Разьдзе?л 1 [ прав?ць ]

¹ Як ужо мног?я брал?ся нап?саць аповесьць аб зус?м добра вядомых сярод вас здарэньнях,

² як пераказал? нам тое бы?шыя з са?мага пачатку вачав?дцам? ? слугам? Слова,

³ то прыйшло на думку ? мне?, п?льна разьве?да?шы аб ус?м ад пачатку, як сьле?д ап?саць табе?, высокапаважаны Феаф?ле,

⁴ каб ты даве?да?ся пра?ду аб тых словах, як?х цябе? навучыл?.

⁵ Бы? у дн? ?рада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньн?к з Ав?явае чарг?, на ?мя Захарыя, ? жонка яго з дачок Ааронавых; ? было ?мя яе? Альжбе?та.

⁶ Был?-ж яны абое праведныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньня? ? закона? Госпада беззаганна.

⁷ ? ня было ? ?х дз?цяц?, бо Альжбе?та была няплодная, ? абое яны был? паджылыя ? гадох сва?х.

⁸ ? ста?лася, кал? ? парадку свае? чарг? служы? ён перад Богам,

⁹ вы?пала яму паводле звычаю сьвяшчэньн?ка? увайсьц? ? царкву Гасподнюю кадз??ць;

¹⁰ а ?ся маса народу вонках мал?лася ? час каджэньня.

¹¹ ? зьяв??ся яму Ангел Гасподн?, стоячы справа ля кадз?льнага ахвярн?ку.

¹² ? спалоха?ся Захарыя, убачы?шы яго, ? зьня? яго страх.

¹³ Ангел жа сказа? яму: ня бойся, Захарыя; бо вы?слухана мал?тва твая, ? жонка твая Альжбе?та ?родз?ць табе? сына, ? дас? яму ?мя ? ?оан.

¹⁴ ? будзе табе? радасьць ? ?це?ха, ? мног?я ?зрадуюцца з нараджэньня яго.

¹⁵ Бо ён будзе вял?к? перад Госпадам; ? ня будзе п?ць в?на ? с?керу, ? Духам Сьвятым напо?н?цца яшчэ ? чэраве матк? свае?.

¹⁶ ? мног?х з сыно? ?зра?лявых наве?рне да Госпада Бога ?х.

¹⁷ ? пройдзе перад ?м у духу ? с?ле ?льл?, каб вярнуць сэрцы бацько? дзе?цям, ? непаслухмя?ных да мудрасьц? праведных, каб прыгатаваць Госпаду народ падгато?лены.

¹⁸ ? сказа? Захарыя Ангелу: Па чым пазна?ю я гэтае? То-ж я стары?, ? жонка мая ? гадо?х пажылых.

¹⁹ ? сказа? яму Ангел у адказ: я Га?ры?л, што перад Богам стаю, ? пасла?ны гаварыць з табою ? абвясьц?ць табе? гэтае.

²⁰ ? вось, будзеш ты ма?чаць, ? ня здолееш гаварыць да дня, кал? гэтае станецца: за тое, што не паве?ры? словам ма?м, як?я збудуцца ? свой час.

²¹ ? жда? народ Захарыю ? дз?в??ся, што ён марудз?ць у царкве?.

²² Выйша?шы-ж, ён ня мог гаварыць да ?х: ? пазнал?, што бачы? зья?ву ? царкве?; ? ён к?ва? ? аста?ся не?мы.

²³ ? сталася, як скончыл?ся дн? службы яго, вярну?ся ён у дом свой.

²⁴ Пасьля гэтых дзён зачала Альжбе?та, жонка яго, ? та?лася пяць ме?сяца?, ды гаварыла:

²⁵ так учын?? мне? Госпад у дн? гэтыя, як гляну? на мяне?, каб зьняць з мяне? ганьбу м?ж людзьм?.

²⁶ У шосты-ж ме?сяц пасланы бы? Ангел Га?ры?л ад Бога ? места Гал?ле?йскае, называнае Назарэт,

²⁷ да дзе?вы, зару?чанай з мужам ?ме?ньнем Язэп, з дому Дав??давага; ?мя-ж дзе?вы ? Марыя.

²⁸ Ангел, увайшо?шы да яе?, сказа?: радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; багасла??лена ты м?ж жанок.

²⁹ Яна-ж, убачы?шы яго, спалохалася ад сло? яго ? разважала, што-б гэта было за прыв?таньне такое?

³⁰ ? сказа? ёй Ангел: ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ? Бога.

³¹ ? вось зачне?ш у чэраве ? народз?ш Сына ? дас? Яму ?мя: ?сус.

³² Ён будзе вял?к? ? Сынам Найвышэйшага назаве?цца, ? дасьць Яму Госпад Бог пасад Дав?да, бацьк? Яго,

³³ ? цары?ць будзе над домам Якава даве?ку, ? царству Яго ня будзе канца.

³⁴ Марыя-ж сказала Ангелу: як гэта будзе, кал? я ня знаю мужа?

³⁵ ? ? адказ сказа? е?й: Дух Сьвяты найдзе? на цябе?, ? с?ла Найвышэйшага ах?не? цябе?: вось чаму й тое, што народз?цца сьвятое, Сынам Божым назаве?цца.

³⁶ Вось ? Альжбе?та, сваячка твая, ? яна зачала сына ? ста?расьц? сваёй, ? гэта ?жо шосты ме?сяц у яе?, хоць ? называнай няплоднай.

³⁷ Бо-ж у Бога н?воднае слова ня будзе немагчымым.

³⁸ ? сказала Марыя: вось я ? слуга Госпада; няхай ста?нецца мне? па слову твайму. ? адыйшо? ад яе? Ангел.

³⁹ Уста?шы-ж Марыя ? тыя дн? борзда пайшла ? горную кра?ну, у ме?ста Юдз?на.

⁴⁰ ? ?вайшла ? дом Захары? ? прыв?тала Альжбе?ту.

⁴¹ ? ста?лася, як Альжбе?та ?чула прыв?таньне Мары?, узварухну?лася дз?цятка ? чэраве яе?, ? Альжбе?та напо?н?лася Духам Сьвятым.

⁴² ? загалас?ла моцным голасам ? сказала: багасла??лена ты м?ж жанок, ? багасла??лены плод чэ?рава твайго.

⁴³ ? адкуль гэтае мне?, што прыйшла мац? Госпада майго да мяне??

⁴⁴ Бо вось, як голас в?таньня твайго дайшо? да вушэй ма?х, узварухнулася вясёла дз?цятка ? чэраве ма?м.

⁴⁵ ? шчасьл??ва паве?ры?шая: бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

⁴⁶ ? сказала Марыя: вял?ча?е душа мая? Госпада;

⁴⁷ ? ?зрадава?ся дух мой у Богу Спас?целю ма?м,

⁴⁸ што гляну? Ён на пакорнасьць рабы свае?, бо адгэтуль шчасьл?ваю называц?муць мяне? ?се? роды,

⁴⁹ бо вял?кае ?чын?? мне? Дужы?; ? сьвятое ?мя Яго;

⁵⁰ ? м?ласьць Яго ? роды радо? для тых, што баяцца Яго.

⁵¹ Учын?? с?лу рукой сваёй; рассе?я? гордых думкам? сэрца ?х;

⁵² адабра? у моцных пасады, узьвял?чы? пакорных,

⁵³ галодных здавол?? дабром, а багатыро? адпусьц?? н? з чым.

⁵⁴ Прыня? ?зра?ля, слугу свайго, успомн?? м?ласьць,

⁵⁵ як гавары? да айцо? нашых, да А?раама ? насе?ньня яго даве?ку.

⁵⁶ Прабыла-ж Марыя з ёю каля трох ме?сяца? ? вярнулася ? дом свой.

⁵⁷ Альжбе?це-ж наста? час радз?ць, ? яна ?радз?ла сына.

⁵⁸ ? пачул? сусе?дз? ды сваяк? яе?, што ?зьвял?чы? Госпад м?ласьць сваю над ёю, ? це?шыл?ся з ёю.

⁵⁹ У восмы дзе?нь прыйшл? абрэзаць дз?цятка ? хаце?л? назваць яго па ?ме?ньню бацьк? яго Захарыям.

⁶⁰ На гэтае мац? яго сказала: не?, а назваць яго ?оанам.

⁶¹ ? сказал? ёй: н?кога няма ? родзе тва?м, хто зва?ся-б гэтым ?ме?ньнем.

⁶² ? пытал?ся на м?га?х у бацьк?, як бы ён хаце?? назваць яго.

⁶³ Ён зажада? дошчачку ? нап?са?: ?оан ?мя яму. ? ?се? дз?в?л?ся.

⁶⁴ ? ? той жа час расчын?л?ся вусны яго ? язык яго, ? ён ста? гаварыць, багасла??лючы Бога.

⁶⁵ ? страх узьня?ся сярод сусе?дзя? ?х; ? расказвал? пра ?сё гэтае па ?сёй нагорнай старане? Юдэйскай.

⁶⁶ ? ?се? чу?шыя ?зял? гэтае да сэрца свайго ? гаварыл?: што-ж гэта будзе за дз?ця? ? рука Госпадава была з ?м.

⁶⁷ ? Захарыя, бацька яго, напо?н??ся Сьвятым Духам ? прарочы?, кажучы:

⁶⁸ Багасла??лены Госпад Бог ?зра?ля?, што адве?да? народ свой ? да? выба?ле?ньне яму;

⁶⁹ ? падня? рог спасе?ньня нашага ? доме Дав?да, слуг? Свайго,

⁷⁰ (як апавясьц??? вуснам? бы?шых ад ве?ку сьвятых прарока? Сва?х),

⁷¹ спасе? нас ад ворага? нашых ? ад рук? ?с?х ненав??дзячых нас;

⁷² ? ?чын?ць ла?ску бацьком нашым ? спамяне? сьвяты тастамант свой,

⁷³ прысягу, што кля?ся А?рааму, бацьцы нашаму, даць нам,

⁷⁴ не з баязьн?, па выба?ле?ньн? з рук? ворага? нашых

⁷⁵ служыць Яму ? сьвятасьц? ? пра?дзе перад ?м у-ва ?се? дн? жыцьця нашага.

⁷⁶ ? ты, дз?цятка, назавешся прарокам Усявышняга, бо пройдзеш напе?рад прад абл?ччам Госпада ? прыгатаваць шлях? Яму,

⁷⁷ даць народу пазнаць спасе?ньне ? адпушчэньн? грахо? яго,

⁷⁸ па ?ну?транаму м?ласэрдзю Бога нашага, як?м адве?да? нас Усход з вышын?,

⁷⁹ прасьвяц?ць тых, што ? це?мры ? ? цяню? сьмяротным, пак?раваць ног? нашыя, на дарогу м?ра.

⁸⁰ Дз?ця-ж узрастала ? ?мацо?валася духам, ? было ? пустынях да дня зья?ле?ньня свайго ?зра?лю.

Разьдзе?л 2 [ прав?ць ]

¹ ? сталася ? тыя дн?: выйшла ад ке?сара А?густа павяле?ньне зраб?ць сьп?са?ньне па ?сёй зямл?.

² Гэты сьп?с бы? пе?ршы за гаспадараньня К?рынэя ? С?ры?.

³ ? пайшл? ?се? зап?свацца, кожны ? сваё ме?ста.

⁴ Пайшо? таксама ? Язэп з Гал?ле??, з ме?ста Назарэту, у Юдэю, у ме?ста Дав??давае, званае В?флее?м, бо ён бы? з дому ? роду Дав?давага,

⁵ зап?сацца з Марыяю, заручанай з ?м жонкай, што была цяжарная.

⁶ Кал?-ж яны был? там, надыйшо? час радз?ць ёй;

⁷ ? ?радз?ла Сына Свайго Пе?ршага, ? палажыла яго ? жолаб, бо ня было ?м ме?сца ? зае?зьдзе.

⁸ У той старане? был? на пол? пастух?, што вартавал? ?начы ля статку свайго.

⁹ ? вось зьяв??ся ?м Ангел Гасподн?, ? слава Госпадава асьвяц?ла ?х; ? ?баял?ся страхам вял?к?м.

¹⁰ ? сказа? ?м Ангел: ня бойцеся! бо вось я абвяшчаю вам вял?кую радасьць, што будзе ?с?м людзям:

¹¹ бо цяпе?р нарадз??ся вам у ме?сьце Дав?давым Спас?цель, Каторы ёсьць Хрыстос Госпад;

¹² ? вось вам знак: вы зно?йдзеце Дз?ця ? пялёнках, ляжучы ? я?сьлях.

¹³ ? не?спадзе??к? зьяв?лася з Ангелам вял?кае войска нябе?снае, сла?вячы Бога ? гаворачы:

¹⁴ Сла?ва на вы?шынах Богу ? на зямл? м?р сярод людзе?й добрае вол?.

¹⁵ ? сталася, як адыйшл? ад ?х Ангелы на не?ба, пастух? сказал? адз?н аднаму: пойдзем у В?флее?м ? паглядз?м, што там зда?рылася, што абвясьц?? нам Госпад.

¹⁶ ? пасьпе?шна выйшл? ? знайшл? Марыю ? Язэпа, ? Дз?цятка, ляжучы ? жолабе.

¹⁷ Угле?дз??шы-ж, расказал? аб тым, што было абве?шчана ?м пра Дз?цятка гэнае.

¹⁸ ? ?се?, чу?шы, дз?в?л?ся з таго, што расказвал? ?м пастух?.

¹⁹ А Марыя захавала ?се? словы гэтыя, складаючы ? сэрцы сва?м.

²⁰ ? вярнул?ся пастух?, сла?вячы й выхваля?ючы Бога за ?сё, што чул? й бачыл?, як ?м сказана было.

²¹ ? як прайшло восем дзён, кал? трэба было абрэзаць Дз?цятка, дал? Яму ?мя ?сус, названае Ангелам да зача?цьця Яго ? чэ?раве.

²² А кал? скончыл?ся дн? ачышчэньня ?х па закону Майсе?яваму, прыне?сьл? Яго ? Ерузал?м, каб прадстав?ць перад Госпадам,

²³ як сказана ? законе Гасподн?м, каб усякае дз?ця мужчынскага полу, разрываючае чэрава, было ахвярава?на Госпаду (Вых. 13, 2);

²⁴ ? каб прыне?сьц? ? ахвяру, як сказана ? законе Гасподн?м, дзьве? гарл?цы, ц? двое галубяня?так.

²⁵ ? вось бы? у Ерузал?ме чалаве?к, на ?мя Сымэон. Ён бы? ча?лаве?к справядл?вы й пабожны, чака?? пацяшэньня ?зра??лявага; ? Дух Сьвяты бы? на? ?м.

²⁶ Яму было прадказана Духам Сьвятым, што ён ня ?гле?дз?ць сьме?рц?, дакуль ня ?гле?дз?ць Хрыста Гасподняга.

²⁷ ? прыйшо? ён па натхне?ньню ? царкву. ?, кал? бацьк? прыне?сьл? Дз?цятка ?суса, каб выканаць над ?м законны абрад,

²⁸ ён узя? Яго на рук?, багаслав?? Бога ? сказа?:

²⁹ Цяпе?р адпускаеш слугу Твайго, Валада?ру, па слову Твайму, з м?рам;

³⁰ бо бачыл? вочы мае? спасе?ньне Тваё,

³¹ каторае Ты прыгатава? перад абл?ччам ус?х народа?,

³² сьвятло для асьве?ты пагана?, ? славу народу Твайго ?зра?ля.

³³ Язэп жа й Мац? Яго дз?в?л?ся сказанаму аб ?м.

³⁴ ? багаслав?? ?х Сымэон ? сказа? Мары?, Матцы Яго: вось, ляжыць Гэты на ?падак ? па?станьне мног?х у ?зра?лю ? на знак, якому прац?в?цца будуць,

³⁵ ? табе? самай ме?ч пран?кне ? душу, ?каб выяв?л?ся памышле?ньн? мног?х сэрца?.

³⁶ Тут была таксама Ганна прарочыца, дачка? Фану?лавая, з кале?на Ас?равага; была яна ? ве?льм? старым ве?ку, з мужам ад дзявоцтва свайго пражыла сем гадо?,

³⁷ удава? гадо? васьм?дзесяцёх чатырох, каторая не адыходз?ла ад царквы, постам ды мал?тваю служачы Богу дзе?нь ? ноч.

³⁸ ? яна ? той час прыйшо?шы слав?ла Госпада ? гаварыла аб ?м ус?м, што ждал? выба?ле?ньня ? Ерузал?ме.

³⁹ ? кал? яны? выканал? ?сё па закону Гасподняму, дык вярнул?ся ? Гал?ле?ю, у ме?ста сваё Назарэт.

⁴⁰ Дз?цятка-ж узрастала ? ?змацо?валася духам, напа?няючыся розумам; ? дабрадая?ньне Божае было на ?м.

⁴¹ ? кожны год бацьк?? Яго хадз?л? ? Ерузал?м на сьвята Пасх?.

⁴² ?, кал? Ён бы? дванаццацёх гадо?, прыйшл? яны таксама, як звычайна, у Ерузал?м на сьвята;

⁴³ кал?-ж, па сканчэньн? дзён сьвята, варочал?ся, заста?ся хлопчык ?сус у Ерузал?ме; ? не за?важыл? таго Язэп ды мац? Яго;

⁴⁴ але думал?, што Ён ?дзе? з друг?м?; прайшо?шы-ж дзе?нную дарогу, стал? шукаць Яго м?ж сваяка?м? ды знаёмым?.

⁴⁵ ?, не знайшо?шы Яго, вярнул?ся ? Ерузал?м, шукаючы Яго.

⁴⁶ Праз тры дн? знайшл? Яго ? царкве?, се?дзячы сярод вучыцялё?, слухаючы ?х ? пытаючыся ? ?х;

⁴⁷ усе? слуха?шыя дз?в?л?ся з розуму ? адка?за? Яго.

⁴⁸ ?, угле?дз??шы Яго, зьдз?в?л?ся; ? мац? Яго сказала Яму: Дз?ця! што ты зраб?? з нам?? Вось бацька Твой ? я з вял?каю туго?ю шукал? Цябе?.

⁴⁹ Ён сказа? ?м: на што? было вам шукаць Мяне?? ц?-ж вы ня ве?дал?, што Мне? трэба быць у тым, што нале?жыць Айцу? Майму?

⁵⁰ Але яны не зразуме?л? сказаных ?м слова?.

⁵¹ Ён пайшо? з ?м? ? прыйшо? да Назарэту; ? бы? паслухмя?ны ?м. ? мац? Яго захавала ?се? словы гэтыя ? сэрцы сва?м.

⁵² ?сус жа рос розумам ? ?зростам ды ? ласцы ? Бога ? людзе?й.

Разьдзе?л 3 [ прав?ць ]

¹ У пятнаццаты-ж год панаваньня Тывэрыя ке?сара, кал? Понц? П?лат гаспадары? у Юдэ?, ?рад бы? чацьверта?ладн?кам у Гал?ле??, П?л?п, брат яго, чацьверта?ладн?кам у ?турэ? ? Трахан?цкай кра?не, а Л?сан? чацьверта?ладн?кам у Ав?лене??,

² пры арх?рэях Ганьне ? Кайяфе, бы? голас Божы да ?оана, сына Заха?равага, у пустын?.

³ ? ён праходз?? па ?с?х вакол?цах ?орданск?х, прапаве?дываючы хрышчэньне пакая?ньня дзеля адпушчэньня грахо?,

⁴ як нап?сана ? кн?зе сло? прарока ?са?, як? кажа: голас кл??каючага ? пустын?: прыгатуйце шлях Госпаду, простым? зрабе?це сьце?жк? Яму;

⁵ усяк? дол няхай напо?н?цца, ? ?сякая гара? ? ?згорак няхай зьн??зяцца, крывул? выпрастуюцца ? няро?ныя шлях? зробяцца гладк?м?;

⁶ ? ?гле?дз?ць усякае це?ла спасе?ньне Божае (?сая 40, 3-5).

⁷ ? каза? ?оан народу, як? прыходз?? хрысьц?цца ? яго: плод ях?дн?ны! хто перасьцярог вас, каб уцякал? ад будучага гне?ву?

⁸ Зрабе?це-ж годныя пакаяньня плады ? ня думайце гаварыць сабе?: бацька ? нас А?раам; бо кажу вам, што Бог можа з каме?ньня? гэтых падняць дзяце?й А?рааму.

⁹ Ужо й сяке?ра ля караня? дрэва? ляжыць; усякае дрэва, што плоду добрага ня прыносе, зрубаецца й к?даецца ? вагонь.

¹⁰ ? спыта?ся ? яго народ: што-ж нам раб?ць?

¹¹ Ён жа сказа? ?м у адказ: у каго дзьве? адзе?жыны, той дай таму, хто ня ма?е; ? ? каго ёсьць е?жа, раб? тое-ж.

¹² Прыйшл? ? мытн?к? хрысьц?цца ? сказал? яму: вучыцель! што нам раб?ць?

¹³ Ён жа адказа? ?м: н?чога не бярэце больш таго, што назна?чана вам.

¹⁴ Пытал?ся ? яго таксама й вая?к?: а нам што? раб?ць? ? сказа? ?м: н?кога ня кры?дзьце, не абма?ляйце ? здавальняйцеся сваёю платай.

¹⁵ Кал?-ж народ бы? у неда?ме?ньн?, ? ?се? думал? ? сэрцах сва?х аб ?оане, ц? ня Хрыстос ён? ?

¹⁶ ?оан ус?м адказа?: я хрышчу вас вадою, але йдзе? Дужэйшы за мяне?, у каторага я ня варты разьвязаць раме?нь абуцьця?: Ён будзе хрысьц?ць вас Духам Сьвятым ? агнём;

¹⁷ лапата Яго ? руцэ Яго, ? Ён ачысьц?ць гумно Сваё ? пазьб?рае пшан?цу ? сьв?ран свой, а садому спал?ць агнём ня?га?сным.

¹⁸ Многа ? другога прапаве?дыва? е?н народу, навучаючы яго.

¹⁹ ?рад жа чацьверта?ладн?к, дакара?ны ?м за ?радз?яду, жонку брата яго, П?л?па, ? за ?сё, што ?рад зраб?? благога,

²⁰ дада? да ?сяго ?ншага й тое, што пасадз?? ?оана ? вязьн?цу.

²¹ ? сталася, як хрысьц??ся ?ве?сь народ, ? ?сус ахрысьц??шыся мал??ся, ? адчын?лася не?ба,

²² ? Дух Сьвяты зыйшо? на Яго ? цяле?сным выглядзе, як галу?б, ? бы? голас з не?ба, гаворачы: Ты Сын Мой Улюблены; цябе? ?падаба? Я.

