Sulejmano la 1-a
Sultano de Otomana imperio
Regado	1520 ? 1566
Anta?ulo	Selim la 1-a
Sekvanto	Selim la 2-a
Kronado	1520
Ceteraj titoloj	Sultano de sultanoj, Caesar de ?iuj landoj de Romo
Persona informo
?????? ???
Naskonomo	Sultan Suleiman Khan
Naski?o	27-an de aprilo 1494 en Trabzon , Otomana imperio
Morto	5-a de septembro 1566 en Szigetvar , Hungario
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	disenterio vd
Tombo	Moskeo de Sulejmano , Istanbulo
Religio	islamo vd
Lingvoj	turka vd
Lo?loko	Palaco de Topkapi vd
?tataneco	Otomana Imperio vd
Subskribo
Familio
Dinastio	Otomana dinastio vd
Patro	Selim la 1-a
Patrino	Hafsa Hatun
Gefratoj	Hatice Sultan ? Beyhan Sultan ? ?aho Sultano ? Fatma Sultan ? Hafize Sultan vd
Edz(in)o	Gulbahar Sultan
Amkunulo	Fulane Hatun ? Gulfem Hatun vd
Infanoj	?ehzade Mustafa ? Princo Mohamedo ? Mihrimah Sultan ? Selimo la 2-a ? ?ehzade Bayezid ? ?ehzade Murad ? Raziye Sultan ? ?ehzade Cihangirs ? ?ehzade Abdullah ? Fatma Nur ? ?ehzade Mahmud ? Prins Ahmed vd
Profesio
Okupo	poeto ? reganto ? le?faristo ? militestro ? politikisto vd
Laborkampo	militaj aferoj ? politiko vd
Postenoj Postenoj sultano de la Otomana Imperio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v ? d ? r

Sultano Sulejmano la 1-a (en osmanida turka lingvo : ????? ?????? ?????; en turka lingvo : I. Suleyman a? Kanuni Sultan Suleyman), la 6-an de novembro   1494 (resp. aprilo de 1495 ) ?is la 5-a de septembro 1566 , estis la deka reganto de Osmanida imperio kaj la plej longda?ra, nome en la jaroj 1520 al sia morto en 1566 . ^[1]

En okcidente?ropa literaturo li estas konata anka? sub nomo Suleiman (la 1-a) la Glora (eventuale Belega , kelkokaze poste erare kiel Sulejmano la 2-a ), en la turka literaturo kiel Suleiman Le?donanto ( turke Suleyman Muhtesem a? Suleyman Kanuni ); pluaj formoj de la nomo Suleiman estas Sulejman , Soliman a? Suleyman (temas pri araba analogio de nomo Solomono ).

Sulejmano i?is elstara monarko de la 16a jarcento en E?ropo, reganta super la pinto de la milita, politika kaj ekonomia povo de la Otomana Imperio . Sulejmano personale kondukis la otomanajn armeojn en la konkero de kristanaj gravaj urboj a? setlejoj kiaj Belgrado , Rodoso , same kiel plej el Hungario anta? siaj konkeroj halti?is ?e la Sie?o de Vieno en 1529. Li aligis multe de Mezoriento en sia konflikto kun la Safavidoj kaj grandajn areojn de Nordafriko tiom for okcidente kiom ?is Al?erio . Sub lia regado, la Otomana ?iparo dominis la marojn el la Mediteraneo al la Ru?a Maro kaj tra la Persa Golfo . ^[2]

?e la pinto de la etendo de la imperio, Sulejmano personale instituigis ?efajn jurajn ?an?ojn rilate al socio, eduko, impostoj, kaj krima juro. Lia kanona juro (a? Kanuns ) fiksis la formon de la imperio por jarcentoj post lia morto. Li estis tre religia. Ne nur estis Sulejmano distinga poeto kaj ora?isto; li i?is anka? granda patrono de kulturo, supervidante la "Oran" a?on de la Otomana Imperio en ?ia arta , literatura kaj arkitektura disvolvi?o. ^[3]

