Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
- Para o anterior Concilio de Clermont vexa
Concilio de Clermont (535)
.
O
Concilio
de Clermont
foi un
sinodo mixto
, de eclesiasticos e laicos da
Igrexa catolica
que tivo lugar en novembro de
1095
e que desencadeou a
primeira cruzada
.
En
1095
, o emperador bizantino
Aleixo I Comneno
enviou legados a Occidente solicitando axuda militar contra os
selxucidas
. A mensaxe foi recibida polo papa
Urbano II
; este encontrabase daquelas no Concilio de Piacenza, e en novembro daquel ano convocou o Concilio de Clermont para debater o asunto. Ao convocar o concilio, Urbano pediulle aos bispos e abades que trouxeran os senores locais de importancia.
O Concilio durou desde o
18
ate o
28 de novembro
de 1095 e asistiron uns 300 clerigos de toda
Francia
. Urbano tratou as
reformas cluniacenses
e confirmou a
excomunon
do rei frances
Filipe I
polo seu segundo matrimonio. O xoves
27 de novembro
, Urbano falou por primeira vez dos problemas no leste e declaroulle a guerra santa (
bellum sacrum
) aos musulmans que ocupaban
Terra Santa
.
Segundo o cronista contemporaneo
Fulquerio de Chartres
, Urbano tamen falou de varios abusos da Igrexa como a
simonia
e do incumprimento da
Tregua de Deus
. Logo pediulle aos cristians occidentais, pobres e ricos, que acudisen en auxilio dos
gregos
no leste, pois
Deus vult
('Deus quereo'), exclamacion coa que o papa terminou o seu discurso. Fulquerio recolle que Urbano prometeu a remision dos pecados para aqueles que realizaran a viaxe a Terra Santa, ainda que probablemente non se referia ao que co tempo se chamarian
indulxencias
.