Claudio Merulo

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Claudio Merulo
Rođenje 4. april 1533.
Correggio
Smrt 4. maj 1604.
Parma
Era Kasna Italijanska Renesansa

Claudio Merulo ( Correggio , 4. aprila 1533 - Parma , 4. maja 1604 ), bio je italijanski kompozitor , izdava? i svira? na orguljama iz vremena kasne renesanse . Bio je najpoznatiji po svojoj inovativnoj muzici za orgulje i po svojoj orkestarskoj muzici koju je komponovao u venecijanskom vi?ehorskom stilu. Njegovo pravo ime je bilo Claudio Merlotti, a on sam je latinizirao svoje prezime (koje zna?i crna pti?ica) kada je postao poznat u venecijanskim kulturnim krugovima. Bio je smatran za najboljeg orgulja?a svog vremena koji je bio glavni primjer orgulja?kog sviranja u vrijeme kasne renesanse. Ovo ?e kasnije biti glavni izvor za razvoj baroknog orgulja?kog stila. [1]

Biografija [ uredi | uredi izvor ]

Malo se zna o njegovom ranom ?ivotu osim da je studirao u svom rodnom gradu Correggio s francuskim iseljenikom, kompozitorom i nastavnikom Tuttovale Menonom, slavnim madrigalistom koji je radio na dvoru u Ferrari . Studirao je sa orgulja?em Girolamom Donatom, a vjeruje i da je studirao sa Gioseffom Zarlinom u Bazilici svetog Marka u Veneciji.

21. oktobra 1556. godine potpisuje svoj prvi petogodi?nji ugovor i biva postavljen za orgulja?a u staroj katedrali (Duomo Vecchio) u gradu Brescia . [1] Tu nije dugo ostao kao crkveni orgulja?, jer se ve? naredne godine prebacio da bude drugi orgulja? u Bazilici svetog Marka u Veneciji. Ubrzo nakon toga biva postavljen na mjesto prvog orgulja?a u istoj crkvi gdje nasljeđuje dotada?njeg orgulja?a Annibalea Padovana. U natje?aju za to radno mesto uspio je da pobijedi i tada poznatog kompozitora Venecijanske ?kole i orgulja?a Andrea Gabrielija koji postaje drugi orgulja? u toj istoj crkvi. [2] Njegov ugled kao sjajni orgulja? brzo se pro?irio, a ubrzo zatim pokre?e seriju nedjeljnih popodnevnih koncerata u bazilici. Bio je visoko cijenjen od strane crkve i venecijanskog Du?da , koji ga je nagrađivo sa redovnim pove?anjima plate. Na ovom radnom mjestu je ostao skoro 30 godina gdje je uspostavio poslove ?tampanja i objavljivanja muzike. Objavljivao je ?tampana izdanja svoje muzike kao i knjige madrigala Philippea Verdelota, Costanza Feste i drugih poznatih kompozitora tog vremena. Bilo mu je povjereno da komponuje muziku za neke od najva?nijih događaja svog vremena, među kojima su proslava tokom dr?avne posjete Henrika III, kralja Francuske 1574. godine i vjen?anja Francesca I de Medicia i Biance Cappello u Firenci 1589. godine. Godine 1584. godine iznenada napu?ta Veneciju i odlazi da radi kao orgulja? na dvoru Alessandra Farnesea, vojvode od Parme . Tri godine kasnije preuzima jo? jedan dodatni posao sviraju?i kao crkveni orgulja? u katedrali u Mantovi , a od 1591. godine radi i kod bogate porodice Steccata. Nakon prvih o?trih bolova koje je primijetio 25. aprila u donjem dijelu trbuha, Claudio Merulo je preminuo poslije desetak dana 4. maja 1604. godine. Bio je sahranjen u katedrali u gradu Parma odmah pored kompozitora Cipriana de Rore uz sve dr?avne po?asti. [1]

Muzi?ko naslijeđe i stil [ uredi | uredi izvor ]

Claudio Merulo je bio poznat po svojim orgulja?kim sposobnostima u cijeloj Italiji, te je uveliko smatran za najboljeg svira?a u svoje vrijeme. [1] Ve?ina njegovih muzi?kih djela bila su objavljena posthumno ili nakon dovoljno dugog razdoblja poslije njihovog komponovanja ?ine?i svrstavanje razli?itih stilskih inovacija u tim djelima veoma te?kim poduhvatom.