Rompante el la otomana tradicio, Sulejmano edzi?is al Roksolana , iama kristanino konvertita al Islamo el sia haremo , kiu i?is sekve konata kaj influa kiel Hurrem Sultan . Ties filo, Selimo la 2-a , sukcedis Sulejmanon sekve lian morton en 1566 post 46 jaroj de regado. La anta?a ?ajna heredonto de Sulejmano nome ?ehzade Mustafa, estis murdita strangole 13 jarojn anta?e la? sultanaj ordonoj. Lia alia filo ?ehzade Bayezid same estis murdita pro sia elteno kaj pro ordono de Selim en 1561 kun kvar el siaj filoj.

Biografio [ redakti | redakti fonton ]

Sulejmano la 1-a naski?is en Trabzon en hodia?a Turkio . Kiam li estis sepjara, li estis sendita en Istanbulon por studi natursciencojn , historion , literaturon , teologion kaj armean taktikon en la lernejoj de la imperia Topkapı Palaco en Konstantinopolo. Kiel administranto de kelkaj osmanidaj provincoj en Malgranda Azio kaj en Krimeo li akiris politikajn spertojn.

Post la morto de lia patro Selim la 1-a (regis en 1512?1520), li komencis sian regadon, eniris en Konstantinopolo kaj ascendis al la trono kiel la deka Otomana Sultano.

Militkampanjoj [ redakti | redakti fonton ]

Li startigis miltkampanjon per vico da armeaj karavanoj, unue en la jaro 1521 li konkeris Beogradon , ^[4] en la jaro 1522 li gajnis post sukcesa sie?ado insulon Rhodos , de kie li permesis al johanitoj foriri al Malto . ^[5] La 29-an de a?gusto de 1526 ( batalo de Mohacs ) li venkis en batalo la ?e?an kaj hungaran re?on Ludoviko Jogajlido , kiu pereis dum retiri?o de siaj soldataroj. ^[6] La turka armeo okupis grandan parton de Hungario inkluzive de Budo kaj Pe?to . En la jaro 1529 la turka armeo kun forto pli ol 100 000 homoj, inkluzive de elitaj jani?aroj , eksie?is Vienon . Tiu ?i unua batalo ?e Vieno finis malsukcese kaj la turkaj soldataroj formar?is reen ?is okupita parto de Hungario. ^[7] En 1533 la Pactraktato de Konstantinopolo estis subskribita de Ferdinando la 1-a , en kiu li agnoskis la otomanan suverenecon kaj rekonis Sulejmanon kiel lia “patro kaj suvereno”, li anka? interkonsentis pagi ?iujaran imposton kaj akceptis la otomanan grandan veziron kiel lia frato kaj egalrangulo. ^{[8] [9] [10] [11] [12]}

Dum la jaro 1541 Sulejmano venkis en kelkaj bataloj kontra? habsburgaj soldataroj, kio ebligis al li rektan anekson de la okupita parto de Hungario kaj proklamon de la t.n. buda pa?aujo. Johano Sigismondo Zapolya , vasalo de Sulejmano, poste ankora? okupis pli malgrandan parton de Hungario kaj li subordigis ?in al kontrolo de la sultano. Transverse tra Hungario estis kreita la t.n. soldatarlimo, necerta linio, kiu estis la loko de sen?esaj kunpu?i?oj inter la turka kaj la habsburga armeoj.

