Louis Diemer

Louis Diemer
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Paris , 1843ko otsailaren 14a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Paris , 1919ko abenduaren 21a (76 urte)
Hobiratze lekua	Montmartreko hilerria
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Kontserbatorioa
Hizkuntzak	frantsesa
Irakaslea(k)	Antoine Francois Marmontel ; Ambroise Thomas ; Francois Benoist
Ikaslea(k)	ikusi Alfred Cortot ; Robert Casadesus ; Gaby Casadesus ; Alfredo Casella ; Emil Frey (en) ; Marius Francois Gaillard (en) ; Edouard Risler (en) ; Marcel Ciampi (en) ; Robert Lortat (en) ; Saturnino del Fresno Arroyo (en) ;
Jarduerak
Jarduerak	piano-jotzailea , musikagilea eta pedagogoa
Enplegatzailea(k)	Parisko Kontserbatorioa
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofiziala ;
Genero artistikoa	musika klasikoa
Musika instrumentua	pianoa

Louis-Joseph Diemer ( Paris , 1843ko otsailaren 14a -Ibidem, 1919ko abenduaren 21a ) Frantzaiko musikagile eta piano-jotzaile ospetsua izan zen. Bereziki klabizenbaloa jotzen zuen. Societe des instruments anciens elkartea sortu zuen.

Biografia [ aldatu | aldatu iturburu kodea ]

Louis Diemer Antoine Marmontelen ikaslea izan zen pianorako, Ambroise Thomas konposiziorako eta Francois Benoist organorako, Parisko Kontserbatorioan . Hamabi urte zituenetik, lehen sariak lortu zituen pianoan, harmonian , akonpainamenduan, kontrapuntuan , ihesean eta solfeoan , eta bigarren sari bakarra organoan. Birtuosotzat hartua izan zen, eta mundu osoan zehar aritu zen, batzuetan Pablo Sarasate biolin jotzailearekin, eta beste batzuetan Jean-Delphin Alardekin . ^[1]

Garrantzi handia izan zuen instrumentu historikoen erabileraren sustapenean, eta garai hartan ezezaguna zen klabizenbaloko errepertorioaren berraurkikuntzan parte hartu zuen, besteak beste instrumentua joz 1889ko Parisko Erakusketa Unibertsalean . Klabizenbalorako piezen zenbait bilduma argitaratu zituen, lehen hiru liburukiak Les Clavecinistes francais du siecle XVIII (1887) izenekoak izanik, eta 1895ean Antzinako Instrumentuen Elkartea sortu zuen (Societe des instruments anciens).

Diemer bera 1887an Kontserbatorioko irakasle bihurtu zen eta bere ikasleen artean Henri Libert , Robert Casadesus , Alfred Cortot , George Enescu , Yves Nat , Georges Dandelot , Marcel Dupre , Alfredo Casella , Lazare Levy , Jose Cu , Gabriel Jaudoin , Victor Staub , Auguste Pierret eta Edouard Risler izan zituen.

Konpositore gisa, Diemerrek pieza asko idatzi zituen pianorako, ganbera-musikarako , melodietarako eta pianorako kontzertu baterako. 1888an, Arte Ederren Akademiaren Chartier saria jaso zuen ganbera-musika ekoizteagatik. ^[2]

Massako dukearentzat interpretazio asko eskaini zituen Saint-Martin-du-Tertreko ( Oise Harana ) Franconvilleko gazteluan . Herri horretan ere bizi izan zen. Bere hilobia Montmartreko hilerrian dago.

Obra [ aldatu | aldatu iturburu kodea ]

Hauek dira bere lan nagusiak:

Barcarolle pianoarekin jotzeko, op. 2
Elegie pianoarekin jotzeko, op. 4
Mazurka de salon n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 5
Berceuse pianoarekin jotzeko, op. 7
Valse de salon n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 8
Impromptu-valse pianoarekin jotzeko, op. 9
Hommage a Rossini , piano eta kontrabaxu jotzeko dueto handiaren kontzertua ([[Pablo de Sarasate|Sarasate]rekin batera idatzita]])
Marche religieuse variee de la "Flute enchantee" de Mozart , pianorekin jotzeko, op. 10
Pensees musicales pianoarekin jotzeko, op. 11
Le chant du nautonier , pianoarekin jotzeko, op. 12
Impromptu-Caprice pianoarekin jotzeko, op. 13
Valse de salon n° 2 pianoarekin jotzeko, op. 14
Nocturne n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 15
La Reveuse au rouet , pianoarekin jotzeko, op. 16
Caprice pianoarekin jotzeko, op. 17
Valse de salon n° 3 pianorekin jotzeko, op. 18
Chanson de mai pianoarekin jotzeko, op. 19
Trio avec piano n° 1 , op. 20
Sonate pour piano et violon , op. 20 (Sarasateri eskainita)
Sonate pour piano et violoncelle , op. 22
Trio avec piano n° 2 , op. 23
2 Orientales pianoarekin jotzeko, op. 25
2 Pieces romantiques pianoarekin jotzeko, op. 26
Caprice n° 3 pianoarekin jotzeko, op. 28
Mazurka n° 2 pianoarekin jotzeko, op. 29
Concert-Stuck pianoarekin eta orkestrarekin jotzeko, op. 31
Romance biolonyxelo eta pianorekin jotzeko, op. 34
2 Pieces oboe eta pianorekin jotzeko, op. 35
Orientale n° 3 pianoarekin jotzeko, op. 36
Grande valse de concert pianoarekin jotzeko, op. 37
Orientale n° 4 pianoarekin jotzeko, op. 38
Les Sorcieres , soprano, mezzo-soprano, kontralto eta pianorekin jotzeko hirukote fantastikoa, op. 39
Orientale n° 5 , arratsaldeko ametsa pianorako, op. 40
Prelude pastoral pianoarekin jotzeko, op. 41
Caprice pastoral pianoarekin jotzeko, op. 42
Piece en forme de menuet pianoarekin jotzeko, op. 43
Reveil sous bois , pianorekin jotzeko estudioa, op. 44
Romance kontrabaxu eta pianorekin jotzeko, op. 46
Prelude pianoarekin jotzeko, op. 47
Caprice scherzando pianorekin jotzeko estudioa, op. 48
Minuetto pianoarekin jotzeko, op. 49
Badinage pianoarekin jotzeko, op. 50
Orientale n° 6 pianoarekin jotzeko, op. 51
Legende oboe eta pianorekin jotzeko, op. 52 (Parisko Kontserbatorioko lehiaketako pieza 1904an)
La Source et le poete , bat-bateko-kapritxoa pianorako, op. 54
Caprice-etude pianoarekin jotzeko, op. 55
Menuet biolontxelo eta pianorekin jotzeko, op. 56
Impromptu-Idylle pianoarekin jotzeko, op. 56

Grabazioak [ aldatu | aldatu iturburu kodea ]

Diemer gramofonorako grabatu zuen lehen pianisten artean egon zen. Esaten denez, bere grabazioek XIX. mendeko piano eskola frantsesaren alderdirik onenak erakusten dituzte: argitasuna, puntua eta kontrola pasarte azkar eta bereizietan eta pianissimo-eskala garbietan. Frantziako prentsak Diemerri buruz zera esaten zuen: "eskalaren eta trilloaren erregea" da, "Diemerren interpretazioaren zehaztasun harrigarriak, bere trillo mitikoek, bere estiloaren soiltasunak, denok miresten dugun piano jotzaile bikaina bihurtu zuten". ^[3]