Reykjavik
Ingolfur Arnarson
, sum kom ur
Noregi
, var fyrsti landnamsmaður
Islands
og tok land i
Islandi
i
874
. Hann kom við konu sinari,
Hallveig Froðadottur
, syni sinum
Þorsteini
, og tveimum trælum sinum, sum itu Vifill og Karl. Vifill varpaði
ondvegissulurnar
fra batinum, ta ið Ingolfur sa landið. Vifill var nu frælsur, ti hann gjørdi hetta, og Ingolfur sendi hann a
Vifilsstaðir
, sum er nu øðrumegin bygdina
Garðabær
.
Søgan
er, at Ingolfur sa royk a vikini, sum hann var komin til, og hann kallaði ti vikina ?Reykjavik“ (Roykja + vik), har sum byurin stendur nu.
Tað eru ikki nogvar upplysingar um Reykjavik i miðøldini. Nogvir tekstir um Reykjavik visa bert a, at Reykjavik var ein bondagarður. I
18. øld
, hevði
Danmark
hug at gera Reykjavik til ein storan by. I
1752
gav kongurin
Danmarkar
landsoðal Reykjavik til
Innrettingarnar
. Formaður fyri Innrettingunum var
Skuli Magnusson
. Umleið ar
1750
voru hus og ibuðapartar gjørdir til ullarverksmiðjur. Ullarverksmiðja var størsta verksmiðja i Reykjavik, og orsøk til, at Reykjavik var verðandi bygt øki.
I
1786
steðgaði
Danmark
einkarætt i Reykjavik og
Islandi
. Reykjavik var nu
keypstaður
, og er
1786
mett sum føðingararið hja Reykjavik. Men Reykjavik var enn undir ti
danska
kongsrikinum. Nogv folk ur
Danmark
komu og høvdu verkevni i
Islandi
. Men i
19. øld
bilgdust hugsanir um sjalvstøðu millum
islendingar
. Siðan Reykjavik var størsta bygd i landinum, vaks hugsanin um sjalvstøðu i Reykjavik. I
1845
endurstovnaðu islendingar i Reykjavik
Alþingið
(
Løgtingið
Islandi
), sum var gamalt løgting i
Islandi
arið
930
. Hetta ?Alþingið“ var stovnað a
Tingvellum
fyrst, men i
1845
tað var i Reykjavik. Altingið var stovnð i Reykjavik i
1845
, ti hon var var høvuðsstaður i
Islands
.
Alþingið ella hitt
islendska
løgting fra
1845
til
1874
hevði ikki løgstarv. Men i
1874
fekk
Island
styrslagið og ið kom við løgstarv. Tann
1. desember
1918
,
Island
var sjalvsalits land, men enn undir ti
danska
kongarikinum. Hetta land æt
Kongarikið Islands
.
Tað var
heimskreppa
i Reykjavik fra
1920
til
1930
. Ta var stort arbeiðsloysi. Hin
10. mai
1940
, meðan Danmark var hersett av
Tysklandi
, kom
seinni heimsbardagi
til Islands. Tað voru 4
bretskir
batar sum komu a Reykjavikar Havn. Eingin gjørdi motstøðu. Bretland og Amerika gjørdu
Keflavik flogvøllin
og
Reykjavik flogvøllin
. Island vildi ikki luttaka i heimsbardaganum, og ti var landið og er enn i dag uttanveltað. Tað var eingin motstøða i Reykjavik. Tað buðu lika nogvir bretskir og amerikanskir hermenn i Reykjavik undir Seinna Heimsbardaga, sum tað buðu islendingar. I 1904 fingu islendingar heimastyri, og var skrivstova forsetisraðharrans i Reykjavik. I
1944
gjørdist Island lyðveldi. Forseti Islands fekk bustað a Bessastøðum tætt við Reykjavik, i bygdini
Garðabær
.