²³ ?сус, пачынаючы Сваё служэньне, бы? гадо? трыццацёх ? бы?, як думал?, сын Язэпа?, ?л?я?,

²⁴ Матфана?, Ле?в?я?, Мэльх?я?, ?оана?, Язэпа?,

²⁵ Матаф??я?, Амоса?, Навума?, Ясьл?ма?, Наге?я?,

²⁶ Маафа?, Матаф?я?, Саме?я?, Язэпа?, Юдз?н,

²⁷ ?оанана?, Рысае?, Зарававэля?, Саляф??ла?, Н?рыя?,

²⁸ Мэльх?я?, Адз?я?, Касама?, Ялмадама?, ?ра?,

²⁹ Ес?я?, Ел?язэра?, ?ярыма?, Матфата?, Ле?в??н,

³⁰ Сымэона?, Юдз?н, Язэпа?, ?оанана?, Эл?як?ма?,

³¹ Мэлеая?, Ма?на?на?, Матафая?, Натана?, Дав?да?,

³² ?ясе?я?, Ав?да?, Ваоза?, Салмона?, Наасонау,

³³ Ам?надава?, Арама?, Ясрома?, Фарэса?, Юдз?н,

³⁴ Якуба?, ?саака?, А?раама?, Фарын, Нахора?,

³⁵ Сэруха?, Рагава?, Фале?ка?, Яве?ра?, Сал?н,

³⁶ Ка?нана?, Арфаксада?, С?ма?, Ноя?, Ламе?ха?,

³⁷ Матусала?, Яноха?, ?арэда?, Малеля?ля?, Ка?нана?,

³⁸ Эноса?, С?фа?, Адама?, Божы.

Разьдзе?л 4 [ прав?ць ]

¹ ?сус, напо?нены Духам Сьвятым, вярну?ся ад ?ордану ? паве?дзены бы? Духам у пустыню;

² там сорак дзён Ён бы? спакуша?ны ад дябла й н?чога ня е?? у гэтыя дн?; а кал? яны скончыл?ся, урэшце захаце?? е?сьц?;

³ ? сказа? Яму д’ябал: кал? ты Сын Божы, то скажы гэтаму камню зраб?цца хле?бам.

⁴ ?сус сказа? яму ? адказ: нап?сана, што ня хле?бам адным будзе жыць чалаве?к, але ?сяк?м словам Божым (Другазак. 8, 3).

⁵ ?, узьвё?шы Яго на высокую гару, д’ябал паказа? Яму ?се? царствы сусьве?ту ? ?мгненьне часу,

⁶ ? сказа? Яму д’ябал: дам Табе? ?ладу над ус?м? царствам? ? славу ?х, бо яна адда?на мне?, ? я, каму хачу, даю яе?.

⁷ Дык кал? Ты паклон?шся мне?, то ?сё будзе Тваё.

⁸ ?сус сказа? яму ? адказ: адыйдз? ад Мяне?, шата?н; нап?сана: Госпаду Богу твайму кланяйся ? Яму аднаму служы (Другазак. 6, 13).

⁹ ? павё? Яго ? Ерузал?м, ? пастав?? на крыле? царквы, ? сказа? Яму: кал? Ты Сын Божы, к?нься адгэтуль ун?з;

¹⁰ бо нап?сана: Ангелам сва?м нака?жа пра цябе? ?сьцерагчы Цябе?;

¹¹ ? на руках панясуць, каб ? не даткну?ся да ка?меня нагою Тваёю (Пс. 90, 11?12).

¹² ?сус сказа? яму ? адказ: сказана: не спакушай Госпада Бога Твайго (Другазак. 6, 16).

¹³ ?, скончы?шы ?сё кушэньне, д’ябал адыйшо? ад Яго дачасу.

¹⁴ ? вярну?ся ?сус у с?ле Духа ? Гал?ле?ю; ? разыйшлася чутка пра Яго па ?сёй вакал?чнай старане?.

¹⁵ ? вучы? Ён у школах ?х ? ад ус?х бы? сла??лены.

¹⁶ ? прыйшо? у Назарэт, дзе? бы? выхава?ны, ? ?вайшо?, на звычаю Свайму, у дзе?нь суботн? ? школу, ? ?ста? чытаць.

¹⁷ ? падал? Яму кн?гу прарока ?са?; ? Ён, разгарну?шы кн?гу, знайшо? ме?сца, дзе? было нап?сана:

¹⁸ Дух Гасподн? на Мне?: бо Ён памаза? Мяне? дабраве?сьц?ць убог?м ? пасла? Мяне? аздара?ляць разьб?тых сэрцам, гаварыць вязьням аб вызвале?ньн? ? сьляпым аб павароце зроку, пусьц?ць змучаных на волю

¹⁹ ? абвяшчаць год Гасподн? прые?мны (?сая 61, 1?2).

²⁰ ?, зачын??шы кн?гу ды адда?шы служцы, се??; ? вочы ?с?х у школе был? зьве?рнены на Яго.

²¹ ? Ён нача? гаварыць ?м: цяпе?р выпа?н?лася п?саньне гэтае ? вушах вашых.

²² ? ?се? засьве?дчыл? яму гэта ? дз?в?л?ся ласкавым словам, выходзячым з вусна? Яго, ? гаварыл?: Ц? не Язэпа? гэта сын?

²³ Ён сказа? ?м: ве?дама, вы скажаце Мне? прыказку: ле?кару, вылячы Самога Сябе?; зраб? ? тут, у Тваёй бацька?шчыне, тое, што, мы чул?, было ? Капэрнауме.

²⁴ ? сказа?: запра?ды кажу вам: н?водз?н прарок ня прыймаецца ? ба?цька?шчыне сваёй.

²⁵ Папра?дзе кажу вам: многа ?дова? было ? ?зра?лю ? дн? ?льл?, кал? зачынена было не?ба тры гады ? шэсьць ме?сяца?, так што зраб??ся вял?к? голад па ?се?й зямл?;

²⁶ ? н? да аднае? з ?х ня бы? пасланы ?льля, але тольк? да ?давы ? Сарэпту С?донскую.

²⁷ Многа таксама было пракажоных у ?зра?лю пры прароку Ял?се?ю, ? н?водз?н з ?х не ачысьц??ся, апрача Нэема?на С?рыйца.

²⁸ Пачу?шы гэтае, усе? ? школе напо?н?л?ся вял?каю злосьцю;

²⁹ ?, уста?шы, выгнал? Яго вон з ме?ста ? павял? на вяршыну гары, на каторай было пабудована ме?ста ?х, каб ск?нуць Яго.

³⁰ Але Ён, прайшо?шы сярод ?х, пайшо?.

³¹ ? прыйшо? у Канэрнаум, ме?ста Гал?ле?йскае, ? вучы? ?х у дн? суботы.

³² ? дз?в?л?ся з навук? Яго, бо ?ладная была мова Яго.

³³ ? бы? у школе чалаве?к, маючы нячыстага духа шатанскага ? ён зае?нчы? моцным голасам:

³⁴ Пак?нь! Што Табе? да нас, ?сус Назара?н?н? Ты прыйшо? загуб?ць нас; знаю Цябе?, хто Ты, Сьвяты Божы.

³⁵ ?сус прыкрыкну? на яго, сказа?шы: змо?кн? ? выйдз? з яго! ? дэман, к?ну?шы яго сярод школы, выйша? з яго, н?чога не пашкодз??шы яму.

³⁶ ? напа? на ?с?х вял?к? страх, ? разважал? м?ж сабою: што гэта за слова такое, што ?ладаю ? с?лаю Ён прыка?звае нячыстым духам, ? яны выходзяць?

³⁷ ? разьне?слася чутка аб ?м на ?с?х вакал?чных мясцо?х.

³⁸ Выйша?шы-ж ?з школы, Ён прыйшо? у дом Сымона; це?шча-ж Сымонава была ? моцнай гарачцы; ? прас?л? ? Яго за яе?.

³⁹ ?, стану?шы над ёю, паграз?? гарачцы, ? пак?нула яе?. Яна тут жа ?стала ? служыла ?м.

⁴⁰ Пры за?хадзе сонца ?се?, маючыя хворых на розныя хворасьц?, прыводз?л? ?х да Яго; ? Ён, кладучы на кожнага з ?х рук?, аздара?ля? ?х.

⁴¹ Выходз?л? таксама й нячыстыя дух? ?з мног?х з крыкам ? гаварыл?: Ты Хрыстос, Сын Божы. А Ён забараня? ?м гаварыць, што яны ве?даюць, што Ён Хрыстос.

⁴² Кал?-ж наста? дзе?нь, Ён, выйша?шы з дому, пайшо? у пустыннае ме?сца, ? народ шука? Яго ?, прыйшо?шы да Яго, удзе?ржыва? Яго, каб ня йшо? ад ?х.

⁴³ Але Ён сказа? ?м: ? друг?м ме?стам пав?нен Я абвяшчаць добрую ве?стку аб Царстве Божым, бо-ж на тое Я пасланы.

⁴⁴ ? навуча? у школах Гал?ле?йск?х.

Разьдзе?л 5 [ прав?ць ]

¹ Сталася-ж, як народ ц?сну?ся да Яго, каб чуць Слова Божае, а Ён стая? ля возера Ген?сарэцкага,

² убачы? Ён два ча?ны на возеры, а рыбаловы, выйша?шы з ?х, мыл? се?ц?.

³ Увайшо?шы ? адз?н човен, што бы? Сымона?, Ён прас?? яго адплыць крыху ад бе?рагу ?, се??шы, вучы? народ з ча?на.

⁴ Кал?-ж пераста? вучыць, сказа? Сымону: адплыв? на глыб?ню ? зак?нь се?ц? твае? дзеля лову.

⁵ Сымон сказа? Яму ? адказ: Наста?н?к! Мы працавал? ?сю ноч ? н?чога не злав?л?; але па слову Твайму зак?ну се?ц?.

⁶ Зраб??шы гэтае, яны злав?л? вял?кае множства рыбы, ? навет се?тка ? ?х прарывалася.

⁷ ? дал? знак сябрам, што был? на друг?м ча?не?,каб прыйшл? памагчы ?м: ? прыйшл? ? напо?н?л? абодва ча?ны, так што яны пачал? зал?вацца.

⁸ Угле?дз??шы гэтае, Сымон Пётр прыпа? да кале?н ?сусавых ? сказа?: выйдз? ад мяне?, Госпадзе! бо я чалаве?к грэшны.

⁹ Бо вял?к? страх апанава? яго ? ?с?х бы?шых з ?м дзе?ля гэтага ?лову рыб, ?м? зло?леных;

¹⁰ таксама ? Якава ? ?оана, сыно? Завядзе?явых, бы?шых сябрам? Сымона. ? сказа? Сымону ?сус: ня бойся, ад сяньня будзеш ла?цом чалаве?ка?.

¹¹ ?, выцягну?шы абодва ча?ны на бе?раг, пак?нул? ?сё ? пайшл? за ?м.

¹² ? сталася, як ?сус бы? у адным ме?сьце, прыйшо? чалаве?к увесь у праказе ?, угле?дз??шы ?суса, уна? тва?рам ун?з, молячы Яго ? кажучы: Госпадзе! кал? хочаш, можаш мяне? ачысьц?ць.

¹³ ? Ён працягну? руку, дакрану?ся да яго ? сказа?: хачу, ачысьц?ся. ? тады-ж праказа зыйшла з яго.

¹⁴ ? Ён прыказа? яму н?кому не гаварыць, а пайсьц? паказацца сьвяшчэньн?ку ? прыне?сьц? ахвяру за ачышчэньне сваё, як павяле?? Майсе?й на сьве?дчаньне ?м.

¹⁵ Але тым бале?й разыйшлася чутка аб ?м, ? вял?кае множства народу сьцякалася да Яго ? слухаць ? аздарав?цца ? Яго ад хворасьця? сва?х.

¹⁶ Але Ён адыходз?? у пустынныя ме?сцы ? мал??ся.

¹⁷ ? сталася, раз, як Ён навуча?, ? сядзе?л? тут фарысэ? й законавучыцел?, прыйшо?шы з ус?х мястэчак Гал?ле?? ? Юдэ? ? Ерузал?му, ? с?ла Госпадава была дзеля аздара?ле?ньня ?х,

¹⁸ вось, нясуць людз? на пасьце?л? чалаве?ка, што бы? спарал?жаваны, ? хаце?л? ?нясьц? яго ? дом ? палажыць перад ?сусам;

¹⁹ ?, не знайшо?шы, дзе? пране?сьц? яго праз народ, уле?зьл? на ве?рх дому ? праз страху? спусьц?л? яго з пасьце?льлю на сярэдз?ну перад ?сусам;

²⁰ ? Ён, ба?чачы ве?ру ?х, сказа? чалаве?ку гэнаму: адпускаюцца табе? грах? тва?.

²¹ Кн?жн?к? й фарысэ? зачал? разважаць, кажучы: Хто ён так?, што блюзьн?ць? Хто можа адпускаць грах? апрача аднаго Бога?

²² ?сус, пазна?шы думк? ?х, сказа? ?м у адказ: што вы думаеце ? сэрцах вашых?

²³ Што лягчэй сказаць: адпускаюцца табе? грах? тва?, ц? сказаць: устань ? хадз??

²⁴ Але, каб вы ве?дал?, што Сын Чалаве?чы ма?е ?ладу на зямл? адпускаць грах?, ? сказа? Ён спарал?жаванаму: кажу табе?: устань, вазьм? пасьце?ль тваю ? йдз? ? дом твой.

²⁵ ? той ураз жа ?ста? перад ?м?, узя? на чым ляжа? ? пайшо? у дом свой, славячы Бога.

²⁶ ? жах апанава? ус?х, ? слав?л? Бога; ?, абнятыя страхам, гаварыл?: дз??ныя дзе?? в?дзел? мы цяпе?р.

²⁷ Пасьля гэтага ?сус выйша? ? ?бачы? мытн?ка, на ?мя Ле?в?я, се?дзячы на мытн?цы, ? кажа яму: ?дз? за Мною.

²⁸ ? той, пак?ну?шы ?сё, уста? ? пайшо? за ?м.

²⁹ ? прырыхтава? для Яго Ле?в?й у доме сва?м вял?к? пачастунак, ? была там грамада мытн?ка? ? друг?х, што частавал?ся з ?м?.

³⁰ Кн?жн?к?-ж ? фарысэ? наракал? й гаварыл? вучням Яго: на што вы ясьцё ? пяцё з мытн?кам? ды грэшн?кам??

³¹ ?сус жа сказа? ?м у адказ: не? здаровыя маюць патрэбу ? ле?кару, але хворыя.

³² Я прыйшо? кл?каць да пакаяньня не? праведных, але грэшных.

³³ Яны-ж сказал? Яму: чаму вучн? ?оанавы посьцяць часта ? моляцца, таксама ? фарысэйск?я, а тва? ядуць ? пюць?

³⁴ Ён сказа? ?м: ц? можаце прымус?ць сыно? вясе?льных пасьц?ць, кал? з ?м? жан?х?

³⁵ Але прыдуць дн?, кал? возьмуць у ?х жан?ха, ? тады будуць пасьц?ць у тыя дн?.

³⁶ Пры гэтым сказа? ?м прыповесьць: н?хто не прышывае ла?тк? да старое а?дзе?жыны, ададра?шы ад новае адзе?жыны, бо йна?чай ? новую разьдзярэ, ? да старое не падо?йдзе латка ад новага.

³⁷ ? н?хто ня ?л?вае маладога в?на ? старыя мях?, бо маладое в?но прарве? мях? ? само ве?цяча, ? мях? прападуць;

³⁸ але маладое в?но трэба ?л?ваць у мях? новыя; тады захаваецца тое ? другое.

³⁹ ? н?хто, пючы старое в?но, не захоча тады-ж маладога; бо кажа: старое ле?пшае.

Разьдзе?л 6 [ прав?ць ]

¹ ? сталася ? суботу, пе?ршую па друг?м дн? Пасх?, здарылася Яму праходз?ць засе?яным? палям?, ? вучн? Яго зрывал? калосьсе ? е?л?, расьц?раючы рукам?.

² Некаторыя-ж з фарысэя? сказал? ?м: на што роб?це тое, чаго ня можна раб?ць у суботу?

³ ?сус сказа? ?м у адказ: ц? вы ня чытал?, што зраб?? Дав?д, кал? захаце?? е?сьц? сам ? бы?шыя з ?м?

⁴ як ён увайшо? у дом Божы, узя? хле?бы паложаныя, як?х ня можна было е?сьц? н? кому, апрача сьвяшчэньн?ка??, ? е?? ? да? бы?шым з ?м.

⁵ ? сказа? ?м: Сын Чалаве?чы ёсьць гаспадар ? суботы.

⁶ Здарылася-ж ? ? другую суботу ?вайсьц? Яму ? школу ? навучаць. Там бы? чалаве?к, у якога правая рука была сухая.

⁷ Кн?жн?к?-ж ? фарысэ? сачыл? Яго, ц? не аздаров?ць у суботу, каб знайсьц? абв?навачаньне проц? Яго.

⁸ Але Ён, ве?даючы думк? ?х, сказа? чалаве?ку з сухою рукой: устань ? выступ? насярэдз?ну. ? той уста? ? выступ??.

⁹ Тады сказа? ?м ?сус: спытаюся Я ? вас: што трэба раб?ць у суботу? дабро ц? зло? снасьц? душу ц? загуб?ць? Яны ма?чал?.

¹⁰ ?, паглядзе??шы на ?х, сказа? таму чалаве?ку: выцягн? руку тваю. Ён так ? зраб??: ? сталася рука яго здаровая, як другая.

¹¹ Яны прыйшл? ? шал ? гаварыл? адз?н да аднаго: што-б ?м зраб?ць з ?сусам?

¹² У тыя дн? ?зыйшо? Ён па гару памал?цца ? прабы? усю ноч на мал?тве да Бога.

¹³ Кал?-ж наста? дзе?нь, пакл?ка? вучня? Сва?х ? выбра? з ?х дванаццаць, каторых ? назва? Апосталам?.

¹⁴ Сымона, каторага ? назва? Пятром, ? Андрэя, брата яго, Якава ? ?оана, П?л?па й Ба?траме?я,

¹⁵ Мацьве?я й Хаму, Якава Алфе?явага ? Сымона, называнага З?лотам,

¹⁶ Юду Якубавага ? Юду ?скарыёта, каторы потым ста?ся здрадн?кам.

¹⁷ ?, зыйшо?шы з ?м?, ста? Ён на ро?ным ме?сцы, ? множства вучня? Яго ? многа народу з усяе? Юдэ? ? Ерузал?му ? прыморск?х ме?сца? Тырск?х ? С?донск?х,

¹⁸ што папрыходз?л? паслухаць Яго ? пазбыцца хворасьця? сва?х, як ? це?рпячыя муку ад нячыстых духа?; ? здараве?л?.

¹⁹ ? ?ве?сь народ стара?ся дакрануцца да Яго, бо ад Яго зыходз?ла с?ла ? аздара?ляла ?с?х.

²⁰ ? Ён, падня?шы вочы Свае? на вучня? Сва?х, гавары?: шчасьл?выя ?бог?я духам, бо вашае ёсьць Царства Божае.

²¹ Шчасьл?выя галодныя цяпе?р, бо насыц?цеся. Шчасьл?выя пла?чучыя цяпе?р, бо засьмяецёся.

²² Шчасьл?выя вы, кал? зьненав?дзяць вас людз? ? кал? прагоняць вас ? будуць зьневажа?ць, ? вык?нуць ?мя вашае, як зло, за Сына Чалаве?чага.

²³ Радуйцеся ? той дзе?нь ? весял?цеся, бо вял?кая нагарода вам на нябёсах. Так паступал? з прарокам? айцы ?х.

²⁴ Наадварот, гора вам, багатыры! бо вы ?жо дастал? сваю радасьць.

²⁵ Гора вам, перасычаныя цяпе?р, бо будзеце цярпе?ць голад. Гора вам, сьмяючыяся цяпе?р, бо запла?чаце й зарыдаеце.

²⁶ Гора вам, кал? ?се? людз? будуць гаварыць аб вас добра. Бо гэтак паступал? з фальшывым? прарокам? бацьк? ?х.

²⁷ Але вам, што слу?хаеце, кажу: любе?це ворага? вашых, чыне?це дабро ненав?дзячым вас.

²⁸ Багасла??це пракл?наючых вас ? мале?цеся за кры?дзячых вас.

²⁹ Удэ?ры?шаму цябе? па шчацэ? падста? ? другую; ? адыма?ючаму ? цябе? ве?рхнюю адзе?жу не перашкаджай узяць ? кашулю.

³⁰ Усякаму, хто прос?ць у цябе?, давай, ? ад узя?шага тваё ня трэбуй назад.

³¹ ? як хо?чаце, каб з вам? паступал? людз?, так ? вы паступайце з ?м?.

³² ?, кал? лю?б?це лю?бячых вас, якая вам за тое ?дзячнасьць? Бо-ж ? грэшн?к? любячых ?х любяць.

³³ ? кал? роб?це дабро тым, што вам робяць дабро, якая вам за тое ?дзячнасьць? Бо-ж ? грэшн?к? тое-ж робяць.

³⁴ ? кал? пазычаеце тым, ад каторых спадзяецёся дастаць назад, якая вам за тое ?дзячнасьць? Бо ? грэшн?к? пазычаюць грэшн?кам, каб дастаць назад гэтульк?-ж.

³⁵ Але вы любе?це во?рага? вашых, ? рабе?це дабро, ? пазычайце, ня ждучы? н?чога; ? будзе вам нагарода вял?кая, ? будзеце сынам? Усявышняга, бо Ён добры ? да ня?дзячных ? злосных.

³⁶ Дык будзьце-ж м?ласэрныя, як ? Аце?ц ваш м?ласэрны.

³⁷ Не асуджайце, ? ня будзеце асуджаны; даро?вайце, ? вам дарована будзе;

³⁸ давайце, ? вам будзе да?дзена: ме?ру добрую нац?сьненую, стрэсеную ? з коптурам адсыплюць вам у лона вашае; бо якою ме?раю ме?раеце, такою-ж ? вам адме?раецца.

³⁹ Сказа? такжа ?м прыповесьць: ц? можа сьляпы вадз?ць сьляпога? Ц? не абодва ?валяцца ? яму?

⁴⁰ Вучань ня бывае вышэй за свайго вучыцеля, але кожны будзе даскана?лы, як вучыцель яго.

⁴¹ Што ты глядз?ш на сучок у воку брата твайго, а бервяна? ? тва?м воку не адчуваеш?

⁴² Ц? як можаш сказаць брату твайму: брат! дай, я выму сучок з вока твайго, ? кал? сам ня бачыш бервяна? ? тва?м воку? Крывадушны! вы?м? ране?й бервяно з твайго вока, тады ?бачыш, як выбраць сучок з вока брата твайго.

⁴³ Няма добрага дрэва, каторае прыно?с?ла-б благ? плод; ? няма благога дрэва, каторае прыно?с?ла-б плод добры.

⁴⁴ Бо ?сякае дрэва пазнае?цца па пло?дзе яго; бо ня зьб?раюць смоква? з цярн?ны ? ня здымаюць в?награду з шыпшыньн?ка.