Fakte ?irka? la 1540-aj jaroj, plinovigo de la konflikto en Hungario havigis al Sulejmano la oportunon reven?i la malvenkon suferitan en Vieno. En 1541, la Habsburgoj klopodis por sie?i Buda , sed ili estis forpelitaj, kaj pliaj fortika?oj de Habsburgoj estis kaptitaj de la Otomanoj en du sinsekvaj kampanjoj en 1541 kaj 1544 kiel rezulto, ^[13] Ferdinando kaj Karolo estis devigitaj akcepti humiligan kvinjaran traktaton kun Sulejmano. Ferdinando rezignis pri sia postulo al la Re?lando Hungario kaj estis devigita pagi fiksitan ?iujaran monsumon al la Sultano pro la Hungariaj teroj kiujn li plue kontrolis. Kun pli simbola gravo, la traktato aludis al Karolo la 5-a ne kiel 'imperiestro' sed kiel la 'Re?o de Hispanio', kio ebligis Sulejmanon identigi sin kiel vera 'Caesar'. ^[14]

En 1552, fortoj de Sulejmano sie?is Eger, en la norda parto de la Re?lando Hungario, sed la defendantoj estritaj de Istvan Dobo rezistis la atakojn kaj defendis la Fortika?on de Eger . ^[15]

Otoman?Safavida Milito [ redakti | redakti fonton ]

La patro de Sulejmano jam faris la militon kontra? Persio ?efa prioritato. Dekomence, Sulejmano ?an?is la atenton al E?ropo kaj kontenti?is per reteno de Persio , kiu estis priokupita pro siaj propraj malamikoj oriente. Post Sulejmano stabiligis siajn e?ropajn landlimojn, li tiam turnis sian atenton al Persio, la bazo de la rivala islama frakcio de ?ijaismo . La Safavida dinastio i?is la ?efa malamiko post du epizodoj. Unue, ?aho Tahmasp la 1-mortigis la guberniestron de Bagdado fidela al Sulejmano, kaj metis sian propran homon tien. Due, la guberniestro de Bitlis dizertis kaj ?uris aliancon al la Safavidoj. ^{[16] :51} Kiel rezulto, en 1533, Sulejmano ordonis al Pargalı Ibrahim Pasha estri armeon al orienta Malgranda Azio kie li rekaptis Bitlis kaj okupis Tabriz sen trafi rezistadon. Sulejmano kuni?is al Ibrahim en 1534. Ili mar?is kontra? Persio, sed ili trovis, ke la ?aho memoferis teritorion anstata? fronti riskan batalon, kaj limigis al ?ikanado de la Otomana armeo dum ?i pli kaj pli eniris en la akra interno. ^[17] En 1535 Sulejmano faris triumfan eniron en Bagdadon. Li plibonigis sian lokan apogon resta?rante la tombon de Abu Hanifa , la fondinto de la Hanafia skolo de islama juro al kiu la Otomanoj ali?is. ^[18]

En la intenco venkis super la ?ahon por ?iame, Sulejmano entreprenis duan kampanjon en 1548?1549. Kiel ?e anta?a klopodo, Tahmasp evitis rektan frontigon kun la Otomana armeo kaj anstata?e preferis retiri?i, uzante taktikojn de bruligita tero en la procezo kaj eksponante la Otomanan armeon al la akra vintro de Ka?kazo . ^[17] Sulejmano abandonis la kampanjojn atinginta portempajn otomanajn akirojn en Tabriz kaj en la regiono Urmia , da?ran restadon en la provinco Van , kontrolon de la okcidenta duono de Azerbaj?ano kaj kelkajn fortika?ojn en Kartvelio . ^[19]

En 1553 Sulejmano komencis sian trian kaj finan kampanjon kontra? la ?aho. Perdinta dekomence teritoriojn en Erzurum al la filo de la ?aho, Sulejmano reprezaliis rekaptante Erzurum, trapasante Supran E?fraton kaj farnate detruojn en partoj de Persio. La armeo de la ?aho pluigis sian strategion eviti la Otomanojn, kio kondukis al sakostrato en kiu neniu armeo faris gravan akiron. En 1555, oni subskribis interkonsenton konata kiel Paco de Amasjo, kiu difinis la limojn de amba? imperioj. Per tiu traktato, Armenio kaj Kartvelio estis egale dividitaj inter amba?, kaj Okcidenta Armenio , okcidenta Kurdio , kaj okcidenta Kartvelio (inklude okcidenta princlando Samc?e) estis en otomanaj manoj dum Orienta Armenio , orienta Kurdio, kaj orienta Kartvelio (inklude orienta princlando Samc?e) restis en Safavidaj manoj. ^[20] La Otomana Imperio akiris plej grandan parton de Irako , inklude Bagdado, kio havigis al ili aliron al la Persa Golfo , dum la Persoj retenis sian iaman ?efurbon Tabriz kaj ?iujn siajn aliajn nordokcidentajn teritoriojn en Ka?kazo kaj kie ili estis anta? la militoj, kiel ?e Dagestano kaj en ?io kio estas nuntempe Azerbaj?ano . ^{[21] [22]}

