한국   대만   중국   일본 
Temperaturo - Vikipedio Saltu al enhavo

Temperaturo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Absoluta temperaturo )
Ekstere en malvarmo , pentra?o de Leon Perrault .
Temperaturo de gaso rilatas al la avera?a kineta energio de ?iaj movi?antaj molekuloj .

Temperaturo estas fizika eco de materio , la bazo de la komunaj nocioj "varma" kaj "malvarma". A?o kun alta temperaturo senti?as varma, a?o kun malalta temperaturo senti?as malvarma.

Temperaturo difini?as plurmaniere kiel la nivelo de termika agitado ( kineta teorio de gasoj ), a? la? la ekvilibro de termikaj transferoj inter pluraj sistemoj, a? ankora? per la entropio en termodinamiko .

?eneralaj konceptoj [ redakti | redakti fonton ]

La temperaturo estas la fizika eco, kiu rilatas al komunaj konceptoj de varmo a? foresto de varmo, tamen ?ia formala signifo en termodinamiko estas pli kompleksa. Termodinamike oni parolas pri la avera?a rapido a? la kinetika energio (movo) de la partikloj de la molekuloj, kaj tiel je altaj temperaturoj la rapido de la partikloj estas alta, kaj en la absoluta nulo [1] la partikloj ne movi?as. Ofte la varmo a? la malvarmo sentita de la personoj havas pli da rilato kun la termika sento ol kun la reala temperaturo. Fundamente, la temperaturo estas propra?o kiun posedas la fizikaj sistemoj je nivelo makroskopia, kiu siavice havas ka?zon je nivelo mikroskopia, kiu estas la avera?a energio de la partiklo. Kaj fakte, male al aliaj termodinamikaj kvantoj kiel la varmo a? la entropio , [2] kies mikroskopiaj difinoj estas validaj tre malproksime de la termika ekvilibro, la temperaturo estas mezurebla nur en la ekvilibro , [3] precize ?ar ?i estas difinita kiel avera?o .

La temperaturo estas intime rilata kun la interna energio kaj kun la entalpio de iu sistemo: ju pli da temperaturo des pli da interna energio kaj de entalpio de la sistemo. La temperaturo estas intensiva eco, tio estas, ke ?i ne dependas de la grando de la sistemo, sed estas eco, kiu estas esenca kaj dependas nek de la kvanto de substanco, nek de la materialo, el kiu ?i estas komponita.

Formuloj [ redakti | redakti fonton ]

Termometro mezuranta la temperaturon dum malvarmo.
Temperatur-konvertaj formuloj
Konverti el la sistemo al la sistemo Formulo
kelvina celsia °C = K ? 273,15
farenhejto celsia °C = ( ? 32) × 5/9
kelvina farenhejto = (K × 9/5) ? 459,67
celsia farenhejto = ( °C × 9/5) + 32
celsia kelvina K = °C + 273,15
farenhejto kelvina K = ( + 459,67) × 5/9
rankina kelvina K = °Ra / 1,8
reomira kelvina K = °Re × 1,25 + 273,15
kelvina rankina °Ra = K × 1,8
kelvina reomira °Re = (K - 273,15) × 0,8

Mezurunuoj [ redakti | redakti fonton ]

La? la internacia mezurunuaro , la oficiala unuo de temperaturo estas la kelvino ( K ).

Estas almena? du kromaj komunuzaj skaloj por mezuri temperaturon, krom la kelvina (a? "absoluta"): la skaloj Celsia (a? "centgrada") kaj Farenhejta . Malpli ofte uzataj estas la skaloj Rankina kaj Reomira . Vidu Kelvino por tabelo pri kiel konverti la unuojn de la diversaj sistemoj. ?i tie listi?as la difinoj de la unuoj:

Tabelo de la temperaturskaloj
Skalo Kelvina Celsia Farenhejta Rankina Delisla Ne?tona Reomira Remera
Unuo Kelvin Grado Celsius Grado Fahrenheit Grado Rankine Grado Delisle Grado Newton Grado Reaumur Grado Rømer
Signo K °C °Ra, °R °De, °D °N °Re, °Re °Rø
unua fikspunkto F 1 T 0
= 0 K
T fanda (H 2 O)
= 0 °C
Vintro en Gdansko*
= 0
T 0
= 0 °Ra
T bola (H 2 O)
= 0 °De
T fanda ( H 2 O )
= 0 °N
T fanda (H 2 O)
= 0 °Re
T fanda (H 2 O)
= 7,5 °Rø
dua fikspunkto F 2 T triopa (H 2 O)
= 273,16 K
T bola (H 2 O)
= 100 °C
T homa *
= 100
? T bola (H 2 O)
= 150 °De
T bola (H 2 O)
= 33 °N
T bola (H 2 O)
= 80 °Re
T bola (H 2 O)
= 60 °Rø
Skala intervalo (F 2 ?F 1 ) / 273,16 (F 2 ?F 1 ) / 100 (F 2 ?F 1 ) / 96 vidu farenhejta (F 2 ?F 1 ) / 150 (F 2 ?F 1 ) / 33 (F 2 ?F 1 ) / 80 (F 2 ?F 1 ) / 100
Inventinto William Thomson (?William Thomson“) Anders Celsius Daniel Fahrenheit William Rankine Joseph Delisle Isaac Newton Rene Reaumur Ole Rømer
Krei?a jaro 1848 1742 1724 1859 1732 1700 1730 1701
Regiono tutmonda ( SI-unuo ) tutmonda Usono , Jamajko Usono Rusio (19.Jhd.) ? Okcidenta e?ropo ?is la 19-a jarcento ?