⁴⁵ Добры чалаве?к з добрага скарбу сэрца свайго вынос?ць добрае, а благ? чалаве?к з благога скарбу сэрца свайго вынос?ць благое; бо ад перапо??ненага сэрца гавораць вусны яго.

⁴⁶ Што завецё Мяне?: Госпадзе! Госпадзе! ? ня роб?це таго, што Я кажу?

⁴⁷ Усяк?, прыходзячы да Мяне? ? слухаючы словы Мае? ? выпа?ня?ючы ?х, ? скажу вам да каго падобны:

⁴⁸ ён падобны да чалаве?ка, што, ста?ляючы дом, капа? глы?бака й закла? фундамант на ка?мен?, дзеля чаго, кал? зда?рыл?ся паводк?, ? вада? напе?рла на гэты дом, то не магла скрануць яго, бо ён бы? заснаваны на ка?мен?,

⁴⁹ а хто слухае ? не выпа?няе, той падобны да чалаве?ка, пастав??шага дом на зямл? без падмуро?к?, як?, кал? напе?рла на яго вада?, ураз жа абвал??ся; ? разбурэньне яго было вял?кае.

Разьдзе?л 7 [ прав?ць ]

¹ Кал? Ён скончы? усю гутарку Сваю да слу?хаючага народу,то ?вайшо? у Капэрнаум.

² У аднаго-ж сотн?ка слуга?, якога той цан??, бы? хворы пры сьме?рц?.

³ Пачу?шы пра ?суса, ён пасла? да Яго Юдэйск?х старэйшына? ? прас?ць Яго, каб прыйшо? аздарав?ць слугу яго.

⁴ ? яны, прыйшо?шы да ?суса, крэпка прас?л? Яго, кажучы: ён варт, каб Ты зраб?? для яго гэтае,

⁵ бо ён люб?ць народ наш ? пастав?? нам школу.

⁶ ?сус пайшо? з ?м?. ?, кал? Ён недалёка ?жо бы? ад дому, сотн?к прысла? да Яго сябро? сказаць Яму: ня турбуйся, Госпадзе! бо я ня варты, каб Ты ?вайшо? пад страху? маю,

⁷ бо ? сябе? самога не пал?чы? я вартым прыйсьц? да Цябе?; але скажы слова, ? паздараве?е слуга? мой;

⁸ бо ? я ма?ю над сабою ?ладу, але ма?ю ? пад сабою жа?не?ра?; кажу аднаму ? пайдз?, ? йдзе?; ? другому: прыдз?, ? прыходз?ць; ? слузе? майму: зраб? тое, ? зроб?ць.

⁹ Пачу?шы гэтае, ?сус зьдз?в??ся з яго ?, абярну?шыся, сказа? ?шо?шаму за ?м народу: кажу вам, што ? ? ?зра?лю не знайшо? Я гэткае ве?ры.

¹⁰ Пасланыя, вярну?шыся ? дом, знайшл? хворага слугу? паздараве??шым.

¹¹ Пасьля гэтага ?сус пайшо? да ме?ста, называнага На?м; ? з ?м ?шл? мног?я з вучня? Яго ды множства народу.

¹² Кал?-ж Ён падыйшо? да мястовае брамы, тут вынос?л? паме?ршага адз?нага сына ? матк?, а яна была ?дава; ? многа народу йшло з ёю з ме?ста.

¹³ Угле?дз??шы яе?, Госпад зьл?тава?ся над ёю ды сказа? ёй: ня плач.

¹⁴ ?, падыйшо?шы, дакрану?ся да нас?лка?; нёсшыя затрымал?ся; ? Ён сказа?: хлопча! табе? кажу: устань!

¹⁵ Уме?ршы, падня?шыся, се?? ? пача? гаварыць; ? адда? яго ?сус матцы яго.

¹⁶ ? ?с?х зьня? страх, ? слав?л? Бога, кажучы: вял?к? прарок па?ста? м?жы нам?, ? Бог адве?да? народ Свой.

¹⁷ ? разыйшлося слова гэтае аб ?м па ?сёй Юдэ? ? па ?с?х вакол?цах.

¹⁸ ? паведам?л? ?оана вучн? Яго аб ус?м гэтым.

¹⁹ ?, пакл?ка?шы двох з вучня? сва?х, ?оан пасла? ?х да ?суса спытацца: ц? Ты Той, Каторы пав?нен прыйсьц?, ц? чакаць нам другога?

²⁰ Яны, прыйшо?шы да ?суса, сказал?: ?оан Хрысьц?цель пасла? нас да Цябе? спытацца: ц? Ты Той, Катораму нале?жыць прыйсьц?, ц? чакаць нам другога?

²¹ А ? гэты час Ён мног?х аздара?ля? ад хвароб ? недамага?ньня? ? ад злых духа? ? мног?м сьляпым вароча? зрок.

²² ? сказа? ?м ?сус у адказ: пайдзе?це, скажэце ?оану, што вы бачыл? ? чул?: сьляпыя пачынаюць бачыць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глух?я чуюць, паме?ршыя ?скрасаюць, ? ?бог?м абвяшча?ецца эва?нгельле.

²³ ? шчасьл?вы, хто не спаку?с?цца ад Мяне?.

²⁴ Кал?-ж пасланыя ?оанам пайшл?, пача? гаварыць да народу пра ?оана: што глядзе?ць хадз?л? вы ? пустыню? ц? трысьц?ну ве?трам калыханую?

²⁵ Што-ж глядзе?ць хадз?л? вы? ц? чалаве?ка, адзе?тага ? мякк?я вопратк?? Але пышна адзе?тыя ? раскошна жыву?чыя знаходзяцца пры дварох царск?х.

²⁶ Што-ж глядзе?ць хадз?л? вы? ц? прарока? Так, кажу вам, ? бале?й за пророка.

²⁷ Гэта ёсьць, аб як?м нап?сана: вось Я пасылаю а?нгела Майго перад абл?ччам Тва?м, каторы прыгатуе шлях Твой перад Табою (Малах. 3, 1).

²⁸ Бо кажу вам: з ро?джаных жанчынам? няма н?воднага прарока, бо?льшага за ?оана Хрысьц?целя; але ме?ншы ? Царстве Божым большы за яго.

²⁹ ? ?ве?сь народ, як? слуха? Яго, ? мытн?к? аддал? хвалу Богу, хрысьцячыся хрышчэньнем ?оанавым;

³⁰ а фарысэ? й законьн?к? адк?нул? раду Божую для ?х, не ахрысьц??шыся ? Яго.

³¹ Тады Госпад сказа?: да каго прыра?ную людзё? роду гэтага? ? да каго яны падобны?

³² Яны падобны да дзяце?й, што с?дзяць на вул?цы, кл?чуць адз?н аднаго ? кажуць: мы йграл? вам на жале?йцы, ? вы не скакал?; мы сьпява?л? вам сумныя пе?сьн?, ? вы ня пла?кал?.

³³ Бо прыйшо? ?оан Хрысьц?цель; н? хле?ба ня е?сьць, н? в?на ня пе?ць; ? кажуць: у ?м злы дух.

³⁴ Прыйшо? Сын Чалаве?чы; е?сьць ? пе?ць; ? кажуць: вось чалаве?к, каторы люб?ць е?сьц? ? п?ць в?но, сябра мытн?ка? ? грэшн?ка?.

³⁵ ? апра?даны розум ус?м? дзяцьм? яго.

³⁶ Не?хта з фарысэя? прас?? Яго пае?сьц? разам з ?м; ? Ён, увайшо?шы ? дом фарысэя, узьлёг.

³⁷ ? вось жанчына з таго ме?ста, якая была грэшн?цай, даве?да?шыся, што Ён супачывае ? доме фарысэя, прыне?сла аляба?стравую судз?ну з але?ем;

³⁸ ?, стану?шы ззаду ля ног Яго ? плачучы, пачала абл?ваць ног? Яго сьлязьм? ? выц?раць валасам? галавы сваёй, ? цалавала ног? Яго ? ма?зала але?ем.

³⁹ Бачучы гэтае, фарысэй, што бы? запрас?? Яго, сказа? сам да сябе?: кал?-б Ён бы? прарок, то ве?да? бы, хто ? якая жанчына дакрана?ецца да Яго, бо яна грэшн?ца.

⁴⁰ Зьвярну?шыся да яго, ?сус сказа?: Сымон! Я ма?ю штось сказаць табе?. Ён кажа: скажы, Вучыцелю!

⁴¹ ?сус сказа?: у аднаго крэды?тара был? два да?жн?к?: адз?н бы? в?нен пяцьсот дынара?, а друг? пяцьдзесят;

⁴² але, як яны ня ме?л? чым заплац?ць, ён дарава? абодвум. Скажы-ж, каторы з ?х бале?й узьлюб?ць яго?

⁴³ Сымон адказа?: думаю, той, катораму бале?й дарава?. Ён сказа? яму: справядл?ва ты рассудз??.

⁴⁴ ?, зьвярну?шыся да жанчыны, сказа? Сымону: ц? бачыш ты гэтую жанчыну? Я прыйшо? у дом твой, ? ты вады Мне? на ног? ня да?; а яна сьлязьм? абл?ла Мне? ног? ? валосьсем галавы сваёй выцерла.

⁴⁵ Ты цалаваньня Мне? ня да?, а яна, як тольк? Я прыйшо?, не перастае? цалаваць Мне? ног?.

⁴⁶ Ты галавы Мне? маслам не памаза?; а яна але?ем памазала Мне? ног?.

⁴⁷ Дзеля гэтага кажу табе?: даруюцца мног?я грах? яе? за тое, што яна многа ?зьлюб?ла; а каму мала даруецца, той мала люб?ць.

⁴⁸ А ёй сказа?: адпускаюцца табе? грах?.

⁴⁹ ? супачыва?шыя разам з ?м пачал? гаварыць у сабе?: хто Ён так?, што ? грах? адпускае?

⁵⁰ Ён жа сказа? жанчыне: ве?ра твая спасла цябе?; ?дз? з м?рам.

Разьдзе?л 8 [ прав?ць ]

¹ ? сталася пасьля, праходз?? Ён па ме?стах ? сёлах, прапаве?дываючы ? абвяшчаючы добрую ве?стку аб Царстве Божым, ? з ?м дванаццацёра,

² ? некаторыя жанчыны, каторых Ён аздарав?? ад злых духа? ? хвароб, ? Марыя, называная Магдал?на, з якое выйшл? се?м дэмана?,

³ ? ?оанна, жана? Хузы, наглядчыка ?радавага, ? Сусанна, ? мног?я друг?я, што служыл? Яму з мае?масьц? сваёй.

⁴ Кал?-ж сабралося множства народу, ? з ус?х гарадо? жыхары зыходз?л?ся да Яго, Ён пача?? гаварыць прыпо?весьцю:

⁵ выйша? сейб?т се?яць се?мя сваё; ?, кал? ён се?я?, ?ншае ?пала пры дарозе ? было патаптана, ? птушк? нябе?сныя паклявал? яго;

⁶ а ?ншае ?пала на камень ?, узыйшо?шы, засохла, бо ня ме?ла в?льгац?;

⁷ а ?ншае ?пала м?ж цярн?наю, ? вырасла цярн?на ? заглушыла яго;

⁸ а ?ншае ?пала на добрую зямлю ?, узыйшо?шы, прынясло плод стакро?тны. Сказа?шы гэтае, кл?кну?: хто ма?е вушы слухаць, няхай слухае.

⁹ Вучн?-ж Яго спытал?ся ? Яго: што-б значыла прыповесьць гэтая?

¹⁰ Ён сказа?: вам да?дзена знаць тайны Царства Божага, а для рэшты яны ? прыпо?весьцях, так што яны бачучы ня бачуць ? чуючы не разуме?юць.

¹¹ Вось што? значыць прыповесьць гэтая: се?мя ёсьць слова Божае.

¹² А што ля дарог?, гэта тыя, што слухаюць, ды пасьля прыходз?ць д’ябал ? заб?рае слова з сэрца ?х, каб не паве?рыл? ? не спасьл?ся;

¹³ а на ка?мен? гэта тыя, што, кал? пачуюць слова, дык з радасьцяй прыймаюць, ды ня маюць караня ? часова ве?раць, а ? час спакусы адпадаюць;

¹⁴ а што ?пала ? цярн?ну ? гэта тыя, што слухаюць слова, але, адыходзячы, заглуша?юцца клапотам?, бага?цьцем ? ?це?хам? жыцьцёвым? ? не даюць плёну.

¹⁵ А ?па?шае на добрую зямлю ? гэта тыя, што, пачу?шы слова, захо?ваюць у добрым ? чыстым сэрцы ? даюць плён у цярпл?васьц?.

¹⁶ Н?хто, запал??шы сьве?чку, не прыкрывае яе? судз?наю, або не ста?ляе пад ложак, але став?ць на л?хтар, каб, уваходзячы, бачыл? сьвятло?,

¹⁷ бо няма н?чога тайнага, што-б ня выяв?лася, н? ?крытага, што ня сталася-б вядомым ? ня выйшла-б наве?рх.

¹⁸ Глядз?це-ж, як вы слу?хаеце; бо хто ма?е, таму да?дзена будзе, а хто ня ма?е, у таго адымецца й тое, што ён думае ме?ць.

¹⁹ ? прыйшл? да Яго мац? ? браты Яго ? не магл? падыйсьц? да Яго з прычыны народу.

²⁰ ? дал? знаць Яму: мац? ? браты Тва? стаяць вонках, хо?чучы бачыць Цябе?.

²¹ Ён сказа? ?м у адказ: мац? мая ? браты мае? ? гэта тыя, што слу?хаюць слова Божае ? выпа?няюць яго.

²² ? сталася, аднаго дня Ён увайшо? з вучням? Сва?м? ? човен ? сказа? ?м: пераплыве?м па той бок возера. ? паплыл?.

²³ Кал?-ж яны плыл?, Ён засну?. На возеры падня?ся бурны ве?цер, ? зал?вала ?х хва?лям?, ? яны был? ? небясьпе?цы.

²⁴ ?, падыйшо?шы, збудз?л? Яго ды сказал?: Наста?н?к! Наста?н?к! мы г?нем. Але Ён, уста?шы, закрычэу ве?тру ? хваляваньню вады; ? спын?л?ся, ? ста?лася ц?ша.

²⁵ Тады Ён сказа? ?м: дзе? ве?ра ваша? Яны-ж у страху ? задз??ле?ньн? гаварыл? адз?н аднаму: Хто ж гэта, што ве?трам загадвае ? вадзе?, ? слу?хаюцца Яго?

²⁶ ? прыплыл? ? старану Гадарынскую, што насу?праць Гал?ле??.

²⁷ Кал?-ж выйша? Ён на бе?раг, спатка? Яго адз?н чалаве?к з ме?ста, як? ме?? дэмана? з да?ных часо? ? хадз?? не адзе??шыся, ? жы? ня ? доме, але ? маг?лах.

²⁸ Ён, угле?дз??шы ?суса, закрычэ?шы павал??ся перад ?м ? моцным голасам сказа?: што табе? да мяне?, ?сус, Сын Бога Усявышняга? Малю Цябе?, ня муч мяне?.

²⁹ Бо ?сус сказа? нячыстаму духу выйсьц? з гэтага чалаве?ка; бо ён до?г? час мучы? яго, так што яго вязал? ланцугам? й сьцерагл? яго, але ён разрыва? ланцуг?, ? нячысты гна? яго ? пустын?.

³⁰ ?сус спыта?ся ? яго: як тваё ?мя? Ён сказа?: лег?ён; бо многа дэмана? увайшло ? яго.

³¹ ? прас?л? Яго, каб не вяле?? ?м ?сьц? ? бяздоньне.

³² Тут жа на гарэ пасьв??ся вял?к? гурт сьв?не?й; ? дэ?маны прас?л? Яго, каб дазвол?? ?м увайсьц? ? ?х. Ён дазвол?? ?м.

³³ Дэманы, выйша?шы з чалаве?ка, увайшл? ? сьв?не?й.

³⁴ ? к?ну?ся гурт з кру?чы ? мора, ? ?тану?. Пастух?, бачучы, што? ста?лася, пабе?гл? ды расказал? ? ме?сьце ? сёлах.

³⁵ ? выйшл? бачыць ста?шаеся; ?, прыйшо?шы да ?суса, знайшл? чалаве?ка, з каторага выйшл? дэманы, се?дзячы ля ног ?сусавых, адзе?тага ? пры розуме; ? перепалохал?ся.

³⁶ А бачы?шыя расказал? ?м, як спасён бы? апанаваны дэманам?.

³⁷ ? прас?? Яго ?ве?сь народ Гадарынскае кра?ны пайсьц? ад ?х, бо ?х зьня? вял?к? страх. Ён увайшо? у човен ? вярну?ся.

³⁸ А чалаве?к, з якога выйшл? дэманы, прас?? Яго, каб быць з ?м. Але ?сус адправ?? яго, сказа?шы:

³⁹ вярн??ся ? дом твой ? раскажы, што ?чын?? табе? Бог. Ён пайшо? ? наказва? па ?с?м ме?сьце, што ?чын?? яму ?сус.

⁴⁰ Кал?-ж вярну?ся ?сус, народ прыня? Яго, бо ?се? чакал? Яго.

⁴¹ ? вось прыйшо? чалаве?к, ?мем Я?р (а бы? ён начальн?кам школы); ?, упа?шы да ног ?сусавых, прас?? Яго ?вайсьц? ? дом яго,

⁴² бо ? яго была адз?ная дачка?, гадо? дванаццацёх, ? тая была пры сьме?рц?. Кал?-ж Ён ?шо?, народ ц?сну?ся да Яго.

⁴³ ? адна жанчына, што мучылася ад крываце?чы дванаццаць гадо? ? аддала на ле?кара? усю мае?масьць сваю, ды н?водз?н ня мог вылячыць яе?,

⁴⁴ падыйшо?шы ззаду, дакрану?лася да краю вопратк? Яго; ? той час крываце?ча ? яе? спын?лася.

⁴⁵ ? сказа? ?сус: хто дакрану?ся да Мяне?? Кал?-ж усе? адп?рал?ся, Пётр ? бы?шыя з ?м сказал?: Наста?н?к! народ акружае Цябе? ды нац?скае, ? Ты кажаш: хто дакрану?ся да Мяне??

⁴⁶ Але ?сус сказа?: не?хта дакрану?ся да Мяне?, бо Я адчуваю с?лу, што выйшла з Мяне?.

⁴⁷ Жанчына-ж, бачучы, што яна ня ?то??цца, дрыжучы падыйшла ?, упа?шы перад ?м, аб’яв?ла Яму перад ус?м народам, з якое прычыны дакрану?лася да Яго, ? як тады-ж паздараве?ла.

⁴⁸ Ён сказа? ёй: бадрыся, дачка?! ве?ра твая спасла? цябе?; ?дз? з м?рам.

⁴⁹ Кал? Ён яшчэ гавары? гэтае, прыходз?ць не?хта з дому начальн?ка школы ? кажа ?м: дачка? твая паме?рла; ня турбуй Вучыцеля.

⁵⁰ Але ?сус, пачу?шы гэтае, сказа? яму: ня бойся, тольк? ве?р, ? спасёна будзе.

⁵¹ Прыйшо?шы-ж у дом, не дазвол?? увайсьц? н?кому апрача Пятра, ?оана ? Якава, ? бацьк? ды матк? дзя?чыны.

⁵² Усе? плакал? ? галас?л? па ёй. Але Ён сказа?: ня плачце; яна не паме?рла, але сьп?ць.

⁵³ ? сьмяял?ся з Яго, ве?даючы, што яна паме?рла.

⁵⁴ Ён жа, высла?шы ?с?х вон ? ?зя?шы яе? за руку, кл?кну? кажучы: дзя?чына! устань!

⁵⁵ ? вярну?ся дух яе?; ? ?раз жа ?стала; ? Ён вяле?? даць ёй е?сьц?.

⁵⁶ ? зьдз?в?л?ся бацьк? яе?. Ён жа вяле?? ?м не гаварыць н?кому аб тым, што? сталася.

Разьдзе?л 9 [ прав?ць ]

¹ Пакл?ка?шы-ж ус?х дванаццацёх, да? ?м моц ? ?ладу над ус?м? дэманам? ? аздара?ляць ад хворасьця?.

² ? пасла? ?х навучаць аб Царстве Божым ? аздара?ляць хворых.

³ ? сказа? ?м: н?чога не бярэце на дарогу: н? к?я?, н? торбы, н? хле?ба, н? срэбра, ? каб двух вопратак ня ме?л?;

⁴ ? ? як? дом увойдзеце, там аставайцеся ? стуль ?дзе?це ? дарогу;

⁵ ? кал? дзе? ня прымуць вас, то, выходзячы з таго ме?ста, абтрасе?це ? пыл з ног вашых у сьве?дчаньне на ?х.

⁶ ?, пайшо?шы, праходз?л? па сёлах, апавядаючы Эвангельле ? ?сюды аздара?ляючы.

⁷ ?рад жа чацьверта?ла?дн?к чу? пра ?сё, што дзе?ялася ад Яго, ? ня це?м??: бо адны казал?, што гэта ?оан уста? з мёртвых;

⁸ друг?я, што ?льля зьяв??ся, а ?ншыя, што адз?н з старада?ных прарока? уваскрос.

⁹ ? сказа? ?рад: ?оана я сьця?; хто-ж гэты, аб як?м я чую такое? ? стара?ся ?бачыць Яго.

¹⁰ Апосталы, вярну?шыся, расказал? Яму, што яны зраб?л?, ? Ён, узя?шы ?х з Сабою, пайшо? самотна ? пустыннае ме?сца каля ме?ста, называнага В?фса?даю.

¹¹ Але народ, даве?да?шыся, пайшо? за ?м; ? Ён, прыня?шы ?х, вё? з ?м? гутарку аб Царстве Божым ?, каму гэтага трэба было, аздара?ля?.

¹² Кал?-ж дзе?нь пача? зыходз?ць, дык прыступ?л? да Яго дванаццацёра ? гаварыл? яму: адпра?? народ, каб яны пайшл? ? вакал?чныя сёлы й вёск? начаваць ? дастал? е?сьц?, бо мы тут у пустым ме?сцы.

¹³ Але Ён сказа? ?м: вы? дайце ?м е?сьц?. Яны сказал?: у нас няма бале?й за пяць хлябо? ? дзьвюх рыб; х?ба нам пайсьц? куп?ць е?жы для ?с?х гэтых людзе?й?

¹⁴ Бо ?х было каля пяцёхты?сяча? душ. Але Ён сказа? вучням Сва?м: рассадз?це ?х рада?м? па пяцьдзесят.

¹⁵ ? ?чын?л? так, ? рассадз?л? ?с?х.

¹⁶ Ён жа, узя?шы пяць хлябо? ? дзьве? рыбы ? па?з?ра?шыся ? не?ба, багаслав?? ?х, палама? ? да? вучням, каб раздал? народу.

¹⁷ ? е?л? ? насыц?л?ся ?се?; ? набрал? недае?дка? дванаццаць карабо?.