Kampanjoj en la Hinda Oceano [ redakti | redakti fonton ]

Otomanaj ?ipoj estis naviganta en la Hinda Oceano ekde la jaro 1518. Oni scias, ke otomanaj admiraloj kiel Hadim Sulejman Pa?a, Sejdi Ali Reis ^[23] kaj Kurto?lu Hızır Reis veturis al la mogolaj imperiaj havenoj de Thatta , Surat kaj la princlando ?an?ira. Oni scias anka?, ke la Mogola Imperiestro ?alaluddin Muhammad Akbar inter?an?is ses dokumentojn kun Sulejmano la Granda. ^{[23] [24] [25]}

Sulejmano estris kelkajn markampanjojn kontra? la Portugaloj kiel klopodo por forigi ilin kaj reestabli komercon kun la Mogola Imperio . Adeno en Jemeno estis kaptita de Otomanoj en 1538, por havigi otomanan bazon por atakoj kontra? portugalaj poseda?oj en la okcidenta marbordo de la Mogola Imperio. ^[26] Plu naviginte, la otomanoj malsukcesis kontra? la portugaloj ?e la sie?o de Diu en Septembro 1538, sed poste ili revenis al Adeno, kie ili fortikigis la urbon per 100 kanonoj. ^{[26] [27]} El tiu bazo, Sulejman Pa?a sukcesis ekkontroli la tutan landon Jemeno, kaptante anka? Sanaon . ^[26]

Per sia forta kontrolo de la Ru?a Maro , Sulejmano sukcesis disputi la kontrolon de la komercvojoj el la portugaloj kaj eltenis gravan nivelon de komerco kun la Mogola Imperio la?longe de la tuta 16-a jarcento. ^[28]

El 1526 ?is 1543, Sulejmano staciigis ?irka? 900 turkajn soldatojn por batali ?e la somala Adal Sultanlando estrita de Ahmad ibn Ibrahim al-Ghazi dum la konkero de Abisenio. Post la unua Ajuran-Portugala milito, la Otomana Imperio en 1559 absorbis la malfortigitan Adal Sultanlando en sia teritorio. Tiu ekspansio pluigis la otomanan regadon en Somalio kaj en la Korno de Afriko . Tio pliigis sian influon anka? en la Hinda Oceano por konkurenci kontra? la Portugala Imperio kun sia amika aliancano, nome la Ajurana Imperio . ^[29]

En 1564, Sulejmano ricevis ambasadon el A?eo (nome sultanlando en Sumatro , en nuntempa Indonezio ), postulante Otomanan apogon kontra? portugaloj. Kiel rezulto, Sulejmano sendis otomanan ekspedicion al A?eo, kiu havigis etendan militistan apogon al la A?eanoj. ^[30]

La malkovro de novaj markomercaj vojoj fare de okcidente?ropaj ?tatoj ebligis, ke ili evitis la otomanan komercmonopolon. La portugala malkovro de la Kabo de Bona Espero en 1488 iniciatis serion de Otoman-Portugalaj marmilitoj en la Hinda Oceano la?longe de la 16-a jarcento. La Ajurana Sultanlando aliancana kun Otomanoj defiis la portugalan ekonomian monopolon en la Hinda Oceano uzante novan monerstampadon kiu sekvis la Otomanan modelon, tiel proklamante sintenon de ekonomia sendependeco rilate al la Portugaloj. ^[31]

Mediteraneo kaj Nordafriko [ redakti | redakti fonton ]

Pli detalaj informoj troveblas en artikoloj Franc-Otomana alianco  kaj Hajredin Barbarosa .

