Jakez Riou , Geotenn ar Werc’hez ?:

Bep mintin e tarzhe bronsou hag e tigore bleuniou nevez.

An tommheolig a varelle ar peurvanou ha letonennou an hent?; ar glizin, ar penn-glas a ziwane er gwasked, e diribin ar c’hleuziou troet ouzh ar c’hreisteiz, hag ar velionenn en em andore e geot al lezennou. Er foenneier e krene beskennouigou ar c’hilked-broan ha kurunenn wenn an dro-heol. Ar valafenn hedro o fismige hag a floure o bleud gant hec’h eskell voulouz-seiz. Hag er girzhier, an drask, ar rujodenn, an tinter, ar golvan a richane d’an heol?; ar voualc’h a c’hwibane er strouezh, eilet a-bennadou gant ar borzevelleg louet. Kemenn a raent an eil d’egile e livrine brulu an torgennou hag e kammigelle an nadoz-aer a-hed ar stivellou, ken mibin hag he skeud en dour.

An nevez-amzer a oa deut abred.

Edo Lotea o pignat gant ar c’harr-hent, bet o kerc’hat, er ger dostan, ur gazeliad geot ar Werc’hez da vleunian dor he zi. Mousc’hoarzhin a reas din gant ur mousc’hoarzh trist ha stummet diheverz. Azezan ’reas ouzh man ar c’hleuz evit kemer anal. Un aezhenn glouar a hiboude a-us dezhi e trollennou al lavrig hag ar gwezvoud.

Divougenn ha muzellou Lotea a oa savet warno bleuniou, livrin e-giz ar brulu?; ha sklaeraet e kavis he daoulagad, a liv gant an oabl boull.