¹⁸ ? сталася, як мал??ся самотна, ? вучн? был? з ?м, Ён спыта?ся ? ?х: за каго л?чыць Мяне? народ?

¹⁹ Яны сказал? ? адказ: за ?оана Хрысьц?целя, а ?ншыя за ?льлю; друг?я-ж кажуць, што адз?н з старада?ных прарока? уваскрос.

²⁰ Ён жа спыта?ся ? ?х: а вы за каго л?чыце Мяне?? ? адказа? Пётр: за Хрыста Божага.

²¹ Але Ён строга загада? ?м н?кому не гаварыць аб гэтым,

²² сказа?шы, што Сын Чалаве?чы мус?ць многа вы?цярпець мук; ? адцураюцца яго старэйшыны, арх?рэ? ? кн?жн?к? ? будзе заб?ты ? на трэц? дзе?нь ускрэсьне.

²³ Да ?с?х жа сказа?: кал? хто хоча йсьц? за Мною, няхай адрачэцца ад самога сябе?, няхай возьме крыж свой ? йдзе? за Мною.

²⁴ Бо хто хоча душу сваю спасьц?, загу?б?ць яе?; а хто загу?б?ць душу сваю дзеля Мяне? той спасе? яе?.

²⁵ Бо якая карысьць чалавеку здабыць уве?сь сьве?т, а сябе? самога загуб?ць, ц? пашкодз?ць сабе??

²⁶ Бо хто па?стыдаецца Мяне? ? Ма?х сло?, таго Сын Чалаве?чы па?стыдаецца, кал? прыйдзе ? славе Сваёй ? Айца ? сьвятых Ангела?.

²⁷ Пра?ду кажу вам: ёсьць некаторыя з тых, што тут стаяць, як?я не спазнаюць сьме?рц?, пакуль ня ?бачаць Царства Божага.

²⁸ Сталася-ж дзён праз восем пасьля сло? гэтых, узя?шы Пятра, ?оана ? Якава, узыйшо? Ён на гару памал?цца,

²⁹ ? сталася, як Ён мал??ся, выгляд абл?чча Яго зьмян??ся, ? вопратка Яго сталася бе?лая, бл?шчастая.

³⁰ ? вось двое людзе?й гутарыл? з ?м, а был? гэта Майсе?й ? ?льля:

³¹ зьяв??шыся ? славе, яны гаварыл? аб сьме?рц? яго, што ме??ся спо?н?ць у Ерузал?ме.

³² Пётр жа ? бы?шыя з ?м был? апанава?ны сном; прабудз??шыся-ж, убачыл? славу яго ? двох мужо??, стоячы з ?м.

³³ ?, кал? тыя адыходз?л? ад Яго, сказа?? Пётр ?сусу: Наста?н?к! добра нам тут быць: зроб?м тры палатк?: адну Табе?, адну Майсе?ю ? адну ?льл?, ? ня ве?даючы, што? кажа.

³⁴ Кал?-ж ён гавары? гэтае, сталася хмара ? агарнула ?х; ? перепалохал?ся, як увайшл? ? хмару.

³⁵ ? бы? з хмары голас гаворачы: Гэты ёсьць Сын Мой улю?блены; Яго слу?хайце.

³⁶ ?, кал? бы? голас гэты, апыну?ся ?сус адз?н. ? яны ма?чал? ? н?кому не гаварыл? ? тыя дн?, што? бачыл?.

³⁷ ? сталася наза?трае, як яны зыйшл? з гары, сустрэла Яго вял?кае множства народу.

³⁸ ? вось не?йк? чалаве?к з народу крыкну?: Вучыцель: малю Цябе?! Глянь на сына майго; ён адз?н у мяне?:

³⁹ ? вось дух бярэ яго, ? ён ураз жа крычыць, ? ?рве?ць яго з пе?най; ? ле?дзь адступае ад яго, змучы?шы яго;

⁴⁰ я прас?? вучня? Тва?х выгнаць яго; ? яны не магл?.

⁴¹ ?сус жа адказваючы сказа?: о, род няве?рны ? распусны! дакуль буду з вам? ? буду цярпе?ць вас? Прывядз? сюды сына твайго.

⁴² Кал?-ж той яшчэ йшо?, дух к?ну? яго ? затрос; але ?сус прыкрыкну? на нячыстага духа ? аздарав?? хлопца, ды адда? яго бацьцы яго.

⁴³ ? ?се? дз?в?л?ся ве?л?чы Божай. Кал?-ж усе? дз?в?л?ся ?сяму, што чын??? ?сус, Ён сказа? вучням Сва?м:

⁴⁴ палажэце сабе? ? вушы словы гэтыя: Сын Чалаве?чы будзе вы?даны ? рук? чалаве?чыя.

⁴⁵ Але яны не зразуме?л? слова гэтага, ? яно было закрыта ад ?х, каб ня ?цям?ць ?м яго; а папытацца ? Яго пра гэтае слова баял?ся.

⁴⁶ Прыйшла-ж ?м думка: хто-б з ?х бы? бо?льшы?

⁴⁷ ?сус жа, бачучы помыслы ?х сэрца, узя?шы дз?ця, пастав?? яго перад Сабою

⁴⁸ ? сказа? ?м: хто прыйме гэтае дз?ця ? ?мя Маё, той Мяне? прыйме, а хто прыйме Мяне?, той прыйме Пасла?шага Мяне?; бо хто з вас ме?ншы за ?с?х, той будзе вял?к?.

⁴⁹ Пры гэтым ?оан сказа?: Наста?н?к! мы бачыл? чалаве?ка, ?ме?ньнем Тва?м выганя?ючага дэмана?, ? забаран?л? яму, бо ён ня ходз?ць з нам?.

⁵⁰ ? сказа? яму ?сус: не забараняйце; бо хто ня проц? вас, той за вас.

⁵¹ ? сталася, як набл?жал?ся дн? забра?ньня Яго, умацава?лася абл?чча Яго ?сьц? ? Ерузал?м,

⁵² ? пасла? пасланцо? прад абл?ччам Сва?м; ? яны пайшл? ? ?вайшл? ? сяло Самаранскае, каб прыгатаваць для Яго;

⁵³ але там ня прынял? Яго, бо абл?чча Яго было йдучы ? Ерузал?м.

⁵⁴ Бачучы-ж вучн? Яго, Яка? ? ?оан, сказал?: Госпадзе! ц? хочаш: мы скажам, каб агонь зыйшо? з не?ба ? зьн?шчы? ?х, як ? ?льля зраб???

⁵⁵ Але Ён, зьвярну?шыся да ?х, забаран?? ?м ? сказа?: ня ве?даеце, якога вы духа;

⁵⁶ бо Сын Чалаве?чы прыйшо? не? губ?ць душы людзк?я, але спасаць. ? пайшл? ? другое сяло.

⁵⁷ ? сталася, як яны был? ? дарозе, не?хта сказа? Яму: Госпадзе: я пайду за Табою, куды-б Ты н? пайшо?.

⁵⁸ ?сус сказа? яму: л?с?цы маюць норы, ? птушк? нябе?сныя гне?зды; а Сын Чалаве?чы ня мае дзе? галаву прыклан?ц?.

⁵⁹ А другому сказа?: ?дз? за Мною. Той сказа?: Госпадзе! дазволь мне? пе?рш пайсьц? й пахаваць бацьку майго.

⁶⁰ Але ?сус сказа? яму: пак?нь уме?ршым хаваць сва?х нябожчыка?; а ты йдз? ды абвяшчай Царства Божае.

⁶¹ Яшчэ ?ншы сказа?: Я пайду за Табою, Госпадзе! Але пе?рш дазволь мне? папрашчацца з хатн?м? ма?м?.

⁶² Але ?сус сказа? яму: н?хто не спасо?бен да Царства Божага, хто, узлажы?шы руку сваю на плуг, агляда?ецца назад.

Разьдзе?л 10 [ прав?ць ]

¹ Пасьля гэтага выбра? Госпад ? друг?х се?мдзесят вучня? ? пасла? ?х па двох перад абл?ччам Сва?м у кожнае ме?ста ? ме?сца, куды Сам ме??ся йсьц?.

² ? сказа? ?м: жн?во бага?тае, а работн?ка? мала; дык прасе?це Гаспадара жн?ва, каб высла? работн?ка? на жн?во Сваё.

³ ?дзе?це! Я пасылаю вас, як ягня?т сярод ва?ко?.

⁴ Не бярэце н? мяшка, н? торбы, н? абутку ? н?кога ? дарозе ня в?тайце.

⁵ У якую-ж хату ?во?йдзеце, пе?рш кажэце: м?р дому гэтаму!

⁶ ? кал? будзе там сын м?ру, то супачыне на ?м м?р ваш; а кал? не?, то да вас ве?рнецца.

⁷ У доме-ж тым аставайцеся, е?шце ? п?це, што ? ?х ёсьць; бо работн?к варт платы сваёй. Не пераходзьце з дому ? дом.

⁸ ? кал? пры?дзеце ? якое ме?ста, ? прымуць вас, е?шце, што вам дадуць;

⁹ ? адзара?ляйце ? ?х хворых, ? кажэце ?м: падыйшло да вас Царства Божае.

¹⁰ Кал?-ж пры?дзеце ? якое ме?ста, ? ня прымуць вас, то, выйша?шы на вул?цу, скажэце:

¹¹ ? пыл, што прыл?п да нас ад вашага ме?ста, абтрасаем вам: аднак жа ве?дайце, што падыйшло да вас Царства Божае.

¹² Кажу-ж вам, што Садому ? дзе?нь той ле?пей будзе, чымся ме?сту гэткаму.

¹³ Гора табе?, Хараз?н! гора табе?, В?фса?да! Бо кал?-б у Тыры й С?доне стал?ся цуды, што дзе?ял?ся ? вас, то да?но-б яны пака?ял?ся, се?дзячы ? валася?н?цы ды по?пел?;

¹⁴ але Тыру й С?дону ле?пш будзе на судзе?, чым вам.

¹⁵ ? ты, Капэрнаум, да не?ба ?зьнёсшыся, да пе?кла спадзе?ш.

¹⁶ Хто слухае вас ? Мяне? слухае, ? хто вас цураецца, той Мяне? цураецца?; а хто цураецца Мяне?, цураецца ? Пасла??шага Мяне?.

¹⁷ Семдзесят вучня? вярнул?ся з радасьцю ды гаварыл?: Госпадзе! ? дэманы слухаюцца нас дзеля ?ме?ньня Твайго.

¹⁸ Ён жа сказа? ?м: Я бачы? шатана?, спа?шага з не?ба як мало?ньня;

¹⁹ вось даю вам уладу наступаць на зьме?я? ? скарп?ёна? ? на ?сю с?лу варожую, ? н?што не пашкодз?ць вам;

²⁰ аднак жа з таго ня це?шцеся, што дух? вам пакараюцца; але це?шцеся з таго, што ?ме?ньн? вашыя зап?саны на нябёсах.

²¹ У той час узрадава?ся духам ?сус ? сказа?: Хвала? Табе?, Ойча, Госпадзе не?ба й зямл?, што ты ?та?? гэтае ад мудрых ? разумных ? адкры? малым. Запра?ды, Ойча; бо так яно ?падабалася прад абл?ччам Тва?м.

²² ?, зьвярну?шыся да вучня?, сказа?: усё Мне? адда?на Айцом Ма?м; ? хто ёсьць Сын, ня ве?дае н?хто, апрача Айца, ? хто ёсьць Аце?ц, ня ве?дае н?хто, апрача Сына ? каму Сын хоча адкрыць.

²³ ?, зьвярну?шыся да вучня?, сказа? ?м асобна: шчасьл?выя во?чы, бачучы тое, што вы бачыце!

²⁴ бо кажу вам, што мног?я прарок? й цары хаце?л? бачыць, што? вы бачыце, ? ня бачыл?; ? слышаць, што? вы чуеце, ? ня слышал?.

²⁵ ? вось адз?н законьн?к уста? ?, спакуша?ючы Яго, сказа?: Вучыцель! што мне? раб?ць, каб унасьле?даваць жыцьцё ве?чнае?

²⁶ А Ён сказа? яму: у законе што нап?сана? як чытаеш?

²⁷ Ён сказа? у адказ: узьлюб? Госпада Бога твайго ?с?м сэрцам тва?м, ? ?сёю душою тваёю, ? ?сёю моцаю тваёю, ? ?с?м разуме?ньнем тва?м, ? бл?жняга твайго, як самога сябе?.

²⁸ ?сус сказа? яму: справядл?ва ты адказа?; так раб?, ? будзеш жыць.

²⁹ Але ён, хочучы апра?даць сябе?, сказа? ?сусу: а хто мой бл?жн??

³⁰ На гэтае сказа? ?сус: не?йк? чалаве?к ?шо? з Ерузал?му да Ерыхону ? папа?ся разбойн?кам, каторыя зьнял? з яго вопратку, ран?л? яго ? пайшл?, пак?ну?шы яго ле?дзь жывым.

³¹ Здарэньнем адз?н сьвяшчэньн?к ?шо? гэтай дарогай ?, угле?дз??шы яго, прайшо? м?ма.

³² Таксама й ляв?т, бы?шы на тым ме?сцы, падыйшо?, паглядзе?? ? прайшо? м?ма.

³³ Самаран?н жа не?йк?, ?дучы, найшо? на яго ?, угле?дз??шы, зьл?тава?ся,

³⁴ ?, падыйшо?шы, перавяза? яму ра?ны, пал??шы але?ем ? в?ном; ?, пасадз??шы яго на свайго асла, прывёз яго ? зае?зд ? паклапац??ся аб ?м;

³⁵ а на друг? дзе?нь, ад’яжджаючы, даста? два дынары, да? гаспадару зае?зду ? сказа? яму: даглядай яго ?, кал? выдаш што бале?й, я, вярну?шыся, аддам табе?.

³⁶ Хто з гэтых трох, думаеш ты, бы? бл?жн? таму, што папа?ся разбойн?кам?

³⁷ Ён сказа?: той, што зьл?тава?ся над ?м. Тады ?сус сказа? яму: ?дз? й ты раб? гэтак.

³⁸ ? сталася ? часе дарог? ?х, прыйшо? Ён у вадно сяло; тут жанчына, ?ме?ньнем Марта, прыняла Яго ? дом свой;

³⁹ у яе? была сястра, на ?мя Марыя, якая се?ла ля ног ?сусавых ? слухала слова Яго.

⁴⁰ Марта-ж клапац?лася аб вял?кай паслузе ?, падыйшо?шы, сказала: Госпадзе! ц?-ж Табе? ня руп?ць, што сястра мая адну мяне? пак?нула паслуго?ваць? скажы ёй, каб памагла мне?.

⁴¹ ?сус жа сказа? ёй у адказ: Марта! Марта! ты турбуешся ? клапоц?шся аб многае,

⁴² а адно тольк? патрэбна. Марыя-ж выбрала добрую частку, якая не адымецца ? яе?.

Разьдзе?л 11 [ прав?ць ]

¹ ? сталася, як Ён у адным ме?сцы мал??ся, кал? пераста?, адз?н з вучня? Яго сказа? Яму: Госпадзе! на?чы нас мал?цца, як ? ?оан на?чы? вучня? сва?х.

² Ён сказа? ?м: кал? мо?л?цеся, гаварыце: Ойча наш, каторы ёсьць у Нябёсах! Няхай сьвяц?цца ?мя Тваё, няхай прыйдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая, як у не?бе, так ? на зямл?.

³ Хле?б наш штодзе?нны дай нам сягоньня

⁴ ? даруй нам да?г? нашыя, як ? мы даруем да?жн?ком нашым; ? ня ?водзь нас у спакушэньне, але захавай нас ад злога.

⁵ ? сказа? ?м: Не?хта з вас, маючы сябру, прыйдзе да яго ? скажа яму: сябра! пазыч мне? тры булк? хле?ба,

⁶ бо сябра мой з дарог? зайшо? да мяне?, ? мне? няма? чаго даць яму;

⁷ а той з хаты скажа яму ? адказ: ня турбуй мяне?; дзьве?ры ?жо замкнёны, ? дзе?ц? мае? са мною ? пасьце?л?; не магу ?стаць ? даць табе?.

⁸ Кал?, кажу вам, ён ня ?стане ? ня дасьць яму дзеля дружбы з ?м, дык дзеля дакучл?васьц? яго ?ста?шы дасьць яму, кольк? прос?ць.

⁹ ? Я кажу вам: прасе?це, ? да?дзена вам будзе; шукайце ? знойдзеце; сту?кайце, ? адчыняць вам;

¹⁰ бо ?сяк?, хто прос?ць, дастае?; ? хто шукае, знаходз?ць; ? хто сту?кае, адчыняць таму.

¹¹ Хто з вас бацька, кал? сын папрос?ць хле?ба, дасьць яму камень? Ц?, кал? папрос?ць ры?бы дасьць яму зьмяю заме?ст рыбы?

¹² Ц?, кал? папрос?ць яйка, дасьць яму скарп?ёна?

¹³ Дык вось, кал? вы, благ?я, уме?еце добрыя даяньн? даваць дзе?цям вашым, тым бале?й Аце?ц Нябе?сны дасьць Духа Сьвятога тым, што просяць у Яго.

¹⁴ ? раз выгна? Ён дэмана, як? бы? не?мы;?,кал? дэман выйша?, не?мы ста? гаварыць; ? народ бы? зьдз??лены.

¹⁵ ?ншыя-ж з ?х гаварыл?: Ён выганяе дэмана? с?лаю Вэльзэвула, князя дэмана?.

¹⁶ А ?ншыя, спакушаючы, трэбавал? ? Яго знаме?ньня з не?ба.

¹⁷ Але Ён, ве?даючы памышле?ньн? ?х, сказа? ?м: усякае царства, разьдзял??шаеся само ? сабе?, апусьце?е, ? дом, разьдзял??шыся сам у сабе?, упадзе?.

¹⁸ Кал?-ж ? шата?н разьдзял??ся сам у сабе?, то як уста?ць царства яго? А вы ка?жаце, што Я с?лаю Вэльзэвула выганяю дэмана?;

¹⁹ ? кал? Я с?лаю Вэльзэвула выганяю дэмана?, то сыны вашыя к?м выганяюць ?х? Затым яны будуць судзьдзям? вам.

²⁰ Кал?-ж Я пальцам Божым выганяю дэмана? то значыць прыйшло да вас Царства Божае.

²¹ Кал? дужы? з аружжам п?лнуе свой дом тады ? бясьпе?чнасьц? яго мае?масьць;

²² кал?-ж дужэйшы за яго нападзе? на яго ? пераможа яго, тады возьме ?сё аружжа яго, на якое спадзява?ся, ? разда?сьць дабро? яго.

²³ Хто не са Мною, той проц? Мяне?; ? хто ня зьб?рае са Мною, той раск?дае.

²⁴ Кал? нячысты дух выйдзе з чалаве?ка, то ходз?ць па бязводных мясцо?х, шукаючы супакою, ?, не знаходзячы, кажа: вярнуся ? дом мой, адкуль выйша?.

²⁵ ?, прыйшо?шы, знаходз?ць яго вымеценым ? прыбраным;

²⁶ тады йдзе? ? бярэ з сабою се?м друг?х духа?, больш злых за яго, ?, увайшо?шы, жывуць там: ? бывае для чалаве?ка таго апо?шняе горш за пе?ршае.

²⁷ ? сталася, як Ён гавары? гэтае, адна жанчына, азва?шыся з народу, сказала Яму: шчасьл?вае нутро, нас??шае Цябе?, ? грудз?, Цябе? карм??шыя!

²⁸ А Ён сказа?: шчасьл?выя чуючыя слова Божае ? выпа?няючыя яго.

²⁹ Кал?-ж народ пача? зьб?рацца грамадой, Ён пача?? гаварыць: род гэты нягодны; е?н шукае знаме?ньня, ? знаме?ньне ня будзе да?дзена яму, апрача знаме?ньня ?оны прарока;

³⁰ бо, як ?она бы? знаме?ньнем для Н?нев?йца?, так будзе ? Сын Чалаве?чы для роду гэтага.

³¹ Царыца Па?днёвая ?стане на суд з людзьм? роду гэтага ? засудз?ць ?х, бо яна прыхо?дз?ла ад краю зямл? паслухаць мудрасьц? Салямо?навай, ? вось тут бале?й за Салямо?на.

³² Н?нев?йцы ?стануць на суд з родам гэтым ? асудзяць яго, бо яны пака?ял?ся ад навуча?ньня ?он?нага, ? вось тут бале?й за ?ону.

³³ Н?хто, запал??шы сьве?чку, не ста?ляе яе? ? патайным ме?сцы, ц? пад судз?ну, але на л?хтару?, каб увахо?дзячыя бачыл? сьвятло?.

³⁴ Сьве?тач це?ла ёсьць вока; дык вось, кал? вока тваё будзе чыстае, то ? ?сё це?ла тваё будзе сьве?тлае, а кал? яно будзе благое, то й це?ла тваё будзе цёмнае.

³⁵ Дык глядз?-ж, каб сьвятло?, што ? табе?, ня было це?мрай.

³⁶ Кал?-ж це?ла тваё ?сё сьве?тлае ? ня ма?е н?воднае цёмнае частк?, то будзе сьвяц?цца ?сё так, як бы сьве?тач асьвяц?? цябе?.

³⁷ Кал? Ён гавары? гэтае, адз?н фарысэй прас?? Яго? да сябе? абе?даць; Ён прыйшо? ды супачы?.

³⁸ Фарысэй жа зьдз?в??ся, што Ён не абмы? рук перад ядой.

³⁹ Але Госпад сказа? яму: цяпе?р вы, фарысэ?, чару ? м?су звонку ачышча?еце, а нутро вашае напо?нена драпе?жнасьцяй ды злосьцяй.

⁴⁰ Неразумныя! ц? ня Той, Хто ствары? вонкавае, ствары? ? ?нутранае?

⁴¹ Падавайце ле?пш ахвяру з таго, што? ? вас ёсьць, тады ?сё будзе ? вас чыстае.

⁴² Але го?ра вам, фарысэям, што даецё дзясятую частку з мяты, руты ? ?сякага зе?льля ? ня дбаеце аб суд ? любо? Божую; ? гэтае трэба было раб?ць, ды таго не пак?даць.

⁴³ Го?ра вам, фарысэям, што люб?це пе?ршыя ме?сцы ? школах ? паклоны на торжышчах.

⁴⁴ Го?ра вам, кн?жн?к? ? фарысэ?, крывадушн?к?, бо вы быццам маг?лы ?крытыя, што людз? ходзяць над ?м? й ня ве?даюць таго.

⁴⁵ На гэтае не?хта з законьн?ка? сказа? Яму: Вучыцель, кажучы гэтае, Ты й нас кры?дз?ш.

⁴⁶ Але Ён сказа?: ? вам, законьн?кам, го?ра, што наклада?еце на людзе?й цяжары церазме?рныя, а самыя ? адным пальцам сва?м не краняцё цяжара?.