En sekvanta periodo Sulejmano certigis por si kontrolon super grandega teritorio en Maroko kaj en Meza Oriento . Osmanida imperio anka? dumtempe tute priregis plimulton de Mediteraneo . En la jaro 1562 Sulejmano akiris Transilvanion . Male malsukcesa estis sie?ado de Malto en la jaro 1565 . Li mortis en 1566 dum sie?ado ?e Szigetvar , kiu estis defendata de kroata bano Mikolao Zrina .

Plifirmiginta siajn konkerojn sur tero, Sulejmano ricevis la nova?on ke fortika?o de Koroni en Moreo (en nuntempa Peloponezo , en duoninsula Grekio) estis konkerita de la admiralo de Karolo la 5-a nome Andrea Doria . La restado de hispanoj en Orienta Mediteraneo priokupis Sulejmanon, kiu vidis ?in kiel frua indiko de la intenco de Karolo la 5-a rivali kun la otomana hegemonio en la mondoregiono. Agnoskante la neceson plifirmigi la mararmean dominadon en la Mediteraneo, Sulejmano nomumis eksterordinaran ?iparmean komandanton nome ?air ad Din , konata de e?ropanoj kiel Barbarosa . Nomumita ?ef-admiralo, Barbarosa zorgis pri la rekonstruado de la otomana ?iparo.

En 1535, Karolo la 5-a estris la Sanktan Ligon de 26 700 soldatoj (10 000 hispanoj, 8 000 italoj, 8 000 germanoj, kaj 700 Kavaliroj de Sankta Johano) ^[32] por venki kontra? la Otomanoj en Tunizo , kio kune kun la milito kontra? Venecio la sekvan jaron, kondukis Sulejmanon akcepti proponojn el Francisko la 1-a de Francio por formi aliancon kontra? Karolo . ^{[16] :51} Etendaj islamaj teritorioj en Nordafriko estis aneksiitaj. La pirateco farita de Berbereskaj piratoj de Nordafriko povas esti vidita en la kunteksto de la militoj kontra? Hispanio.

En 1541, la hispanoj kondukis nesukcesan ekspedicion al Al?ero . En 1542, frontante la komunan Habsburgan malamikon dum la Italiaj Militoj, Francisko la 1-a klopodis renovigi la Franc-Otomanan aliancon . Komence de 1542, Polin sukcese negocadis la detalojn de la alianco, kaj la Otomana Imperio promesis sendi 60 000 trupojn kontra? la teritorioj de la germana re?o Ferdinando, kaj 150 milit?ipojn kontra? Karolo, dum Francio promesis ataki Flandrion , ?ikanadi la marbordojn de Hispanio per ?iparmea forto, kaj sendi 40 milit?ipojn helpi la turkojn por operacoj en Levantenio. ^[33]

En A?gusto 1551, la otomana ?iparmea komandanto Turgut Reis atakis kaj konkeris Tripolon kiu estis posedo de la kristanaj Kavaliroj de Malto ekde 1530. En 1553, Turgut Reis estis nomumita komandanto de Tripolo fare de Sulejmano, kio faris la urbon grava centro por la pirataj atakoj entreprenitaj el Berberio en Mediteraneo kaj la ?efurbo de la Otomana provinco Tripolitanio . ^[34] En 1560, povega ?iparmea forto estis sendita rekapti Tripolon, sed tiu forto estis venkita en la Batalo de ?erbao . ^[35]