Jo? uvijek se dovoljno ne zna o vokalnim radovima Claudija Merula, te je veoma mogu?e da ga ona svojim kvalitetom svrstavaju rame uz rame sa ostalim velikim venecijanskim majstorima sakralne vokalne polifonije . Napisao je mise i motete koje je komponovao u venecijanskom vi?ehorskom stilu. Njegova ?etiri toma madrigala (objavljeni 1566-1604) uklapaju se u norme komponovanja ove vrste muzike u to vrijeme. Također, Merulo je napisao canzone i mise za orgulje, nekoliko vlastitih instrumentalnih djela i intermeca . [2]

Bio je uzor u razvoju instrumentalne muzike tokom kasne renesanse, te je razvio vlastiti stil na klavijaturi, zasnivaju?i svoje melodije na vokalnoj muzici. Izmislio je nove pristupe u uljep?avanju melodija podi?u?i njihov kvalitet od (u to vrijeme) skupa mehani?kih i predvidljivih formula prilikom izvođenja mnogih umjetni?kih djela na klavijaturi. On je ?ak koristio ranije zapisane muzi?ke ukrase, izgrađuju?i na taj na?in muzi?ko djelo kroz ponavljanje jednog ukrasa posebno osmi?ljenog za određeno muzi?ko djelo, dodaju?i jedinstvo svemu tome. Claudio Merulo je gradio svoja muzi?ka djela na naizmjeni?noj upotrebi polifonije s orgulja?kim prijelazima, daju?i time dojam improvizacije i koriste?i priliku za pokazivanje virtuoznosti tokom koncertnih izvedbi. Ovaj virtuozni duh je bio prili?no neobi?an u njegovo vrijeme. Veoma brzi orgulja?ki prijelazi jedne ruke bili su pra?eni akordima druge ruke. Također, on je koristio slobodno sazvu?je (disonancu) ponekad ignori?u?i pravila vođenja vi?eglasnih melodija, kao i druge efekte koji su ponekad zapanjuju?e najavljivali raspolo?enja Romantizma . Njegove inovacije su bile glavni izvor razvoja orgulja?kog stila u vrijeme baroka. [1]

Djela [ uredi | uredi izvor ]

  • Ricercari d'intavolatura d'organo, Knjiga 1:
Ricercar del primo tuono
Ricercar del secondo tuono
Ricercar del terzo tuono
Ricercar del quarto tuono
Ricercar del settimo tuono
Ricercar dell'ottavo tuono
Ricercar dell'undecimo tuno
Ricercar dell duodecimo tuono
  • Toccata del terzo tuono iz Il Transilvano
  • Toccate d'intavolatura d'organo, Knjiga 2:
Toccata prima
Toccata seconda
Toccata terza
Toccata quarta
Toccata quinta
Toccata sesta
Toccata settima
Toccata ottava
Toccata nona
Toccata decima
  • Toccate d'intavolatura d'organo, Knjiga 1:
Toccata prima
Toccata seconda
Toccata terza
Toccata quarta
Toccata quinta
Toccata sesta
Toccata settima
Toccata ottava
Toccata nona
Toccata decima
  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 1
La Benvenuta
La Bovia
La Cortese
La Gratiosa
La Leonora
La Rolanda
La Zambeccara
L'Alberagata

.Petit Jacquet

  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 2:
La Ironica
La Jolette
La Pazza
La Palma
La Pargoletta
La Rosa
La Radivila
La Seula
La Scarampa
L'Arconadia
Petite Camusette
  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 3:
Content
Languissans
Onques amour
Susanne un jour

Reference [ uredi | uredi izvor ]

  1. ^ a b c d e "Claudio Merulo, biografija" . allmusic.com . Pristupljeno 9. 7. 2016 .
  2. ^ a b "Claudio Merulo, facts" . biography.yourdictionary.com . Pristupljeno 17. 7. 2016 .

Vanjski linkovi [ uredi | uredi izvor ]

Preuzeto iz " https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Claudio_Merulo&oldid=3329104 "