Andre Hazes
(
30 juny
1951
,
Amsterdam
-
23 septimber
2004
,
Woerden
), folut
Andreas Gerardus Hazes
, wie in
Nederlansk
sjonger
dy't sunt
1976
populer wie mei syn eigentiidske ferzje fan de
jankfodde
. In pear fan syn ferneamdste numers binne:
Eenzame kerst
('Iensume Kryst')
1976
,
De Vlieger
(
De Draak
)
1977
,
'n Beetje verliefd
('In bytsje fereale')
1981
en
Wij houden van Oranje
('Wy halde fan Oranje')
1988
.
Yn syn bernetiid libbe Andre Hazes yn de Amsterdamske folkswyk
De Piip
. Fan jongs of hold er fan muzyk - fral fan
blues
en
rock 'n' roll
. Syn sjongtalint waard al yn
1958
untdutsen troch
Johnny Kraaykamp sr.
, doe't Andre op de
Albert Cuypmerk
stie te sjongen. Hy waard doe troch Johnny Kraaykamp as bernstjer lansearre yn it tillefyzjeprogramma
AVRO's weekendshow
. Der waarden in pear singeltsjes utbrocht, mar de lytse Hazes waard gjin sukses.
Yn
1976
waard Hazes op 'e nij untdutsen, diskear troch
Willy Alberti
. Hazes hie baantsjes han as fabryksarbeider, lichtmatroas, boekbiner, blommebesoarger, fytsmakker, skoarstienreager, slachtersfeint, boufakarbeider, grunwurker, sloper, platespiler, merkkeapman en kelner, en op dat stuit hie er wurk as barman. It sjongen seach er as leafhawwerij. Troch Alberti waard der in single utbrocht fan syn lied
Eenzame Kerst
, dat daalks in sukses wie. Dernei wienen ek
Mamma
en
De Vlieger
sukseskes.
Platemaatskippij
Philips
wie in soad fan plan mei Hazes, mar dy woe dat net en waard wer barman. Yn
1980
krige er by platemaatskippij
EMI
de kans de muzyk op te nimmen dy't er sels graach woe. It numer
'n Vriend
(
In freon
), skrean troch syn neef
Tonnie Leroy
, waard as single in sukses en de karriere fan Andre Hazes as eigentiidske jankfoddesjonger wie begun. In jier letter waard Hazes mei de single
Een beetje verliefd
en de plaat
Gewoon Andre
(
Gewoan Andre
) in grutte stjer.
Dy status befestige er yn de jierren derop mei in rige hitsingles, diskoteekoptredens en galaoptredens yn
Ahoi
. Yn
1984
hie er in koarte tiid in eigen tillifyzjesearje by de
VARA
:
Zoals u wenst mevrouw
(
Sa as jo wolle, mefrou
). De searje wie nammers net bysunder populer. Sunt
1988
hie er suksessen mei lofsangen op it Nederlansk fuotbalteam.
Yn
1989
koe er in plaat opnimme, hielendal sa't hy it woe. It resultaat,
Dit is wat ik wil
(
Dit is wat ik wol
), is in plaat mei blues en rock 'n' roll, der't minsken as
Kaz Lux
,
Herman Brood
en
Jan Akkerman
as gastartysten op meispylje.
Njonken mei artistyk nijs kaam Hazes nei 1990 ek yn it nijs omreden fan de minne ynfloed dy't syn libbenswize op syn sunens hie. Hazes waard in pear kear yn it sikehus opnaam, en hy koe somtiden syn optredens net ofmeitsje. Guon minsken seinen dat er wat folle alkohol dronk. Guon fan de parse skreaunen dat ek, en Hazes hie der in soad argewaaasje fan.
Yn
1999
hie de karriere fan Hazes in oplibjen mei syn rol fan altyd-gewoan-bleaun-artyst yn de reklame.
John Appel
makke in dokumintere mei itselde tema, mei de titel
Zij gelooft in mij
(
Sy leaut oan my
). Hazes blykt yn de film in hieltyd twifeljend persoan, dy't net mei de druk fan it artystelibben omgean kin. Dy druk waard noch heger doe't Hazes yn
2002
in koarte polityke karriere hie: hy siet fan maart oant july foar de partij
Ronde Venen Belang
yn de gemeenterie fan
De Rune Feanen
. Mar op it lest wie der in soad krityk fan oare fraksjes, dat er der net altyd by wie, en as gefolch derfan gong er fuort.
Yn
2003
fierde er noch syn sulveren jubileum, yn de
Amsterdam Arena
, mar syn sunens waard minder. Sa krige er maaie
2004
lest fan syn ear. Troch in roes koe er himsels net mear praten of sjongen hearre, sadat er needsake wie optredens of te sizzen. Op 22 septimber 2004 krige er in
longuntstekking
, en waard er yn Woerden opnaam yn it sikehus. De dei derop is er der ferstoarn oan in
hertstilstan
. Yn de Amsterdam Arena kamen op
27 septimber
sa'n 50.000 minsken byinoar om ofskied fan him te nimmen.