Aliloke en Mediteraneo, kiam la Kavaliroj Hospitalanoj estis re-establitaj kiel Kavaliroj de Malto en 1530, iliaj agadoj kontra? islamaj ?ipoj tuj kolerigis la Otomanojn, kiuj arigis alian amasan ?iparmeon por elhejmigi la Kavalirojn el Malto. La Otomanoj invadis Malton en 1565, kaj entreprenis la Grandan Sie?on de Malto, kiu startis la 18an de Majo kaj da?ris ?is la 8a de Septembro, kaj estis evidente portretita en la freskoj de Matteo Perez d'Aleccio ?e Sankta Mikaelo kaj Sankta Georgo. Dekomence, ?ajnis, ke tio estos ripeto de la batalo ?e Rodoso , kaj plej granda parto el urboj de Malto estis detruitaj kaj duono el la Kavaliroj estis mortigitaj en batalo; sed helpa forto el Hispanio eniris en la batalo, kio rezultis en la fina perdo de 10 000 Otomanaj trupoj kaj la venko de la lokaj maltaj civitanoj. ^[36]

Regado [ redakti | redakti fonton ]

Grandan influon je lia politiko havis lia ukrain-devena ?efa edzino Roksolana . ?i grave influis sian edzon kaj la politikon de la Osmana Imperio , surtronigis sian filon Selimo la 2-a kaj tial ?i i?is unu el plej konataj sultaninoj de la periodo nomita Sultanlando de la Virinoj .

Sulejmano la 1-a en sia regno sistemigis jursistemon, li helpis arton , li interesi?is pri filozofio kaj poezio .

Osmanida imperio dum la regado de Sulejmano atingis zeniton de sia potenco kaj ?i fari?is monda grandpotenco. Post lia morto oni ankora? sukcesis disvastigi osmanidajn teritoriojn, sed ekde la 2-a duono de la 17-a jarcento jam komenci?is dumtempa malfloro.

Referencoj [ redakti | redakti fonton ]

Literaturo [ redakti | redakti fonton ]

Presitaj fontoj [ redakti | redakti fonton ]

• Ahmed, Syed Z (2001). The Zenith of an Empire : The Glory of the Suleiman the Magnificent and the Law Giver. A.E.R. Publications. ISBN 978-0-9715873-0-4 .
• Atıl, Esin (1987). The Age of Sultan Suleyman the Magnificent. Washington, D.C.: National Gallery of Art. ISBN 978-0-89468-098-4 .
• Atıl, Esin (Julio?A?gusto 1987). "The Golden Age of Ottoman Art" Arkivigite je 2011-06-09 per la retarkivo Wayback Machine . Saudi Aramco World (Houston, Texas: Aramco Services Co) 38 (4): 24?33. ISSN 1530-5821. Konsultita la 18an de Aprilo 2007.
• Barber, Noel (1976). Lords of the Golden Horn : From Suleiman the Magnificent to Kamal Ataturk. London: Pan Books. ISBN 978-0-330-24735-1 .
• Clot, Andre (1992). Suleiman the Magnificent : The Man, His Life, His Epoch. London: Saqi Books. ISBN 978-0-86356-126-9 .
• Garnier, Edith, L'Alliance Impie Editions du Felin, 2008, Paris ISBN 978-2-86645-678-8 Intervjuo Arkivigite je 2009-08-18 per la retarkivo Wayback Machine
• Greenblatt, Miriam (2003). Suleyman the Magnificent and the Ottoman Empire. New York: Benchmark Books. ISBN 978-0-7614-1489-6 .
• Imber, Colin (2002). The Ottoman Empire, 1300?1650 : The Structure of Power. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-61386-3 .
• Kinross, Patrick (1979). The Ottoman centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire. New York: Morrow. ISBN 978-0-688-08093-8 .
• Labib, Subhi (Novembro 1979). "The Era of Suleyman the Magnificent: Crisis of Orientation". International journal of Middle East studies (London: Cambridge University Press) 10 (4): 435?451. ISSN 0020-7438.
• Lamb, Harold (1951). Suleiman, the Magnificent, Sultan of the East. Garden City, N.Y.: Doubleday. ISBN 1-4067-7271-2 . OCLC 397000.
• Levey, Michael (1975). The World of Ottoman Art. Thames & Hudson. ISBN 0-500-27065-1 .
• Lewis, Bernard (2002). What Went Wrong? : Western Impact and Middle Eastern Response. London: Phoenix. ISBN 978-0-7538-1675-2 .
• Mansel, Phillip (1998). Constantinople : City of the World's Desire, 1453?1924. New York: St. Martin's Griffin. ISBN 978-0-312-18708-8 .
• Merriman, Roger Bigelow (1944). Suleiman the Magnificent, 1520?1566. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 1-4067-7272-0 . OCLC 784228.
• Severy, Merle (Novembro 1987). "The World of Suleyman the Magnificent". National geographic (Washington, D.C.: National Geographic Society) 172 (5): 552?601. ISSN 0027-9358.
• Sicker, Martin (2000). The Islamic World In Ascendancy : From the Arab Conquests to the Siege of Vienna. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 978-0-275-96892-2 .
• "Suleiman The Lawgiver". Saudi Aramco World (Houston, Texas: Aramco Services Co) 15 (2): 8?10. Marto?Aprilo 1964. ISSN 1530-5821. Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [4] Arkivigite je 2014-05-05 per la retarkivo Wayback Machine

