Marthe Louise Vogt
(
Berlin
,
Alemaniar Inperioa
,
1903ko
irailaren 8a
–
La Jolla
,
Estatu Batuak
,
2003ko
irailaren 9a
) alemaniar
neurozientzialari
ezaguna izan zen,
neurotransmisoreek
garunera
, bereziki
epinefrinarena
, duten rola ulertzeko egin zituen ekarpen garrantzitsuengatik.
[1]
Marthe Vogt Berlinen jaio zen,
Cecile Vogt-Mugnier
eta Oskar Vogt neurozientzialari ezagunen alaba zen, besteak beste Vogt-Vogt sindromearen aurkitzaileak.
Marguerite Vogt
biologo
eta birologoa ahizpa gaztea izan zen,
poliomielitisari
eta minbiziari buruz egindako ikerketengatik ezaguna. Familia-giroan hazi zen, eta zientziarekiko interesa piztu zitzaion.
[2]
Judua
ez izan arren, alderdi
naziak
boterera egindako igoerak Alemania uztera bultzatu zuen eta 1935ean Londresera joan zen Rockefeller beka baten laguntzarekin. Hurrengo 30 urteetan,
Cambridgen
,
Londresen
eta
Edinburgon
egin zuen bidea. 1960an Cambridgera itzuli zen Babraham Instituteko Farmakologia Unitateaz arduratzeko. 1968an jubilatu zen.
[3]
Britainia Handian, Alemaniako juduei eta
Frankoren
zapalkuntzako
errefuxiatuei
lagundu zien herrialdean bizitzen. Erakunde antinuklearretako kidea zen eta kontzientziako presoen aldeko kanpaina egin zuen.
1936. urtean, lan bat argitaratu zuen, eta bertan azaltzen zen nerbioetako
azetilkolinak
muskuluei nola jariatzen dien eta nerbio-sistemaren jarduera
sinaptikoan
nola eragiten duen.
[4]
Denerbazioaren ondorioak, transmisorearen deplezioa eta plaka motorearen mailako nerbio-bulkada blokeatzen duen
kurarinaren
efektua ere deskribatu zituen. Hala, Vogtek osatzen zuen taldeak mugimenduaren oinarri kimikoak identifikatu zituen. Urte hartan bertan
Medikuntzako Nobel saria
eman zioten
Henry Hallett Daleri
.
Wilhelm Feldberg-ekin batera, 1948an artikulu bat argitaratu zuen, sistema kolinergikoak garunean duen banaketa frogatzeko, eta
azetilkolina
garuneko
neurotransmisorea
dela frogatu zuen.
[5]
Haren ekarpenak itxaropena piztu zuen garuneko alterazioak
substantzia
kimikoekin tratatzeko.
1954an, funtsezko lan bat argitaratu zuen, eta frogatu zuen garunari alergia zioten bitartekariak zeudela. Odolean
adrenalina
zegoelako ezin zen hori azaldu.
[6]
Adrenalinaren eta
noradrenalinaren
kontzentrazioa deskribatzen zuen
nerbio-sistema
zentraleko hainbat ataletan, egoera normalean eta botikak eman ondoren. Lan horrek ateak ireki zizkion botika berriak ikertzeko,
antidepresiboak
bereziki.
Marthe Vogtek aitorpen ugari jaso zituen bere bizitzan zehar erakunde zientifikoen eskutik:
- Arte eta Zientzien
Amerikako Akademiako ohorezko kidea.
- 1937tik Farmakologiako Elkarte Britainiarreko kidea.
[7]
- Psikofarmakologiako Elkarte Britainiarreko kidea.
- Royal Societyko domina.
[8]
- ↑
≪
Blog Mujeres con ciencia
≫. [Consulta: 22 desembre 2014].
- ↑
≪
Marthe Louise Vogt (1903-2003), destacada farmacologa
≫.
- ↑
≪
Obituari de Martha Vogt a The Telegraph
≫. [Consulta: 22 desembre 2014].
- ↑
Dale, H.H.; Feldberg, W.; Vogt, M. ≪
Release of acetylcholine at voluntary nerve endings
≫.
The Journal of Physiology
, 86, pag. 353-379 [Consulta: 22 desembre 2014].
- ↑
Vogt, Marthe ≪
The concentration of sympathin in different parts of the central nervous system under normal conditions and after the administration of drugs
≫.
The Journal of Physiology
, 123, 1954, pag. 451-481 [Consulta: 22 desembre 2014].
- ↑
Feldberg, W.; Vogt, M. ≪
Acetylcholine synthesis in different regions of the central nervous system
≫.
The Journal of Physiology
, 107, 1948, pag. 372-381 [Consulta: 22 desembre 2014].
- ↑
≪Marthe Louise Vogt: “La neurocientifica mas destacada del siglo XX” | Vidas cientificas≫
Mujeres con ciencia
29 de junio de 2017
.
- ↑
≪
Llista de persones guardonades amb la Medalla de la Royal Society
≫. [Consulta: 17 desembre 2014].