El Vikipedio, la libera enciklopedio
La plej fruaj verkoj de
Hindia literaturo
estis
parole
transmitita.
Sanskrita literaturo
ekis per la
parola literaturo
de
Rigvedo
nome kolekto de sanktaj himnoj datitaj el la periodo de 1500–1200 a.K. La sanskritaj eposoj
Ramajano
kaj
Mahabharata
aperis ?irka? la fino de la unua jarmilo a.K.
Klasika sanskrita
literaturo disvolvi?is rapide dum la unuaj kelkaj jarcentoj de la unua jarmilo a.K.
[1]
La
Hindia literatura
produktado vidis malfruan floradon en la 11a jarcento anta? sia malplii?o post la jaro 1100, pro la
islama
konkero de
Hindio
, pro la detruo de antikvaj sidejoj de lernado kiaj la universitatoj ?e
Taksila
kaj
Nalando
. Estas nuntempaj klopodoj al
revivigo de Sanskrito
, per eventoj kiaj la
Tutbarata Sanskrita Festivalo
(ekde 2002).
Pro ties etenda uzado en religia literaturo, ?efe en
Hinduismo
, kaj la fakto ke plej modernaj
barataj lingvoj
estis rekte derivitaj el a? forte influitaj de Sanskrito, ties lingvo kaj literaturo estas de granda gravo por la kulturo de Barato simile al tiu de
Latino
por la kulturo de
E?ropo
. Iome el la Sanskrita literaturo kiel la Joga-Sutroj de
Patan?ali
kaj la
Upani?adoj
estis tradukitaj en araban kaj en persan,
[2]
?efe pro la agado de la imperiestro
Akbar
. Anka? la
Pan?atantra
estis tradukita en persan.
[3]
- ↑
Narayanrao, H.L. . “A Brief on Indian Literature and Languages”,
Journal of Education and Practice
2
(3),
p. 46
.
- ↑
P. 228 The
Sufis of Britain: an exploration of Muslim identity
- ↑
P. 7
Panchatantra ? Five Strategies: Collection of animal fables complied before ...