Aero?elo estas solida materialo kun tre malgranda denso. ?i esti?as el ?elo , en kiu oni anstata?igis la likvan komponanton per gasa.

?i havas specifajn fizikajn proprecojn (ekz. kiel izola?o), ?i estas diafana, blueca kaj havas internan refrakton.

La aero?elon inventis Steven Kistler en 1931, post veto kun Charles Learned , ke li povas en ?elo ?an?i la likvon en gason, sen kunfaligi la ?elon. La unuaj tiaj ?eloj estis silikon?eloj . Ekde tiam evidenti?is, ke oni povas prepari ?elon el diversaj materialoj.

Kiam oni tu?as aero?elon, oni sentas malpezan, sed solidan ?a?mon. Se oni premas ?in, tio ne lasas spuron sur ?i, sed forta premo ka?zas restantan krevi?on. Je tre forta premo, ?ia strukturo kolapsas kaj la aero?elo disfalas kiel vitro. Spite al la lasta propreco, ?i estas strukture tre rezista kaj povas subteni 2000-oblan mason (kompare al la propra maso). Tio estas dankinda al la dendrita mikrostrukturo , en kiu la ringoformaj korpuskloj (grandaj 2-5 nm) formas nodojn, elformante tre porecan, preska? fraktalan strukturon, kies poroj estas pli malgrandaj ol 100 nanometroj.

Uzo [ redakti | redakti fonton ]

• termoizolado
• absorba materialo

La aero?elo havas varmokondukan kapablon en aero ?e 300 K de 0,017 ?is 0,021 W/(m·K) kaj tipan valoron de 0,02 W/(m·K), kio estas treege malgranda kaj nuntempe, la? la Guinness-libro de Rekordoj por materialoj, ?i estas la plej bona varmoizola materialo.

Oni en 2000 produktis flekseblan aero?elon miksante fibrojn en la materialon. Tiele la uztereno plivasti?is.

?ia plej konata uzo estis, kiam NASA kolektis interstelaran polvon per ?i (sur satelito).

La karbonbaza aero?elo estas bone uzebla por pretigo de superkondensatoro. Pro la grandega surfaco de la aero?elo, ili povas esti 2000-5000-one grandaj ol tradiciaj kondensatoroj.

La firmao Dunlop uzas ?in por interna rigidigo de la tenisbatiloj.