⁴⁷ Го?ра вам, што стро?це скле?пы прарокам, бацьк?-ж вашыя заб?вал? ?х;

⁴⁸ гэтым вы сьве?дчыце аб учынках бацько? вашых ? згаджаецеся з ?м?, бо яны заб?вал? прарока?, а вы будуеце ?м скле?пы.

⁴⁹ Дзеля гэтага ? прамудрасьць Божая сказала: пашлю да ?х прарока? ? апостала?, ? з ?х адных заб’юць, а друг?х вы?жануць.

⁵⁰ Няхай зышчыцца ад роду гэтага кро? ус?х прарока?, прал?тая ад стварэньня сьве?ту,

⁵¹ ад крыв? Авэля да крыв? Захары?, заб?тага м?ж жэртвен?кам ? храмам. Запра?ды кажу вам: зы?шчыцца ад роду гэтага.

⁵² Го?ра вам, законьн?кам, што вы ?зял? ключ разуме?ньня: самыя не ?вайшл? ? ?ваходзячым перашкодз?л?.

⁵³ Кал? ж Ён гавары? ?м гэтае, кн?жн?к? ды фарысэ? пачал? ве?льм? прыставаць да Яго ? дапытывацца ? Яго аб многае,

⁵⁴ ц?куючы на Яго ? стараючыся ?лав?ць не?шта з вусна? Яго, каб абв?навац?ць Яго.

Разьдзе?л 12 [ прав?ць ]

¹ Тымчасам сабрал?ся тысячы народу, ажно ц?снул? адз?н аднаго, ? Ён зача? гаварыць сьпярша да вучня? Сва?х: сьцеражыцеся перадус?м рашчыны фарысэйскай, або крывадушнасьц?.

² Няма н?чога тайнага, што ня выяв?лася-б, ? ?крытага, аб чым не даве?дал?ся-б;

³ дык, што вы сказал? ? цемнаце?, тое пачуеце ? сьвятле?; ? што гаварыл? навуха ? хаце, тое будзе абве?шчана на стрэхах.

⁴ Кажу-ж вам, дру?г? ма?: ня бойцеся тых, што заб?ваюць це?ла ? пасьля гэтага ня могуць больш н?чога зраб?ць;

⁵ але кажу вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, заб??шы, можа ?к?нуць у гее?нну: запра?ды, кажу вам, таго бойцеся.

⁶ Ц? ня пяць малых птушак прадаюцца за два асары? ? н?водная з ?х не забыта ? Бога.

⁷ А ? вас ? валасы на галаве? ?се? пал?чаны. Дык ня бойцеся: вы даражэй за мног?х малых птушак.

⁸ Кажу-ж вам: усякага, хто вызнава?ц?ме Мяне? перад людзьм?, ? Сын Чалаве?чы вызна?е перад Ангелам? Божым?;

⁹ а хто адрачэцца ад Мяне? перад людзьм?, ад таго адракуцца перад Ангелам? Божым?.

¹⁰ ? ?сякаму, хто скажа слова на Сына Чалаве?чага, даро?вана будзе, а хто блю?зьн?цьме на Сьвятога Духа, таму ня будзе даро?вана.

¹¹ Кал?-ж прывядуць вас у школы, да ?лада?, ня турбуйцеся, як ц? што адказваць, ц? што гаварыць:

¹² бо Сьвяты Дух навучыць вас у тую гадз?ну, што трэба гаварыць.

¹³ Не?хта з народу сказа? Яму: Вучыцель! скажы брату майму, каб ён падзял??ся са мною спадчынай.

¹⁴ Ён жа сказа? таму чалаве?ку: хто пастав?? Мяне? судз?ць ц? дзял?ць вас?

¹⁵ Пры гэтым сказа? ?м: глядз?це, сьцеражыцеся прагав?тасьц? на багацьце, бо жыцьцё чалаве?ка не залежыць ад дастатка? яго, як?я ма?е.

¹⁶ ? сказа? ?м прыповесьць: у аднага бага?тага чалаве?ка бы? добры ?раджай у пол?;

¹⁷ ? ён разважа? сам з сабою: што мне? раб?ць? Не?куды мне? злажыць плады ма??

¹⁸ ? сказа?: ? вось, што зро?блю: разьбяру гумны мае? ? пабудую большыя, ? зьбяру туды ?ве?сь хлеб мой ? ?сё дабро маё,

¹⁹ ? скажу душы маёй: душа! многа дабра? ляжыць у цябе? на мног?я гады?: е?ш, п?, весял?ся.

²⁰ Але Бог сказа? яму: неразумны! У гэту ноч душу тваю возьмуць у цябе?; каму-ж даста?нецца тое, што ты прыдба??

²¹ Так бывае з тым, хто зьб?рае скарбы для сябе?, а ня ? Бога багаце?е.

²² ? сказа? вучням Сва?м: дзеля таго кажу вам: ня турбуйцеся дзеля душы вашай, што вам е?сьц?, н? дзеля це?ла, у што адзе?цца:

²³ душа больш за е?жу, ? це?ла ? за адзе?жу.

²⁴ Паглядз?це на гругано??: яны ня се?юць, н? жнуць; няма у ?х схова?, н? гумна?, ? Бог жыв?ць ?х; накольк? ж вы ле?пшыя за птушак?

²⁵ Дый хто з вас, турбуючыся, можа дада?ць сабе? росту хоць на адз?н локаць?

²⁶ Дык вось, кал? ? найме?ншага ?чын?ць ня можаце, што-ж турбуецеся аб ?ншае?

²⁷ Паглядз?це на л?ле??, як яны растуць: не працуюць, н? прадуць; але кажу вам, што ? Салямон у ?сёй свае?й славе не адзява?ся так, як кожная з ?х.

²⁸ Кал?-ж траву на пол?, якая сягоньня ёсьць, а за?тра будзе к?нена ? пе?ч, Бог так адзявае, то тым бале?й вас, малаве?ры.

²⁹ Дык ня шукайце-ж, што? вам е?сьц?, ц? што? п?ць, ? ня турбуйцеся,

³⁰ бо ?сяго гэтага шукаюць людз? гэтага сьве?ту; ваш жа Аце?ц ве?дае, што вам гэтае патрэбна;

³¹ найбале?й шукайце Царства Божага, ? тое ?сё дададу?ць вам.

³² Ня бойся, малое стада; бо Аце?ц ваш упадаба? даць вам Царства.

³³ Прадава?йце мае?масьц? вашыя ? давайце м?ласьц?выя ахвяры. Прыгато?вайце сабе? мяшк? нестарэючыя, скарб, што ня ?бывае на нябёсах, куды злодзей не даб?раецца, ? дзе? моль не зьядае.

³⁴ Бо дзе? скарб ваш, там будзе ? сэрца вашае.

³⁵ Няхай будуць паясьн?цы вашыя падпераза?ныя ? сьве?тачы запа?леныя;

³⁶ ? вы падобны да людзе?й, што чакаюць павароту гаспадара свайго з вясе?льля, каб, як прыйдзе ды пастукаецца, ураз адчын?ць яму.

³⁷ Шчасьл?выя тыя слуг?, як?х гаспадар прыйшо?шы знойдзе на нага?х; запра?ды кажу вам: ён падперажэцца ? пасадз?ць ?х ?, падыйшо?шы, пачне? служыць ?м.

³⁸ ? кал? прыйдзе ? другую варту ? ? трэцюю варту прыйдзе ? знойдзе ?х так, то шчасьл?выя слуг? гэныя!

³⁹ Вы ве?даеце, што, кал?-б ве?да? гаспадар дому, у якой гадз?не прыйдзе зло?дзей, то ня спа? бы ? не дапусьц?? бы падкапацца пад дом яго;

⁴⁰ будзьце-ж ? вы гатовы, бо Сын Чалаве?чы прыйдзе ? гадз?не, аб якой ня думаеце.

⁴¹ Тады сказа? Яму Пётр: Госпадзе! ц? да нас гаворыш гэтую прыповесьць, ц? да ?с?х?

⁴² Госпад жа сказа?: каторы ве?рны й разумны эканом, што гаспадар пастав?? яго над слугам? сва?м? раздава?ць ?м у свой час ме?ру хле?ба?

⁴³ Шчасьл?вы той слуга?, якога гаспадар яго, прыйшо?шы, знойдзе, што роб?ць гэта:

⁴⁴ запра?ды кажу вам, што над усёй мае?масьцю сваёй пастав?ць яго.

⁴⁵ Кал?-ж слуга? гэты скажа ? сэрцы сва?м: ня хутка прыйдзе гаспадар мой; ? пачне? б?ць слуг ды служа?нак, е?сьц? й п?ць ? ?п?вацца;

⁴⁶ то прыйдзе гаспадар слуг?? гэнага ? той дзе?нь, кал? ён не чакае, ? ? гадз?ну, у якой ня думае, ? адлучыць яго ? ?чын?ць яму адз?н лёс з няве?рным?.

⁴⁷ Слуга-ж той, як? ве?да? волю гаспадара свайго ? ня бы? гатовы, ? не раб?? па вол? яго, будзе крэпка б?ты,

⁴⁸ а каторы ня ве?да? ? зраб?? ва?ртае кары, б?ты будзе ме?ней. ? ад кожнага, каму да?дзена многа, многа ? вымагацца будзе, ? каму многа даручана, з таго больш зы?шчуць.

⁴⁹ Агонь прыйшо? Я к?нуць на зямлю, ? я?к хаце?? бы, каб ён ужо загарэ?ся!

⁵⁰ Хрышчэньнем пав?нен Я хрысьц?цца, ? я?к Я тамлюся, пакуль гэтае ня выпа?н?цца!

⁵¹ Ц? думаеце вы, што Я прыйшо? даць м?р зямл?? Не?, кажу вам, але разьдзяле?ньне.

⁵² Бо адгэтуль пяцёра ? адным доме пачнуць дзял?цца, трое проц? двох ? двое проц? трох;

⁵³ бацька будзе проц? сына, ? сын проц? бацьк?; мац? проц? дачк??, ? дачка? проц? матк?; сьвякро? проц? няве?стк? свае?й, ? няве?стка проц? сьвякров? свае?.

⁵⁴ Сказа? жа ? народу: кал? вы бачыце хмару, падыймаючыся з захаду, ураз кажаце: дождж будзе; ? стае?цца гэтак;

⁵⁵ ? кал? дзьме? па?дзённы ве?цер, ка?жаце: сьпе?ка будзе, ? стае?цца.

⁵⁶ Крывадушныя! абл?чча зямл? ? не?ба распазнаваць уме?еце, я?к жа часу гэтага не пазнаецё?

⁵⁷ Чаму-ж ? вы па сабе? самых ня судз?це, што? мус?ць быць?

⁵⁸ Кал? ты йдзе?ш з супрац??н?кам сва?м да начальства, то па дарозе пастарайся пазбыцца яго, каб ён ня прывё? цябе? да судзьдз?, а судзьдзя не адда? цябе? ка?ту, а кат ня ?к?ну? бы цябе? ? вязьн?цу;

⁵⁹ кажу-ж табе?: ня выйдзеш адтуль пакуль не аддас?? ? апошняга медзяка.

Разьдзе?л 13 [ прав?ць ]

¹ У той час прыйшл? некато?рыя ? расказал? Яму пра Гал?ле?ян, кро? як?х П?лат зьмяша? з жэртвам? ?х.

² ?сус сказа? ?м на гэтае: ц? думаеце вы, што гэтыя Гал?ле?яне был? больш грэшныя за ?с?х Гал?ле?ян, што яны пацярпе?л? гэтк?я мук??

³ Не?, кажу вам; але, кал? не пака?ецеся, усе? так сама паг?неце.

⁴ Ц? думаеце, што тыя восемнаццаць душ, на як?х завал?лася С?лаа?мская ве?жа ды паб?ла ?х, больш в?наватыя был? за ?с?х жы?шых у Ерузал?ме?

⁵ Не?, кажу вам; але, кал? не пака?ецеся, усе? таксама паг?неце.

⁶ ? сказа? вось якую прыповесьць: не?хта ме?? у в?наградн?ку сва?м паса?джаную смако?н?цу ? прыйшо? шукаць плоду на ёй ? не знайшо?;

⁷ ? сказа? в?наградару: вось я трэц? год прыходжу шукаць плоду на гэтай смако?н?цы ? не знаходжу; зрубай яе?: на што? яна ? зямлю займае?

⁸ Але той сказа? яму ? адказ: гаспадар! пак?нь яе? ? на гэты год, пакуль я акапаю яе? ? абкладу гноем:

⁹ ц? ня дасьць плоду; кал?-ж не?, то на той год ссячэш яе?.

¹⁰ У аднэй з школа? навуча? Ён у суботу;

¹¹ ? вось там была жанчына, восемнаццаць гадо? ме??шая духа нядужасьц?; яна была скорчы?шыся ? не магла вы?прастацца.

¹² ?сус, угле?дз??шы яе?, пакл?ка? яе? ? сказа? ёй: жанчына! Ты вы?звалена ад не?мачы твае?.

¹³ ? ?скла? на яе? рук?; ? ?раз жа вы?прасталася ? пачала слав?ць Бога.

¹⁴ Пры гэтым начальн?к школы, узлава?шыся, што ?сус аздарав?? у суботу, сказа? народу: ёсьць шэсьць дзён, кал? можна працаваць: у тыя ? прыходзьце аздара?ляцца, а ня ? дзе?нь суботн?.

¹⁵ Але Госпад сказа? яму ? адказ: крывадушн?к: ц? не адвязвае кожны з вас вала? свайго ц? асла? ад ясьля? у суботу, ? ц?-ж не вядзе? па?ць?

¹⁶ А гэтую дачку? А?раамаву, якую зьвяза? шатан вось ужо восемнаццаць гадо?, ц?-ж не нале?жала звольн?ць ад пута? гэтых у дзе?нь суботн??

¹⁷ ?, кал? гавары? Ён гэтае, усе? вораг? Яго засаром?л?ся; ? ?ве?сь народ ра?дава?ся з ус?х сла?ных дзе?яньня? Яго.

¹⁸ Ён жа сказа?: да чаго падобна Царства Божае ? да чаго прыра?ную яго?

¹⁹ Яно падобна да зярняц? гарчычнага, якое ?зя?шы пасадз?? чалаве?к у садзе сва?м: ? вырасла ? сталася вял??к?м дрэвам, ? птушк? нябе?сныя хавал?ся ? гал?нах яго.

²⁰ Яшчэ сказа?: да чаго прыра?ную Царства Божае?

²¹ Яно падобна да рашчыны, якую жанчына ?зяла й палажыла ? тры ме?ры мук?, пакуль ня ск?сла ?сё.

²² ? праходз?? па ме?стах ? сёлах, навучаючы ? к?руючы шлях свой да Ерузал?му.

²³ Не?хта сказа? Яму: Госпадзе! Ня?жо-ж ма?ла так?х, што спаса?юцца? Ён жа сказа? ?м:

²⁴ Старайцеся ?вайсьц? праз це?сныя вароты, бо, кажу вам, мног?я будуць памыка?цца ?вайсьц? ды ня здолеюць.

²⁵ Кал? гаспадар дому ?стане ? зачын?ць дзьве?ры, тады вы, стоячы вонках, пачнецё стукаць у дзьве?ры ? казаць: Госпадзе! Госпадзе! адчын? нам! Але Ён скажа вам у адказ: ня ве?даю вас, адкуль вы.

²⁶ Тады пачнецё гаварыць: мы е?л? й п?л? перад Табою, ? на вул?цах нашых навуча? Ты.

²⁷ Але Ён скажа: кажу вам: ня ве?даю вас, адкуль вы; адыдзе?це ад Мяне? ?се?, што чыняць няпра?ду.

²⁸ Там будзе плач ? скрыгот зубо?, кал? ?бачыце А?раама, ?заака ? Якава ? ?с?х прарока? у Царстве Божым, вас жа прагоняць вон.

²⁹ ? прыдуць з усходу ? за?хаду, ? по?начы ? па?дня?, ? сядуць за сталом у Царстве Божым.

³⁰ ? вось ёсьць апошн?я, што будуць пе?ршым?, ? ёсьць пе?ршыя, як?я будуць апошн?м?.

³¹ У гэны дзе?нь прыйшл? некато?рыя з фарысэя? ? гаварыл? Яму: ?дз? сабе? згэтуль, бо Цябе? ?рад хоча заб?ць.

³² ? сказа? ?м: пайдзе?це скажэце гэтай л?с?цы: вось выганяю дэмана? ? аздара?ляю сягоньня ? за?тра, а на трэц? дзе?нь будзе мне? кане?ц.

³³ Тольк?-ж мушу йсьц? сягоньня ? за?тра ? пасьляза?тра, бо ня можа стацца, каб прарок паг?б вонках Ерузал?му.

³⁴ Ерузал?м! Ерузал?м! Ты, што заб?ваеш прарока? ? каме?ньм? зак?даеш пасла?ных да цябе?! Кольк? разо? хаце?? Я сабраць дзяце?й тва?х, як птушка птушанят сва?х пад крыльл?, ? не хаце?л?.

³⁵ Вось жа пак?даецца вам дом ваш пусты?. Кажу-ж вам, што вы ня ?бачыце Мяне?, пакуль ня прыйдзе час, кал? скажаце: багасла??лены, што ?дзе? ? ?мя Госпада.

Разьдзе?л 14 [ прав?ць ]

¹ ? ста?лася, прыйшо? Ён у суботу ? дом аднаго з начальн?ка? фарысэйск?х зье?сьц? хле?ба, ? яны сачыл? Яго;

² ? вось перад ?м зьяв??ся чалаве?к, хворы на вадзянку.

³ ?, азва?шыся, сказа? ?сус законьн?кам ? фарысэям: ц? дазваля?ецца аздара?ляць у суботу?

⁴ Яны ма?чал?. ?, дакрану?шыся, аздарав?? яго ? адправ??.

⁵ Пры гэтым сказа? ?м: кал? ? каго з вас асёл ц? вол упадзе? ? студню, ц? ня ?раз выцягне яго ? суботу?

⁶ ? не магл? адказаць Яму на гэтае.

⁷ За?важы?шы-ж, як запро?шаныя выб?рал? пе?ршыя ме?сцы, сказа? ?м прыповесьць:

⁸ Кал? запрос?ць цябе? не?хта на вясе?льле, не сяда?й на пе?ршае ме?сца, каб не надары?ся хто паважне?йшы за цябе? спам??ж запрошаных ?м,

⁹ ? каб той, што прас?? цябе? ? яго, падыйшо?шы не сказа? бы табе: дай яму ме?сца; ? тады з сорамам пав?нен будзеш се?сьц? на апошняе ме?сца.

¹⁰ Але, кал? запрошаны будзеш, прыйшо?шы сядай на апошняе ме?сца, каб той, што прас?? цябе?, падыйшо?шы сказа?: дружа! перасядзь вышэй; тады будзе табе? пашана перад се?дзячым? з табою;

¹¹ бо кожын, хто сам сябе? вывышша?е, будзе пан??жаны, а хто сябе? пан?жа?е, будзе ?звы?шаны.

¹² Сказа? жа ? запрас??шаму Яго: кал? ладз?ш абе?д, ц? вячэру, ня кл?ч сябро? тва?х, н? брато? тва?х, н? сваяко? тва?х, н? сусе?дзя? багатых, каб ? яны цябе? не запрас?л? не?кал?, ? ты не даста? адплаты.

¹³ Але, кал? ладз?ш, закл?кай убог?х, кале?ка?, кульгавых, сьляпых.

¹⁴ ? шчасьл?вы будзеш, што яны ня змогуць адплац?ць табе?, бо адда?сца табе? ? ускрасе?ньне праведных.

¹⁵ Пачу?шы гэтае, не?хта з супачыва?шых з ?м сказа? Яму: шчасьл?вы, хто пакаштуе хле?ба ? царстве Божым.

¹⁶ Ён жа сказа? яму: адз?н чалаве?к справ?? вял?к? банке?т ? пакл?ка? мног?х;

¹⁷ ?, кал? наста? час банке?ту, пасла? слугу? свайго сказаць запро?шаным: ? ?дзе?це, бо ?жо ?сё гатова.

¹⁸ ? пачал? ?се?, быццам змов??шыся, прас?ць прабачэньня. Пе?ршы сказа? яму: я куп?? зямлю, ? мне? трэба пайсьц? паглядзе?ць яе?; прашу цябе?, выбач мне?.

¹⁹ Друг? сказа?: я куп?? пяць пар вало? ? йду про?баваць ?х; прашу цябе?, выбач мне?.

²⁰ Трэц? сказа?: я ажан??ся ? дзеля гэтага не магу прыйсьц?.

²¹ ?, вярну?шыся, слуга той пераказа? гэтае гаспадару свайму. Тады, разгне?ва?шыся, гаспадар дому сказа? слузе? свайму: пайдз? хутчэй па вул?цах ? вулках ме?ста ? прывядз? сюды ?бог?х, кале?ка?, кульгавых, сьляпых.

²² ? сказа? слуга: гаспадар! ста?лася, як ты сказа?, ? яшчэ ёсьць ме?сцы.

²³ ? гаспадар сказа? слузе?: пайдз? па дарогах ? ля плато? ? ?гавары прыйсьц?, каб напо?н??ся дом мой;

²⁴ бо кажу вам, што н?хто з тых, што был? про?шаны, не пакаштуе мае? вячэры.

²⁵ ? вял?к?я грамады йшл? за ?м; ? Ён, абярну?шыся, сказа? ?м:

²⁶ Кал? хто прыходз?ць да Мяне? ? не зьненав?дз?ць бацьку свайго ? матку, ? жану, ? дзяце?й, ? брато?, ? сёстра?, а пры тым ? са?мае жыцьцё сваё, той ня можа быць вучнем Ма?м;

²⁷ ? хто не нясе? крыжа свайго ? йдзе? за Мною, ня можа быць вучнем Ма?м.

²⁸ Бо хто з вас, надума?шы башту ста?ляц?, ня сядзе ране?й ? не абл?чыць выдатка?, ц? ма?е, каб дакончыць яе?,

²⁹ каб, кал? паложа фундамант ? ня здолее дако?нчыць, усе?, гле?дзячы, ня стал? сьмяяцца з яго,

³⁰ кажучы: гэты чалаве?к пача?? будаваць башту ? ня мог дакончыць!

³¹ Або ц? як? цар, ?дучы на вайну супраць другога цара, ня сядзе ? не парадз?цца ране?й, ц? здолее ён з дзесяцьма тысячам? даць адпор таму, хто йдзе? на яго з дваццацьма тысячам?;

³² бо, кал? не?, дык пакуль той яшчэ далёка, ён пашле? да яго пасольства прас?ць м?ру.

³³ Гэтак кожны з вас, хто не адрачэцца ад усяго, што ма?е, ня можа быць Ма?м вучнем.

³⁴ Соль добрая рэч; але кал? соль згуб?ць с?лу, чым паправ?ш яе??

³⁵ Н? ? зямлю, н? ? гной не надае?цца, вон вык?даюць яе?. Хто ма?е вушы слышаць, няхай слухае.

