El Vikipedio, la libera enciklopedio
Taj?i-figuro
Jino
kaj
jango
(anka?
Jino-Jango
) estas malnovega ?ina
koncepto
el la
Daoismo
por du samtempe komplementaj kaj kontra?aj povoj kiuj konstante ?an?i?as. '
Jino
' (?ina por "luno" a? la principo de mallumo) reprezentus la inan, la teron, la negativan, pasivan kaj kontraktas. '
Jango
' (?ina por "suno" - a? la principo hela) reprezentus la viran, la ?ielon, la energion, la pozitivon, la dinamikan, la varmecon, kiu produktas, movigas kaj ekspansias. Kune jino kaj jango formas la
vivenergion
Chi
, kiu trakuras la korpon pere de
meridianoj
(
energilinioj
). Kiam jino kaj jango estas en
harmonio
oni estas sana.
La ekzakta origino de Jino kaj Jango estas malklara, ?ar estas koncepto kiu ekzistas jam plurajn milojn da jaroj. La principon oni nomas unuafoje en la libro
I Ching
, kiu dati?as de proksimume 700 ?is 1000 jaroj anta? Kristo. Oni supozas ke, por provi kompreni la vivon, finfine oni prenis la movojn de la naturo kiel elirpunkto.
La
taj?io
(?ine 太極圖 (tradicie), 太?? (simpligite), taijitu (
pinjine
) reprezentas jinon kaj jangon.
En
Unikodo
oni skribas la taj?ifiguron tiel ?i: U+262F (?).