Retaj fontoj [ redakti | redakti fonton ]

• "1548?49". The Encyclopedia of World History. 2001. Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [5] ^{[ rompita ligilo ]}
• "1553?55". The Encyclopedia of World History. 2001. Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [6] Arkivigite je 2009-01-30 per la retarkivo Wayback Machine
• "A 400 Year Old Love Poem". Women in World History Curriculum Showcase. Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [7]
• Embree, Mark (2004). "Suleiman The Magnificent". Arkivita el la originalo la 30an de Septembro 2006 [8] . Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [9] Arkivigite je 2006-09-30 per la retarkivo Wayback Machine
• Halman, Talat (1988). "Suleyman the Magnificent Poet". Arkivita el la originalo la 9an de Marto 2006. Konsultita la 18an de Aprilo 2007. [10]
• "The History of Malta". 2007. Arkivita el la originalo la 1an de Majo 2007 [11] . Konsultita la 27an de Aprilo 2007. [12] Arkivigite je 2007-05-01 per la retarkivo Wayback Machine
• "Muhibbi (Kanuni Sultan Suleyman)". Turkce Bilgi?Kim kimdir? (en Turka). Konsultita la 13an de Januaro 2008. [13]
• Russell, John (26 January 2007). "The Age of Sultan Suleyman". New York Times. Konsultita la 9an de A?gusto 2007. [14]
• Yapp, Malcolm Edward (2007). "Suleiman I". Microsoft Encarta. Konsultita la 17an de Aprilo 2008. [15] Arkivigite je 2008-10-03 per la retarkivo Wayback Machine

Literaturo [ redakti | redakti fonton ]

• Alum Bati, "Harem Secrets", Trafford, 2008, ISBN 142515750-5
• Bridge, Anthony (1983). Suleiman the Magnificent, Scourge of Heaven. New York: F. Watts. ISBN 0-88029-169-9 . OCLC 9853956.
• Downey, Fairfax Davis. The Grand Turke, Suleyman the Magnificent, sultan of the Ottomans. New York: Minton, Balch & Company. OCLC 25776191.
• Andre Clot, Soliman Le Magnifique, Fayard, Paris, 1983, 469 p. ISBN 2-213-01260-1

Eksteraj ligiloj [ redakti | redakti fonton ]

• Hooker, Richard. "The Ottomans: Suleyman". Konsultita la 2an de Septembro 2007. [16] Arkivigite je 1999-01-17 per la retarkivo Wayback Machine
• Lybyer, Albert Howe (1913). The government of the Ottoman empire in the time of Suleiman the Magnificent. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0-404-14681-3 . OCLC 1562148. [17]

Anta?e:	Osmanida imperiestro	Poste:
Selim la 1-a	1520 ? 1566	Selim la 2-a

• En tiu ?i artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Suleiman the Magnificent en la angla Vikipedio.