- Este artigo refirese a Xeracion do 36 de poetas galegos, non confundir coa
Generacion del 36
de escritores en castelan.
A
Xeracion de 1936
estivo formada por escritores nados nas decadas de
1910
e
1920
e que comezaron a publicar as suas obras na decada de
1950
.
O comezo estes escritores consideraronse herdeiros da
Xeracion Nos
de
1925
, pero mais adiante foron desenvolvendo as suas propias linas creativas. As suas principais linas poeticas foron o
clasicismo
, o intimismo, o ruralismo e o
hilozoismo
. A sua maior contribucion a literatura galega foi a poesia socialrealista, poesia de caracter social cuxo maior representante foi
Celso Emilio Ferreiro
.
Autores destacados e obras da xeracion de 1936
editar
Aquilino Iglesia Alvarino
editar
Aquilino Iglesia Alvarino
foi o unico membro da xeracion que non cultivou a poesia socialrealista, poren a sua obra principal
Comaros verdes
foi unha das mais importantes da xeracion. En
Comaros Verdes
a paisaxe convertese no nucleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresion dos sentimentos ou como descricion.
A obra remata cunha serie de odas onde fai unha homenaxe a todolos grandes poetas (galegos ou non) do pasado.
A pesar de que foi nos tempos da preguerra cando mais cultivou a sua poesia vangardista, foi na decada dos anos 50 cando
Alvaro Cunqueiro
publicou
Herba aqui ou acola
, obra cumio da sua carreira e da poesia galega do
seculo XX
. A obra estruturase en duas partes:
As Historias
, onde recrea personaxes historicos e literarios, e
Vellas sombras e novos cantos
onde publica os seus versos mais melancolicos, xa cando presaxia a sua morte.
Celso Emilio Ferreiro
e considerado un dos mellores poetas da xeracion de 1936 e o maior representante da socialrealista. As suas obras mais importantes, encadradas na xeracion son:
O sono sulagado
, Obra de critica social e poesia intimista onde mostra a sua
saudade
polo paraiso perdido identificado coa sua nenez en
Celanova
;
Longa noite de pedra
, Obra de denuncia social contra a opresion franquista;
Viaxe ao pais dos ananos
e
Cantigas de escarnio e maldicir
, obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigracion galega en
Caracas
pola sua falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e
Onde o mundo se chama Celanova
constitue o seu ultimo poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas a sua muller Moraima.