El Vikipedio, la libera enciklopedio
?i tiu pa?o klarigas kiel legi la Esperantajn prononc-indikojn ofte uzatajn en la Vikipedio.
Se vi alvenis ?i tien per ligilo el iu prononc-indiko kaj volas scii la transskribon de la prononco la? la
Internacia Fonetika Alfabeto
,
reiru al la anta?a pa?o kaj movu la musmontrilon sur la prononc-indikon (sen klaki); post unu a? du sekundoj aperos la IFA-transskribo en
?pruchelpilo
.
La Esperanta prononc-indiko estas proksimuma (e? eble mal?usta, se ekzemple temas pri
tonaj lingvoj
). Tamen, ekzakte pro tio, ?i estas pli facile legebla por homoj, kiuj povas legi Esperanton, sed ne
IFA
-indikon. Jen la reguloj:
- ?iu litero estas legata kiel en Esperanto.
H
estas uzata por indiki elspiran sonon (do
ch
estas
c
kun forta elspiro, ne ≪?≫).
- Majuskloj (a? kelkfoje grasaj literoj) montras la akcentitan silabon.
- Dupunkto montras ke la anta?a litero prononci?as longe.
- Superskribita
n
montras ke la anta?a vokalo prononci?as
naze
.
- Diftongoj kelkfoje montri?as per superskribo de la
duonvokalo
.
- Punkto a? streketo markas silablimon, pa?zeton k.?s.
- Kursiva litero montras, ke temas pri sono, kiu ne ekzistas en Esperanto, sed kiu estas simila al la Esperanta sono de la kursiva litero.
Jen kelkaj ekzemploj, kiuj montras la ekzaktan IFA-prononcindikon apud la faciliga Esperanta indiko:
- Skribo:
Los Angeles
(angle), Esperanta prononcindiko: [loSEN?eles], IFA-prononcindiko: [l?s?ænd??l?s]
- Skribo:
Goethe
(germane), Esperanta prononcindiko: [G
E
te], IFA-prononcindiko: ['?øːt??]
- Skribo:
平壤 (Pjongjango)
(koree), Esperanta prononcindiko: [pjo
ng
ja
ng
], IFA-prononcindiko: [p?j?ŋjaŋ]
- Skribo:
Nauro
, Esperanta prononcindiko: [naUru], IFA-prononcindiko: [n?ː?uːruː]
