In
deade taal
is in
taal
(of in
dialekt
), dy't, oars as
libbene talen
, net mear brukt wurdt as in natuerlik deistich middel foar sprutsen kommunikaasje binnen in beskate taal- of dialektmienskip. It proses dat derta liedt dat in taal net mear sprutsen wurdt, hjit it utstjerren fan in taal of linguiside (hiel inkeld ek wol glottofagy neamd).
Foarbylden fan deade talen binne bgl. it
Sumearysk
, it
Akkadysk
en it
Hettitysk
, talen dy't yn 'e
Aldheid
yn it
Heine Easten
runom sprutsen waarden. Histoaryske taalfoarmen, lykas
Aldfrysk
,
Midnederlansk
en
Angelsaksysk
wurde net beskoge as deade talen, of alteast net yn deselde sin, mei't dy har untjun hawwe ta hjoeddeiske libbene talen lykas (yn it gefal fan 'e brukte foarbylden)
Frysk
,
Nederlansk
en
Ingelsk
.
In spesifyk soarte deade taal is in
tsjerketaal
; sa'n taal wurdt net mear bukt foar deistige kommunikaasje, mar noch wol as fiertaal foar de
liturgy
fan ien of mear leauwensmienskippen (net needsaaklikerwize
kristlike tsjerken
, sa't de namme liket oan te jaan). Foarbylden fan tsjerketalen binne
Latyn
,
Tsjerkeslavysk
,
Koptysk
,
Avestaansk
en, yn
joadske
mienskippen buten
Israel
, it
Hebriuwsk
.
It is ek mooglik om deade talen wer nij libben yn te blazen, sa't dien is mei it Hebriuwsk, dat fan 'e twadde helte fan 'e
njoggentjinde iuw
of troch de
sionistyske beweging
wer ta libben brocht waard en sunt
1948
de offisjele taal fan 'e steat
Israel
is. Oare talen dy't utstoarn wiene, mar no wer sprutsen wurde, binne it
Manksk
en it
Kornysk
op 'e
Britske Eilannen
en it
Sanskryt
yn
Yndia
. Ek binne der bewegings dy't besykje om it
Noardgermaanske
Norn
fan 'e
Orkney-
en
Sjetlaneilannen
en it
Baltyske
Aldprusysk
yn
Litouwen
en
Wyt-Ruslan
wer nij libben yn te blazen.