To be, or not to be, that is the question:
Whether 'tis Nobler in the mind to suffer
The Slings and Arrows of outrageous Fortune,
Or to take Arms against a Sea of troubles,
And by opposing end them: to die, to sleep
No more; and by a sleep, to say we end
The Heart-ache, and the thousand Natural shocks
That Flesh is heir to? 'Tis a consummation
Devoutly to be wished. To die, to sleep,
To sleep, perchance to Dream; aye, there's the rub,
For in that sleep of death, what dreams may come,
When we have shuffled off this mortal coil,
Must give us pause. There's the respect
That makes Calamity of so long life:
For who would bear the Whips and Scorns of time,
The Oppressor's wrong, the proud man's Contumely,
The pangs of despised Love, the Law’s delay,
The insolence of Office, and the Spurns
That patient merit of the unworthy takes,
When he himself might his Quietus make
With a bare Bodkin? Who would Fardels bear,
To grunt and sweat under a weary life,
But that the dread of something after death,
The undiscovered Country, from whose bourn
No Traveller returns, Puzzles the will,
And makes us rather bear those ills we have,
Than fly to others that we know not of.
Thus Conscience does make Cowards of us all,
And thus the Native hue of Resolution
Is sicklied o'er, with the pale cast of Thought,
And enterprises of great pitch and moment,
With this regard their Currents turn awry,
And lose the name of Action. Soft you now,
The fair Ophelia? Nymph, in thy Orisons
Be all my sins remembered.

?u esti a? ne esti,?tiel staras
Nun la demando: ?u pli noble estas
Elporti ?iujn batojn, ?iujn sagojn
De la kolera sorto, a? sin armi
Kontra? la tuta maro da mizeroj
Kaj per la kontra?staro ilin fini?
Formorti?dormi, kaj nenio plu!
Kaj scii, ke la dormo tute finis
Doloron de la koro, la mil batojn,
Heredon de la korpo,?tio estas
Tre dezirinda celo. Morti?dormi?
Trankvile dormi! Jes sed anka? son?i!
Jen estas la barilo! Kiaj son?oj
Viziti povas nian mortan dormon
Post la for?eto de la teraj zorgoj,?
Jen tio nin haltigas; tio faras,
Ke la mizeroj teraj longe da?ras:
Alie kiu volus elportadi
La mokon kaj la batojn de la tempo,
La premon de l' potencaj, la ofendojn
De la fieraj, falson de la ju?oj,
Turmentojn de la amo rifuzita,
La malestimon, kiun seninduloj
Regalas al merito efektiva,?
Jes, kiu volus tion ?i elporti,
Se mem, per unu pu?o de ponardo,
Li povus sin de ?io liberigi?
Kaj kiu do en ?vito kaj en ?emoj
La ?ar?on de la vivo volus porti,
Se ne la tim' de io post la morto,
De tiu nekonata land', el kiu
Neniu plu revenas. Kaj pro tio
Plivolas ni elporti ?ion teran,
Ol flugi al mizeroj nekonataj.
La konscienco faras nin timuloj;
Al la koloro hela de decido
Ali?as la paleco de l' pensado;
Kaj plej kura?a, forta entrepreno
Per tiu ka?zo haltas sendecide,
Kaj ?io restas penso, sed ne faro...
Sed haltu! Ha, la ?arma Ofelio...
(Al Ofelio)
Ho, nimfo, prenu ?iujn miajn pekojn
En vian puran pre?on!