La termino
darvinismo
etendas anka? al la teorioj kiujn la sekvantoj de
Charles Darwin
aldonis por koherigi la originan darvinan koncepton al novaj sciencaj kaj biologiaj kaj bioarkeologiaj malkovroj. Tiujn aldonojn, a? novajn interpretojn, oni konfluigas en la nocion
novdarvinismo
.
Esenco de la darvinisma(j) teorio(j) estas ke la nunaj specioj atingis la nunan specifan staton pere de la
evoluo
de la specioj, kiel priskribite en la fama verko de C. Darwin (
The Origin of Species
,
1859
); kaj ke tiu evoluo estis atingita pere de hazardaj ?an?oj konsoliditaj de la
natura selektado
. Tiu
natura selektado
estas diversege proponita kaj aligita al la biologiaj sciencoj.
Malfacilus hodia? renkonti personon kiu ne sin deklaru
evoluista
. En la scienca kampo kutime estas “ju?ata” kiei
kreista
la scienculo kiu levus dubojn pri la scienceco de darvinismo kaj precipe ?irka? la teorio de la naturaj selektadoj: “kreisto” ne en la senco ke tiu postulas la ekziston de Dio, sed en la senco de tiu kiu postulas la intervenon de Dio en la evoluo (vidu:
Inteligenta dezajno
) a? kulpa pri rifuzo de la principo ke inter kredo kaj scienco ne anta?metas naturan kontra?diron; a? “mal?atata” kiel “
neadista
" en la senco ke neadisto scias ke ?ia tezo estas falsa sed mensogas por promocii ideon al kiu li estas ideologie ligita.
Oponantoj kiuj celas krizigi la darvinisman teorion
[
redakti
|
redakti fonton
]
Spite de preska? unuanima sciencula adhero al darvinismo, iuj kritikaj ob?etoj faris bre?on ?e scienculoj a? filozofoj kaj opiniistoj. Dekomence rifuze reagis scienculoj kredantaj je la agado de Dio en la mondo, kvankam evoluo ne eliminas Dion ?ar
kiu kreis, povis projekti kaj plani anka? evoluon per natura selektado
. Se iom post iom la kredanta mondo ekkonsentis kun la ebleco de la evoluo de la specioj, esploristoj kredantoj elpensis la teorion de la
Inteligenta projekto
la? kiu por la okazinta evoluo ne sufi?is la natura selektado, sed en certaj momentoj Dio intervenis rekte kaj senpere por igi efike funkciantaj la naturajn selektadajn me?anismoj.
La nunaj kritikoj, kiam tio eblas, al la darvinisma koncepto pri evoluo per modifoj de la genaj biologaj kombina?oj konfirmitaj per la
natura selektado
uzas la argumenton jenan (vidu bibliografion kaj la biografion cititan en tiu biografio): la darvinisma teorio implicas la alesti?on de neprobabla serio da eventoj, atribueblaj al la
“kazo”
, kiuj ne havus la tempon por reali?i.
Per simpla matematika kalkulo, fakte, oni provas ke la eblaj kombina?oj hazarde skribeblaj, uzante la anglan alfabeton, de la mallonga frazo
“Methinks it is like wease!”
, postulas nombron egalan al miloj da miliardoj de miliardoj pli altan ol tiuj de la sekundoj jam pasintaj ende la origino de la mondo. Por superi la malfacila?on de tiu nesuperebla rifo, mem
Richard Dawkins
[1]
devis hipotezi me?anismon kiu siavice implicas la ekziston de frazo
“celo”,
nome la ekzisto de
celismo
, kiu estas, male, kiun la darvinisma teorio, bazita sur la hazardaj ?an?oj, ne akceptas.
Precizigante kaj alivortigante: La darvinisma teorio ?ar bazita sur hazardaj ?an?oj, e? prefere sur la natura selektado, sin montrus fondita sur eventoj tiom neprobablaj ke fine ili povas esti komparataj al mirakloj kaj temas pri teorio kiu ne povas esti dementita nenimaniere la? la principo de
falsebleco
, sin metante, do, pro tio ekstere de la scienca medio, alproksimi?ante tiujn de la
fideismo
.
Tamen la plej granda parto de la sciencularo, kaj e? pli de la profana mondo, konsentas kaj trovas vitalan vidpunkton en “darvinismo”. Dume darvinismo penetris kaj liveris sciencajn metodojn kaj principojn al multaj prihomaj sciencoj.
- ↑
The Greatest Show on Earth: The Evidence for Evolution
(2010)
ISBN 978-2-221-11237-3
(La plej granda spektaklo tutmonde).
- Itallingve:
- Enzo Pannetta,
Inchiesta sul darwinismo,
Cantagalli, 2011.
- M. Piattelli Palmarini, - J. Fodor,
Gli errori di Darwin,
Feltrinelli, 2010.
- *Roberto de Mattei (a cura di),
Evoluzionismo: il tramonto di una ipotesi,
Cantagalli, 2009
- *Marco Respinti,
Processo a Darwin,
Piemme, 2007
- *Umberto Fasol,
Evoluzione o complessita,
Fede & Cultura, 2010.