Wikipedia, Entziklopedia askea
Miguel Torga
(Sao Martinho de Anta, Tras-os-Montes,
1907ko
abuztuaren 12a
-
Coimbra
,
1995eko
urtarrilaren 17a
) portugaldar idazlea izan zen.
Medikuntzako ikasketak egin zituen.
Presenca
literatura aldizkariaren inguruan sortu zen mugimenduan ibili zen hasieratik, baina gero mugimendu hartatik bereizi eta
Sinal
eta
Manifesto
aldizkarien zuzendari izan zen. Aurrerago, literatura-talde orotatik bereizita, oso ibilbide pertsonala ibili zuen poesian, narratiban eta antzerkian. Bere lehen liburua poema-bilduma bat izan zen:
Ansiedade
(1928,
Herstura
). Hurrengoak,
O Outro Livro de Job
(1936,
Joben beste liburua
) eta, batez ere,
Alguns Poemas Ibericos
(1952,
Iberiar poema zenbait
) eta
Orfeu Rebelde
(1958,
Orfeo bihurria
) arrakasta handikoak gertatu ziren. 1937an
A Criacao do Mundo. Os Dois Primeiros Dias
(
Munduaren sorrera. Lehenengo bi egunak
) idatzi zuen, bere haurtzaroan eta Brasilgo nerabezaroan oinarritutako
autobiografia
bateko zikloaren hasiera. 1941ean
Diario
argitaratu zuen, hitz neurtuz eta lauz idatzitako sail luze bateko aurrenekoa. Torgaren fikzioaren ezaugarri nagusietako batzuk izadi eta gizabanakoekiko harreman intimoa eta injustiziekiko eta gizakiaren sufrimenduarekiko sentiberatasuna dira, eta ezarritako ereduen aurkako protesta suharra ere nabarmentzen da. Torgaren fikzioetan gizakia bere indarraren bila abiatzen da, sustraituta dagoen izadian, bizitzaren eta heriotzaren arteko larrialdi iraunkorrean. Bere idazketan nonahi agertzen da, halaber, jainkozkoaren zentzua, dramatismo handi eta biziko jarrera batez, baina ez erlijioaren atxikimenduz, Sortzailearen aurkako matxinada gisa baizik. Maisutasunez erabiltzen du herri-adierazpenetatik sortutako hiztegia, bere jaioterriarekiko atxikimendu sakonaren lekukotasun gisa. Beste zenbait lan aipagarri:
Bichos
(1940,
Piztiak
,
Bego Montoriok
euskarara itzulia),
O Quinto Dia da Criacao do Mundo
(1974,
Munduaren sorreraren bosgarren eguna
) eta
Fogo Preso
(1976).