Anjou
, irman mais novo do seu aliado
Lois IX de Francia
. Asi, as tropas de Carlos de Anjou entran na illa e loitan con
Manfredo I Hohenstaufen
na
batalla de Benevento
, e Carlos e coroado rei de Sicilia en
Roma
en
1266
, inaugurando a dinastia
Anxevina
.
Baixo Carlos de Anjou, e posteriormente do seu fillo
Carlos II
, o norte do terrotorio favorecese en detrimento do sur, e asi a capital trasladase de
Palermo
a
Napoles
. Esta situacion de dominacion
anxevina
conclue coas
Vesperas sicilianas
,
[
6
]
que conducen a division do Reino de Sicilia.
Co matrimonio da herdeira legal de
Manfredo I
,
Constanza II de Sicilia
, con
Pedro III o Grande
, o Reino de Sicilia convertese nun dos principais intereses do rei aragones, debido a que alegaba os dereitos da sua esposa ao trono do reino insular. Cando Pedro III se disponia a facer valer o poder da sua frota no
Mediterraneo
, os sicilianos rebelaronse contra os Anjou (entre outras causas debido as cargas impositivas que soportaban). A
nobreza
de Sicilia desexaba un certo grao de autonomia politica e conseguiu expulsar a dinastia anxevina. Non se fixo esperar o contraataque de Carlos de Anjou pero, para poder facer fronte aos anxevinos, os sicilianos invitaron a Pedro o Grande a que reivindicara os dereitos da sua esposa e, segregandose de
Napoles
, entregaronlle a Pedro III o reino.
Tras o falecemento de
Carlos I
en xaneiro de
1285
e de
Pedro III de Aragon
en novembro dese mesmo ano, o reino de Sicilia dividiuse en duas partes de forma permanente (
Regnum Siciliae ultra farum
, Sicilia, e
Regnum Siciliae citra farum
, Napoles). Pero como ambos os reis e os seus sucesores intitulabanse como rei de Sicilia, para distinguilos empregase
rei de Napoles
para o da parte continental, e
rei de Sicilia
para o da parte insular, tamen conecido como
rei de Trinacria
.
[
7
]
[
8
]
[
9
]
Os conflitos entre os Reinos de Sicilia e Napoles foron constantes ate que foi elixido papa
Benedito XII
en
1334
, que tina relacions de amizade con
Frederico II de Sicilia
, e lle prometeu respecto na Santa Se en Trinacria. En ningun momento os nobrfes sicilianos aceptaron a vinculacion co resto dos dominios da
coroa de Aragon
, fora da union persoal co soberano. Para corresponder a estas exixencias, creouse a figura do
vigairo
(vicerrei), un
alter-ego
do propio rei que permitia desdobrar a sua personalidade, sendo o primeiro deles o
infante
Xoan II de Aragon
, duque de Penafiel, nomeado en
1415
. Pero esta medida non acabou de convencer ao parlamento, que resolveu en
1416
aclamar a
Xoan II de Aragon
como rei, pero este rexeitou o posto. Para evitar un conflito maior,
Afonso V
chantou a sua corte en
Sicilia
, convocou novamente o parlamento e recibiu o xuramento dos sicilianos: quedaba asi establecida a desexada
union persoal
de Sicilia ao rei, non a
coroa de Aragon
. De feito, Sicilia nunca se sentiu integrada na coroa de Aragon, sendo bastantes as revoltas que se orixinaron pola nunca aceptada presenza de nobres da coroa aragonesa na illa.
Os dous reinos estiveron separados ate
1442
, cando o rei de
Aragon
Afonso V o Magnanimo
conquistou o
Reino de Napoles
e unificou ambos os Reinos. O Reino de Sicilia desvinculouse da casa de Anjou e constitiuse en dominio dos reis de
Aragon
, non da corte nin do
Reino de Aragon
, senon do propio rei e a titulo individual.
Reino de Sicilia
(
Regnum Siciliae ultra farum
)
|
|
Reino de Napoles
(
Regnum Siciliae citra farum
)
|
A situacion de
independencia
dos nobres sicilianos, incomoda para os reis aragoneses, sufriu varios intentos de variacion ao longo do tempo.
Fernando o Catolico
quixo minguar bastante a autonomia dos vicerreis, consciente do risco que implicaba o inmenso poder que estes adquirian no desempeno das suas funcions.
