emblemo de La Kampanjo por Kolektiva Apostasio en Hispanujo, alvokante defekti?on de la Katolika Eklezio
?tatoj kun mortpuno pro apostazio
Apostateco
(
greke
?π?στασι? (
apostasis
), 'transfu?o', el ?π?,
apo
, 'for, dise', στ?σι?,
stasis
, 'ejo', 'staranto') estas formale disi?i el religia sekto a? eklezio, forlasinta a? rezigninta anta?an kredon.
Persono kiu faras tian rezigna?on (a? kiu
apostatigas
) estas
apostato
a?
defalinto
. Tiuj esprimoj havas malla?dan implicon en ?iutaga uzo. Por sociologoj, la esprimo
apostateco
de persono signifas rezignon
kaj
kritikon de, a? kontra?staro al, sia iama kredo, kun teknika signifo sen malla?da implico. Kelkfoje la esprimo etendi?as al rezigno de ne-religia kredo a? motivo, kiel ekzemple
partio
,
ideologio
, a?, ?erceme,
sportularo
. Apostateco ?enerale ne estas mem-deklarita: tre malmultaj iamaj kredantoj tiel a?as sin, pro tio ke la termino nun ?ajnas tiel implice negativa. Multaj religiemaj movadoj kondamnas apostatojn kiel
pekantoj
, kiuj koruptas la ceterajn piecajn kredantojn.
Multaj sektoj kaj kelkaj landoj punas defalintojn. La sektanoj evitus defalintojn el la grupo
[1]
a? submetas ilin al formala a? neformala puno, agoj kiuj povus esti la oficiala sektpolitiko a? kiuj povas esti faroj de ?iaj individuaj anoj.
En certaj cirkonstancoj, iuj
kristanaj eklezioj
ekskomunikas
defalintojn, dum kelkaj
Abrahamaj skriboj
(
judismo
:
Readmono
13:6?10, kaj
islamo
:
al-Bukhari
, Diyat, bab 6) ?ajnas postuli la
mortpunon
por defalintoj. Tamen, iuj islamaj kleruloj, kiel la
Sudana
,
Hassan al-Turabi
, kredas ke ?i tiu puno historie ne preskribis por forlasi la islamokredon, sed por forlasi la islamarmeon a? perfidi la tiaman naski?antan politikan islamo-movadon. Ironie, la
Sudana Islamklerula Komitato
imputis apostatecon al Turabi pro lia milde liberalaj opinioj.
[2]
Kvankam la plejmulto da kristanaj kaj judaj eklezioj ne plu proponas la mortpunon por ven?i apostatecon, kelkaj
islamaj
landoj
(kiel ekzemple
Irano
da?re perfortas la mortpunon en tiel okazoj.