El Vikipedio, la libera enciklopedio
Saksofono
estas
muzika instrumento
kaj ilo de la
blovinstrumenta
grupo. ?i ne apartenas al la grupo
latuna blovinstrumento
, sed la grupo
ligna blovinstrumento
. ?i estas tre populara
?az
-instrumento.
Saksofono estas ?enerale konstruita el
latuno
. La sono estas produktita per vibrata unuopa
an?o
ligita al la beko. Simile al
klarneto
saksofonoj havas truojn en la instrumento kiujn la ludanto fermas uzante sistemo de klava me?anismo. Kiam la ludanto premas klavon kovrilo a? kovras truon a? levi?as for de truo, malaltigante a? altigante la tono.
La saksofono estis inventita de belga instrumentkonstruisto nomita
Adolphe Sax
en 1840.
La familio de saksofonoj konsistas (interalie) el ?i tiaj membroj:
- Soprillo
en B♭, rekta
- Sopraninosaksofono
en E♭, ofte rekta
- Sopransaksofono
en B♭, ofte rekta
- Aldsaksofono
en E♭, ofte S-forma
- C melodi-saksofono
en C, S-forma
- Tenorsaksofono
en B♭, S-forma
- Baritonsaksofono
en E♭, S-forma, kun ekstraj kurba?oj
- Bassaksofono
en B♭, S-forma, kun ekstraj kurba?oj
- Kontrabassaksofono
en E♭, S-forma, kun ekstraj kurba?oj
- Subkontrabassaksofono
en B♭, S-forma, kun ekstraj kurba?oj
La saksofono estas inventita en la jaro
1840
de la
belgo
Adolphe Sax
, de kiu la saksofono ricevis sian nomon. Sax ekhavis patenton pri la saksofono en
Francio
.
Hector Berlioz
skribis ke Sax prenis
ofikleidon
kaj muntis
bu?a?on
de
klarneto
sur tio, kaj tiamaniere la saksofonon elpensis
[1]
.
Adolphe Sax faris plibonigojn al la latunaj blovinstrumentoj, kaj anka? al diversaj lignaj blovinstrumentoj: la basklarneto, kiel ni scias nun, estas ekzemple projekto de Adolphe Sax. Li volis ke la saksofono estus instrumento kun la facilmoveco de la ar?instrumentoj kaj anka? kun la dinamika ebloj de la latunaj blovinstrumentoj (ludi la?te) kaj la ebloj de la lignaj blovinstrumentoj. Li celis instrumenton, kiu kunigus ?iajn bonajn kvalitojn de la originaj instrumentoj. La unua saksofono estis bassaksofono, la cetero de la familio venis pli poste.
- ↑
Hector Berlioz, Hugh Macdonald, "Berlioz's Orchestration Treatise: A Translation and Commentary", Cambridge University Press, 2002, p.297