Os
reis de Espana
incorporaron os Reinos siciliano e napolitano aos territorios da sua Monarquia hispanica, e como ambos os Reinos mantiveron o seu sistema administrativo e de goberno separados o un do outro, os reis levaban na sua intitulacion o nome de
Rey das duas Sicilias
(
Rex utriusque Siciliae
).
Do periodo austriaco ao periodo napoleonico (1713-1816)
[
editar
|
editar a fonte
]
Ao morrer
Carlos II
sen herdeiros, nomeou como o seu sucesor a
Filipe de Borbon
, neto de
Lois XIV de Francia
. A candidatura ao trono do
arquiduque
Carlos de Austria
era apoiada por
Inglaterra
,
Austria
e as
Provincias Unidas
, que temian a union de Francia e
Espana
, e tamen polos territorios da
coroa de Aragon
, que temian o centralismo borbonico.
Esta situacion desencadeou a
Guerra de Sucesion espanola
(
1700
-
1713
). A contenda rematou coa
Paz de Utrecht
, pola que Filipe se convertia en rei de Espana, pero todas as posesions europeas de cedian aos aliados. O Reino de Napoles cedeuse a Austria e foi gobernado polo arquiduque Carlos, enton xa convertido en
Carlos VI do Sacro Imperio Romano Xermanico
, e o de Sicilia foi cedido ao
Ducado de Savoia
(baixo o reinado de
Vitor Amadeo II
).
[
20
]
Pero xa en
1720
Sicilia pasou ao poder dos
Habsburgo
de
Austria
.
En
1734
,
Carlos de Borbon
, por enton Duque de
Toscana
e fillo de
Filipe V
de
Espana
, logo de vencer aos
austriacos
, apoderouse en
1735
dos Reinos de
Napoles
e
Sicilia
coa axuda do exercito espanol, recuperando estes territorios para os
borbons
. O
10 de maio
de
1734
, durante a
guerra de Sucesion Polaca
,
Carlos
entrou en
Napoles
e coroouse rei Napoles (co nome de Carlos VII), e rei de
Sicilia
un ano despois.
En
1796
o xeneral
Napoleon Bonaparte
invadiu
Italia
e venceu con facilidade as tropas austriacas e aos debiles gobernos locais. En
1798
os franceses ocuparon
Roma
e os
xacobinos
da codade crearon a
Republica Romana
.
Fernando IV de Napoles
enviou un exercito para frear aos franceses. Nun primeiro momento os franceses retiraronse, permitindo que o rei Fernando entrase en Roma triunfalmente. Pero os franceses contraatacou e o exercito napolitano non foi capaz de resistir, retirandose cara a Napoles e entregando aos franceses todas as fortalezas dos territorios setentrionais do Reino, incluindo
Gaeta
.
[
21
]
O
8 de decembro
de
1798
, Fernando IV realizou desde
L'Aquila
unha proclama pola que chamaba aos cidadans a defender o Reino. Na sua marcha cara a
Napoles
, o xeneral frances Championnet encontrou unha forte resistencia de labregos nos
Abruzos
e o
Lacio
, pero finalmente os franceses chegaron ate as portas de Napoles. O
22 de decembro
de
1798
, o rei Fernando abandonou a capital para trasladarse a
Sicilia
, e o
22 de xaneiro
de
1799
un grupo de napolitanos
xacobinos
proclamaron a
Republica Partenopea
(ou Republica Napolitana). A republica non tivo exito nas provincias, porque a xente queria a Fernando e reclamaba a monarquia. A finais de xaneiro, o cardeal
Fabrizio Ruffo
viaxou a
Palermo
para presentar ao rei Fernando un proxecto de reconquista do Reino de Napoles. Aceptado o plan, o cardeal volveu a Napoles onde contou co apoio dos napolitanos. Miles de homes prepararonse para loitar contra os xacobinos en defensa dos Borbons. Ruffo creou o
Exercito Catolico Real
, e o
13 de xuno
de
1799
, Fernando IV restaurou a monarquia borbonica.
Despois da vitoria en
Austerlitz
o
2 de decembro
de
1805
, Napoleon entrou en
Italia
e dominou definitivamente Napoles, declarando a fin da
dinastia Borbon
. En
1808
, Napoleon conseguiu a abdicacion dos ultimos borbons reinantes en Europa:
Carlos IV
e
Fernando VII de Espana
, nomeando rei de
Napoles e Sicilia
ao seu irman
Xose Bonaparte
. Fernando volveu escapar a
Sicilia
e negociou un
protectorado
con
Gran Bretana
. Xose Bonaparte marchou a Espana para reinar e sucedeuno en Napoles
Joachim Murat
, que gobernou ata maio de
1815
.
