Slango
estas aro da vortoj kaj parolmanieroj, apartenantaj al profesia nocio a? alimedia
?argono
(ekz. prunteprenitaj el aliaj lingvoj), kiuj uzate ekster sia medio, akiras specialan stilan efekton, ofte apartigan. ?efe,
slango
signifas la
lingvuzon
de
friponoj
,
?telistoj
ktp., por ke ili ne estu komprenataj de aliaj personoj, ?efe
polico
kaj eblaj
viktimoj
. Rapide,
slango
popularigas inter popula?o, de ?i iras al homoj kiuj lo?as en malri?aj partoj de la urboj, kaj fine al tuta socio. Tiel, multaj vortoj de
slango
estas sankciataj de la populara uzado kaj, post iom da tempo, eniras en la ?eneralan, e? literaturan lingvouzon. Ofte ekestas
slango
en certaj sociaj
grupoj
, kiuj uzas slanga?ojn por distingi sin disde la cetera socio, e? se ili ne estas krimuloj. Tipaj kreantoj de slango estas junuloj, kiuj uzas lingvon kiel manieron oponi kontra? la plia?a generacio, kaj anoj de "alternativaj" urbaj societoj ktp.
Okazas tiel ri?igo kaj renovi?o de la
vortprovizo
, danke al la procedo de vort-formado, fare de la populara uzado. La slango estas universala
fenomeno
kaj, ?enerale, la procedoj aplikataj estas similaj en la diversaj landoj. Okazas ekzemple forigo de
silaboj
, kiam oni diras:
Espo
anstata?
Esperanto
. Estas komuna anka? la uzo de
metaforoj
, kiuj rapide i?as malklaraj:
krokodilo
(ne-lerta
esperantisto
, iu kiu uzas nacian lingvon en
Esperanta medio
, ne-esperantisto),
bakfi?o
tro juna
knabino
, ktp.
?ar Esperanto estas parolata nur en etaj komunumoj, nia lingvo enhavas malmulte da slango kompare kun aliaj lingvoj. Tamen certaj slanga?oj evoluis en junularaj renkonti?oj, kiel
'stas
por
estas
,
malino
por
viro
,
vosto
por
peniso
,
malman?i
por
feki
, kaj
mojosa
por la angla
cool
ktp.
Speciala slango (
Gavaro
) estis kreita de
Manuel Halvelik
.