Jean-Baptiste Accolay
(*
17. April
1833
in
Brussel
; †
19. August
1900
in
Brugge
[1]
[Anm. 1]
) war ein
belgischer
Komponist
,
Violinist
, Violin-Lehrer, Musikpadagoge und
Dirigent
der
Romantik
.
Jean-Baptiste Accolay studierte Violine am
Brusseler Musikkonservatorium
. Seine Lehrer waren
Lambert Joseph Meerts
(1800?1863) und
Nicolas Lambert Wery
(1789?1867). Er wurde Solohornist beim 2. Kurassierregiment in Brugge, erster Violinist im Orchester des Theaters in
Namur
und Lehrer in
Tienen
. Danach ging er dauerhaft nach Brugge. 1860 wurde er Musiklehrer am Konservatorium. 1861 bis 1864 war er Assistenzlehrer fur Violine, 1864 Lehrer fur Violine und Viola, 1865 Lehrer fur Streichquartett und ab 1874 fur Harmonielehre. Diese Funktionen hatte er bis zu seinem Tod inne.
Hendrik van den Abeele
war unter seinen Schulern. Mehr als 20 Jahre war er erster Violinist im Orchester des Stadttheaters und im Orchester
la Reunion musicale
.
[2]
Eines seiner Werke, das Drama
Les Templiers
[Die Templer], wurde in Brugge aufgefuhrt. Zusammen mit dem Pianisten Ernest de Brauwere und dem Cellisten Jean Baptiste Rappe grundete er 1865 die
Seances de musique classique
in Brugge. 1896 war er Mitbegrunder und Konzertmeister der Konzertgesellschaft des Konservatoriums und fur einige Jahre Leiter des Fanfarenzugs der
Brugse Jagers-Verkenners.
[2]
Accolay heiratete Barbara Francoise Sophie Hugo († 1907). Sie hatten mehrere gemeinsame Kinder, darunter die Musikerin
Olivia Accolay
.
- Concertino Nr. 1 a-Moll fur Violine und Orchester in einem Satz. Allegro moderato, 1868. Barenreiter BA 8976
[3]
. Schott SF1931
[4]
[5]
- Concertino Nr. 2 d-Moll fur Violine und Orchester in einem Satz. Moderato. Schott SF 4320
[6]
[7]
- Concertino Nr. 3 e-Moll fur Violine und Orchester in einem Satz. Allegro moderato. Schott SF 4462
[8]
[9]
- Au Bord du Russeau
, Idylle fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353594827
- Barcarolle
fur Violine und Klavier, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353594854
- Berceuse fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott, Paris
OCLC
1353594949
1868
OCLC
497033531
- Canzonetta
fur Violine und Klavier, 1885
OCLC
497033539
- L 'Abandon
, Elegie fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353594948
- La Taglioni Scene de Ballet
fur Violine oder Flote mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353922120
- Legende ecossaise
fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353604452
- Melodie romantique
fur Violine oder Violoncello mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353594932
Fassung fur Violoncello und Klavier, Schott Freres, Brussel, 1885
OCLC
497033553
- Nocturne B dur fur Violine mit Klavierbegleitung, B. Schott’s Sohne, Mainz
OCLC
1353604994
1866
OCLC
497033559
- Polonaise fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353604912
- Reflet du Passe, Romance
fur Violine mit Klavierbegleitung, B. Schott’s Sohne, Mainz
OCLC
1353606288
Fassung fur Violine oder Violoncello mit Klavierbegleitung, B. Schott’s Sohne, Mainz, 1891.
OCLC
497033565
- Reverie Champetre
fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353920332
1879
OCLC
497033570
- Reverie melancolique
fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353921884
- Ruines et Souvenirs Ballade
fur Violine mit Klavierbegleitung, Schott Freres, Brussel
OCLC
1353922054
Sein bekanntestes Werk ist das Violinkonzert Nr. 1 in a-Moll aus dem Jahr 1868, das nur aus einem Satz besteht. Es gilt als ein Schuler-Werk, das auch heute noch im Violin-Unterricht Verwendung findet.