Compre sinalar que Sicilia (o Reino de Sicilia) nunca estivo en poder dos
napoleonicos
.
Rei en Sicilia
|
|
Rei en Napoles
|
Reino das Duas Sicilias (1816-1861)
[
editar
|
editar a fonte
]
Tras 20 anos de
guerras entre a Francia napoleonica e o resto das nacions europeas
, o
congreso de Viena
, iniciado en
1814
e terminado en
1815
, baseou a reorganizacion do vello continente no "principio de lexitimidade" polo que se devolvian as terras aos seus antigos monarcas. Consonte co que decidiu o congreso de Viena, o rei
Fernando
emitiu un decreto polo que unificaba os
Reinos de Napoles
e de
Sicilia
no novo
Reino das Duas Sicilias
, intitulandose como
Fernando I das Duas Sicilias
. Durante os anos
1860
e
1861
, o Reino das Duas Sicilias foi conquistado e incorporado ao
Reino de Piemonte-Sardena
.
- ↑
Rosamond McKitterick, David Luscombe, Jonathan Riley-Smith, Paul Fouracre, Timothy Reuter, David Abulafia, C. T. Allmand, Michael Jones (2004).
The New Cambridge Medieval History IV
. Cambridge University Press. Pax. 107.
- ↑
2,0
2,1
Gaetano Moroni (1854):
Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica
. Tipografia Emiliana, pax. 179.
- ↑
Kleinhenz, Christopher (2004),
Medieval Italy: an encyclopedia
, volumen 1, Routledge, pax.248
- ↑
Sandra Clayton-Emmerson (2006).
Key figures in medieval Europe: an encyclopedia
. CRC Press, pax. 153
.
- ↑
Edward Baines (1836),
History of the county palatine and duchy of Lancaster
, vol. I, Fisher Son and Co. pax. 123
- ↑
I Vespri siciliani
- ↑
Jose Maria de Francisco Olmos (2003):
El ≪Coronato≫ napolitano. Una moneda documental y propagandistica.
Arquivado
24 de setembro de 2016 en
Wayback Machine
.
Revista General de Informacion y Documentacion
, Vol. 13, num. 1. Universidad Complutense de Madrid, pax. 58.
- ↑
John Platts (1825):
A universal biography: chronologically arranged...
. Sherwood, Jones & Co., Vol. 3, pax. 473.
- ↑
Gaetano Moroni (1854):
Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica
.
Vol. XLV, pax. 199.
- ↑
O tratado de Anagni estableceu a renuncia de Xaime II a illa de Sicilia para entregarlla ao papa, pero os sicilianos rexeitaron iso e coroaron rei ao seu irman Frederico
[1]
[2]
[3]
[
Ligazon morta
]
- ↑
Gaetano Moroni (1854)
Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica
. Tipografia Emiliana, pax. 206
.
- ↑
Antonio Montpalau (1792).
Compendio cronologico-historico de los soberanos de Europa
. Oficina de Blas Roman, pax. 201
.
- ↑
Gaetano Moroni (1854)
Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica
. Tipografia Emiliana, pax. 218
.
- ↑
Asumiu o titulo o 13 de febreiro de 1494.
,
[4]
o 22 de febreiro de 1495 entrou en Napoles e asumiu o goberno do reino,
[5]
e o 15 de maio de 1495 foi coroado rei
[6]
- ↑
Armisticio de Atella
De Sismondi Jean-Charles-Leonard (1864),
A history of the Italian republics: being a view of the origin, progress and fall of Italian freedom
, Ed.Harper, pax. 234
.
- ↑
Gaetano Moroni (1854)
Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica
. Tipografia Emiliana, pag. 228.
- ↑
17,0
17,1
O 24 de xullo de 1554, Carlos I de Espana cedeu ao seu fillo Filipe o Reino de Napoles. Posteriormente, o 16 de xaneiro de 1556, ceduelle tamen o Reino de Sicilia.
- ↑
dAngel de Saavedra, duque de Rivas (1849).
Insurrection de Naples en 1647
. Amyot, pax. 176
.
- ↑
Antonio Montpalau (1792).
Compendio cronologico-historico de los soberanos de Europa
. Oficina de Blas Roman, pax. 205
- ↑
Cesion de Sicilia a Savoia
, 13 de xullo de 1713.
- ↑
De Saint Albin, Alexandre Rousselin de Corbeau (1860):
Championnet, general des armees de la Republique francaise: ou les Campagnes de Hollande, de Rome et de Naples
.