Vilhelmo la 2-a
(
Palermo
, 1153 - Palermo, la
11-an de novembro
1189), nomata "la Bona", estis re?o de
Sicilio
kaj
Napolo
de 1166 ?is 1189.
Vilhelmo havis nur dek tri jarojn kiam lia patro
Vilhelmo la 1-a
mortis, do li estis sub la regenteco de sia patrino
Margarita de Navaro
?is 1171. La re?lando Sicilio venis al mal?oja periodo de internaj luktoj pro serio de disputoj inter la nobelaro, la pastraro kaj la popolo, probable akcentita de la karaktero de Vilhelmo la 1-a, anka? nomata "la Malbona". Tuj kiam li plenkreskis, Vilhelmo la 2-a estis kronita Re?o de Sicilio kun la subteno de Walter of the Will (italigita kiel Gualtiero Offamilio), ?efepiskopo de Palermo, la pastraro kaj la aristokrataro. De Vilhelmo la 2-a, koncerne al lia patro, la kronikistoj tiuepokaj akcentis, krom la beleco, la korekto en la ekzerco de liaj funkcioj kaj la respekto por la le?oj kaj la personoj, pro kio li ricevis la kromnomon
La Bona
. Dum lia regado esti?is periodo de relativa stabileco kaj ?esigo de internaj problemoj.
Vilhelmo geedzi?is en Palermo, la 13an de februaro 1177, kun
Johana Plantagenet
(1165-1199), filino de
Henriko la 2-a
de Anglio kaj
Eleonora de Akvitanio
kaj fratino de
Rikardo la 1-a
. De ?i tiu kuni?o naski?is Boemondo, Duko de Apulio, kiu mortis tre juna?e.
Dum lia regado, krom interna stabileco, elstaras ekstera eksterlanda politiko kaj forta diplomatio. Havante en lia favoro la
Papon
kaj sekrete aliancon kun la lombardaj urboj li povis defendi sin kontra? la komuna malamiko,
Frederiko Barbarosa
. En 1174 kaj 1175 li faris traktatojn kun ?enovo kaj Venecio kaj lia geedzi?o kun Johana de Anglio igis lin havi bonan pozicion en e?ropa politiko.
En julio de 1177, li sendis delegacion al la ?efepiskopo Romualdo de Salerno kaj grafo Ro?ero de Andrio subskribi la Traktaton de Venecio kun la imperiestro. Por certigi pacon, li sankciis la geedzi?on de sia onklino Konstanca, filino de
Ro?ero la 2-a
, kun Henriko, filo de Frederiko.
La regado de Vilhelmo estis speciale fekunda pri arto en Sicilio. Inter la projektoj kiujn li efektivigis meritas mencii: la katedralo de la benediktana mona?ejo de Monrealo (farita kun la konsento de papo
Lucio la 3-a
) kaj la abatejo de Sankta Maria de Maniace (la? peto de sia patrino Margareta). Anka? la grandioza konstruado de la palaco Zisa, kiun komencis lia anta?ulo kaj fini?is sub lia regado.
Kiam li estis mortonta, ne havis rektan idaron, li heredigis sian onklinon Konstanca la 1-a de Sicilio kaj devigis la kavalirojn ?uri lojalecon, akceptante surprizite la geedzi?on de tiu kun
Henriko la 6-a
de la
Sankta Roma Imperio
, filo de Frederiko Barbarosa.
Vilhelmo estas enterigita en ma?zoleo en la Katedralo de Monrealo.