Yehudi Menuhin
spielte es bei seinem ersten offentlichen Auftritt 1922,
[10]
Itzhak Perlman
nahm es 1999 auf dem Album
Concertos from my Childhood
auf. Faszinierend daran ist vor allem die große expressive Ausdruckskraft trotz der Verwendung einfacher technischer Mittel.
Des Weiteren schrieb er Charakterstucke fur Violine und Klavier.
[2]
- Accolay: Violinkonzert Nr. 1. In:
Concertos from my Childhood.
Itzhak Perlman, Violine. Juilliard Orchestra. Ltg.: Lawrence Foster. EMI (spater: Warner) 1999.
- Charles van den Borren:
Accolay (Jean-Baptiste)
. In:
Biographie Nationale publiee par l'Academie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique.
Tome trentieme, Supplement tome II. Bryant, Brussel 1958, Sp. 7?8;
academieroyale.be
.
- Accolay (J.-B.).
In: Edouard Georges Jacques Gregoir (Hrsg.):
Documents historiques relatives a l'art musical et aux artistes-musiciens.
Band. 3, Brussel 1875, S. 91;
digitale-sammlungen.de
.
- Accolay (Jean-Baptiste).
In: Edouard Georges Jacques Gregoir:
Les artistes-musiciens belges au XVIIIme et au XIXme siecle.
Brussel 1885, S. 16;
Digitalisat
in der Google-Buchsuche.
- Jaak Maertens:
Accolay, Jean-Baptiste.
In: Antoon Defoort (Hrsg.):
Lexicon van de muziek in West-Vlaanderen.
Band 5. Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers, Brugge 2004,
ISBN 90-72390-27-X
, S. 43.
- Andre Malfeyt:
Het Muziek-Conservatorium te Brugge. Geschiedenis en herrinneringen (1847?1897).
Van Poelvoorde, Brugge 1922,
OCLC
504608334
, S. 71?72.
- Accolay, Jean-Baptiste.
In: Flavie Roquet:
Lexicon Vlaamse componisten geboren na 1800.
Roularta, Roeselare 2007,
ISBN 978-90-8679-090-6
, S. 9?10.
- ↑
In den meisten Normdatensatzen wie dem der
Library of Congress
(
LCCN
n97-042247
) oder der
Gemeinsamen Normdatei
(
GND
123941067
) sind falschlich die Lebensdaten 1845?1910 angegeben (Stand 2023).
- ↑
Sterberegistereintrag Nr. 1032 vom 20. August 1900, West Flanders, Belgium, Civil Registration, 1797-1900, online bei
ancestry.com
, abgerufen am 22. Marz 2023
- ↑
a
b
c
Annelies Focquaert:
Accolay, Jean-Baptiste | Studiecentrum voor Vlaamse Muziek.
Abgerufen am 22. Marz 2023
(englisch).
- ↑
Accolay, Jean Baptiste / Concerto Nr. 1 a-Moll.
In:
Barenreiter Verlag.
Abgerufen am 22. Marz 2023
.
- ↑
Concertino Nr. 1 a-Moll.
In:
schott-music.com.
Abgerufen am 22. Marz 2023
.
- ↑
Concertino Nr. 1 a-Moll
: Noten und Audiodateien im
International Music Score Library Project
- ↑
Concertino Nr. 2 d-Moll.
In:
schott-music.com.
Abgerufen am 22. Marz 2023
.
- ↑
Concertino Nr. 2 d-Moll
: Noten und Audiodateien im
International Music Score Library Project
- ↑
Concertino Nr. 3 e-Moll.
In:
schott-music.com.
Abgerufen am 22. Marz 2023
.
- ↑
Concertino Nr. 3 e-Moll
: Noten und Audiodateien im
International Music Score Library Project
- ↑
Humphrey Burton:
Menuhin: 100 facts to celebrate his centenary.
In:
The Guardian
.
21. April 2016
;
abgerufen am 3. Mai 2021
(englisch).