Разьдзе?л 15 [ прав?ць ]

¹ Падыходз?л? да Яго ?се? мытн?к? ? грэшн?к? слухаць Яго.

² ? нарака?л? фарысэ? ? кн?жн?к?, кажучы: Ён прыймае грэшн?ка? ? е?сьць разам з ?м?.

³ Але Ён сказа? ?м вось гэткую прыповесьць:

⁴ Хто з вас, маючы сто аве?ц ? згуб??шы адну з ?х, не пак?не дзевяцьдзесят дзе?вяць у пустын? ? ня пойдзе за прапа?шай, пакуль ня знойдзе яе??

⁵ А, знайшо?шы, возьме яе? на пле?чы свае? з радасьцю;

⁶ ?, прыйшо?шы дамо?, скл?ча сябро? ? сусе?дзя? ды скажа ?м: паце?шцеся са мною: я знайшо? маю? прапа?шую а?цу.

⁷ Кажу-ж вам, што так на нябёсах бале?й будзе радасьц? з аднаго ка?ючагася грэшн?ка, чымся з дзевяцьдзесятдзевяцёх пра?ведн?ка?, ня маючых патрэбы ? пакая?ньн?.

⁸ Ц? якая жанчына, маючая дзе?сяць драхма?, кал? згуб?ць адну драхму, не засьве?ц?ць сьве?чк? й не пачне? мясьц?? пакою ? шукаць п?льна, пакуль ня знойдзе?

⁹ А, знайшо?шы, скл?ча сябровак ? сусе?дак ды скажа: паце?шцеся са мною, я знайшла згубленую драхму.

¹⁰ Так кажу вам: бывае радасьць у ангела? Божых з аднаго грэшн?ка, як? ка?ецца.

¹¹ Яшчэ сказа?: у аднаго чалаве?ка был? два сыны;

¹² ? сказа? малодшы з ?х айцу: Бацька, дай мне? нале?жную мне? частку маемасьц?. ? аце?ц падзял?? ?м маемасьць.

¹³ ? праз не?йк? час малодшы сын, сабра?шы ?сё, пайшо? у далёкую старану ? там змарнава? маемасьць сваю, жывучы распусна.

¹⁴ Кал?-ж пражы? усё, наста? вял?к? голад у гэнай старане?, ? ён пача? галадаць;

¹⁵ ? пайшо? прыста?? да аднаго з жы?хара? стараны гэнае, а той пасла? яго на поле сваё пасьв?ць сьв?не?й;

¹⁶ ? ён рады бы? бы нае?сца ражкам?, што е?л? сьв?ньн?, але н?хто не дава? яму.

¹⁷ ?, апамята?шыся, сказа?: кольк? найм?та? у айца? майго маюць л?шку хле?ба, а я ?м?раю ад голаду!

¹⁸ Устану, пайду да бацьк? майго ? скажу яму: аце?ц! я саграшы? перад не?бам ? перад табою,

¹⁹ ? ?жо ня варты называцца сынам тва?м; прыйм? мяне?, як аднаго з найм?та? тва?х.

²⁰ Уста? ? пайшо? да айца? свайго. ? кал? ён бы? яшчэ далёка, згле?дз?? яго аце?ц яго ? зьл?тава?ся, ? пабегшы к?ну?ся яму на шыю ? цалава? яго.

²¹ Сын жа сказа? яму: аце?ц, я саграшы? проц? не?ба ? перад табою ? ?жо ня варты называцца сынам тва?м.

²² А аце?ц сказа? слугам сва?м: прынясе?це найле?пшую адзе?жу ? адзе?ньце яго, ? дайце пе?рсьцень на руку яго ? вобуй на ног?;

²³ ? прывядзе?це кормнае цялё ? закале?це: будзем е?сьц? ? весял?цца,

²⁴ бо гэты сын мой бы? умёршы ? ажы?, прапада? ? знайшо?ся. ? пачал? весял?цца.

²⁵ Старшы-ж сын яго бы? у пол?; ?, варочаючыся, як падыйшо? да дому, пачу? сьпе?вы ? скок?.

²⁶ ?, пакл?ка?шы аднаго з слуг, спыта?ся: што гэта такое?

²⁷ Той жа сказа? яму: брат твой прыйшо?, ? бацька твой закало? ко?рмнае цялё, бо прыня? яго здаровым.

²⁸ Ён жа ?злава?ся ? не хаце?? увайсьц?, а бацька яго, выйша?шы, кл?ка? яго.

²⁹ Але ён сказа? у адказ бацьцы: вось я кольк? гадо? служу табе? ? н?кол? не пярэчы? прыказаньням тва?м. Але ты н?кол? ня да? мне? ? казьляц?, каб мне? павесял?цца з сябрам? ма?м?;

³⁰ а кал? гэты сын твой, марна страц??шы маемасьць сваю з блудн?цам?, прыйшо?, ты закало? для яго кормнае цялё.

³¹ Ён жа сказа? яму: сын мой! ты за?сёды са мною, ? ?сё маё ? тваё;

³² а з таго трэба было це?шыцца ? весял?цца, што брат твой гэты бы? умёршы ? ажы?, прапада? ? знайшо?ся.

Разьдзе?л 16 [ прав?ць ]

¹ Сказа? жа ? да вучня? Сва?х: адз?н чалаве?к бы? багаты ? ме?? эканома, на якога данясьл? яму, што растра?чвае маемасьць яго;

² ?, пакл?ка?шы яго, сказа? яму: што гэта я чую аб табе?? Дай справаздачу з гаспадараваньня твайго, бо ты ня можаш бале?й гаспадараваць.

³ Тады эканом сказа? сам у сабе?: што мне? раб?ць? Гаспадар мой адыймае ад мяне? к?ра?н?цтва домам; капа?ць ня здужаю, прас?ць саромлюся:

⁴ ве?даю, што зро?блю, каб прынял? мяне? ? дамы? сва?, кал? адста?лены буду ад эканомства.

⁵ ?, пакл?ка?шы пазычальн?ка? гаспадара свайго кожнага паасобку, сказа? пе?ршаму: кольк? в??нен гаспадару майму?

⁶ Той сказа?: сто ме?р але?ю. ? сказа?: вазьм? тваю расьп?ску ? сядай, хутчэй нап?шы пяцьдзесят.

⁷ Потым другому сказа?: а ты кольк? в?нен? Той адказа?: сто ме?р пшан?цы. ? сказа? яму: вазьм? тваю расьп?ску ? нап?шы: восемдзесят.

⁸ ? пахвал?? гаспадар эканома няве?рнага, што дага?дл?ва ?чын??; бо сыны ве?ку гэтага дага?дл?вей за сыно? сьвятла? ? родзе сва?м.

⁹ ? Я кажу вам: здабывайце сабе? прыяцеля? багацьцем няправедным, каб яны, як зьбядне?еце, прынял? вас у ве?чныя сял?бы.

¹⁰ Ве?рны ? малым ? ? мног?м ве?рны, а няве?рны ? малым няве?рны ? ? мног?м.

¹¹ Дык вось, кал? вы ? няпра?ведным багацьц? ня был? ве?рны, хто даве?рыць вам праведнае?

¹² ? кал? ? чужым ня был? ве?рны, хто дасьць вам вашае?

¹³ Н?як? слуга ня можа служыць двом гаспадаром, бо ц? аднаго будзе ненав?дзець, а другога люб?ць, ц? аднаму пачне? п?льна служыць, а пра другога нядба?ць. Ня можаце служыць Богу ? мамоне.

¹⁴ Чул? ?сё гэтае ? срэбралюбы фарысэ? ? сьмяял?ся з Яго.

¹⁵ ? сказа? ?м: вы паказуеце сябе? праведным? перад людзьм?, але Бог ве?дае сэрцы вашыя: бо што высока ? людзе?й, тое аг?да перад Богам.

¹⁶ Закон ? прарок? да ?оана: адгэтуль жа Царства Божае абвяшчаецца, ? кожын с?лаю ?ваходз?ць у яго.

¹⁷ Але хутчэй не?ба ? зямля прам?нуць, чым адна рыса з закону заг?не.

¹⁸ Усяк?, хто разводз?цца з жонкаю сваёю ? жэн?цца з другой, блудз?ць, ? кожны, хто жэн?цца з разьве?дзенай з мужам, блудз?ць.

¹⁹ Адз?н чалаве?к бы? багаты, адзява?ся ? парф?ру ды в?ссон ? кожны дзе?нь раскошна банкетава?.

²⁰ Друг?-ж бы? убог?, на ?мя Лазар, ды ляжа? ля варот яго ?ве?сь у струпох;

²¹ ? жада? насыц?цца крошкам?, што па?дал? з стала багача, ? сабак?, прыходзячы, л?зал? струпы яго.

²² ? ста?лася: убог? памёр ? адне?сены бы? Ангелам? на лона А?раа?мава; памёр ? багач, ? пахавал? яго;

²³ ? ? пе?кле, будучы ? муках, ён, падня?шы вочы свае?, убачы? здалёк А?раама ? Лазара на лоне яго,

²⁴ ?, загалас??шы, сказа?: Аце?ц А?раам! зьл?туйся на-да мною ? пашл? Лазара, каб абмачы? кане?ц пальца свайго ? вадзе? ? асьвяжы? язык мой, бо я мучуся ? полым? гэтым.

²⁵ Але А?раам сказа?: сын! прыпомн?, што ? жыцьц? тва?м ме?? ты добрае, а Лазар благое; цяпе?р жа ён тут пацяшаецца, а ты це?рп?ш вял?к?я мук?;

²⁶ дый да таго м?ж нам? ? вам? вял?кая прорва, так што, хто хоча перайсьц? адгэтуль да вас, ня могуць, таксама ? адтуль да нас не пераходзяць.

²⁷ Тады сказа? ён: дык прашу цябе?, аце?ц, пашл? яго ? дом айца майго,

²⁸ бо ? мяне? пяць брато?; няхай ён засьве?дчыць ?м, каб ? яны ня прыйшл? ? гэтае ме?сца мучэньня.

²⁹ А?раам сказа? яму: у ?х ёсьць Майсе?й ? прарок?, няхай слухаюць ?х.

³⁰ Ён жа сказа?: не?, аце?ц А?раам! Але кал? хто з уме?ршых прыйдзе да ?х, пакаюцца.

³¹ Тады А?раам сказа? яму: кал? Майсе?я ? прарока? ня слухаюць, то, кал?б хто ? з уме?ршых ускрос, не паве?раць.

Разьдзе?л 17 [ прав?ць ]

¹ ? сказа? ?сус да вучня? сва?х: спакусы ня могуць ня прыйсьц?, але го?ра таму, праз. каго яны прыходзяць:

² ле?пей было-б яму, кал?б камень ад жорна? паве?с?л? яму на шыю ? к?нул? яго ? мора, чымся каб ён спакус?? аднаго з малых гэтых.

³ Глядз?це-ж за сабою. Кал?-ж саграшыць проц? цябе? брат твой, дакарай яго ?, кал? пакаецца, даруй яму;

⁴ ? кал? се?м разо? у дзе?нь саграшыць проц? цябе? ? се?м разо? у дзе?нь зьве?рнецца да цябе? ды скажа: "каюся", даруй яму.

⁵ ? сказал? апосталы Госпаду: дадай нам ве?ры.

⁶ Госпад сказа?: кал?-б вы ме?л? ве?ру з зе?рне гарчычнае ? сказал? смако?н?цы гэтай: вы?каран?ся ? перасадз?ся ? мора, то яна паслухала-б вас.

⁷ А хто з вас, маючы слугу, што гарэ ц? пасе?, кал? ён прыдзе з поля, скажа яму: ?дз? хутчэй, сядай за стол?

⁸ Дык ц? ж ня скажа яму: прырыхтуй мне? павячэраць ?, падпераза??шыся, служы мне?, пакуль буду е?сьц? ды п?ць, ? пасьля е?ш ? п? сам?

⁹ Ц? дзякуе ён слузе? гэнаму за тое, што зраб?? загаданае яму? Ня думаю.

¹⁰ Так ? вы, кал? вы?па?н?це ?сё, што зага?дана вам, кажы?це: мы слуг? н?чога ня вартыя, бо зраб?л?, што пав?нны был? зраб?ць.

¹¹ ? ста?лася, як ?шо? да Ерузал?му, праходз?? м?ж Самарыяй ? Гал?ле?яй.

¹² ?, кал? ?ваходз?? Ён у адно сяло, спаткал? Яго дзесяцёра пракажоных, як?я затрымал?ся здалёк.

¹³ ? моцным голасам гаварыл?: ?сус Наста?н?к! пам?луй нас.

¹⁴ Убачы?шы ?х, Ён ска?за? ?м: ?дзе?це, пакажэцеся сьвяшчэньн?кам. ? кал? яны йшл?, ачысьц?л?ся.

¹⁵ Адз?н жа з ?х, бачучы, што паздараве??, вярну?ся, моцным голасам сла?вючы Бога,

¹⁶ ? павал??ся да ног Яго, дзякуючы Яму, ? гэта бы? Самаран?н.

¹⁷ Тады ?сус сказа?: ц? ня дзе?сяць ачысьц?л?ся? дзе?-ж дзе?вяць?

¹⁸ яны не вярнул?ся аддаць славу Богу, апрача гэтага чужынца.

¹⁹ ? сказа? яму: устань, ?дз?; ве?ра твая спасла цябе?.

²⁰ Запытаны-ж фарысэям?, кал? прыйдзе Царства Божае, адказа? ?м: ня прыйдзе Царства Божае в?давочна.

²¹ ? ня скажуць: вось яно тут, ц? вось там. Бо вось, Царства Божае ?нутры вас ёсьць.

²² Вучням жа сказа?: прыйдуць дн?, кал? захо?чаце бачыць хоць адз?н дзе?нь Сына Чалаве?чага, ? ня ?бачыце;

²³ ? скажуць вам: "вось тут", ц? "вось там", ? ды не хадз?це й не ганяйцеся,

²⁴ бо як бл?скав?ца, м?льгану?шы з аднаго краю не?ба, да другога краю не?ба сьве?ц?ць, так будзе Сын Чалаве?чы ? дзе?нь свой.

²⁵ Але мус?ць Ён многа працярпе?ць, ? адцураецца яго род гэты.

²⁶ ?, як было ? дн? Ноя, так будзе ? дн? Сына Чалаве?чага:

²⁷ е?л?, п?л?, жан?л?ся, выходз?л? замуж да таго дня, як Ной увайшо? у човен, ? прыйшо? патоп ? загуб?? ус?х.

²⁸ Таксама, як было ? дн? Лота: е?л?, п?л?, куплял?, прадавал?, садз?л?, будавал?;

²⁹ але ? дзе?нь, кал? Лот выйша? з Садому, л?ну? агонь ды з се?ркаю з не?ба ? зьн?шчы? ус?х.

³⁰ Так будзе ? ? той дзе?нь, кал? прыйдзе Сын Чалаве?чы.

³¹ У той дзе?нь, хто будзе на страсе?, а рэчы яго ? доме, няхай ня зыходзе ?зяць ?х; ? хто будзе ? пол?, таксама няхай не варо?чаецца.

³² Спо?мн?це жонку Лотаву.

³³ Хто будзе старацца захо?ваць душу сваю, той за?уб?ць яе?; а хто загуб?ць яе?, той ажы?в?ць яе?.

³⁴ Кажу вам: у тую ноч будзе двое на аднэй пасьце?л?: аднаго возьмуць, ? а другога пак?нуць;

³⁵ ? дзьве? будуць малоць разам: адна будзе ?зята, а другая пак?нена;

³⁶ ? двое будуць у пол?; адз?н узяты будзе, а друг? пак?нены.

³⁷ ?, пытаючыся, казал? Яму: дзе?, Госпадзе? Ён жа сказа? ?м: дзе? тольк? це?ла, там зьбяруцца ? арлы.

Разьдзе?л 18 [ прав?ць ]

¹ Сказа? такжа ?м прыповесьць аб тым, што трэба за?сёды мал?цца ? не апускаць рук,

² кажучы, што ? адным ме?сьце бы? судзьдзя, як? Бога не бая?ся ? людзе?й не саром??ся.

³ У тым жа ме?сьце была адна ?дава, ? яна, прыходзячы да яго, казала: абаран? мяне? ад ворага майго.

⁴ Але ён до?г? час не хаце??. А пасьля сказа? сам сабе?: хоць я ? Бога не баюся, ? людзе?й не саромлюся,

⁵ але, як гэтая ?дава? не дае? мне? спакою, абараню яе?, каб яна ня прыходз?ла бале?й дакучаць мне?.

⁶ ? сказа? Госпад: чуеце, што кажа судзьдзя няпра?ведны?

⁷ Ц?-ж Бог не абарон?ць вы?браных Сва?х, што кл?чуць яго дзе?нь ? ноч, ? до?га цярпе?ць будзе ?х?

⁸ Кажу вам, што хутка ?чын?ць ?м справядл?васьць. Але Сын Чалаве?чы, прыйшо?шы, ц? знойдзе ве?ру на зямл??

⁹ Сказа? такжа гэткую прыповесьць да некато?рых, што пэ?ныя был? сябе?, што яны пра?ведныя, ? пан?жал? друг?х:

¹⁰ двое людзе?й увайшл? ? царкву памал?цца: адз?н фарысэй, а друг? мытн?к.

¹¹ Фарысэй, стоючы, гэтак мал??ся ? сабе?: Божа, дзякую табе?, што я не так?, як друг?я людз?: зьдз?рцы, кры?дз?цел?, чужаложцы, або як гэты мытн?к:

¹² пашчу? два разы ? тыдзень, даю дзесяц?ну з усяго, што прыдбаю.

¹³ А мытн?к, стану?шы здалёк, не адважа??ся навет падняць вачэй на не?ба; але, б’ючы сябе? ? грудз?, гавары?: Божа! будзь м?ласьц?вы нада мною грэшным.

¹⁴ Кажу-ж вам, што гэты пайшо? апра??даны бале?й, чымся той: бо ?сяк?, хто сам сябе? вывышшае, пан?жоны будзе, а пан?жаючы сябе? ?звыс?цца.

¹⁵ Прынос?л? да Яго ? дзяце?й, каб Ён дакрану?ся да ?х; вучн?-ж, бачучы гэтае, забаранял? ?м.

¹⁶ Але ?сус, пакл?ка?шы ?х, сказа?: пусьце?це дзяцей прыходз?ць да Мяне? ? не забараняйце ?м, бо гэтк?х ёсьць Царства Божае;

¹⁷ запра?ды кажу вам: хто ня пры?йме Царства Божага, як дз?ця, той ня ?войдзе ? яго.

¹⁸ ? спыта?ся ? Яго не?хта з начальн?ка?: Вучыцель добры! што мне? раб?ць, каб унасьле?даваць жыцьцё ве?чнае?

¹⁹ ?сус сказа? яму: чаму кажаш Мне? "добры"? Н?хто ня добры, адз?н тольк? Бог.

²⁰ Ве?даеш прыказа?ньн?: не чужало?ж, не заб?вай, не крадз?, ня сьве?дчы крыва; паважай айца твайго ? матку тваю (Вых. 20, 12?16).

²¹ Ён жа сказа?: усяго гэтага п?льнава?ся я змалку ле?т ма?х.

²² Пачу?шы гэтае, ?сус сказа? яму: яшчэ аднаго не хапае табе?: усё, што ма?еш, прадай ? раздай убог?м, ? будзеш ме?ць скарб на не?бе; ? прыходзь ?дз? за Мною.

²³ Ён жа, пачу?шы, засумава?, бо бы? надта багаты.

²⁴ ?сус, бачучы, што ён засумава??, сказа?: як трудна багатаму ?вайсьц? ? Царства Божае.

²⁵ Бо лягчэй вярблюду прайсьц? праз го?лчына вуха, чымся багатаму ?вайсьц? ? Царства Божае.

²⁶ Чу?шыя гэтае сказал?: хто-ж можа спасьц?ся?

²⁷ Але Ён сказа?: немагчымае для людзе?й магчыма для Бога.

²⁸ Пётр жа сказа?: вось мы к?нул? ?сё ? пайшл? за Табою.

²⁹ А Ён сказа? ?м: запра?ды кажу вам: няма н?кога, хто, к?ну?шы дом, ц? бацько?, ц? брато?, ц? сёстра?, ц? жонку, ц? дзяце?й дзеля Царства Божага,

³⁰ не атрыма? бы шмат бале?й у гэты час, а ? ве?к будучы ? жыцьцё ве?чнае.

³¹ Адкл?ка?шы-ж дванаццацёх вучня? Сва?х, сказа? ?м: вось уваходз?м у Ерузал?м, ? зьдзе?йсьн?цца ?се? нап?санае праз прарока? аб Сыне Чалаве?чым;

³² бо выдадуць Яго паганам ? назьдзе?куюцца над ?м, ? зьняважаць Яго, ? аплююць Яго;

³³ ? будуць б?ць ? забюць Яго на сьме?рць; ? на трэц? дзе?нь уваскрэсьне.

³⁴ Але яны н?чога з гэтага не зразумел?; словы гэтыя был? закрыты для ?х, ? яны не разуме?л? ска?занага.

³⁵ ? ста?лася, як падыходз?? да Ерыхону, адз?н сьляпы сядзе?? ля дарог?, жабруючы;

³⁶ ?, пачу?шы, што м?ма яго праходз?ць народ, спыта?ся: што гэта такое?

³⁷ Яму сказал?, што ?сус Назарэй ?дзе?.

³⁸ Тады ён закрычэ?: ?сус, Сын Дав?да?, зьм?луйся нада мною!

³⁹ Пярэдн?я закрычэл? на яго, каб ма?ча?; але ён яшчэ мацне?й крычэ?: Сын Дав?да?! зьм?луйся нада мною!

⁴⁰ ?сус, затрыма?шыся, сказа? прыве?сьц? яго да Сябе?. ?, кал? той падыйшо? да Яго, спыта?ся ? яго:

⁴¹ чаго ты хочаш ад Мяне?? Той сказа?: Госпадзе, каб мне? бачыць.

⁴² ?сус сказа? яму: Бач жа! ве?ра твая спасла? цябе?.

⁴³ ? ён той жа час пача? бачыць ? пайшо? за ?м, сла?вячы Бога. ? ?ве?сь народ, бачучы гэнае, адда? хвалу Богу.

Разьдзе?л 19 [ прав?ць ]

¹ ?, увайшо?шы, праходз?? праз Ерыхон.

² ? вось, не?хта на ?мя Закхе?й, начальн?к мытн?ка? ? чалаве?к заможны,

³ хаце?? убачыць ?суса, як? Ён? але ня мог за народам, бо бы? малы ростам;

⁴ ?, забе?гшы напе?рад, узьле?з на смако?н?цу, каб убачыць яго: Ён мус?? прайсьц? м?ма яе?.

⁵ ?, прыйшо?шы на гэтае ме?сца, ?сус, гляну?шы, убачы? яго ? сказа? яму: Закхе?й! зыйдз? хутчэй, бо сягоньня трэба Мне? быць у цябе? ? доме.

