Wikipedia, Entziklopedia askea
Grabazio analogikoa
seinaleak erregistratzeko erabiltzen den teknika da eta, horretarako, patroi jarraitu bat sortzeko gai diren marka batzuk sortzen dira (disko fonografiko baten ildoko uhinak edo kasete-zinta baten intentsitate magnetikoaren aldaketak, adibidez), jatorrizko seinalearen oszilazioak jarraitzen dituztenak.
[1]
Era berean, euskarri horiek (audiokoak nahiz bideokoak) modu analogikoan irakurtzeko diseinatutako gailuak erabiliz erreproduzi daitezke.