In
dagge
,
hogge
of
dolk
is in
blank wapen
besteande ut in
limmet
en in
hansel
of
heft
, dat lytser is as in
swurd
, mar ornaris grutter as in
mes
(hoewol't it faak as in soarte fan mes beskoge wurdt). Sokke wapens hawwe skerpe punten, dy't untwurpen binne om mei te stekken, en se kinne inkel- of dubelsnedich weze of sels hielendal gjin snede hawwe (en dan inkeld as
stekwapen
bedoeld weze). It basale untwerp fan 'e dagge giet tebek oant yn fier yn 'e
prehistoarje
. Lyksoartige wapens binne de hiele
minsklike
skiednis
troch brukt yn
oarlochssitewaasjes
en by oare gefjochten, en wurde as sadanich ek hjoed oan 'e dei noch ynset. Yn in protte alde
kultueren
wiene ryklik fersierde daggen yn gebruk foar
rituele
en
seremoniele
doelen.
It presize untwerp fan 'e dagge rint per
kultuer
, doel en
histoarysk tiidrek
frijwat utinoar. Sa binne de
Jeropeeske
rundieldagge
ut 'e
Midsiuwen
en de
Perzyske
pesh-kabz
inkelsnedich (en hawwe dus mar ien snijkant), wylst de
hartsfanger
, dy't oarspronklik foar de
jacht
bedoeld wie, en de
Yndyske
chilanum
dubelsnedich binne (en twa snijkanten hawwe). De
stiletto
, ut 'e
Renessanse
, wie inkeld in stjitwapen en gjin snijwapen, en hie derom hielendal gjin snijkanten.
De measte daggen hawwe in
stjitplaat
, foar it meastepart besteande ut twa koarte
parearstangen
oan 'e snijkanten fan 'e dagge der't it
limmet
en it
heft
gearkomme. Sa'n stjitplaat tsjinnet yn it foarste plak om 'e han fan 'e bruker te beskermjen, sadat dy by it tabringen fan in stek net nei foarren skowe kin oer it skerpe limmet hinne. Dernjonken kinne der by in gefjocht mei immen dy't ek gebruk makket fan in dagge, stjitten fan 'e tsjinstanner mei opfongen wurde. In oar skaaimerk fan in dagge is dat dy almeast sa untwurpen is dat it limmet yn 'e horizontale stan stiet as dejinge dy't it wapen hantearret in konvinsjonele palmgreep brukt om it beet te halden. Dertroch kin dan behalven stjitbewegings ek snijend nei lofts en rjochts uthelle wurde.