El Vikipedio, la libera enciklopedio
Arkimandrito
estas la superulo en
mona?ejo
, a? en kongregacioj, precipe en la
eklezioj
de la
Orienta Kristanismo
, Rusio, Ukrainio…
En la orientaj eklezioj la arkimandrito estas episkopo; en oriento ?i estas plejofte nun honora.
La vorto devenas el la
greka
Αρχιμανδρ?τη?
(
Archimandritis
), formita de
?ρχη
(
arkhe
), kiu signifas "superecon"a? "regon", kaj
μ?νδρα
(
mandra
), nome "?afejo", "grego"; la vorto do reirigas al la bildo de la
bona pa?tisto
kaj estas ta?ge utiligata kiam oni referencas al la grandaj
mona?aj
komunumoj.
En la kristana katolika okcidento la titolo
Arkimandrito
estas preska? nur honora, escepte en la superulo de la
teritoria abatejo de Sankta Maria de Grottaferrata
en Romo.
La orientaj, anka? katolikaj,
Patriarkoj
, escepte estas rajtigitaj disdoni la titolon “arkimandrito” al latinaj sacerdotoj ideologie proksimaj pro studoj a? liturgio a? karitata kontribuo proksimaj al la Oriento, ?iam kun la konsento de iliaj episkopoj.
La eklezia digneco de la arkimandrito estas transdonita per la rito de la
chirotesia
(simila, en okcidento, al la porabata beno), rekte per la manoj de la patriarko a? de ties delegito. La tasko de la ricevanto de tiu kvaza?-ordinito estas “krei
pontojn
konsiderantajn la kristanan Orienton”.
[1]
- ↑
En
Italio
trovi?as iuj prelatoj kiu konservas la antikvan, foje nur honoran, titolon de Arkimandrito, kiel ekzemple la patriarko de
Venecio
, la ?efepiskopo de
Mesino
… Pluekzistas en Italio bran?oj de antikvaj ligoj kun melkitaj mona?ejoj de Oriento kaj pro tio la abatoj rajtas esti honorataj per la titolo “arkimandrito.