* FAHRENHEIT uzis la plej malaltan temperaturon de la vintro 1708/1709 en Gdansko ( ?17,8 °C ) kaj sian propran korptemperaturon ( 37,8 °C ).

Kroma mezurunuo estas la temperaturo de Planck .

Mezuriloj [ redakti | redakti fonton ]

Termometro medicina, kontakta mezurilo.
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Temperatursensilo .

?efe estas du grupoj de iloj por mezurado de temperaturo: nome kontaktaj kaj senkontaktaj .

En la grupo de kontaktaj trovi?as:

Termoparo [ redakti | redakti fonton ]

?i uzas la efikon de Seebeck . ?i tiu efekto aperas, se du kondukta?oj spertas temperaturan gradienton preter iliaj longoj.

Rezista Temperatura Detektilo (RTD) [ redakti | redakti fonton ]

?i uzas la fizikan principon de la temperatura koeficiento de elektrika rezisto de metaloj. La ilo bezonas elektran kurenton por produkti tension trans la sensilo, kiun oni povas mezuri.

Likva?o en vitraj termometroj [ redakti | redakti fonton ]

Vitra tubo unuflanke kun ujo estas parte plenigita kun likvo. Kiam la temperaturo alti?as, la likvo dilati?as. La longo de la fluido en la tubo estas mezuro por la temperaturo.

Dumetalaj termometroj [ redakti | redakti fonton ]

?i uzas la fakton ke diversaj metaloj havas diversajn koeficientojn de dilati?o . Ligado de du metaloj donas metodon por ekzemple ?alti elektran kontakton.

Termoskopo [ redakti | redakti fonton ]

Termoskopo estas historia aparato kiu montras ?an?ojn en temperaturo. Tipa desegno estas tubo en kiu likvo supreniras kaj malsupreniras kiam la temperaturo ?an?i?as. La moderna termometro la?grade evoluis el ?i per la aldono de skalo komence de la 17a jarcento kaj per normigo la?longe de la 17a kaj 18a jarcentoj.

Sentotemperaturo [ redakti | redakti fonton ]

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Sentotemperaturo .
Dum intensa ne?ofalo la vento povas plialtigi la senton de malvarmo; Pershing Square, Manhatano , Novjorko , Usono , januaro 2016.

Gravas reliefigi, ke la sentotemperaturo estas iom diferenca de la temperaturo tia, kia estas difinita en termodinamiko. La sentotemperaturo estas la rezulto de la maniero, la? kiu la ha?to sentas la temperaturon de la objektoj a? de la medio, kiu ne necese kongruas fidele kun la reala temperaturo de tiuj objektoj a? de la medio. La sentotemperaturo estas iom komplike mezurebla pro diversaj tialoj, ekzemple nome la jenaj:

  • La homa korpo regulas sian temperaturon por pluteni ?in proksimume konstanta (?irka? 36,5 °C ).
  • La homa korpo konstante produktas varmon, kiu estas produkto de la digesto de la englutitaj nutra?oj. Tiu varmo utilas por pluteni la menciitan temperaturon, kaj por tio ?i devas disigi la ekstran energion al la medio.
    • Se la medikondi?oj igas la perdojn egalaj al la produktado, la korpo sentas temperaturan bonfarton .
    • Se la medikondi?oj faras, ke la perdoj de varmo superas la produktadon, la korpo sentas malvarmon.
    • Se la medikondi?oj malhelpas la disigon de la ekstra varmo, la korpo sentas varmon.
  • La perdoj a? gajnoj dependas de variaj faktoroj, ne nur de la temperaturo de la media aero.
    • Okazas inter?an?o per konvekcio . La aero en kontakto kun la ha?to, varmi?as kaj ascendas, pro kio estas anstata?ata per aero pli malvarma, kiu siavice varmi?as. Se la aero estas pli varma, okazas la malo.
    • Per transdono. La ha?to en kontakto kun pli malvarmaj korpoj, transdonas varmon. Se ili estas pli varmaj, ?i ricevas varmon.
    • Per radiado. La ha?to inter?an?as varmon per radiado kun la medio: se la radia avera?a temperaturo de la medio estas pli malvarma ol tiu de la ha?to, la ha?to malvarmi?as; se estas mala okazo, ?i varmi?as.
    • Per vaporiga transpirado. Kiam vapori?as la ?vito a? la humideco de la ha?to a? de la mukozoj , okazas perdo de varmo ?iam, pro la latenta varmo de vaporigo de akvo.

Pro tio ?io, la sento de komforto dependas de la kombinita okazaro de la faktoroj kiujn determinas la jenaj kvar tipoj de inter?an?o: nome seka temperaturo, radia temperaturo, malseka temperaturo (kiu indikas la kapablon de la aero akcepti a? malakcepti la vaporigo de la ?vito ) kaj la rapideco de la vento (kiu influas super la konvekcio kaj la vaporigo de la svito). La influo en la perdo de la transigo estas malgranda, escepte se la ha?to, a? ties parto, estas en kontakto kun malvarmaj objektoj (sen?uaj piedoj, malvarma sidilo, malmulta ?irmovestaro...).

Vidu anka? [ redakti | redakti fonton ]

Notoj [ redakti | redakti fonton ]

  1. Resnik Halliday Krane (2002). Fisica Volumen 1. Cecsa. ISBN 970-24-02-0257-3.
  2. Bioquimica de los procesos metabolicos. Virginia Melo, Virginia Melo Ruiz, Oscar Cuamatzi. p. 11. (books.google.es).
  3. Quimica general: introduccion a la quimica teorica. Cristobal Valenzuela Calahorro. p, 360. (books.google.es).

Bibliografio [ redakti | redakti fonton ]