⁶ ? той пасьпе?шна зыйшо? ? прыня? Яго з радасьцяй.

⁷ ? ?се?, бачучы гэнае, пачал? наракаць ? гаварыл?, што Ён зайшо? да грэшнага чалаве?ка.

⁸ А Закхе?й, стану?шы, сказа? Госпаду: Госпадзе! палову маемасьц? мае? я аддам убог?м ?, кал? каго чым скры?дз??, аддам учацьвёра бале?й.

⁹ ?сус сказа? яму: цяпе?р прышло спасе?ньне дому гэтаму, бо ? ён сын А?раама;

¹⁰ бо Сын Чалаве?чы прыйшо? знайсьц? ? спасьц? заг?ну?шае.

¹¹ А як яны слухал? гэтае, дада? прыповесьць: бо Ён бы? бл?зка Ерузал?му, ? яны думал?, што хутка пав?нна Царства Божае зьяв?цца.

¹² Дык сказа?: не?йк? чалаве?к высокага роду зьб?ра?ся ? дале?кую старану, каб дастаць сабе? царства ? вярнуцца;

¹³ пакл?ка?шы-ж дзесяць слуг сва?х, да? ?м дзе?сяць м?н ? сказа? ?м: карыстайцеся ?м?, пакуль вярнуся.

¹⁴ Але грамадзяне ненав?дзел? яго ? паслал? сьле?дам за ?м пасольства, сказа?шы: ня хочам, каб гэты царствава? над нам?.

¹⁵ ?, як вярну?ся, атрыма?шы царства, загада?? пакл?каць да сябе? слуг гэных, што ?м да? срэбра, каб даве?дацца, хто што зараб??.

¹⁶ Прыйшо? пе?ршы ? сказа?: гаспадар! м?на твая прыне?сла дзе?сяць м?на?.

¹⁷ ? сказа? яму: добра, добры слуга! За тое, што ты ? малым бы? ве?рны, вазьм? пад сваю ?ладу дзе?сяць ме?ста?.

¹⁸ Прыйшо? друг? ? сказа?: гаспадар! м?ная тва прыне?сла пяць м?н.

¹⁹ Сказа? ? гэтаму: ? ты будзь над пяцьма ме?стам?.

²⁰ Прыйшо? трэц? ? сказа?: гаспадар! вось твая м?на, каторую я схава?, завяза?шы ? хустку,

²¹ бо я бая?ся цябе?: ты чалаве?к жорстк?; бярэш, чаго ня кла?, ? жне?ш, чаго ня се?я?.

²² Гаспадар сказа? яму: тва?м? вуснам? буду судз?ць цябе?, х?тры слуга: ты ве?да?, што я чалаве?к жорстк?: бяру, чаго ня кла?, ? жну, чаго ня се?я?;

²³ чаму-ж ты не адда? срэбра майго ? абарот, каб я, прыйшо?шы, атрыма? яго з прыбыткам?

²⁴ ? сказа? прысутным: ? вазьме?це ? яго м?ну ? дайце таму, ? якога дзе?сяць м??на?.

²⁵ (? сказал? яму: пане, у яго ж ёсьць дзесяць м?на?!)

²⁶ Кажу вам, што ?сякаму хто мае ? да?дзена будзе, а ? ня ма?ючага адымецца й тое, што ма?е.

²⁷ А ворага? ма?х ? (тых, што не хаце?л?, каб я панава? над ?м?,) прывядз?це сюды ? б?це перада мною.

²⁸ ?, сказа?шы гэтае, Ён пайшо? дале?й, ?дучы ? Ерузал?м.

²⁹ ? ста?лася, як падыйшо? да В?ффаг?? ? В?фан??, да гары? называнай Ал??най, пасла? двох вучня? сва?х,

³⁰ сказа?шы: пайдзе?це ? сяло, што насупраць; увайшо?шы ? яго, зно?йдзеце асьлятка прывязанае, на якога н?хто з людзе?й н?кол? не сяда?; адвяза?шы яго, прывядз?це;

³¹ ?, кал? хто спытаецца ? вас: "на што адвязваеце?", ? скажэце яму так: яно патрэбна Госпаду.

³² Пасланыя пайшл? ? знайшл?, як Ён сказа? ?м.

³³ Кал?-ж яны адвязал? асьлятка, гаспадары яго сказал? ?м: на што адвязваеце асьлятка?

³⁴ Яны адказал?: яно патрэбна Госпаду.

³⁵ ? прывял? яго да ?суса; ?, нак?ну?шы вопратк? свае? на асьля, пасадз?л? на яго ?суса.

³⁶ ?, кал? Ён е?ха?, падсьц?лал? вопратк? свае? на дарозе.

³⁷ Кал?-ж пад’яжджа? да спуску з гары Ал??най, усё множства вучня? Яго ад радасьц? моцным? галасам? слав?л? Бога за ?се? цуды, як?я бачыл? яны,

³⁸ кажучы: багасла??лен цар, што йдзе? ? ?мя Гасподняе! м?р на не?бе ? слава на вышын?!

³⁹ ? некато?рыя фарысэ? з грамады народу сказал? Яму: Вучыцель! забаран? вучням Тва?м!

⁴⁰ ?, адказваючы ?м, Ён сказа?: кажу вам, што, кал? яны замо?кнуць, дык каме?ньн? загалосяць.

⁴¹ ?, як падыйшо?, дык, гле?дзячы на ме?ста, заплака? па ?м

⁴² ? сказа?: о, каб ? ты хоць у гэты дзе?нь твой зразуме?ла, што? дзеля м?ру твайго! Але гэта ?крыта цяпе?р ад вачэй тва?х;

⁴³ бо прыйдуць на цябе? дн?, кал? во?раг? тва? абкладуць цябе? акопам? ? акружаць цябе?, ? сьц?снуць цябе? зусюль;

⁴⁴ ? зруйнуюць цябе?, ? пазаб?ваюць дзяце?й тва?х у табе?, ? не пак?нуць у табе? ка?меня на ка?мен?, бо не распазнала часу адве?дз?на? тва?х.

⁴⁵ ?, увайшо?шы ? царкву, пача? гнаць адтуль прадава?шых ? купля?шых,

⁴⁶ кажучы ?м: нап?сана: дом Мой ёсьць дом мал?твы; а вы зраб?л? яго лагво?м разбойн?ка? (?сая 56, 7; ?ерам. 7, 4).

⁴⁷ ? навуча? кожны дзе?нь у царкве?. Арх?рэ?-ж ? кн?жн?к? ? старэйшыны народу шукал?, як бы загуб?ць Яго;

⁴⁸ ? не знаходз?л?, што-б зраб?ць з ?м, бо ?ве?сь народ гарну?ся да Яго, каб слухаць.

Разьдзе?л 20 [ прав?ць ]

¹ У адз?н з тых дзён, кал? Ён навуча? народ у царкве? ? прапаве?дава? Эвангельле, прыйшл? арх?рэ? ды кн?жн?к? з старэйшынам?

² ? гаварыл? Яму: скажы нам, якою ?ладаю Ты гэтае роб?ш, ц? хто да? Табе? ?ладу гэтую?

³ Ён жа сказа? ?м у адказ: спытаюся ? Я ? вас адно слова, ? скажэце Мне?:

⁴ Хрышчэньне ?оа?нава з не?ба было, ц? ад людзе?й?

⁵ Яны-ж разважал? м?ж сабою, кажучы: кал? скажам: з не?ба, то скажа: чаму-ж вы не паве?рыл? яму?

⁶ а кал? скажам: ад людзе?й, то ?ве?сь народ паб’е нас каме?ньм?, бо ён перакана?ны, што ?оан ёсьць прарок.

⁷ ? адказал?: ня ве?даем адкуль.

⁸ ?сус сказа? ?м: ? Я не скажу вам, якою ?ладаю гэтае роблю.

⁹ ? пача? Ён гаварыць да народу гэткую прыповесьць: адз?н чалаве?к насадз?? в?наградн?к ? адда? яго в?награ?дарам, ? адлучы?ся на да?г? час;

¹⁰ ? ? свой час пасла? да в?награ?дара? слугу, каб яны дал? яму пладо? з в?наградн?ку; але в?наградары, прыб??шы яго, адаслал? н? з чым.

¹¹ Яшчэ пасла? другога слугу; але яны ? гэтага, прыб??шы ? аблая?шы, адаслал? н? з чым.

¹² ? яшчэ пасла? трэцяга; але яны й таго, зран??шы, выгнал?.

¹³ Тады сказа? гаспадар в?наградн?ку: што? мне? раб?ць? Пашлю сына майго ?любленага; можа, угле?дз??шы яго, па?стыдаюцца.

¹⁴ Але в?награ?дары, убачы?шы яго, разважал? м?ж сабою, кажучы: "гэта наступн?к; пойдзем, заб’е?м яго, ? спадчына яго будзе наша."

¹⁵ ?, вы?ве?шы яго вон з в?наградн?ку, заб?л?. Што-ж зроб?ць з ?м? гаспадар в?наградн?ку?

¹⁶ Пры?йдзе ды вы?губ?ць в?награ?дара? гэных ? аддасьць в?наградн?к друг?м. Чу?шыя-ж гэтае сказал?: Хай ня будзе!

¹⁷ Але Ён, гля?ну?шы на ?х, сказа?: што значыць гэтае нап?са?ньне: ка?мень, каторы адк?нул? буда?н?чыя, ён жа зраб??ся галавою вугла? (Псал. 117, 22).

¹⁸ Усяк?, хто ?падзе? на гэты ка?мень, разаб’ецца, а на каго ён упадзе?, таго раздав?ць.

¹⁹ ? шукал? ? гэты час арх?рэ? ды кн?жн?к?, каб налажыць на Яго рук?, але пабаял?ся народу, бо зразуме?л?, што аб ?х сказа? гэтую прыповесьць.

²⁰ ?, сочачы за ?м, падаслал? х?трых людзе?й, як?я, удаючы пра?ведных, падлав?л?-б Яго на як?м-не?будзь слове, каб выдаць Яго старшынам ? ?ладзе гаспада?равай.

²¹ ? тыя спытал?ся ? Яго: Вучыцель! мы ве?даем, што Ты справядл?ва гаворыш ? навучаеш ? не глядз?ш на абл?чча, але запра?ды? шляху Божага вучыш.

²² Ц? нале?жыць плац?ць падатак ке?сару, ц? не??

²³ Але Ён, зразуме??шы х?трасьць ?х, сказа? ?м: што вы Мяне? спакуша?еце?

²⁴ Пакажэце Мне? дынарыя: чыё на ?м абл?чча ? надп?с? Яны адказал?: ке?саравы.

²⁵ Ён жа сказа? ?м: дык аддавайце ке?сарава ке?сару, а Божае Богу.

²⁶ ? не магл? падлав?ць Яго на слове перад народам, ?, зьдз?в??шыся адказу Яго, замо?кл?.

²⁷ Тады прыйшл? некаторыя з садуке?я?, ня ве?рачых у ?васкрасе?ньне, ? спытал?ся ? Яго:

²⁸ Вучыцель! Майсе?й нап?са? нам, што, кал? ? каго памрэ брат, як? ме?? жонку, ? памрэ бязьдзе?тным, то брат ягоны мус?ць узяць яго жонку ? ажыв?ць се?мя брату свайму (Другазак. 25, 5).

²⁹ Было се?м брато?; ? першы, узя?шы жонку, паме?р бязьдзе?тным;

³⁰ узя? тую жонку друг?, ? той паме?р бязьдзе?тным;

³¹ узя? яе? ? трэц?, таксама й усе? се?м, ? паме?рл?, не пак?ну?шы дзяце?й.

³² Пасьля ?с?х паме?рла й жонка.

³³ Дык пры ?васкрасе?ньн? ? каторага з ?х будзе яна жонкаю? бо сямёра ме?л? яе? жонкаю.

³⁴ ? сказа? ?м ?сус у адказ: дзе?ц? ве?ку гэтага жэняцца й выходзяць замуж;

³⁵ а ста?шыяся годным? прыждаць таго ве?ку ? ?васкрасе?ньня з мёртвых ня жэняцца, дый замуж ня выходзяць,

³⁶ ? паме?рц? ?жо ня могуць, бо яны ро?ны ангелам ? сыны Бога, раз был? сынам? ?васкрасе?ньня.

³⁷ А што паме?ршыя ?васкрэснуць, паказа? ? Майсе?й ля куп?ны, кал? зва? Госпада Богам А?раама ? Богам ?заака ? Богам Якава (Вых. 3, 6).

³⁸ Бо-ж ня ёсьць Бог уме?ршых, але жывых: Яму ?се? жывыя.

³⁹ На гэтае некато?рыя з кн?жн?ка? сказал?: Вучыцель! Ты добра сказа?.

⁴⁰ ? ?жо не адважа?л?ся н? аб чым задаваць Яму пытаньн?. Ён жа сказа? ?м:

⁴¹ як кажуць: што Хрыстос ёсьць Сын Дав?да??

⁴² А сам Дав?д кажа ? кн?зе псальма?: сказа? Госпад Госпаду майму: сядз? праваруч Мяне?,

⁴³ дакуль пакладу ворага? Тва?х за падножжа ног Тва?х (Пс. 109, 1).

⁴⁴ Дык Дав?д Госпадам называе Яго; як жа Ён сын яму?

⁴⁵ ?, кал? слуха? уве?сь народ, Ён сказа? вучням Сва?м:

⁴⁶ сьцеражыцеся кн?жн?ка?, што любяць хадз?ць у да?г?х вопратках; любяць в?таньн? на торжышчах, пе?ршыя ме?сцы ? школах ? пе?ршыя ме?сцы на банке?тах,

⁴⁷ што зьядаюць хаты ?до? ? дзеля в?ду до?га моляцца; яны возьмуць тым цяжэйшае асуджэньне.

Разьдзе?л 21 [ прав?ць ]

¹ Гляну?шы-ж, убачы? Ён багатых, што клал? ахвяры свае? ? скарбн?цу;

² убачы? такжа бе?дную ?даву, палажы?шую туды дзьве? ле?пты,

³ ? сказа?: запра?ды кажу вам, што гэтая бе?дная ?дава палажыла больш за ?с?х;

⁴ бо ?се? тыя з л?шка? сва?х клал? ахвяру Богу, яна-ж з бе?днасьц? сваёй палажыла ?весь пражытак свой, як? ме?ла.

⁵ ?, кал? некато?рыя гаварыл? аб царкве?, што яна аздоблена дараг?м? каме?ньням? й дарам?, Ён сказа?:

⁶ прыдуць дн?, кал? з таго, што вы тут бачыце, не астане?цца ка?меня на ка?мен?; усё будзе разбурана.

⁷ ? спытал?ся ? Яго: Вучыцель! кал?-ж гэта будзе ? якая прыме?та, кал? гэта мус?ць стацца?

⁸ Ён жа сказа?: сьцеражыцеся, каб вас не абаламуц?л?, бо мног?я прыйдуць пад ?мем Ма?м, кажучы, што гэта Я; ? гэты час бл?зка. Не хадзе?це сьле?дам ?х.

⁹ Кал?-ж пачуеце пра войны ? па?станьн?, не палохайцеся, бо гэта мус?ць стацца ране?й, але ня зараз кане?ц.

¹⁰ Тады сказа? ?м: па?стане народ на народ, ? царства на царства;

¹¹ ? будзе мясца?м? вял?кае зямл? трасе?ньне, ? голад, ? мор, ? страх, ? знаме?ньн? з не?ба вял?к?я.

¹² А перад ус?м гэтым наложаць на вас рук? ? будуць перасьле?даваць вас, выдаючы ? школы ? вязьн?цы, ? за ?мя Маё павядуць прад царо? ? валадаро?;

¹³ ? ста?нецца гэта дзеля сьвядо?цтва вам.

¹⁴ Дык пакладзе?це сабе? ? сэрцах не абдумваць загадзя?, як баран?цца:

¹⁵ бо Я дам вам вымову ? мудрасьць, якой ня здо?леюць пярэчыць, ан? змагацца з ёю ?се? вораг? вашыя.

¹⁶ ? будзеце вы?даны ? бацькам? ? братам?, ? сваякам? ? сябрам?; ? некато?рых з вас пазаб?ваюць;

¹⁷ ? будуць ненав?дзець вас усе? за ?мя Маё;

¹⁸ але ? волас з галавы вашай не прападзе?;

¹⁹ цярпл?васьцяй вашай спасайце душы вашыя.

²⁰ Кал?-ж убачыце Ерузал?м акружаны войскам, тады ве?дайце, што прыйшло спусташэньне яго:

²¹ ? хай тады тыя, што ? Юдэ?, бягуць у горы; ? хто ? ме?сьце, выходзь з яго; ? хто ? вакол?цах, не ?ваходзь у яго,

²² бо гэта дн? помсты; каб выпа?н?лася ?сё нап?санае.

²³ Го?ра-ж цяжарным ? ко?рмячым грудзьм? ? тыя дн?; бо вял?кая бяда? на зямл? ? гне?? на народ гэты:

²⁴ паля?гуць ад вострага мяча?, ? павядуць ?х у палон да ?с?х народа?; ? Ерузал?м тапта?ц?муць пага?не, пакуль не закончацца часы? пага?на?.

²⁵ ? будуць знаме?ньн? на сонцы ? ме?сяцу ? зорах, а на зямл? туга? ? народа? ад разрух?, ? зараве? ? забушуе мора.

²⁶ ? пруцяне?ць будуць людз? ад страху й чаканьня таго, што пры?йдзе на сусьве?т, бо с?лы нябе?сныя зах?стаюцца.

²⁷ ? тады ?бачаць Сына Чалаве?чага, ?дучы ? хмары з с?лаю ? славаю вял?каю.

²⁸ Кал?-ж пачне? гэтае дзе?яцца, тады ?глядайцеся ? падн?м?це галовы вашыя, бо прыбл?жаецца адкупле?ньне вашае.

²⁹ ? сказа? ?м прыповесьць: глядз?це на смако?н?цу ? на ?се? дрэвы:

³⁰ кал? яны ?жо распускаюцца, то, бачучы гэта, ве?даеце самы, што ?жо бл?зка ле?та.

³¹ Дык такжа, як угле?дз?це, што ? гэнае спа?няецца, ве?дайце, што бл?зка царства Божае.

³² Запра?ды? кажу вам: ня пройдзе род гэты, як усё гэнае збудзецца:

³³ не?ба ? зямля прам?нуць, але словы Мае? не прам?нуць.

³⁴ П?лнуйцеся-ж, каб сэрцы вашыя не абцяжал?ся абжорствам ? п’янствам ? жыцьцёвым? клапотам?, ? каб дзе?нь той не заста? вас не?спадзе??к?.

³⁵ Бо ён, як се?тка, пакрые ?с?х, што на абл?ччы зямл? жывуць.

³⁶ Дык чува?йце ?сяк? час ? мал?цеся, каб заслужыць на ?х?ле?ньне ад вас усяго, што ста?нецца, ? стануць перад Сынам Чалаве?чым.

³⁷ Удзе?нь Ён навуча? у царкве?; ночы-ж, выхо?дзячы, праводз?? на гары?, называнай Ал??наю.

³⁸ ? ?ве?сь народ зран?цы прыходз?? да Яго ? царкву слухаць Яго.

Разьдзе?л 22 [ прав?ць ]

¹ Надыходз?ла-ж сьвята праснако?, званае Пасха.

² ? шукал? арх?рэ? ? кн?жн?к?, як бы загуб?ць Яго, бо баял?ся народу.

³ Увайшо? жа шата?н у Юду, празванага ?скарыётам, аднаго з дванаццацёх;

⁴ ? той пайшо? ? гавары? з арх?рэям? й начальн?кам?, як Яго прадаць ?м.

⁵ Яны-ж узрадавал?ся ? згодз?л?ся даць яму грошай;

⁶ ? ён абяца? ? шука? нагоды, каб выдаць Яго ?м ? не пры народзе.

⁷ Прыйшо? жа дзе?нь праснако?, кал? нале?жала рэзаць вял?коднае ягня.

⁸ ? пасла? ?сус Пятра ? ?оана, сказа?шы: пайдзе?це, прыгатуйце нам е?сьц? пасху.

⁹ Яны-ж сказал? Яму: дзе? скажаш нам прыгатава?ць?

¹⁰ Ён жа сказа? ?м: вось, пры ?ваходзе вашым у ме?ста, спаткаецца з вам? чалаве?к, нясучы? збанок вады; пайдзе?це за ?м у дом, у як? ?войдзе ён,

¹¹ ? скажэце гаспадару дому: Вучыцель кажа табе?: дзе? пакой, у як?м бы Мне? е?сьц? пасху з вучням? Ма?м??

¹² ? ён пакажа вам сьвятл?цу вял?кую, засланую; там прыгатуйце.

¹³ Яны пайшл? ? знайшл?, як сказа? ?м, ? прыгатавал? пасху.

¹⁴ ?, як прыйшла гадз?на, Ён се?? за стол, ? дванаццаць апостала? з ?м,

¹⁵ ? сказа? ?м: крэпка зажада?лася Мне? е?сьц? з вам? гэтую пасху пе?рш, чым ма?ю цярпе?ць му?к?.

¹⁶ Бо кажу вам, што ?жо ня буду е?сьц? яе?, пакуль ня спо?н?цца ? Царстве Божым.

¹⁷ ?, узя?шы ча?ру й адда?шы хвалу?, сказа?: вазьме?це гэтае ? падзял?це м?ж сабою,

¹⁸ бо кажу вам, што ня буду п?ць ад плоду в?награднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.

¹⁹ ?, узя?шы хле?б ? адда?шы хвалу?, палама? ? пада? ?м, кажучы: гэта ёсьць Це?ла Маё, што за вас дае?цца; рабе?це гэта на ?спам?н аба Мне?.

²⁰ Такжа ? ча?ру пасьля вячэры, кажучы: гэтая ча?ра ёсьць новы тэстамант у Маёй крыв?, што за вас прал?ва?ецца.

²¹ Ды вось, рука выдаючага Мяне? са Мною за сталом;

²² Сын жа чалаве?чы йдзе? паводле таго, што напе?рад су?джана; але го?ра таму чалаве?ку, што Яго прадае?ць.

²³ ? яны пачал? пытацца адз?н у аднаго: хто гэта з ?х ме??ся ?чын?ць гэтае?

²⁴ Узьнялася-ж ? спрэчка м?ж ?м?, хто з ?х пав?нен л?чыцца большым.

²⁵ Ён жа сказа? ?м: цары народа? пануюць над ?м?, ? валадары ?х дабрадзе?ям? называюцца,

²⁶ вы-ж ня гэтак: але большы сярод вас станься як ме?ншы, ? правадыр ? як слуга.

²⁷ Бо хто большы: той, што сядз?ць за сталом, ц? той, што паслугуе? Ц? не? супачыва?ючы? А я сярод вас, як паслугуючы.

