ενοχ? < ( διαχρονικ? δ?νειο ) μεσαιωνικ? ελληνικ? ?νοχ? < αρχα?α ελληνικ? ?ν?χομαι

ΔΦΑ  : / e.no?ci /

τυπογραφικ?? συλλαβισμ??   :  ε‐νο‐χ?

παρ?νυμο : ανοχ?

ενοχ? θηλυκ?

1. η κατ?σταση του ενεχ?μενου σε κολ?σιμη ? επιλ?ψιμη πρ?ξη

   ↪ ο εισαγγελ?α? πρ?πει να αποδε?ξει στο δικαστ?ριο την ενοχ? του κατηγορουμ?νου

2. ( και στον πληθυντικ? ) η κατ?σταση κατ? την οπο?α κ?ποιο? μ?μφεται τον εαυτ? του για πρ?ξη ? παρ?λειψ? του - το συνα?σθημα που συνοδε?ει αυτ?ν την κατ?σταση

   ↪ δεν πρ?πει να νι?θει? ενοχ?? , δεν μπορο?σε? να κ?νει? τ?ποτε για να βοηθ?σει?

3. η σχ?ση του νομικ? υπ?χρεου προ? ?ναν δε?τερο, ?που η υποχρ?ωση μπορε? να λ?βει τη μορφ? παροχ?? (αγαθο? ? υπηρεσ?α?) ? αυτ?? τη? παρ?λειψη?