El Vikipedio, la libera enciklopedio
Magio
estas tuto de la procedoj kaj
ritoj
, per kiuj la operacianto kredas povi efiki sur la
okultajn
fortojn de la mondo kaj obeigi ilin al la homaj deziroj. La vorto
magio
parencas al
mago
. La bazo de tio estas la imago, ke la naturajn objektojn movas, regas nevideblaj
spiritoj
(
animismo
), kiujn la homo kapablas devigi al sia servo. ?i evoluis en la primitivaj kondi?oj de la prahomo, kiam la homo tute dependis de la naturaj elementoj,
bon?anco
. Tre gravas en la magia rito la imitado (?asado, kapto de besto) kaj eldiro de nomo. La praa arto (
danco
,
artludo
,
desegnado
) elkreskis el la magio. Foje e? en religioj trovi?as magiaj spuroj, kiuj tamen antropologoj efike distingas el religio. E? iuj religioj, kiel la Biblia kaj Kristana, rifuzas kiel sensencajn kaj neefikajn kaj pekajn ?iujn magiajn praktikadojn.
Oni distingas
blankan
(bonfara) kaj
nigran magion
(malbonfara) ekde la
mezepoko
.
Mezepoka?oj”, oni uzas diri anka? la konstato de vasrmo de la magio en la moderna epoko. Sed kiel pruvi la eminenta esploristino Graziella Federici Vescovini, (
Medioevo magico. La magia tra religione e scienza nei secoli XIII e XIV
, 2008), da magio propre dirita en Mezepoko malmulte trovi?as. La jarcentoj de la magio ne estas tiuj de la Mezepoko, sed la jarcentoj 19-a, 20-a, 21-a.
Antropologio
kun psikologoj kaj faka kredantaro opinias ke la unuaj religiecaj sentoj en la prahomaro eble estis signitaj je magio, kiun la postaj generacioj kapablis distingi el religio. Krome ili dividas magion el
religio
. Dum en religio, la kredanto ne havas kontrolon sur la okultaj fortoj, kaj nur povas peti kaj pruvi proponi akordojn al la dioj, a? esperi bonan volon de gediuloj a? spiritoj, en magio, la sor?isto havas povon (a? kredas havi povon), ?ar tiu konas formulojn a? ritojn, kiujn certe devigas (tiu kredas) la spiritojn,
demonojn
,
diojn
a? okultajn fortojn, por ke ili faru kion tiu volas. Sekve, antropologie, la katolika pastro, kiu kredas devigi ke la demonon eliru korpon de posedato per formuloj de
ekzorcismo
, unuvide tiam ?ajnas praktiki magion, ?ar li ne petas al la demono eliri la posedaton, sed vere ordonas tion al ?i; sed, duavide, li sin montras religia ?ar li petas al Dio ke al la demono estu ordinite forlasi la posedaton, kiel dedukteblas el la Pre?oj en la koncerna
Katolika Ritaro
.
- Massimo Introvigne,
Il cappello del mago. I nuovi movimenti magici dallo spiritismo al satanismo
, Sugarco, Milano, 1990
- Graziella Federici Vescovini,
Medioevo magico. La magia tra religione e scienza nei secoli XIII e XIV
, 2008)