²⁸ Але вы вы?трывал? са Мною ? спакушэньнях Ма?х,

²⁹ ? Я адказваю вам Царства, як Мне? адказа?? Аце?ц Мой,

³⁰ каб вы е?л? й п?л? за сталом Ма?м у царстве Ма?м; ? пася?дзеце на пасадах судз?ць дванаццаць кале?н ?зра?лявых.

³¹ ? сказа? Госпад: Сымо?н, Сымо?н! вось шата?н пажада? вас, каб прасе??ваць, як пшан?цу;

³² але Я мал??ся за цябе?, каб не паме?ншала ве?ра твая; ? ты не?кал?, навярну?шыся, умацуй брато? тва?х.

³³ Той жа адказа? Яму: Госпадзе! з Табою я гато? ?сьц? ? ? вязьн?цу ? на сме?рць!

³⁴ Але Ён сказа?: кажу табе?, Пётр, не прапяе? пе?вень сягоньня, як ты тройчы адрачэшся, што зна?еш Мяне?.

³⁵ ? сказа? ?м: кал? пасыла? Я вас без мяшка й бяз торбы ? без абутку, ц? ме?л? вы ? чым недаста?так? Яны адказал?: н? ? чым.

³⁶ Тады Ён сказа? ?м: але цяпе?р, хто ма?е мяшок, той вазьм? яго, таксама й торбу; а ? каго няма, прадай во?пратку сваю ? куп? ме?ч;

³⁷ бо кажу вам, што пав?нна вы?па?н?цца на Мне? тое, што нап?сана: ? да злачынца? зал?чаны. Бо ?сё аба Мне? спа?ня?ецца (?сая 53, 12).

³⁸ Яны сказал?: Госпадзе! вось тут два мячы! Ён сказа? ?м: давол?!

³⁹ ?, выйша?шы, пайшо?, як звычайна, на гару Ал??ную; за ?м пайшл? ? вучн? Яго.

⁴⁰ Прыйшо?шы-ж на ме?сца, сказа? ?м: мал?цеся, каб не папа?сьц? ? спакушэньне.

⁴¹ ? Сам адыйшо? ад ?х, як к?нуць ка?мень, ?, укле?нчы?шы, мал??ся,

⁴² кажучы: Аце?ц, кал? Твая воля, праняс? ча?ру гэтую м?ма Мяне?, але не? Мая воля, але Твая няхай ста?нецца.

⁴³ Зьяв??ся-ж Яму ангел з не?ба, узмацо?ваючы Яго,

⁴⁴ ? ? барацьбе сьмяротнай п?льне?й мал??ся, ? бы? пот Яго, як капл? крыв?, па?даючы на зямлю.

⁴⁵ Уста?шы ад мал?твы, Ён прыйшо? да вучня? сва?х ? знайшо? ?х сьпячым? ад го?ра,

⁴⁶ ? сказа? ?м: што вы сьп?цё? Устаньце ? мал?цеся, каб не папасьц? ? спакушэньне.

⁴⁷ Яшчэ Ён гавары?, аж вось народ, а напе?радзе ?шо? адз?н з дванаццацёх, званы Юда, ? ён падыйшо? да ?суса, каб пацалаваць Яго.

⁴⁸ ?сус жа сказа? яму: Юда! пацалункам Сына Чалаве?чага прадае?ш?

⁴⁹ Бы?шыя-ж з ?м, ба?чучы, да чаго даходзе, сказал?: Госпадзе! ц? ня ?дэрыць нам мячом?

⁵⁰ ? адз?н з ?х удэры? слугу арх?рэйскага ? адсе?к яму правае вуха.

⁵¹ Тады ?сус сказа?: пак?ньце, давол?. ?, дакрану?шыся да вуха яго, аздарав?? яго.

⁵² Арх?рэям жа ? начальн?кам царквы? ? старшы?нам, сабра?шымся проц? Яго, сказа? ?сус: быццам на разбойн?ка выйшл? вы з мячам? ды калам?, каб узяць Мяне?.

⁵³ Кожны дзе?нь быва? Я з вам? ? царкве?, ? вы не падымал? на Мяне? рук; але цяпе?р ваш час ? ?лада це?мры.

⁵⁴ ?, узя?шы Яго, павял? ? прывял? ? дом арх?рэя. Пётр жа ?шо? здалёк.

⁵⁵ Кал?-ж распал?л? агонь сярод двара? ды пасе?л? разам, се?? ? Пётр м?ж ?м?.

⁵⁶ Адна служанка, убачы?шы яго се?дзячы ля вагня ? па?гляда?шыся на яго, сказала: ? гэты бы? з ?м.

⁵⁷ Але ён адрокся ад Яго, сказа?шы: Жанчына! я ня ве?даю Яго.

⁵⁸ ? не?забаве друг?, убачы?шы яго, сказа?: ? ты з ?х. Але Пётр сказа?: не, чалаве?ча!

⁵⁹ ?, як прайшла з гадз?на часу, яшчэ не?хта настайва?: запра?ды?, ? гэты бы? з ?м, бо ён Гал?ле?ян?н.

⁶⁰ Але Пётр сказа??: Чалаве?ча, ня ве?даю, што ты гаворыш. ? ? той жа час, кал? ён яшчэ гавары?, прапяя? пе?вень.

⁶¹ Тады Госпад, аз?рну?шыся, паглядзе?? на Пятра, ? ?спомн?? Пётр слова Госпада, як Ён сказа? яму: пе?рш, чым прапяе? пе?вень, тройчы адрачэшся ад Мяне?.

⁶² ?, выйша?шы вон, горка заплака?.

⁶³ ? людз?, трыма?шыя ?суса, зьдзе?кавал?ся над ?м ? б?л? Яго;

⁶⁴ ?, накры?шы Яго, б?л? Яго па абл?ччу ? пытал?ся ? Яго: прароч, хто ?дэры? Цябе??

⁶⁵ ? шмат другога, ла?ючы, гаварыл? на Яго.

⁶⁶ Кал?-ж наста? дзе?нь, сабрал?ся старшы?ны народу ? арх?рэ? ? кн?жн?к? ? ?вял? Яго ? свой сынэдрыон,

⁶⁷ кажучы: ц? Ты Хрыстос? скажы нам. Ён сказа? ?м: кал? скажу вам, вы не паве?рыце;

⁶⁸ кал?-ж ? Я спытаюся ? вас, ня будзеце адказваць Мне? ? ня звольн?це Мяне?.

⁶⁹ Адгэтуль Сын Чалаве?чы сядзе праваруч с?лы Божай.

⁷⁰ ? сказал? ?се?: дык ты Сын Божы? Ён адказа? ?м: вы ка?жаце, што Я.

⁷¹ Яны-ж сказал?: яко?е яшчэ трэба нам сьвядо?цтва? бо-ж мы самы чул? з вусна? Яго.

Разьдзе?л 23 [ прав?ць ]

¹ ? падняла?ся ?ся грамада? ?х, ? павял? Яго да П?лата,

² ? пачал? абв?навачываць Яго, кажучы: Яго знайшл? мы, што псуе народ наш ? забараняе плац?ць падатак ке?сару, называючы Сябе? Хрыстом-Царом.

³ П?лат спыта?ся ? Яго: Ты цар Юдэйск?? Ён сказа? яму ? адказ: ты ка?жаш.

⁴ П?лат сказа? арх?рэям ? народу: я не знаходжу н?якае в?ны ? гэтым Чалаве?ку.

⁵ Але яны наста?йвал?, кажу?чы, што Ён бунтуе народ, ву?чачы па ?сёй Юдэ?, пачынаючы ад Гал?ле?? да гэтага ме?сца.

⁶ П?лат, пачу?шы пра Гал?ле?ю, спыта?ся: ц?-ж Ён Гал?ле?ян?н?

⁷ ?, даве?да?шыся, што Ён з кра?ны ?радавай, пасла? Яго да ?рада, як? ? тыя дн? бы? таксама ? Ерузал?ме.

⁸ ?рад, угле?дз??шы ?суса, ве?льм? ?це?шы?ся, бо да?но жада? бачыць Яго, бо шмат чу? аб ?м ? спадзява?ся, што Ён учын?ць не?йкае знаме?ньне.

⁹ ? пыта?ся ? Яго мног?м? словам?, але Ён н?чога не адказа? яму.

¹⁰ Арх?рэ?-ж ? кн?жн?к? стаял?, за?зята абв?нава?чываючы Яго.

¹¹ ?рад жа з жа?не?рам? сва?м?, зьняважы?шы Яго ? насьмяя?шыся над ?м, адзе?? Яго ? сьве?тлую вопратку ? адасла? назад да П?лата.

¹² ? стал?ся ? той дзе?нь П?лат ? ?рад пры?яцелям? сабе?, бо ране?й был? ? не?прыязьн? м?ж сабою.

¹³ П?лат жа, скл?ка?шы арх?рэя? ды начальн?ка? ? народ,

¹⁴ сказа? ?м: вы прывял? да мяне? чалаве?ка гэтага, як? псуе народ; ? вось я, пры вас пытаючы, не знайшо? чалаве?ка гэтага в?наватым н? ? чым тым, у чым вы абв?нава?чваеце Яго;

¹⁵ ? ?рад таксама, бо я яму пасыла? Яго, ? н?чога ня знойдзена ? ?м, дастойнага сьме?рц?;

¹⁶ дык вось, пакара?шы Яго, звольню.

¹⁷ Яму-ж трэба было дзеля сьвята звольн?ць ?м аднаго вязьня.

¹⁸ Але ?ве?сь народ пача? крычаць: Вазьм? Яго! адпусьц? нам Варавву!

¹⁹ Варавва бы? паса?джаны ? вязьн?цу за паднятае ?м у ме?сьце па?станьне ? забойства.

²⁰ П?лат ?зно? прамов??, хочучы адпусьц?ць ?суса.

²¹ Але яны крычал?: распн?, распн? Яго!

²² Ён трэц? раз сказа? ?м: Што-ж благога ?чын??? Ён? Н?чога, заслуго?ваючага сьме?рц?, я не знайшо? у ?м; дык вось, пакара?шы Яго, звольню.

²³ Але яны дале?й з вял?к?м крыкам дамагал?ся, каб Яго ?крыжавал?. ? перамог крык ?х ? арх?рэя?.

²⁴ ? П?лат прысудз??, каб ста?лася па просьбе ?х.

²⁵ ? звольн?? ?м паса?джанага за бунт ? забойства ? вязьн?цу, каго яны прас?л?, а ?суса выда? на ?х волю.

²⁶ ?, як вял? Яго, то, узя?шы не?йкага Сымона К?рэнэйца, што йшо? з поля, узвал?л? на яго крыж, каб нёс за ?сусам.

²⁷ ? йшло за ?м вял?кае множства народу ? жанчын, як?я плакал? й галас?л? па ?м.

²⁸ ?сус жа, зьвярну?шыся да ?х, сказа?: дочк? Ерузал?мск?я! ня пла?чце па Мне?, але пла?чце па сабе? ? па дзе?цях вашых;

²⁹ бо падыхо?дзяць дн?, кал? скажуць: шчасьл?выя няплодныя ? чэравы, што не раджал?, ? грудз?, што не карм?л?.

³⁰ Тады пачнуць гаварыць го?рам: "упадз?це на нас", ? ?зго?ркам: "пакрыйце нас!"

³¹ бо кал? зялёнаму дрэву гэтае робяць, то з сух?м што? ста?нецца?

³² Вял? з ?м на сьме?рць ? двох л?хадзе?я?.

³³ ?, кал? прыйшл? на ме?сца, называнае Чараповае, там укрыжавал? Яго й л?хадзе?я?, аднаго па правы, а другога па ле?вы бок.

³⁴ ?сус жа сказа?: Аце?ц, даруй ?м, бо ня ве?даюць, што робяць. ? дзял?л? адзе?жы Яго, к?даючы жэрабе.

³⁵ ? стая? народ ? глядзе??. Насьмяхал?ся-ж разам з ?м? й нача?льн?к?, ка?жучы: друг?х спаса??, няхай жа Сябе? Самога спасе?, кал? Ён Хрыстос, выбра?нец Божы.

³⁶ Таксама й жа?не?ры ла?ял? Яго, падыхо?дзячы й падносячы воцат,

³⁷ ? казал?: кал? Ты Цар Юдэйск?, спас? Сябе? Самога.

³⁸ ? бы? над ?м надп?с, нап?саны сло?вам? грэцк?м?, рымск?м? й жыдо?ск?м?: гэты ёсьць Цар Юдэйск?.

³⁹ Адз?н з паве?шаных л?хадзе?я? зьняважа?? Яго, кажучы: кал? Ты Хрыстос, спас? Сябе? ? нас.

⁴⁰ Друг?-ж, наадварот, сун?ма? Яго ды гавары?: ц?-ж ты не ба?шся Бога, кал? й сам засуджаны на тое-ж?

⁴¹ ? мы засуджаны справядл?ва, бо мы дастал? тое, чаго варты нашы ?чынк?; а Ён н?чога благога не зраб??.

⁴² ? сказа? ?сусу: успо?мн? аба мне?, Госпадзе, кал? прыйдзеш у Царства Тваё!

⁴³ ? сказа? яму ?сус: Запра?ды? кажу табе?: сяньня-ж будзеш са Мною ? раю.

⁴⁴ Было-ж каля шо?стае гадз?ны дня, ? ста?лася це?мра па ?сёй зямл? да гадз?ны дзявя?тае:

⁴⁵ ? паме?ркла сонца, ? заслона ? царкве? разарва?лася пасярэдз?не.

⁴⁶ ?сус, загалас??шы моцным голасам, сказа?: Аце?ц, у рук? Твае? аддаю дух Мой. ?, сказа?шы гэтае, адда? дух.

⁴⁷ Сотн?к жа, бачучы зда?ры?шаеся, слав?? Бога й каза?: запра?ды?, чалаве?к гэты бы? пра?ведн?к.

⁴⁸ ? ?ве?сь народ, што прыйшо? паглядзе?ць на гэта, бачучы зда?ры?шаеся, вароча?ся, б’ючыся ? грудз?.

⁴⁹ Усе?-ж, зна?шыя Яго, ? жанчыны, што йшл? за ?м з Гал?ле??, стаял? здалёк ? глядзе?л? на гэтае.

⁵⁰ Тады не?хта на ?мя Язэп, ся?бра ра?ды, чалаве?к добры ? справядл?вы

⁵¹ (ён ня прыма? учасьця ? радзе ? паступку яе?), родам з Арыматэ?, ме?ста Юдэйскага, як? таксама жда? Царства Божага,

⁵² прыйшо? да П?лата ? прас?? Це?ла ?сусавага;

⁵³ ?, зьня?шы Яго, абв?? плашчан?цаю ? палажы? Яго ? гробе, высечаным у скале?, дзе? яшчэ н?хто ня бы? пакла?дзены.

⁵⁴ Дзе?нь той бы? пятн?ца, ? надыходз?ла субота.

⁵⁵ ? жанчыны, што прыйшл? з ?сусам з Гал?ле??, пайшл? ? глядзе?л? маг?лу ? як клал? це?ла Яго;

⁵⁶ вярну?шыся-ж прыгатавал? пах? ? масьц?; ? ? суботу супачывал? паводле прыказа?ньня.

Разьдзе?л 24 [ прав?ць ]

¹ У пе?ршы-ж дзе?нь тыдня, ве?льм? ра?на, нясучы? прыгатава?ныя пах?, прыйшл? яны да маг?лы ? разам з ?м? некато?рыя друг?я;

² але знайшл? ка?мень адва?лены ад маг?лы.

³ ? ?вайшо?шы не знайшл? Це?ла Госпада ?суса.

⁴ ? сталася, як зьняла ?х ад гэтага трывога, зьяв?л?ся перад ?м? два чалаве?к? ? бл?скучым адзе?ньн?.

⁵ Кал?-ж ад страху склан?л? яны абл?ччы свае? да зямл?,? тыя сказал? ?м: што? вы шукаеце жывога м?ж паме?ршым??

⁶ Яго няма тут: Ён ускрос; прыпомн?це, як Ён каза? вам, кал? бы? яшчэ ? Гал?ле??,

⁷ мовячы, што Сын Чалаве?чы мус?ць быць вы?даны ? рук? людзе?й грэшных ? будзе расьпяты, а на трэц? дзе?нь уваскрэсьне.

⁸ ? ?спомн?л? яны словы Яго,

⁹ ?, вярну?шыся ад маг?лы, апавясьц?л? адз?наццацёх ? ?с?х друг?х аб гэтым.

¹⁰ Был?-ж гэта Марыя Магдал?на ? ?оанна ? Марыя, мац? Якава, ? друг?я з ?м?, што сказал? аб гэтым Апосталам.

¹¹ ? здал?ся ?м словы ?х пустым?, ? не паве?рыл? ?м.

¹² Але Пётр, уста?шы, пабе?г да гробу ?, нах?л??шыся, убачы? тольк? ляжа?шую ткан?ну ? пайшо? назад, дз??лючыся сам у сабе? з ста?шагася.

¹³ У той жа дзе?нь двое з ?х ?шл? ? сяло, што ? шэсьцьдзесяцёх стадыях ад Ерузал?му, званае Эмаус,

¹⁴ ? гутарыл? м?ж сабою аб ус?х гэтых здарэньнях.

¹⁵ ? ста?лася, як гутарыл? яны ды разважал? м?ж сабою, вось Сам ?сус, падыйшо?шы, пайшо? з ?м?;

¹⁶ але вочы ?х был? стрыманы, дык не пазнал? Яго.

¹⁷ Ён жа сказа? ?м: аб чым гэта вы разважаеце м?ж сабою, ? чаго вы засмучоны?

¹⁸ Адз?н з ?х, на ?мя Кляопа, сказа? Яму ? адказ: ц?-ж ты адз?н з прыйшо?шых у Ерузал?м ня ве?даеш, што ста?лася ? ?м у гэтыя дн??

¹⁹ ? сказа? ?м: аб чым? Яны сказал? Яму: што было з ?сусам Назаран?нам, Каторы бы? прарок, моцны ? дзе?ле ? слове перад Богам ? ?с?м народам;

²⁰ як выдал? Яго арх?рэ? ды начальн?к? нашыя на прысуд сьмяротны ? раскрыжавал? Яго?

²¹ А мы спадзявал?ся, што Ён ёсьць Той, што пав?нен збав?ць ?зра?ля; а да ?сяго гэтага вось ужо трэц? дзе?нь сяньня, як тое сталася,

²² але некаторыя жанчыны з нашых абаламуц?л? нас: яны был? ран?цай ля маг?лы

²³ ? не знайшл? це?ла Яго ?, прыйшо?шы, сказал?, што яны бачыл?, як зьяв?л?ся Ангелы, як?я кажуць, што Ён жывы?;

²⁴ ? пайшл? некато?рыя з нашых да маг?лы ? знайшл? так, як ? жанчыны казал?, але Яго ня бачыл?.

²⁵ Тады Ён сказа? ?м: О, бязмысныя ? ляныя сэрцам паве?рыць усяму, што прарочыл? прарок?!

²⁶ Ц?-ж ня гэтак ? трэба было цярпе?ць Хрысту ? ?вайсьц? ? славу Сваю?

²⁷ ?, пача?шы ад Майсе?я, з ус?х прарока? выясьня? ?м усё нап?санае аб ?м.

²⁸ ? падыйшл? яны да таго сяла, куды йшл?; ? Ён паказа? ?м в?д, што хоча йсьц? дале?й;

²⁹ але яны затрымл?вал? Яго, ка?жучы: застанься з нам?, бо дзе?нь ужо сх?л??ся да ве?чара. ? Ён увайшо? ? заста?ся з ?м?.

³⁰ ?, кал? Ён сядзе?? за сталом з ?м?, то, узя?шы хле?б, багаслав??, палама? ? пада? ?м.

³¹ ? тады адчын?л?ся ? ?х вочы, ? яны пазнал? Яго; але Ён ста?ся няв?дным для ?х.

³² ? яны сказал? адз?н аднаму: ц?-ж не гарэла ? нас сэрца нашае, кал? Ён гавары? да нас у дарозе ? кал? выясьня? П?саньне?

³³ ?, уста?шы ? той жа час, вярнул?ся ? Ерузал?м ? знайшл? разам адз?наццаць Апостала? ? бы?шых з ?м?,

³⁴ як?я гаварыл?, што Госпад запра?ды ?васкрос ? зьяв??ся Сымону.

³⁵ ? яны расказвал?, што зда?рылася ? дарозе, ? як пазнал? Яго ? ламаньн? хле?ба.

³⁶ Кал?-ж яны гэтак гаварыл?, Сам ?сус стану? сярод ?х ? сказа? ?м: м?р вам!

³⁷ Яны, здуме??шыся ? спалоха?шыся, падумал?, што в?дзяць духа

³⁸ але Ён сказа? ?м: чаго здуме?л?ся? ? чаму так?я думк? ?ваходзяць у сэрцы вашыя?

³⁹ Паглядзе?це на рук? Мае? ? на ног? Мае?: гэта Я Сам; ашчупайце Мяне? й разгле?дзьце, бо дух це?ла ? касьце?й ня ма?е, што?, як бачыце, Я ма?ю.

⁴⁰ ?, сказа?шы гэтае, паказа? ?м рук? ? ног?.

⁴¹ Кал?-ж яны ад радасьц? яшчэ ня ве?рыл? ? дз?в?л?ся, Ён сказа? ?м: ц? ёсьць у вас тут якая е?жа?

⁴² Яны падал? Яму частку пе?чанай рыбы й сотавага мёду.

⁴³ ?, узя?шы, е?? перад ?м?.

⁴⁴ ? сказа? ??м: вось тое, аб чым Я вам гавары?, яшчэ як бы? з вам?: што пав?нна выпа?н?цца ?сё, нап?санае аба Мне? ? законе Майсе?явым ? ? прароках ды псальмах.

⁴⁵ Тады расчын?? ?м розум дзеля зразуме?ньня П?саньня.

⁴⁶ ? сказа? ?м: так нап?сана ? так нале?жала цярпе?ць Хрысту ? ?васкрэснуць з уме?ршых на трэц? дзе?нь,

⁴⁷ ? прапаве?дывацца ? ?мя Яго пакая?ньню ды адпушчэньню грахо? ува ?с?х народах, пачынаючы ад Ерузал?му;

⁴⁸ вы-ж сьве?дк? гэтага;

⁴⁹ ? вось Я пасылаю абяцанае Айцом Ма?м на вас; вы-ж аставайцеся ? ме?сьце Ерузал?ме, дакуль не адзе?нецеся с?лаю звыш.

⁵⁰ ? выве? ?х з ме?ста да В?фан?? ?, падня?шы рук? Свае?, багаслав?? ?х.

⁵¹ ? ста?лася, як багасла?в?? ?х, ста? аддаляцца ад ?х ? ?знас?цца на не?ба.

⁵² ? яны паклан?л?ся Яму ? вярнул?ся ? Ерузал?м з вял?каю радасьцяй,

⁵³ ? был? ?сьцяж у царкве?, сла?вячы ? хва?лючы Бога. Ам?н.